Свой отзыв об отдыхе в санатории «Дружба» г. Сочи, пос. Дагомыс я решил оставить, несмотря на то, что был там с семьёй достаточно давно, с 15 августа по 04 сентября 2006 года. Конечно, с тех пор многое могло измениться, однако я в этом почему-то сильно сомневаюсь. Приехав в Дагомыс, мы увидели довольно скромные здания, по внешнему виду не похожие на санаторий. Скорее всего, раньше это был дом отдыха.
Неприятности начались почти сразу же. В санатории мы с удивлением узнали, что наш номер не подготовлен, хотя путёвки были приобретены заблаговременно, а именно 12 июля 2006 года. Более того, он оказался занят и нам предложили временно поселиться в другом. Я сказал, что нас это не устраивает, потому что мы заплатили достаточно большие деньги, точнее 6.781 рубль 60 копеек, и приехали отдыхать, а не сидеть на чемоданах и переезжать из номера в номер, и в категоричной форме потребовал разместить нас на постоянной основе.
Администратор с трудом согласилась, предложила пока подняться на этаж и там подождать, пока номер освободят и подготовят. Больше часа мы, я с женой и маленьким ребёнком, сидели с вещами в холле, прежде чем смогли вселиться. И всё равно, пока мы разбирали вещи, горничная приходила ещё менять постель.
Номер оказался настолько маленьким, что кровати, холодильник и тумбочки в нём едва помещались. Свободного места было немного, между кроватью и балконной дверью. Санузел совмещённый. Душ без поддона, со сливным отверстием прямо в полу. Часть плитки и фурнитуры в неудовлетворительном состоянии, хотя, если верить информации, размещённой в Интернете в 2005 году в санатории был произведён ремонт санузлов.
Питание в столовой не то, чтобы скудное, но и разнообразием не отличалось. Несмотря на разгар сезона, крайне мало было свежих овощей. Фрукты в основном импортные – яблоки, апельсины и персики. Изредка давали огурцы и помидоры. И это летом на юге! Впоследствии я обнаружил, что многое из описания санатория «Дружба» в Интернете, сильно приукрашено или вообще, мягко говоря, не соответствует действительности. Имеет место противоречивая информация.
Так, на одном сайте сказано, что санаторий расположен в парковой зоне площадью 5 га, а на другом – 3.34 га. Территория санатория очень маленькая, в основном занята строениями, а назвать остальное парковой зоной можно с трудом. На одном сайте говорится, что санаторий находится в 15 минутах ходьбы от моря. Может быть, взрослый человек быстрым шагом и доберётся за это время, хотя на самом деле никак не меньше 20-25 минут. В этом случае информация больше похожа на правду. Путь до моря проходил не по тенистой аллее, как обещала реклама, а на солнцепёке по разбитому тротуару вдоль дороги, торговых рядов и частных домов.
Собственный пляж предполагает отдельную или хотя бы как-то обозначенную территорию. Здесь это отсутствовало, санаторию принадлежало лишь помещение с лежаками и прочим инвентарём, которое находилось с краю, чуть ли не на задворках пляжа. Лежаки выдавали бесплатно по санаторно-курортным книжкам, но на самом деле их никто никогда не проверял. По обе стороны от этого помещения навесы, под которыми можно было укрыться от палящего солнца. Однако из-за находящихся в непосредственной близости кабинок для переодевания и душа запах там стоял не очень приятный. Поэтому отдыхающие размещались в любом приглянувшемся месте хоть и общественного, но, несмотря на это, довольно чистого и ухоженного пляжа.
Между пляжем и санаторием ходил один автобус, а не два, и не каждые 10 минут, как обещали туристические фирмы, а всего лишь 8 раз в день по расписанию, которое к тому же могло быть изменено. Поэтому если человек на автобус не успевал, ему приходилось долго ждать следующего, но чаще идти пешком. Автобус представлял собой чуть ли не доисторический раздолбанный «ПАЗик», в который люди набивались порой как в Москве в час-пик. Ехать в невообразимой тесноте и духоте приходилось около 5 минут.
Поручней наверху нет, поэтому если не было места сесть, то приходилось стоять, рискуя не удержаться на ногах. Зачастую упоминается, естественно как рекламный трюк, что санаторий расположен в непосредственной близости от престижного оздоровительного комплекса «Дагомыс» Управления делами Президента РФ. С нашего балкона мы, конечно, видели основное здание комплекса. Однако находилось оно довольно далеко.
Открытая спортивная площадка на территории санатория якобы с волейбольной сеткой выглядела не просто неухоженной, а запущенной, отчего представляла собой весьма грустное и убогое зрелище. Оборудованная детская комната может быть и была, но мы её не видели. Так называемый воспитатель-педагог оказался представлен женщиной, которая несколько часов днём находилась у детского бассейна. Вопреки своей должности не занималась, а только наблюдала за детьми, за которыми и так было кому присмотреть, потому что если они и были в это время в бассейне, а не на море, то обязательно с кем-нибудь из взрослых.
Развлечений в посёлке практически никаких нет, поэтому вечером или в пасмурную погоду пойти, тем более с маленьким ребёнком, некуда. Вечером в санатории проходили дискотеки, которые заключались в том, что на небольшой площадке около выхода из столовой включали музыку.
