12.02. 2012 Хочу на море! Подумала я год назад и загадала себе под Новый год желание – на море в ноябре! Ненавижу этот серый месяц промокшей обуви, а поскольку впасть в летаргию не выйдет – лететь надо непременно в ноябре! Выбор направления невелик – Канарские острова или Дальний Восток в виде Таиланда. Выбираю второе и радостно озвучиваю свое решение домочадцам: « Ура! Мы летим в Таиланд! » Не особенно удивленные моей инициативе , муж и дочь спокойно углубились в свои дела. Ну и ладно. С весны начала сбор информации по Таю. Узнала цены, варианты отдыха, все о погоде и кое-что о стране в целом. Так как лететь все-таки на край света и, пожалуй, последний раз на курорт с уже взрослым ребенком, остановила свой выбор на экскурсионном туре Бангкок – река Квай- Паттайя - Кох-Чанг. Увидеть, так все и по максимуму! В августе заказала путевки (в компании 365 brivdienas) , абсолютно уверенная, что сезон дождей , как всегда, закончится к середине октября , и приятному путешествию ничего не угрожает. К концу сентября СМИ стали подсыпать перцу – а в Таиланде НАВОДНЕНИЕ и Бангкок вот вот смоет! Мучаясь угрызением совести две недели до вылета провела на измене в нете. Страхи перед трудностями перелета как-то отошли на второй план – перед глазами кишащие змеями канавы, затопленные кварталы, кровожадные крокодилы и опасность умереть от жажды, стоя по пояс в воде… Но тут , слава богу, меня поддержали мои же домочадцы : « А пофигу! Летим! » И вот , наконец, настал тот день! Третьего ноября лайнер узбекских авиалиний , набитый, под завязку, туристами, точно по графику унес нас в направлении Королевства Таиланд. Через 4 с половиной часа, плотно отобедав, мы приземлились в Ташкенте. Два с половиной часа прошли незаметно ( хотя аэропорт больше похож на накопитель и особых вариантов не было). Захватив бутылочку коньячку ( надо отметить, цены на алкоголь в аэропорту Риги , несказанно дороже) благополучно загрузились в очередной воздушный корабль. Усталость , смена часовых поясов и теснота между сиденьями уже сильно давала о себе знать. Следующие пять с половиной часов дались труднее и вот он – долгожданный рассвет над Таиландом! В 7.30 по местному времени приземлились в Бангкоке. И, о, боже! Этот огромный огромный аэропорт! Следуя за массой опытных ( надо полагать ) туристов мы долго гребли до паспортного контроля. Очередь в 13 окошек была небольшая - человек по 60-80. Мы ее осилили минут за сорок ( нам, говорят - повезло, к новому году на эту процедуру может уходить по 5-6 часов). Дальше всей толпой ищем по указателям место встречи с нашим гидом. Ура! Нашли! Нас пересчитали по головам и погрузили в размалеванный, но очень чистый автобус со спасительным кондиционером. ( Как то перепад температуры с 0 на +35 не сразу стал родным). И вот, наконец, мы начинаем свое путешествие! Примерно час мы добирались по Бангкоку до нашего отеля CHA-DA, жадно разглядывая пейзаж за окном. Первое, что вызвало вопрос – а где же вода? Где же затопленные кварталы мегаполиса? А НЕТУ! Потому что Бангкок - 16-миллионный город, и подтопленные рисовые поля на северных окраинах – это еще не весь Таиланд! Ну и слава богу, - подумали мы. Надо бы успокоить родственников… Мда, при 5-часовой разнице во времени в Латвии сейчас где-то 4 утра, подождемс. За окнами автобуса проносились кварталы с высотками, непривычно опутанные проводами и километрами кабелей улицы, замысловатые четырех ярусные автомобильные развилки, спешащие новенькие дорогие автомобили, грузовики с ананасами верткие тук-туки. Отель CHA-DA, наша первая остановка. Отель 3 звезды, вполне им соответствует- нормальный номер с теликом , сейфом, феном и т. п. Белье меняли ежедневно, очень чисто, европейский завтрак и… бассейн на крыше. Нам все понравилось, тем более жили мы там недолго. Сменив гардеробчик, мы первым делом измерили глубину бассейна, перекусили предусмотрительно захваченной с собой провизией и двинулись изучать окрестности. Сразу поразило скоростное движение на дорогах ( в Бангкоке на простых улицах по 3-4 полосы в каждую сторону), нет светофоров, а пешеходные переходы исключительно в виде виадуков. Класс! Никто никому не мешает. Риск сбить пешехода нулевой! Потом мы узнали, что водительские права в Тае получают за три дня и за 6 долларов. Вопросу к экзаменуемому примерно такие : знак 80 км – с какой скоростью можно двигаться -80-100-120км? Ну и тому подобные. На самом деле дорожные знаки встречаются крайне редко. На мой вопрос, а с какой скоростью можно ехать по городу, гид ответил – как с утра подскажет Будда! Вот как надо бороться с коррупцией! Идем дальше. Шикарные сверкающие высотки внизу смотрятся не але по причине запутанных электро кабелей, которые повсюду. Мне кажется, даже электрик не сразу поймет, куда и откуда они ведут. На тротуарах прохожие толпятся в ожидании городского