Спонтанная поездка в Тверь, где узнали козлиную правду, увидели « Ласточкино гнездо» , добрались до « Парижу» , и помог во всем этом « Изя» . Дворцы, мосты и просто красоты тоже не пропустили…
Всю неделю муж поднывал, что надо бы куда-нибудь съездить на выходные, недалеко и нескучно. Вдвоем, без детей, пока они у бабушки. Ой, да не вопрос, только свистни куда. А, оказывается, это я должна придумать : )). Признаться, особого рвения в этом вопросе у меня не было, турголод уже был утолен недавней вылазкой во Владимир и Нижний Новгород. Ну, проглядела ближайшую округу, где еще не были, но интересно было бы взглянуть – Рязань, Тула – но не смогла подобрать место для ночлега. А это дело очень важное – предпочитаю заранее определиться с местом ночевки тел, дабы спокойно заниматься выгулами и загулами по достопримечательным или не очень примечательным местам города. И вообще, туризм – это хорошо, а у меня накопилось куча дел по хозяйству, которые надо бы уже и сделать.
И вот в субботу далеко не ранним утром муж скомандовал: « А поехали в Тверь! » .
– Блин, ну какая Тверь, я как-то не готова в плане « что посмотреть» … Да и глаза у меня еще не нарисованы… А где остановиться там?...Как же дела-заботы мои намеченные…
– По дороге изучишь… Беги уже преображаться… Ну, ты же справишься с этим вопросом… Знаю я ваши девочковые дела, успеешь еще деньги потратить…
Не, ну раз муж сказал, надо слушаться, особенно, когда и сама не очень-то и против )). « Партия сказала – надо! Комсомол ответил – есть! » (М. Денисов)
События развивались стремительно! В 11 часов утра забронирован отель, в 12 выехали на автомобиле (север Москвы) по платной М11 – светит солнце, в 14 уже были в номере отеля – льет дождь. Ну почему опять дождь…
Вид из окна номера в отеле " Панорама"
Это я уже потом выяснила, что одним из факторов выбора Твери стала как раз возможность предаться мальчуковским забавам – аттракцион скорости на платной автотрассе. Не больно богатый опыт в этом деле, только до Шереметьево приходится иногда по М11 ехать, но это что – баловство какое-то – только определился с комфортной скоростью, а ты уже и на месте. А какой бы правильный водитель не был, погонять-то хочется: )). Чуть-чуть, без особого экстрима по свободной дороге: )).
При бронировании отеля пытаешься максимально совместить свои хотелки: стоимость, расположение относительно достопримов, внутреннее содержимое. По этим параметрам для одной ночи в Твери нам приглянулся отель « Панорама» , который сам по себе относится к тверским достопримечательностям, вернее здание, в котором он находится, как самое высокое здание города, да еще и с обзорной площадкой. А обзорная площадка при знакомстве с новым местом – мероприятие совершенно необходимое для нас, так что в любом случае нам сюда : )).
Вечерние виды с обзорной площадки " Панорама" :
Глядя на современный фасад, можно подумать, что это недавно рожденная высотка.
Ан нет, здание построено к Олимпиаде-80. В народе прозванное рюмкой, початком. Поговаривают, что высотка построена со множеством нарушений и может в любой момент рухнуть, и якобы архитектор, создавший это строение, проживает неподалеку, согласно его расчетам, если « рюмка» и упадет, то не на его дом. Как-то так : )). Конечно, все это народная болтовня, здание стоит, сейчас это бизнес-центр « Тверь» с киноконцертным залом и рестораном.
Холл бизнес-центра " Тверь"
Отель « Панорама» занимает с 15 по 19 этажи, 49 номеров разной категории. На 22 этаже находится ресторан « Панорама» , где для гостей отеля подается завтрак (входит в стоимость номера). Завтрак континентальный, горячие блюда выбираются из трех вариантов.
Вкусно, сытно, но нам показалось долго. Возможно, это только показалось. Все-таки яичница свежеприготовленная была подана еще шипящей. Да, что уж точно минус – кофе подают одновременно с едой, не по-ресторанному как-то : ))
Через ресторан происходит вход на смотровую площадку: по звонку администратора охранник встречает наверху. Гостям отеля предоставляется бесплатный билет на одно посещение, сторонним вход стоит 200 р.