транспорта, тут же местный «джаз-бэнд» что-то тюрлюкает на своем, разносится аромат жареной рыбы, пряностей и … сточных вод. Лениво валяется сивомордая псина, и все ее учтиво обходят. (У Будды было 108 перевоплощений, одно из них – в собаку, поэтому всякой псине здесь респект и уважуха. А вдруг в следующей жизни ее место займешь сам? ). Наконец нашли обменник. Опрометчиво поменяли 1000 долларов на 30180 Батт. Опрометчиво потому, что курс в Бангкоке сильно отличается от курса в Паттайе . Там за 1000 баксов мы бы получили 31260 Батт. Важный момент, банкноты в 100 долларов меняются по более выгодному курсу, чем 10 или 20. Доллар или евро – без разницы, мы пересчитывали, ничего не теряешь. Истоптав пятки, решили поужинать в местном общепите. Я заказала их национальное блюдо – суп Том ям, для семьи рис с креветками и лапшу с курицей. В результате все поели, а я заливала пожар в желудке двумя литрами воды. Том ям в оригинальном варианте – НЕ ЗАКАЗЫВАТЬ! Принцип обгоревших меньше, чем обмороженных, здесь не прокатывает! На следующий день мы выяснили, что большинство решившихся отведать чудо тайской кулинарии, заканчивали трапезу в макдональдсе. Сразу отмечу, что это был не единственный гастрономический эксперимент с моей стороны, но за 14 –дневный период меня ни разу не посетили изжога, вздутие живота, другие неприятности в виде головной (и наоборот) боли. Вечер мы с мужем добили в номере, в компании телика и коньячка, а дочка до полуночи предавалась шопингу. Поутру в 8.30 за нами приехал автобус и мы, в сопровождении русскоговорящего гида, направились в большой королевский дворец. Нас предупредили заранее, что ноги и плечи должны быть покрыты одеждами, тем не менее, белые брюки моей Каролины и шаль на плечах не убедили стражей порядка, и дочку обрядили в ляпистую юбку поверх брюк и цветастую рубаху ( за 20 батт). В принципе, таких клоунов у нас было ровно полгруппы. Поначалу все кичились, а потом – посреди золота и изумрудов, залитых ярким обеденным солнцем, все довольно улыбались и фоткались посреди экзотики в не менее зкзотических обносках. О большом королевском дворце писать бессмысленно, это надо видеть. Следующая запланированная остановка – статуя золотого Будды. Вообще буддизм – это не религия, это мироощущение, что ли. Нам много об этом говорил гид. Мне понравилось спокойствие и миролюбие, созерцание и осмысление жизни, пропагандируемое буддизмом. Но не все так прозрачно, как мне показалось. Итак, статуя Будды. Длина 46 метров, высота 18. Весь покрытый золотом, абсолютно весь… Гм, отвлеклась. На пятках перламутровые изображения 108 перевоплощений Будды. Среди них – Дракон, змея, собака, лошадь и т. д. Принцип по жизни – пусть все будет, как есть, нельзя ничего менять, например : не надо много работать, а то в следующей жизни будешь лошадью, нельзя злиться, иначе переродишься змеей. ( Может по этому Тай изобилует по численности гадов). И вообще, если ты родился бедным, не надо париться и напрягаться, и , если повезет, в следующей жизни, ты будешь богатым! После понимания этого, автоматически перестали вызывать недоумения семьи, живущие на тротуарах в картонных коробках. Будда родился и умер в один день. С тех пор ведется летоисчисление в Таиланде. Сейчас, например, у них 2555 год. И лишь в международных документах признается летоисчисление от рождества христова. Кто не верит, обратите внимание на наклейку ТО в тайских автомобилях. В этом же храме за 20 ( или 40 батт) бабуся насыпает желающим горсть монет. Вдоль статуи Будды стоят 108 горшков. И каждый может загадать желание. 108 желаний. Принцип прост. В каждый горшочек надо бросить монетку и загадать желание. Если количество горшков и монет совпадет – все непременно исполнится. Если горшки заканчиваются, а монетки остаются – будешь весь год в достатке, а если монеты заканчиваются раньше, не беда! Надо приехать снова и попытать удачу еще раз! У Каролины все произошло куда прозаичнее. На 30 горшке у нее закончились желания. Отобедали мы в ресторанчике ( обед включен в стоимость) и поехали на ювелирную фабрику. В Таиланде крупнейшие в мире месторождения рубинов, сапфиров, изумрудов и других драгоценных камней. Роскошь, которая открылась нашему взору, поражает воображение! Повторюсь- это надо видеть! Египет отдыхает! Покормив глаза, нас на минивэне отправили ( за счет заведения) в «любую выбранную сторону». Мы двинулись в центральный торговый комплекс, но не за покупками, а в океанариум. Он находится… в принципе, на территории магазина. Удовольствие нам обошлось по 900 батт с носа. За 1100 батт можно было не только посмотреть на всяких акул и других зубатых монстров, но и покормить их с лодки. Мы не рискнули… Выйдя из океанариума, мы с удовольствием для себя обнаружили, что самое высокое в мире здание – отель Bay Yok Sky, находится рядом с нами и мы решили, не дожидаясь вечерних сумерек, прогуляться до него по Бангкокским переулкам пешком. Не удивительно, что 84 –этажное здание показалось нам совсем близко. Чесали до него мы полтора часа , не меньше. Говорят, там есть застекленный лифт по всей высоте здания, но мы, скорее всего, зашли с « заднего прохода» и , поэтому, добирались сначала с 1-56.57-75.76-81 этажи. ( Мы просто не ищем легких путей). Там оплатили стоимость смотровой площадки и , в нагрузку, ужина в ресторане там же в сумме 2080 батт на троих. ( Скидки для ветеранов Куликовской битвы не предусмотрены, я спрашивала). Вид на Бангкок , конечно, грандиозный! Не видно ни начала, ни конца! Смотровая площадка работает и днем, а вот ресторан открывается в 6 вечера. Нам повезло. Мы до открытия ресторана посмотрели и поснимали панораму при свете дня, поужинали, и поскольку в Таиланде темнеет в 18 и довольно резко, посмотрели на все это великолепие , только уже с ночной иллюминацией. Об ужине. Шведский стол, примерно 10 видов суши, омары, лобстеры, рыба и мясо в разной подаче, фрукты и шедевральные десерты. Напитки за дополнительную оплату. За 60 Батт сытые и довольные на такси мы добрались до отеля. Так подошел к концу второй день нашего пребывания в Таиланде. А поутру мы выдвигаемся в провинцию Кончанабури, что примерно в 250 км на северо -запад от Бангкока, практически на границу с Бирмой. Отложив только самое необходимое ( полотенце, купальник, смену белья и бутылку рома) движемся в сердце Таиланда, в джунгли на реку Квай. По дороге делали несколько остановок: на окраине провинции посетили домик фермера. Там желающим провели экскурс по производству изделий из кокоса. Так, ничего интесного. Очень все убого. А вот потом мы были в кустарных мастерских по производству мебели из тика. Это конечно ДА! Что ни тумбочка – шедевр, что ни стол- произведение искусства. Выполненная в формате 3Д, эта мебель имеет гарантию (! ) 100 лет. Дерево тика сравнивают с железом, потому что плотность древесины настолько высока, что в воде оно тонет, как металл. В полном восторге, распахнув глаза , мы долго разглядывали эту рукотворную красоту. Не успел мозг переварить увиденное, как мы подъехали к воистину экзотическому месту- плавучему рынку Дамнеосадуак. Группами по 6-7 человек нас погрузили в узкие длинноносые лодки и с ускорением мы вклинились в десятки таких же лодок, шурующих по паутине водных каналов. Первое впечатление было слегка шоковым – зеленая вода в каналах и ОЧЕНЬ грязные бетонные укрепления источали стойкий зловонный запах гниющей травы и еще бог знает чего . Я подумала, что если лодка перевернется, даже не проглотив ни капли, я сразу покроюсь коростой и умру от всех мыслимых кожных болезней. Смутные мысли уже через пару минут сменились любопытством и я включила видеокамеру, чтобы в моем home video остались эти дивные картинки из другого мира: вот женщина что-то стирает на своем пятачке, и мыльная пена через доски стекает в канал; а вот в проплывающей пироге улыбчивая тайка предлагает нам разноцветные фрукты. Капунька-а-а! Ответили мы кошачьим тоном и двинулись дальше. Вот плавучая «межрайбаза» с тайскими сувенирами, а вот витрина сумок «Прада » , «Диор» и часы MONTANA за 3 доллара… Вот тайки в традиционных треуголках прямо в лодках что-то варят под ароматным дымком, а вот на берегу, свесив шлепки компания поедает палочками рис, видимо с курицей. Водная дорога шириной 5-6 метров представляет собой торговый базар в непривычном для нас виде и понимании, но по сути таковым являющимся. А за хилыми постройками, расположенными по берегам каналов – дикие джунгли, где действительно много диких обезьян. Обтерев себя и окружающих предусмотрительно захваченными мною влажными салфетками, мы сменили вид транспорта. Вот и Канчанабури! Выйдя из автобуса, я для себя отметила, что здесь теплее, чем в Бангкоке градусов на 10. И не ошиблась. Гид сказал- около 40, что , в общем, обычно для этой местности. Широкая площадь, окруженная низкими постройками, напоминала Мексику из какого-то фильма. Снова изобилие изделий из драгоценных камней. У них этого добра – да завались! Но! Желудок взывал к трапезе и ко всеобщему удовольствию мы направились к ресторану на воде. Обед был правильным ( во всех смыслах). Далее по плану был сплав по реке Квай, но гид решил- до вечера еще далеко, поэтому едем кататься на слонах! Минут 40 добирались до фермы. О том, что мы на подходе, стало понятно по выбитым тропами и поломанным кустам. Спешившись, обходя «мины», мы добрались до стойла, в котором ждали «выезда» 20-30 слонов, упакованных в двухместный «плацкарт». Покататься стоило 15 баксов или 700 батт с человека. Равнодушных не осталось! Забравшись на высокую площадку , мы чинно, не без опасений, занимали по двое места « согласно купленным билетам». На каждом слоне был поводырь, который задавал