Номер у нас был самый дешевый стандарт, что осталось из простых. С одной большой кроватью – это улучшенный стандарт, подороже на 200 р. , но свободных не было.
Свободных розеток мало: одна в комнате, одна в ванной. Даже на имеющиеся три единицы электротехники в номере (настольная лампа, телефон, холодильник) предусмотрены две розетки. А вот наличие нормальных человеческих плечиков в шкафу порадовало. Санузел крохотный, душевая совсем узкая, но со всякими наворотами, правда, громкость радио не регулируется, либо очень громко, либо никак : )). Вход к номерам из лифтового холла по карте-ключу, нас администратор не предупредила, а сами не сразу сообразили. (Больше фото в альбоме)
И еще один нюанс, но это, скорее, к бизнес-центру вообще, а не именно к отелю: лифт очень задумчивый. Не скоростной – это ладно, а то, что при остановке на этаже долго не открываются двери. Немного напрягает.
Парковка имеется – это общая большая парковка бизнес-центра. Не знаю, как в будни, а в выходной хоть поперек разлинованных машиномест ставь.
В целом без особых супервосторгов. Отель « Панорама» понравился, вполне неплохой вариант для остановки в городе, да еще и на высоте : ))
Утренние виды из ресторана
Утренние виды из ресторана
Заселившись в отель и оставив машину на стоянке, отправились бродить по городу. Никаких отчетов и отзывов о Твери я не читала, т. е. вообще никакого представления о городе не было: хорошо или плохо, красиво или не очень, старинности или новодел… Конечно, я уж не совсем неуч, и знаю, что Тверь – старинный русский город с богатейшей историей, иначе, зачем бы мы туда на прогулку поперлись? Точно – проникнуться духом старины )). И даже откуда-то из глубины сознания всплыло « Тверь – в Москву дверь» . В итоге Тверь поразила наши неподготовленные души, произвела впечатление, и неоднозначное.
По дороге бегло, насколько позволил постоянно пропадающий интернет, просмотрела списки ТОП достопримечательностей и прикинула приблизительный маршрут от и до отеля, сильно не вдаваясь в подробности.
По набережной Степана Разина.
Через Нововолжский мост к Речному вокзалу.
Нововолжский мост сооружен в 1956 г. При его строительстве использованы чугунные арки Благовещенского моста в Ленинграде, демонтированные в 1936-38 гг.
Прелестные виды на Речной вокзал (мы еще не знаем всей правды)...
...и Свято-Екатерининский монастырь.
Далее по набережной Афанасия Никитина...
Памятник Афанасию Никитину установлен в 1955 г. в присутствии посла Индии в СССР
Виды на Городской Сад. Именно в этом месте был когда-то понтонный мост, построенный при Петре I. Говорят, за три часа под чутким надзором царя
...по Староволжскому мосту...
Староволжский мост построен в 1900 г. в помощь понтонному. Тогда он назывался Новым
...к Путевому дворцу императорской семьи. В настоящий момент в нем находится областная картинная галерея.
Тверской Спасо-Преображенский кафедральный собор строится на месте уничтоженного в 1935 г.
А далее еще куда-нибудь…
В какой-то момент нашло на нас туристическое прозрение – есть же у нас друг и товарищ – приложение izi. TRAVEL (прозванный в народе « Изей» ) – очень удобная вещь! Быстренько подобрали подходящую экскурсию (в нашем случае это была « Тверь за 60 минут» ) и пошли. Правда, у нас получилось в обратную сторону, но « Изя» сообразительный, ему все равно, куда идешь – приближаешься к достопримечательности, а телефон начинает вещать. Или даже и не знаешь, что это что-то историческое (хотя в Твери, кажется, какое здание ни возьми – сплошь история), а тебе из телефона « Обратите внимание на здание какого-нибудь цвета… " . Тут же картинка, можно свериться, туда ли смотришь. Так что дело у нас пошло веселее, действительно, как в слогане этого приложения, мы идем, а нам рассказывают : ))
Мы – экскурсанты не очень дисциплинированные, поэтому частенько убегали с маршрута « Изи» . Свернешь в подворотню, а там… церковь!
Церковь Рождества Христова в Рыбаках
Или черти пляшут.
Потом снова возвращались к « Изе» , и голос из кармана: « Перед Вами… " : ))
И все-таки, скажу я о Речном вокзале. Здесь мы испытали шок! Пока в машине проглядывала достопримы, попадались фразы вроде « находится в удручающем состоянии» , но не до такой же степени…
Путь к Речному вокзалу
Пристань произвела совсем нерадостное впечатление.