направление на тропе и за условные 50 батт слезал со слона со словами « фото! » и делал снимки на любые новейшие фото, видео или теле приборы. Кататься на слонах интересно даже взрослым! Сначала подъем по тропе, затем спуск, затем слоны идут в реку и там не известно, по чьи уши он намерен погружаться. В общем весело! И слоны такие разные, с норовом! А потом нам предложили выступление молодого слоника - девочки. Она целовала в засос всех желающих и делала мягкий массаж своей широкой ступней на попах у леди, и … причинным местах у мужчин. Хохот стоял нереальный! Утомленные отдыхом по тайски, мы уселись по лодкам и, под лучи уходящего за зеленые холмы солнца, двинулись по реке Квай в глубину джунглей. Мимо нас проносились скалистые разноцветные берега с завораживающими уступами и пещерами. Заросли бамбука, бананов и пальм, опутанные лианами , таинственно свисали с обрывов. Примерно час мы летели по извилистой водной глади до плавучего отеля. Два десятка домиков, соединенных между собой мостиками, стояли прямо на реке. Понтонные основания тросами соединяли их с берегом. Напротив каждого домика- плотик с лежаками. Получив ключи и керосиновую лампу, обследовали номер. Небольшой, с двумя широкими кроватями с балдахинами наверху, номер имеет объединенный душ и туалет, раковину для умывания и зеркальце. Последнее не пригодилось, так как быстро стемнело, а при свете керосинки все и так красивые. Ужинали в ресторанчике там же на воде. Выбор ясв разнообразием не отличался, но голод утолить хватило. Кто не хотел есть и пить, мог медитировать. Небо усыпано звездами, полная луна отражается в журчащих складках реки, шапки холмов, покрытые густыми зарослями, окутывает легкая дымка, то и дело доносятся крики диких птиц… Романтика. А рядом – ни электрического света, ни музыки, только дымящие факелы. Такое ощущение, что все проиходит не наяву. Захваченные мною свечи пригодились. Мы расположились на плотике в четвером. Затем к нашему междусобойчику стали прибиваться новые и новые персонажи и к трем часам ночи вечер перестал быть томным и я инициировала всем разойтись по норкам. Послушать тишину и прелесть этой ночи удалось только из своего номера, так как ставни и двери на ночь мы оставили открытыми. Утро подарило некую свежесть. Желающие посмотреть деревню бирманских аборигенов выдвинулись в джунгли сразу после завтрака. Мы с мужем не променяли это драгоценное наслаждение на случайное знакомство в лесу. Неторопливо мы снова погрузились в лодки и поплыли обратно к причалу. Слоны, мартышки и даже варан ( изначально принятый за крокодила) на берегах реки по прежнему вызывали у всех неподдельные положительные эмоции. Сегодняшний маршрут лежал в обратном направлении до Бангкока и далее на юго-восток к Паттайе. По ходу мы делали снова ряд остановок- - купались в родоновых источниках, дегустировали местные целебные чаи ( где и затарились многочисленными подарками для близких), обедали блюдами национальной тайской кухни и , наконец, сплавлялись в спасательных жилетах по реке Квай. Принцип следующий. Нас погрузили на пором, и катер оттащил нас вверх по реке примерно на полтора километра. Обрядившись в спасательные жилеты мы поочередно прыгали в воду, и течение реки понесло наши ленивые тушки обратно к месту посадки на пором. Сплав занял минут 20-30. Фишка в том, что на данном отрезке реки находятся 3 природных водопадика, и , медленно проплывая мимо них, получаешь огромное наслаждение. Не все рискнули совершить body rafting по ряду причин – вода хоть и проточная, но далеко не прозрачная, течение , ну и страх перед незнакомым водоемом и его обитателями. Мы ухнули в реку всей семьей , и никто из нас об этом впоследствии не пожалел. Дорога до Паттайи заняла от последней нашей остановки где-то 4 часа. Примерно в 6 вечера мы въехали в город и нас рассадили в микроавтобусы по 8 человек по принципу соседского расположения отелей. И нам опять повезло! Зарезервированный отель Dragon Beach ( из-за какой то конференции) не смог предоставить нам ночлег и нас расселили в A-ONE отеле, что в центре Паттайи на первой береговой линии. Мы были дико счастливы, так как во-первых – отель отличных 4 звезды, с хорошим номером, с двумя бассейнами, наполненными морской водой, во-вторых- через дорогу море и пляж, а в третьих – справа и слева куча магазинов. Вечерние часы мы предавались шопингу и многочасовым прогулкам по набережной, экономя на такси и времени.
12.02. 2012 Chcę jechać nad morze! Myś lał am rok temu i ż yczył am sobie w sylwestra - nad morze w listopadzie! Nienawidzę tego szarego miesią ca mokrych butó w, a ponieważ wpadnię cie w letarg nie zadział a, koniecznie musisz polecieć w listopadzie! Wybó r kierunku jest niewielki - Wyspy Kanaryjskie czy Daleki Wschó d w postaci Tajlandii. Wybieram drugą i radoś nie ogł aszam swoją decyzję domownikom: „Hurra! Lecimy do Tajlandii! ” Niespecjalnie zaskoczeni moją inicjatywą , mą ż i có rka spokojnie zaję li się swoimi sprawami. No dobrze. Wiosną zaczą ł em zbierać informacje o Tai. Dowiedział em się cen, opcji wakacji, wszystkiego o pogodzie i trochę o kraju jako cał oś ci. Odką d poleciał em tak samo na krań ce ś wiata i być moż e ostatni raz do kurortu z już dorosł ym dzieckiem, wybrał em zwiedzanie Bangkoku - rzekę Kwai-Pattaya - Koh Chang. Zobacz, wię c wszystko i na maksimum! W sierpniu zamó wił am wycieczki (w towarzystwie 365 brivdien), absolutnie pewna, ż e pora deszczowa jak zawsze skoń czy się do poł owy paź dziernika i nic nie zagraż a przyjemnej wycieczce. Pod koniec wrześ nia media zaczę ł y posypywać pieprzem - aw Tajlandii FLOOD i Bangkok zaraz zostaną zmyte! Drę czony wyrzutami sumienia spę dził em dwa tygodnie przed wyjazdem oszukują c w sieci. Obawy przed trudami lotu jakby zniknę ł y w tle - przed oczami roił y się wę ż e, zalane kwatery, krwioż ercze krokodyle i niebezpieczeń stwo umierania z pragnienia, stoją c po pas w wodzie. . . Ale potem dzię ki Bogu , moje gospodarstwo domowe wspierał o mnie: „Nie obchodzi mnie to ! Leć my! I wreszcie nadszedł ten dzień ! Trzeciego listopada liniowiec uzbeckich linii lotniczych, wypeł niony po brzegi turystami, zabrał nas zgodnie z rozkł adem w kierunku Kró lestwa Tajlandii. Po 4 i pó ł godzinie, po obfitym obiedzie, wylą dowaliś my w Taszkencie. Dwie i pó ł godziny minę ł y niezauważ one (choć lotnisko jest bardziej jak podjazd i nie był o specjalnych opcji). Chwytają c butelkę koniaku (należ y zauważ yć , ż e ceny alkoholu na lotnisku w Rydze są niewymownie droż sze) bezpiecznie zał adowaliś my się na kolejny sterowiec. Zmę czenie, jet lag i ciasne siedzenia już dawał y o sobie znać . Kolejne pię ć i pó ł godziny był y trudniejsze i oto jest – dł ugo oczekiwany ś wit nad Tajlandią ! O 7.30 czasu lokalnego wylą dowaliś my w Bangkoku. I o mó j! To ogromne ogromne lotnisko! Podą ż ają c za masą doś wiadczonych (przypuszczalnie) turystó w, dł ugo wiosł owaliś my do kontroli paszportowej. Kolejka 13 okienek był a niewielka – 60-80 osó b. Opanowaliś my to w okoł o czterdzieś ci minut (mó wimy, ż e mieliś my szczę ś cie, do nowego roku ta procedura moż e zają ć.5-6 godzin). Dalej cał y tł um szuka miejsca spotkania z naszym przewodnikiem wedł ug znakó w. Hurra! Znaleziony! Policzono nas nad gł owami i zał adowano do pomalowanego, ale bardzo czystego autobusu z ratują cą ż ycie klimatyzacją . (Jakoś spadek temperatury od 0 do +35 nie stał się od razu natywny). I wreszcie zaczynamy naszą podró ż ! Okoł o godziny zaję ł o nam przejazd przez Bangkok do naszego hotelu CHA-DA, z niecierpliwoś cią wpatrują c się w krajobraz za oknem. Pierwsza rzecz, któ ra wywoł ał a pytanie - gdzie jest woda? Gdzie są zalane dzielnice metropolii? I nie! Bo Bangkok to 16-milionowe miasto, a zalane pola ryż owe na pó ł nocnych obrzeż ach to nie cał a Tajlandia! Có ż , dzię ki Bogu, pomyś leliś my. Trzeba by był o uspokoić krewnych… Có ż , przy 5-godzinnej ró ż nicy czasu na Ł otwie jest teraz okoł o 4 rano, poczekajmy. Za oknami autobusu kwartał y z wysokimi budynkami, ulice niezwykle splą tane drutami i kilometrami kabli, misterne czteropoziomowe widł y samochodowe, spieszą ce nowiutkie drogie samochody, ananasowe cię ż aró wki, zwinne tuk-tuki. Hotel CHA-DA, nasz pierwszy przystanek. 3-gwiazdkowy hotel, cał kiem nieź le im odpowiada - normalny pokó j z telewizorem, sejfem, suszarką do wł osó w itp. Poś ciel był a codziennie zmieniana, bardzo czysto, europejskie ś niadanie i. . . basen na dachu. Wszystko nam się podobał o, zwł aszcza ż e mieszkaliś my tam przez kró tki czas. Po zmianie garderoby najpierw zmierzyliś my gł ę bokoś ć basenu, zjadliś my rozważ nie zabrany ze sobą prowiant i wyruszyliś my na zwiedzanie okolicy. Od razu uderzył mnie duż y ruch na drogach (w Bangkoku na prostych ulicach 3-4 pasy w każ dą stronę ), nie ma sygnalizacji ś wietlnej, a przejś cia dla pieszych mają wył ą cznie formę wiaduktó w. Klasa! Nikt nikomu nie przeszkadza. Zero ryzyka uderzenia pieszego! Potem dowiedzieliś my się , ż e prawo jazdy w Tajlandii uzyskuje się w trzy dni i za 6 dolaró w. . Pytanie do zdają cego jest w przybliż eniu nastę pują ce: znak 80 km - z jaką prę dkoś cią moż na się poruszać -80-100-120km? No i tym podobne. W rzeczywistoś ci znaki drogowe są niezwykle rzadkie. Na moje pytanie, jak szybko moż na jeź dzić po mieś cie, przewodnik odpowiedział – jak Budda powie wam rano! Tak walczyć z korupcją ! Pó jś ć dalej. Eleganckie, bł yszczą ce wież owce poniż ej nie wyglą dają przeraż ają co z powodu splą tanych kabli elektrycznych, któ re są wszę dzie. Wydaje mi się , ż e nawet elektryk nie od razu zrozumie, doką d i ską d prowadzą . Na chodnikach tł um przechodnió