Еще два года назад (7-8 августа 2017 г. ) произошло обрушение здания. Были проверки и разборки, и даже, вроде как, денежка выделялась… А ныне, как говорится, « денег нет, а вы держитесь» .
Мы как туристы были в некотором недоумении: сюда кораблики с табунами толпами туристов приходят, да и сухопутные, как правило, стараются побывать здесь. Ну что это за ворота города такие? ! Обидно за тверичей…
А в целом наша прогулка по городу сложилась вполне ожидаемо: парадно-показательные улицы с отреставрированными фасадами.
Памятник Михаилу Тверскому на одноименной площади
Администрация города Твери на площади Ленина
Забытые всем и вся переулки и закоулки с остановившимся временем.
Этого человека узнали со спины. Непешеходная часть Трехсвятской улицы
Пушкинская улица
Особнячок на бульваре Радищева
Соседство веков.
Советская улица
Советская улица
Современные пятна.
Фотогеничная Волга, украшенная мостами.
Староволжский мост
Нововолжский мост
Не особо туристическое Заволжье.
Разбросанные по бульварам и скверам малые архитектурные формы.
Смешные вывески.
Какой-то не очень веселый цирк.
И жизнерадостная Тверская площадь.
Не обошли мы стороной и козлиное место – музей Козла.
Любопытное местечко – огромное собрание козлов самой разной наружности : ) При нехватке времени, может, особо и не стоит рваться туда. Но при случае заглянуть можно, и обязательно в смешливом настроении. Если Вы в печали или задумчивости – не поймете, и все покажется глупостью.
Обладателям козлиных и всяких других бараньих фамилий вход бесплатный! У нас птичья, а протянуть нить эволюции не смогли : ). И даже наличие общего родственника – крылатого единорога – не позволило немного сэкономить : )).
Уже в сумерках на подступах к нашему отелю сквозь арки полукруглого здания на площади Пушкина (там Выставочный зал) увидели живописное строение, прямо-таки замок. Оказывается, на фото с высот « Панорамы» (в самом начале текста) оно тоже есть, это я уже при разборе завалов снимков разглядела.
Только на следующее утро на картинке информационного стенда близ гостиницы Гальяни (там останавливался А. С. Пушкин, снимал комнаты Ф. М. Достоевский) узнали его, было подписано Аваевская богадельня, и без подробностей. А оказывается, здание является объектом историко-культурного наследия. « В 1884 г. Тверская городская управа на средства, завещанные тверским купцом В. П. Аваевым на устройство богадельни, по поручению его душеприказчиков – дочери Елизаветы и зятя А. Н. Коняева – купила за 2.000 руб. дом на углу Пивоварского переулка (ул. Салтыкова-Щедрина) и Секретарской улицы (ул. Крылова), в котором была устроена богадельня для 100 человек старческого возраста. На проценты с пожертвованной суммы она и содержалась» . Из-за внешнего сходства с « Ласточкиным гнездом» в Крыму этот дом прозвали тверским « Ласточкиным гнездом» , хотя построено оно было на 40 лет раньше крымского. После Октябрьской революции назначение здания много раз менялось: и склад здесь был, и дорогой ресторан с нумерами, коммунальные квартиры. Немножко порылась в дебрях интернета уже дома, если любопытно, то подробнее о « Ласточкином гнезде» в Твери можно почитать вот в этой статье, например.
Мы много ходили по улочкам старой Твери, немного проехались по спальным районам. Церкви, памятники, дома, Круг, Гальяни, Дементьев… Но я расскажу об одном районе города, который пока не очень часто встречается в туробзорах.
Есть в Твери уникальное место – Двор Пролетарки. Оно, конечно, находится в стороне от туристических троп, но, по возможности, загляните туда. Вот уж где гремучая смесь прошлого и настоящего. Есть над чем задуматься…
То рабочий городок, построенный на рубеже XIX и XX веков при мануфактуре Морозовых, так и назывался Морозовский городок. А Пролетаркой стал согласно духу времени. На современный лад – это огромный жилой комплекс со своей инфраструктурой: больницей, яслями, пожарной частью, театром и даже обсерваторией.
Судя по описаниям, эти ступени родные, еще с тех самых пор… Протертые до дыр, но несломленные.
Некоторые здания используются и до сих пор. Современный торговый комплекс « Морозовский» обустроен в одном из производственных помещений мануфактуры, на которой в общей сложности трудилось 1.000 человек!
Отреставрировано здание, одной из первых казарм, построенных для рабочих. Сейчас там Епархиальная Православная Средняя Школа Святого им. Тихона Задонского. Живет здание народного театра, там спортивный клуб. Вот на этом фото слева бывший театр, справа – угол школы. Фотографировала изначально спортивную площадку среди старинных зданий, когда еще не обладала подробной информацией.
Что находится в здании пожарной части, так и не разобрались, табличка слишком далеко, калитка закрыта, а на картах обозначений никаких нет. Очень похоже на музей, да и вдоль забора развешены стенды с историческими заметками об этом районе.
Большинство жилых казарм находятся в аварийном состоянии, но жизнь там теплится, местами бурлит и дышит перегаром. Глядя на всю эту прошлую основательность и современную заброшенность, становится больно.
В 1910 г. на Всемирной выставке в Париже Морозовский городок получает золотую медаль как лучший рабочий городок мира! Надо же, какая номинация была...
Самым ярким зданием всего комплекса на сегодняшний день является жилой дом под номером 70 с заманчивым названием казарма « Париж» , прошедшее реконструкцию в 1968 году.
Почему именно « Париж» – достоверно неизвестно. Скорее всего, из-за того, что казарма начала строиться как раз в честь победы Товарищества на Всемирной выставке.
Здание не просто яркое и выделяющееся, старинное, крепкое и основательное (внешне), но и необычное… по расположению подъездов.
Мы прогулялись вокруг него: в доме 7 или 8 (не помню) подъездов, расположенных по всему периметру, вокруг. И нумерация подъездов странная, не по порядку… Вот могу приврать сейчас, не догадалась записать, с одной стороны слева направо – 5.4, 1.2, далее переход на другую сторону – 3.6, 7… Как-то так. В общем, враг не пройдет : )).
Если заинтересовала история и настоящее Двора Пролетарки, загляните сюда.
Такую вот разную Тверь мы увидели: молодую и старую, красавицу и замарашку, ухоженную и заброшенную, непосредственную провинциалку и горделивую горожанку, открытую и понятную и… загадочную. Смешанные чувства оставил этот город…
Немного личного: у меня Тверь ассоциируется с достаточно молодой женщиной, но уже повидавшей много невзгод, красивой, но несколько потрепанной, не до причесок как-то. Эх, мужичка бы ей, хозяина!
Spontaniczna podró ż do Tweru, gdzie poznali prawdę o kozie, zobaczyli „Jaskó ł cze Gniazdo”, dotarli do „Paryż a” i pomogł a w tym „Izya”. Nie zabrakł o ró wnież pał acó w, mostó w i po prostu pię kna. . .
Przez cał y tydzień mó j mą ż narzekał , ż e powinien gdzieś wyjechać na weekend, niedaleko i nie nudzą c się . Razem, bez dzieci, z babcią . Och, bez wą tpienia, po prostu gwizdnij gdzie. I okazuje się , ż e muszę to wymyś lić : )). Szczerze mó wią c, nie miał em w tej sprawie zbytniego zapał u, gł ó d darni został już zaspokojony przez niedawną wyprawę do celu Wł adimir i Niż ny Nowogró d. Có ż , przeoczył em najbliż szą dzielnicę , w któ rej jeszcze nie był em, ale ciekawie był oby zajrzeć - Riazań , Tuł a - ale nie mogł em znaleź ć miejsca na nocleg. I to jest bardzo waż na sprawa – wolę z gó ry decydować o miejscu, w któ rym ciał a spę dzają noc, ż eby spokojnie oddawać się spacerom i szaleć po widokach lub mał o rzucają cych się w oczy miejscach w mieś cie. Ogó lnie turystyka jest dobra, ale mam duż o prac domowych, któ re należ ał o już zrobić .
A w sobotę , daleko od wczesnych godzin porannych, mó j mą ż rozkazał : „Chodź my do Tweru! ».
- Cholera, có ż , co Tver, jakoś nie jestem gotowy w zakresie "co zobaczyć "...A moje oczy jeszcze nie został y narysowane...A gdzie tam zostać ?...Jak moje planowane zmartwienia…
- Uczysz się po drodze. . . Biegnij, by się zmienić...Có ż , poradzisz sobie z tym pytaniem. . . Znam interesy twoich dziewczyn, bę dziesz miał czas, aby wydać wię cej pienię dzy. . .