w w oczekiwaniu na komunikację miejską , wł aś nie tam ć wierka coś na wł asną rę kę lokalna „orkiestra jazzowa”, unosi się aromat smaż onej ryby, przypraw i…ś ciekó w. Pies o niebieskiej twarzy leniwie tarza się i wszyscy uprzejmie chodzą wokó ł niego. (Budda miał.108 reinkarnacji, jedną z nich był pies, wię c szacunek i szacunek dla każ dego tutaj psa. A jeś li w nastę pnym ż yciu sam zajmiesz jego miejsce? ). Wreszcie znalazł em wymiennik. Lekkomyś lnie wymienili 1000 dolaró w na 30180 bahtó w. Lekkomyś lne, ponieważ kurs w Bangkoku bardzo ró ż ni się od kursu w Pattaya. Tam za 1000 dolcó w dostalibyś my 31260 bahtó w. Waż na uwaga, banknoty 100 dolaró w wymieniają się po korzystniejszym kursie niż.10 czy 20. Dolar czy euro - nieważ ne, policzyliś my, nic nie tracisz. Zdeptane obcasy, postanowiliś my zjeś ć obiad w miejscowym cateringu. Zamó wił em ich narodowe danie - zupę Tom Yum, ryż z krewetkami dla rodziny i makaron z kurczakiem. W rezultacie wszyscy jedli, a ja napeł nił em ogień w ż oł ą dku dwoma litrami wody. Tom mniam w oryginalnej wersji - NIE ZAMAWIAJ! Zasada mniej spalonego niż odmroż onego tutaj nie dział a! Nastę pnego dnia dowiedzieliś my się , ż e wię kszoś ć z tych, któ rzy zdecydowali się skosztować cudu tajskiej kuchni, skoń czył a swó j posił ek w McDonald's. Od razu zaznaczam, ż e nie był to jedyny eksperyment gastronomiczny z mojej strony, ale w cią gu 14 dni nigdy nie miał em zgagi, wzdę ć ani innych dolegliwoś ci w postaci bó lu gł owy (i odwrotnie). Wieczó r skoń czył yś my z mę ż em w pokoju, w towarzystwie telewizji i koniaku, a có rka oddawał a się zakupom do pó ł nocy. Rano o 8.30 przyjechał po nas autobus i wraz z rosyjskoję zycznym przewodnikiem pojechaliś my do wielkiego pał acu kró lewskiego. Z gó ry ostrzegano nas, ż e nogi i ramiona powinny być zakryte ubraniami, jednak biał e spodnie mojej Karoliny i szal na ramionach nie przekonał y funkcjonariuszy organó w ś cigania, a có rka był a ubrana w ekstrawagancką spó dnicę na spodnie i kolorowa koszula (za 20 bahtó w). W zasadzie mieliś my dokł adnie pó ł grupy takich klaunó w. Na począ tku wszyscy byli aroganccy, a potem - wś ró d zł ota i szmaragdó w, ską panych w jasnym popoł udniowym sł oń cu, wszyscy uś miechali się z zadowoleniem i robili zdję cia w ś rodku egzotyki w nie mniej egzotycznych wyrzutach. Nie ma sensu pisać o wielkim pał acu kró lewskim, trzeba to zobaczyć . Nastę pnym zaplanowanym przystankiem jest zł oty posą g Buddy. Ogó lnie rzecz biorą c, buddyzm nie jest religią , to ś wiatopoglą d, czy coś takiego. Przewodnik duż o nam o tym opowiadał . Podobał a mi się cisza i spokó j, kontemplacja i zrozumienie ż ycia, promowane przez buddyzm. Ale nie wszystko jest tak przejrzyste, jak mi się wydawał o. A wię c posą g Buddy. Dł ugoś ć.46 metró w, wysokoś ć.18. Cał oś ć pokryta zł otem, absolutnie wszystko. . . Hm, cofnię te. Na pię tach znajdują się wizerunki z masy perł owej 108 reinkarnacji Buddy. Wś ró d nich - smok, wą ż , pies, koń itp. . Jeś li garnki się wyczerpią , ale monety pozostaną , bę dziesz prosperować przez cał y rok, a jeś li monety wyczerpią się wcześ niej, nie ma to znaczenia! Musimy wró cić i ponownie spró bować szczę ś cia! Z Karoliną wszystko dział o się o wiele bardziej prozaicznie. W puli 30 zabrakł o jej ż yczeń . Zjedliś my obiad w restauracji (obiad wliczony w cenę ) i pojechaliś my do fabryki biż uterii. Tajlandia posiada najwię ksze na ś wiecie zł oż a rubinó w, szafiró w, szmaragdó w i innych kamieni szlachetnych. Luksus, któ ry otworzył się naszym oczom, jest niesamowity! Ponownie, to trzeba zobaczyć ! Egipt odpoczywa! Nakarmiwszy oczy, wysł ano nas minivanem (na koszt placó wki) w „dowolny wybrany kierunek”. Przenieś liś my się do centralnego kompleksu handlowego, ale nie na zakupy, ale do akwarium. Znajduje się … w zasadzie na terenie sklepu. Przyjemnoś ć kosztował a nas 900 bahtó w z nosa. Za 1100 bahtó w moż na był o nie tylko patrzeć na wszelkiego rodzaju rekiny i inne zę bate potwory, ale takż e karmić je z ł odzi. Nie zaryzykowaliś my… Wychodzą c z akwarium z przyjemnoś cią odkryliś my, ż e obok nas znajduje się najwyż szy budynek ś wiata, Bay Yok Sky Hotel, i nie czekają c na wieczorny zmierzch postanowiliś my przejś ć się nim alejki Bangkoku na piechotę do niego. Nic dziwnego, ż e 84-pię trowy budynek wydawał się nam bardzo bliski. Drapaliś my się przed nim przez pó ł torej godziny, nie mniej. Mó wią , ż e na cał ej wysokoś ci budynku jest przeszklona winda, ale najprawdopodobniej weszliś my od „odbytu”, a zatem najpierw dostaliś my się z pię ter 1-56.57-75.76-81. (Po prostu nie szukamy ł atwych sposobó w). Opł acili koszt tarasu widokowego i dodatkowo obiad w restauracji w tym samym miejscu w wysokoś ci 2080 bahtó w dla trzech osó b. (Zniż ki dla weteranó w