Nie, có ż , skoro mą ż powiedział , musisz być posł uszny, zwł aszcza gdy ona sama nie jest temu zbytnio przeciwna)). „Partia powiedział a – to konieczne! Komsomol odpowiedział - tak! » (M. Denisov)
Wydarzenia rozwijał y się szybko! O 11 rano hotel był zarezerwowany, o 12 wyjechaliś my samochodem (na pó ł noc od Moskwy) pł atną M11 - ś wieci sł oń ce, o 14 byliś my już w pokoju hotelowym - leje deszcz. Dlaczego znowu pada. . .
Widok z okna pokoju w Hotelu Panorama
Pó ź niej dowiedział em się , ż e jednym z czynnikó w wyboru Tweru był a po prostu moż liwoś ć oddawania się rozrywkom Malchuka – atrakcją prę dkoś ci na pł atnej autostradzie. Nie boli to duż ego doś wiadczenia w tej materii, tylko czasem trzeba jechać do Szeremietiewa M11, ale to wł aś nie – jakiś rodzaj rozpieszczania – po prostu zdecydował em się na komfortową prę dkoś ć i już jesteś na miejscu. I bez wzglę du na to, jaki jest wł aś ciwy kierowca, chcę coś prowadzić : )). Trochę , bez wię kszych ekstremó w na wolnej drodze : )).
Rezerwują c hotel, starasz się jak najlepiej poł ą czyć swoje ż yczenia: koszt, lokalizację wzglę dem interesują cych miejsc, treś ć wewnę trzną . Zgodnie z tymi parametrami na jedną noc w Twerze podobał nam się Hotel Panorama , któ ry sam w sobie należ y do zabytkó w Tweru, a raczej budynku, w któ rym się znajduje, jako najwyż szy budynek w mieś cie, a nawet z platformą obserwacyjną . A taras widokowy przy poznawaniu nowego miejsca jest dla nas absolutnie niezbę dnym wydarzeniem, wię c w każ dym razie jesteś my tutaj : )).
Wieczorne widoki z tarasu widokowego „Panorama”:
Patrzą c na nowoczesną fasadę , moż na by pomyś leć , ż e to nowo narodzony drapacz chmur.
Ale nie, budynek został zbudowany na Igrzyska Olimpijskie 80. Popularnie nazywany szkł em, kolbą . Plotka gł osi, ż e wież owiec został zbudowany z wieloma naruszeniami i w każ dej chwili moż e się zawalić , a podobno architekt, któ ry stworzył ten budynek, mieszka w pobliż u, wedł ug jego obliczeń , jeś li „szkł o” spadnie, to nie na jego dom. Coś takiego : )). Oczywiś cie to wszystko to ludowa gadanina, budynek stoi, teraz jest to Twerskie centrum biznesowe z salą kinową i koncertową oraz restauracją .
Sala centrum biznesowego w Twerze
Hotel Panorama zajmuje pię tra 15-19 i obejmuje 49 pokoi ró ż nych kategorii . Na 22 pię trze znajduje się restauracja "Panorama", w któ rej serwowane są ś niadania dla goś ci hotelowych (wliczone w cenę pokoju). Ś niadanie jest kontynentalne, dania gorą ce wybierane są z trzech opcji.
Pyszne, satysfakcjonują ce, ale wydawał o nam się to przez dł ugi czas. Moż e po prostu tak się wydawał o. Mimo to ś wież o ugotowaną jajecznicę podawano wcią ż skwierczą c. Tak, co jest zdecydowanie minusem – kawa jest serwowana w tym samym czasie co posił ek, a nie jakoś w restauracji : ))
Wejś cie na taras widokowy prowadzi przez restaurację : na wezwanie administratora straż nik spotyka cię na gó rze. Goś cie hotelowi otrzymują bezpł atny bilet na jedną wizytę , wejś cie osoby trzeciej kosztuje 200 rubli.
Pokó j, któ ry mieliś my, był najtań szym standardem, któ ry pozostał z prostych. Z jednym duż ym ł ó ż kiem – to wyż szy standard, 200 rubli droż ej, ale nie był o darmowych.
Jest kilka wolnych gniazdek: jedno w pokoju, jedno w ł azience. Nawet istnieją ce trzy jednostki wyposaż enia elektrycznego w pokoju (lampka stoł owa, telefon, lodó wka) wyposaż one są w dwa gniazdka. Ale obecnoś ć normalnych ludzkich ramion w szafie cieszył a. Ł azienka jest malutka, prysznic bardzo wą ski, ale z ró ż nymi dzwonkami i gwizdkami, jednak gł oś noś ć radia nie jest regulowana, albo bardzo gł oś na, albo wcale : )). Wejś cie do pokoi z holu windy z kartą -kluczem, administrator nas nie ostrzegł , ale sami nie od razu się zorientowali. (Wię cej zdję ć w albumie)
I jeszcze jeden niuans, ale chodzi raczej o centrum biznesowe w ogó le, a nie konkretnie o hotel: winda jest bardzo przemyś lana. Nie szybko – jest w porzą dku, ale fakt, ż e gdy zatrzymasz się na podł odze, drzwi nie otwierają się przez dł ugi czas. Trochę stresują ce.
Dostę pny parking– to wspó lny, duż y parking w centrum biznesowym. Nie wiem jak w dni powszednie, ale w weekendy, przynajmniej poł ó ż to na parkingu.
W sumie bez ż adnych specjalnych super rozkoszy. Hotel Panorama Podobał o mi się , cał kiem dobra opcja na postó j w miasto, tak i na gó rze : ))
Poranne widoki z restauracji
Poranne widoki z restauracji
Po zameldowaniu się w hotelu i zostawieniu samochodu na parkingu ruszamy na wę dró wkę wokó ł miasta. Nie czytał em ż adnych raportó w i recenzji o Twerze, to znaczy w ogó le nie miał em poję cia o mieś cie: dobre lub zł e, pię kne lub niezbyt, stare lub nowe… Oczywiś cie nie jestem cał kowicie ignorantem i wiem, ż e Twer to staroż ytne rosyjskie miasto o bogatej historii, w przeciwnym razie po co mielibyś my tam iś ć na spacer? Dokł adnie - być nasyconym duchem staroż ytnoś ci)). I nawet gdzieś z gł ę bi ś wiadomoś ci wynurzył się „Twer to drzwi do Moskwy”. W rezultacie Twer uderzył w nasze nieprzygotowane dusze, zrobił wraż enie i był niejednoznaczny.
Po drodze pł ynnie, na ile pozwalał na to stale zanikają cy Internet, przejrzał em listy TOP atrakcji i ustalił em przybliż oną trasę zi do hotelu, bez wchodzenia w szczegó ł y.
Wzdł uż nabrzeż a Stepana Razina.
Przez Most Nowowolż ski do Stacji rzecznej.
Most Nowowolż ski zbudowano w 1956 r. Leningrad, rozebrany w latach 1936-38.
Pię kne widoki stacji rzecznej (jeszcze nie znamy cał ej prawdy). . .
. . . i Klasztor ś w Katarzyny.
Idą c dalej wzdł uż nasypu Afanasy Nikitin. . .
Pomnik Afanazego Nikitina wzniesiono w 1955 r. w obecnoś ci ambasadora Indii do ZSRR small>
Widoki na ogró d miejski. To wł aś nie w tym miejscu był kiedyś zbudowany za Piotra I most pontonowy. Podobno w trzy godziny pod ś cisł ym nadzorem kró la
. . . wzdł uż Mostu Starowoł skiego. . .
Most Starovolzhsky został zbudowany w 1900 roku, aby wspomó c most pontonowy. Wtedy nazywał się Nowy
. . . do Ś cież ka rodziny cesarskiej. Obecnie mieś ci się w nim regionalna galeria sztuki.
Katedra Tver Spaso-Preobrazhensky jest budowana na miejscu zniszczonej w 1935 roku
A potem gdzie indziej. . .
W pewnym momencie pojawił się wglą d w turystę – mamy przyjaciela i towarzysza – aplikacja izi. PODRÓ Ż E (popularnie znany jako Izey) – to bardzo przydatna rzecz! Szybko wybraliś my odpowiednią wycieczkę (w naszym przypadku „Twer za 60 minut”) i pojechaliś my. Co prawda zrobiliś my to w przeciwnym kierunku, ale „Izya” jest sprytny, nie obchodzi go, doką d idziesz - zbliż asz się do zabytkó w, a telefon zaczyna nadawać . Albo nawet nie wiesz, ż e jest to coś historycznego (chociaż w Twerze wydaje się , ż e bez wzglę du na to, jaki budynek weź miesz – to cał a historia), a z telefonu „Zwró ć uwagę na budynek trochę koloru. . . ” Oto obrazek, moż esz sprawdzić , czy patrzysz we wł aś ciwym miejscu.