bitwy pod Kulikowem nie są udzielane, pytał em). Widok na Bangkok jest oczywiś cie wspaniał y! Nie widać począ tku ani koń ca! Taras widokowy jest otwarty w cią gu dnia, ale restauracja otwiera się o 18:00. Mamy szczę ś cie. Przed otwarciem restauracji spojrzeliś my i zrobiliś my panoramę w ś wietle dziennym, zjedliś my kolację , a ponieważ w Tajlandii robi się ciemno o 18 i doś ć ostro, spojrzeliś my na cał y ten przepych, tylko przy nocnym oś wietleniu. O obiedzie. Bufet, okoł o 10 rodzajó w sushi, homary, homary, ryby i mię so w ró ż nych porcjach, owoce i arcydzieł a deseró w. Napoje dodatkowo pł atne. Za 60 bahtó w, peł ni i zadowoleni, wzię liś my taksó wkę do hotelu. Tak dobiegł koń ca drugi dzień naszego pobytu w Tajlandii. A rano ruszamy do prowincji Konchanaburi, któ ra jest okoł o 250 km na pó ł nocny zachó d od Bangkoku, prawie na granicy z Birmą . Odkł adają c na bok tylko najpotrzebniejsze rzeczy (rę cznik, kostium ką pielowy, bieliznę na zmianę i butelkę rumu), przenosimy się w samo serce Tajlandii, do dż ungli nad rzeką Kwai. Po drodze zrobiliś my kilka przystankó w: na obrzeż ach prowincji odwiedziliś my dom rolnika. Tam chę tni zostali oprowadzeni po produkcji wyrobó w kokosowych. Tak, nic nadzwyczajnego. Wszystko jest bardzo zł e. Ale potem byliś my w warsztatach rzemieś lniczych do produkcji mebli z drewna tekowego. To oczywiś cie TAK! Niezależ nie od tego, jaki stolik nocny jest arcydzieł em, jakikolwiek stolik jest dzieł em sztuki. Wykonane w formacie 3D meble posiadają gwarancję (! ) 100 lat. Drewno teakowe poró wnuje się do ż elaza, ponieważ gę stoś ć drewna jest tak duż a, ż e tonie jak metal w wodzie. . W cał kowitej rozkoszy, otwierają c oczy, dł ugo patrzyliś my na tę stworzoną przez czł owieka pię knoś ć . Zanim mó zg zdą ż ył przetrawić to, co zobaczyliś my, pojechaliś my do naprawdę egzotycznego miejsca - pł ywają cego targu Damneosaduak. W grupach po 6-7 osó b ł adowano nas do wą skich ł odzi z dł ugimi nosami i z przyspieszeniem wciskaliś my się w dziesią tki takich samych ł odzi, pł yną c po sieci kanał ó w wodnych. Pierwsze wraż enie był o lekko szokują ce - zielona woda w kanał ach i BARDZO brudne betonowe fortyfikacje wydzielał y uporczywy cuchną cy zapach gniją cej trawy i Bó g wie co jeszcze. Pomyś lał em, ż e gdyby ł ó dź wywró cił a się bez poł knię cia nawet kropli, natychmiast bym się strupał a i umrzeć na każ dą moż liwą chorobę skó ry. Po kilku minutach niejasne myś li zastą pił a ciekawoś ć i wł ą czył em kamerę wideo, aby te cudowne zdję cia z innego ś wiata pozostał y w moim domowym wideo: oto kobieta wyciera coś na swojej ł atce, a przez nią pł yną mydliny deski do kanał u; ale w pł ywają cym cieś cie uś miechnię ta Tajka oferuje nam kolorowe owoce. Kapunka-ach! Odpowiedzieliś my kocim tonem i ruszyliś my dalej. . Oto pł ywają ca „baza mię dzyokrę gowa” z tajlandzkimi pamią tkami, a tu prezentacja toreb Prady, Diora i zegarka MONTANA za 3 dolary… Oto Tajowie w tradycyjnych kapeluszach z kokardą gotują coś wprost na ł ó dkach pachną cy dym, ale na brzegu wiszą ce klapki towarzystwo zjada ryż pał eczkami, podobno z kurczakiem. Droga wodna o szerokoś ci 5-6 metró w to bazar handlowy w niecodziennej dla nas formie i wyrozumiał oś ci, ale w rzeczywistoś ci taki jest. A za wą tł ymi budynkami poł oż onymi wzdł uż brzegó w kanał ó w jest dzika dż ungla, w któ rej jest naprawdę duż o dzikich mał p. Po przetarciu siebie i otaczają cych nas ostroż nie zebranymi wilgotnymi chusteczkami zmieniliś my ś rodek transportu. To jest Kanchanaburi! Wysiadają c z autobusu zauważ ył em, ż e jest tu o 10 stopni cieplej niż w Bangkoku i nie pomylił em się . Przewodnik powiedział okoł o 40, co ogó lnie jest typowe dla tego obszaru. Szeroki plac, otoczony niskimi budynkami, wyglą dał jak Meksyk z jakiegoś filmu. Znowu obfitoś ć produktó w wykonanych z kamieni szlachetnych. Mają tę dobroć - tak, stosy! Jednak! Ż oł ą dek wezwał do posił ku i ku zadowoleniu wszystkich udaliś my się do restauracji na wodzie. Obiad był poprawny (pod każ dym wzglę dem). Dalej zgodnie z planem odbył się spł yw rzeką Kwai, ale przewodnik uznał , ż e jeszcze daleko do wieczoru, wię c jedziemy na sł oniach! Dotarcie na farmę zaję ł o 40 minut. To, ż e jesteś my w drodze, stał o się jasne po poł amanych ś cież kach i poł amanych krzakach. Zsiadają c, omijają c „kopalnie”, dotarliś my do straganu, gdzie czekaliś my na „wyjazd” 20-30 sł oni, zapakowanych w podwó jne „zarezerwowane siedzenie”. Przejazd kosztował.15 dolcó w lub 700 bahtó w za osobę . Nie ma oboję tnych! Wspinają c się na wysoką platformę , ł adnie, nie bez obaw, zaję liś my dwa miejsca „wedł ug wykupionych biletó w”. Każ dy sł oń miał przewodnika, któ ry wyznaczał kierunek na szlaku i za warunkowe 50 bahtó w wysiadał ze sł onia ze sł owami „foto! ” i robił zdję cia na dowolnym z najnowszych urzą dzeń fotograficznych, wideo lub telewizyjnych. Jazda na sł oniach jest interesują ca nawet dla dorosł ych! Najpierw podejś cie ś cież ką , potem zejś cie, potem sł onie wchodzą do rzeki i nie wiadomo, na czyich uszach zamierza nurkować . Ogó lnie fajnie! A sł onie są tak ró ż ne, mają temperament! A potem zaproponował nam wystę p mł odego sł onia - dziewczynki. Cał ował a wszystkich namię tnie i robił a delikatny masaż szerokimi stopami na poś ladkach pani, a. . . przyczynowymi miejscami na panach. Ś miech był nierealny! Zmę czeni odpoczynkiem po tajsku, usiedliś my w ł ó dkach i pod promieniami sł oń ca zostawiają c za sobą zielone wzgó rza, ruszyliś my wzdł uż rzeki Kwai w gł ą b dż ungli. Mijał y nas wielobarwne skaliste brzegi z urzekają cymi pó ł kami i jaskiniami. Zaroś la bambusó w, bananó w i palm, zaplą tane w winoroś le, tajemniczo zwisał y z klifó w. Przez okoł o godzinę lecieliś my po krę tej tafli wody do pł ywają cego hotelu. Dwa tuziny domó w poł ą czonych mostami stał o tuż nad rzeką . Fundamenty pontonowe ł ą czył y je z brzegiem kablami. Naprzeciw każ dego domu znajduje się tratwa z leż akami. Otrzymawszy klucze i lampę naftową , zbadali pokó j. Niewielki, z dwoma szerokimi ł ó ż kami z baldachimem na pię trze, pokó j posiada poł ą czony prysznic i toaletę , umywalkę i lustro. Ta ostatnia się nie przydał a, bo szybko zrobił o się ciemno, a w ś wietle pieca naftowego wszystko już jest pię kne. Zjedliś my kolację w restauracji na wodzie. Wybó r sł oikó w nie ró ż nił się ró ż norodnoś cią , ale wystarczył o, by zaspokoić gł ó d. Ci, któ rzy nie chcieli jeś ć i pić , mogli medytować . Niebo usiane jest gwiazdami, księ ż yc w peł ni odbija się w szumią cych fał dach rzeki, czubki wzgó rz, poroś nię te gę stymi zaroś lami, spowite są lekką mgieł ką , od czasu do czasu sł ychać krzyki dzikich ptakó w. . . Romans. A w pobliż u - bez ś wiatł a elektrycznego, bez muzyki, tylko palą ce pochodnie. Wydaje się , ż e wszystko się nie dzieje. Ś wiece, któ re przyniosł em, przydał y się . Za cztery usiedliś my na tratwie. Potem do naszej kabał y zaczę ł y doł ą czać nowe i nowe postacie, ao trzeciej nad ranem wieczó r przestał być leniwy i zalecił em wszystkim rozejś cie się do norek. Ciszy i uroku tej nocy udał o nam się wsł uchać tylko z naszego pokoju, zostawiają c na noc otwarte okiennice i drzwi. Poranek przynió sł trochę ś wież oś ci. Ci, któ rzy chcieli zobaczyć wioskę birmań skich aborygenó w, natychmiast po ś niadaniu przenieś li się do dż ungli. Mó j mą ż i ja nie zamieniliś my tej cennej przyjemnoś ci na przypadkową znajomoś ć w lesie. Powoli ponownie weszliś my na pokł ad ł odzi i popł ynę liś my z powrotem na molo. . Sł onie, mał py, a nawet jaszczurka waranowa (pierwotnie brana za krokodyla) na brzegu rzeki wcią ż wywoł ywał y w każ dym autentyczne pozytywne emocje. Dzisiejsza trasa biegł a w przeciwnym kierunku do Bangkoku i dalej na poł udniowy wschó d do Pattaya. Po drodze znowu zrobiliś my kilka przystankó w – ką paliś my się w radonowych ź ró dł ach, skosztowaliś my lokalnych leczniczych herbat (gdzie zaopatrzyliś my się w liczne prezenty dla bliskich), zjedliś my narodową kuchnię tajską , a na koniec spł ynę li w kamizelkach ratunkowych wzdł uż Kwai Rzeka. Zasada jest nastę pują ca. Zał adowano nas na ganek, a ł ó dź cią gnę ł a nas w gó rę rzeki przez okoł o pó ł tora kilometra. Ubrani w kamizelki ratunkowe, na przemian wskakiwaliś my do wody, a nurt rzeki nió sł nasze leniwe zwł oki z powrotem na lą dowisko po por. Spł yw trwał.20-30 minut. Sztuczka polega na tym, ż e na tym odcinku rzeki znajdują się.3 naturalne wodospady, a gdy powoli przepł ywasz obok nich, masz wielką przyjemnoś ć . Nie wszyscy odważ yli się na body rafting z wielu powodó w - woda, choć pł yną ca, jest daleka od przeź roczystoś ci, prą du i strachu przed nieznanym zbiornikiem i jego mieszkań cami. Weszliś my do rzeki z cał ą rodziną i nikt z nas pó ź niej tego nie ż ał ował . Droga do Pattaya zaję ł a nam okoł o 4 godzin od naszego ostatniego przystanku. Okoł o 18 wjechaliś my do miasta i usiedliś my w 8 osobowych minibusach zgodnie z zasadą są siedniego rozmieszczenia hoteli. I znowu mamy szczę ś cie! Zarezerwowany hotel Dragon Beach (z powodu jakiejś konferencji) nie mó gł zapewnić nam noclegu i zostaliś my zakwaterowani w hotelu A-ONE, któ ry znajduje się w centrum Pattaya na pierwszej linii brzegowej. Byliś my szalenie szczę ś liwi, bo po pierwsze ś wietny 4-gwiazdkowy hotel, z dobrym pokojem, z dwoma basenami wypeł nionymi morską wodą , po drugie morze i plaż a po drugiej stronie ulicy, po trzecie mnó stwo sklepó w na prawo i lewo. W godzinach wieczornych oddaliś my się zakupom i dł ugim spacerom po nabrzeż u, oszczę dzają c na taksó wkach i czasie.