My – zwiedzają cy nie jesteś my zbyt zdyscyplinowani, dlatego czę sto uciekaliś my z trasy Easy. Skrę casz w bramę , a tam. . . koś ció ł !
Koś ció ł Narodzenia Pań skiego w Rybakowie
Albo diabł y tań czą .
Potem wró cili ponownie do „Izy” i gł os z kieszeni: „Przed tobą...” : ))
A jednak powiem o Stacja rzeki. Tu przeż yliś my szok! Przeglą dają c przyrzą dy celownicze w samochodzie, natkną ł em się na zwroty typu „jest w opł akanym stanie”, ale nie w takim stopniu…
Droga do stacji rzecznej
Molo zrobił o bardzo nieszczę ś liwe wraż enie.
Dwa lata temu (7-8 sierpnia 2017 r. ) budynek się zawalił . Był y kontrole i demontaż e, a nawet, jak się wydaje, pienią dze został y przydzielone...A teraz, jak mó wią , „nie ma pienię dzy, ale trzymaj się ”.
My jako turyś ci byliś my na przegranej: przypł ywają tu ł odzie ze stadami tł umami turystó w, a ludzie lą dowi z reguł y starają się tu przyjechać . Có ż to za bramy miasta? ! To wstyd dla Tverites. . .
Ale ogó lnie nasz spacer po mieś cie przebiegł zgodnie z oczekiwaniami: ceremonialno-demonstracyjne ulice z odrestaurowanymi fasadami.
Pomnik Michaił a Tverskiego na placu o tej samej nazwie
Administracja miasta Tweru na placu Lenina
Zapomniane przez wszystkich, a wszystkie zauł ki, zakamarki i zakamarki z czasem się zatrzymał y.
Ten mę ż czyzna został rozpoznany od tył u. Nieruchoma czę ś ć ulicy Trekhsvyatskaya
ulica Puszkinskaja
Dwó r przy bulwarze Radishcheva
Są siedztwo wiekó w.
ulica Sowieckaja
ulica Sowieckaja
Nowoczesne plamy.
Fotogeniczna Woł ga, ozdobiona mostkami.
Most Starowoł ż ski
Most Nowowolż ski
Niezbyt turystyczne Zavolzhie.
Mał e formy architektoniczne rozrzucone wzdł uż bulwaró w i placó w.
Ś mieszne znaki.
Niektó re niezbyt wesoł e cyrki.
I wesoł y Plac Tverskaya.
Nie ominę liś my kó z– Muzeum Kó z.
Ciekawe miejsce - ogromna kolekcja kó z o bardzo ró ż nym wyglą dzie : ) Jeś li nie starczy czasu, moż e nie warto się tam ś pieszyć . Ale od czasu do czasu moż esz wpaś ć i zawsze w nastroju do ś miechu. Jeś li jesteś smutny lub zamyś lony, nie zrozumiesz i wszystko wyda ci się gł upie.
Wstę p jest bezpł atny dla wł aś cicieli kó z i wszystkich innych imion owiec! Mamy ptaka, ale nie mogliś my nacią gną ć nici ewolucji : ). I nawet obecnoś ć wspó lnego krewnego - skrzydlatego jednoroż ca - nie pozwolił a nam trochę zaoszczę dzić : )).
Już o zmierzchu, zbliż ają c się do naszego hotelu przez ł uki pó ł kolistego budynku na Plac Puszkina (jest sala Wystawoczny) widział malowniczą budowlę , wrę cz zamek. Okazuje się , ż e na zdję ciu z wysokoś ci "Panoramy" (na samym począ tku tekstu ) też tam jest, to ja już przy parsowaniu blokad widział em zdję cia.
Duż o spacerowaliś my ulicami starego Tweru, przejeż dż aliś my trochę przez miejsca do spania. Koś cioł y, pomniki, domy, Krug, Galyani, Dementiev… Ale opowiem wam o jednej czę ś ci miasta, któ ra nie jest jeszcze zbyt czę sto spotykana w recenzjach wycieczek.
W Twerze jest wyją tkowe miejsce - Pardzar Proletarka. Oczywiś cie znajduje się z dala od szlakó w turystycznych, ale jeś li to moż liwe, zajrzyj tam. To tam wybuchowa mieszanka przeszł oś ci i teraź niejszoś ci. Coś do przemyś lenia. . .
To miasto robotnicze, zbudowane na przeł omie XIX i XX wieku w manufakturze Morozowa, nazywano miastem Morozov. I został proletariuszem zgodnie z duchem czasu. To w nowoczesny sposó b ogromny kompleks mieszkalny z wł asną infrastrukturą : szpitalem, ż ł obkiem, remizą straż acką , teatrem, a nawet obserwatorium.
Zgodnie z opisami te kroki są natywne, od tego czasu. . . Zuż yte do dziur, ale nieprzerwane.
Niektó re budynki są nadal w uż yciu. Nowoczesny kompleks handlowy Morozovsky znajduje się w jednym z zakł adó w produkcyjnych manufaktury, któ ra zatrudniał a ł ą cznie 1.000 osó b!
Budynek, jeden z pierwszych barakó w wybudowanych dla robotnikó w, został odrestaurowany. Obecnie istnieje Diecezjalne Prawosł awne Gimnazjum ś w. Tichon Zadonski. Budynek Teatru Narodowego mieszka, dział a klub sportowy. Tutaj na tym zdję ciu po lewej jest dawny teatr, po prawej ró g szkoł y. Pierwotnie sfotografował em boisko sportowe wś ró d starych budynkó w, kiedy nie miał em jeszcze szczegó ł owych informacji.
Co jest w budynku remizy, nie zorientowali się , znak jest za daleko, brama zamknię ta, a na mapach nie ma symboli. Wyglą da jak muzeum, a wzdł uż ogrodzenia stoją stoiska z historycznymi notatkami o okolicy.
Wię kszoś ć barakó w mieszkalnych jest w stanie ruiny, ale ż ycie tam jest ciepł e, miejscami kipi i oddycha oparami. Patrzą c na tę przeszł ą solidnoś ć i wspó ł czesne porzucenie, to boli.
W 1910 roku na Wystawie Ś wiatowej w Paryż u miasto Morozowski otrzymał o zł oty medal jako najlepiej pracują ce miasto na ś wiecie! Wow, co to był a za nominacja…
Najbardziej uderzają cym budynkiem cał ego kompleksu jest dziś budynek mieszkalny pod numerem 70 o kuszą cej nazwie koszary paryskie, któ ry został zrekonstruowany w 1968 roku.
Dlaczego w szczegó lnoś ci „Paryż ” nie jest pewne. Najprawdopodobniej ze wzglę du na fakt, ż e koszary zaczę to budować wł aś nie na cześ ć zwycię stwa Partnerstwa na Wystawie Ś wiatowej.
Budynek jest nie tylko jasny i przycią gają cy wzrok, zabytkowy, mocny i solidny (na zewną trz), ale takż e nietypowy. . . pod wzglę dem lokalizacji wejś ć .
Obeszliś my go dookoł a: w domu jest 7 lub 8 (nie pamię tam) wejś ć rozmieszczonych na cał ym obwodzie. A numeracja wejś ć dziwna, nie w porzą dku. . . Mogę teraz skł amać , nie pomyś lał em, ż eby to spisać , z jednej strony od lewej do prawej - 5.4, 1.2, potem idź do druga strona - 3.6, 7. . . Coś w tym stylu. Ogó lnie wró g nie przejdzie : )).
Jeś li interesuje Cię historia i teraź niejszoś ć Proletarki Court, spó jrz tutaj.
Widzieliś my takiego innego Twera: mł odego i starego, pię knego i brudnego, zadbanego i opuszczonego, bezpoś rednią prowincjonalną i dumną mieszczankę , otwartą i zrozumiał ą i… tajemniczą . Mieszane uczucia opuś cił y to miasto…
Trochę osobiś cie: Tver kojarzy mi się z doś ć mł odą kobietą , któ ra jednak widział a już wiele przeciwnoś ci losu, pię kna, ale trochę sfatygowana, jakoś nie pasują ca do fryzur. Och, chł op był by dla niej wł aś cicielką !