Примерно через неделю после приезда погода была пасмурной, небо затянуло облаками, и мы решили съездить в дендрарий. До Сочи добирались на маршрутном такси. Из-за пробок и духоты дорога была долгой и утомительной. На обратном пути ребёнок был вялым, выглядел очень уставшим и уснул ещё в маршрутке. На следующий день он заболел. Обращение к администратору с просьбой вызвать врача ничего не дало. В местной поликлинике также ответили отказом. Врач пришёл только после того, как я в отчаянии ворвался в дирекцию и попросил телефон, чтобы вызвать «скорую помощь», потому что сыну было очень плохо и мы не знали, что делать.
Уже тогда я понял, что так называемый отдых в санатории не стоил тех денег, которые были заплачены. Наверно, можно было дешевле и лучше разместиться в частном секторе или в одной из множества небольших гостиниц.
В общем, мы остались недовольны и уехали крайне разочарованными, решив больше никогда здесь не отдыхать.
Twoja opinia o odpoczynku w sanatorium „Druż ba”, Soczi, poz. Postanowił em opuś cić Dagomys, mimo ż e był em tam z rodziną bardzo dł ugo, od 15 sierpnia do 04 wrześ nia 2006 roku. Oczywiś cie wiele mogł o się od tego czasu zmienić , ale z jakiegoś powodu mocno w to wą tpię . Przybywają c do Dagomys, zobaczyliś my doś ć skromne budynki, któ re z wyglą du nie przypominał y sanatorium. Najprawdopodobniej był to kiedyś dom wakacyjny.
Kł opoty zaczę ł y się niemal natychmiast. W sanatorium z zaskoczeniem dowiedzieliś my się , ż e nasz pokó j nie jest przygotowany, chociaż bony zakupiliś my z wyprzedzeniem, czyli 12 lipca 2006 roku. Co wię cej, był zaję ty i zaproponowano nam tymczasowe zamieszkanie w innym. Powiedział em, ż e nam to nie odpowiada, bo zapł aciliś my doś ć duż o pienię dzy, a dokł adniej 6.781 rubli 60 kopiejek i przyszliś my odpoczą ć , a nie siedzieć na walizkach i przenosić się z pokoju do pokoju, i kategorycznie zaż ą dali umieszczenia nas na stał a podstawa .
Administrator prawie się nie zgodził , zaproponował , ż e na razie pó jdzie na pię tro i poczeka, aż pokó j zostanie zwolniony i przygotowany. Przez ponad godzinę my, moja ż ona, ja i mał e dziecko siedzieliś my z rzeczami w przedpokoju, zanim mogliś my się wprowadzić . A mimo to, kiedy zał atwialiś my sprawy, pokojó wka przyszł a zmienić ł ó ż ko.
Pokó j był tak mał y, ż e ł ó ż ka, lodó wka i szafki nocne ledwo się w nim mieś cił y. Nie był o duż o wolnego miejsca mię dzy ł ó ż kiem a drzwiami balkonowymi. Ł azienka poł ą czona. Prysznic bez brodzika, z otworem odpł ywowym w podł odze. Czę ś ć pł ytek i armatury jest w stanie niezadowalają cym, choć wedł ug informacji zamieszczonych w Internecie w 2005 roku w sanatorium wyremontowano ł azienki.
Jedzenie w jadalni nie jest takie ubogie, ale też nie ró ż nił o się urozmaiceniem. Mimo wysokiego sezonu był o bardzo mał o ś wież ych warzyw. Owoce pochodzą gł ó wnie z importu - jabł ka, pomarań cze i brzoskwinie. Od czasu do czasu dawali ogó rki i pomidory. A na poł udniu jest lato! Pó ź niej odkrył em, ż e wiele opisó w sanatorium Druż ba w Internecie jest bardzo upię kszonych lub, delikatnie mó wią c, w ogó le nie odpowiada rzeczywistoś ci. Istnieją sprzeczne informacje.
Tak wię c na jednym miejscu mó wi się , ż e sanatorium znajduje się na terenie parku o powierzchni 5 ha, a na drugim – 3.34 ha. Teren sanatorium jest bardzo mał y, gł ó wnie zabudowany, a resztę trudno nazwać strefą parkową . Jedna strona mó wi, ż e oś rodek znajduje się.15 minut spacerem od morza. Moż e w tym czasie dostanie się tam dorosł y szybkim krokiem, choć w rzeczywistoś ci nie bę dzie to mniej niż.20-25 minut. W tym przypadku informacja jest bardziej zgodna z prawdą . Droga do morza nie wiodł a zacienioną alejką , jak zapowiadał a reklama, ale w sł oń cu po zepsutym chodniku wzdł uż drogi, pasaż ami handlowymi i prywatnymi domami.
Prywatna plaż a obejmuje odrę bne lub przynajmniej w jakiś sposó b wyznaczone terytorium. Tutaj jej nie był o, sanatorium posiadał o tylko pomieszczenie z leż akami i innym sprzę tem, któ re znajdował o się na skraju, prawie na tył ach plaż y. Wedł ug ksią g sanatoryjno-uzdrowiskowych leż aki był y wydawane bezpł atnie, ale w rzeczywistoś ci nikt ich nie sprawdzał . Po obu stronach tej sali znajdują się szopy, pod któ rymi moż na się schować przed palą cym sł oń cem. Jednak ze wzglę du na bliskie są siedztwo szatni i prysznicó w zapach nie był zbyt przyjemny. Dlatego wczasowicze zostali zakwaterowani w dowolnym miejscu, choć publicznym, ale mimo to doś ć czystej i zadbanej plaż y.
Mię dzy plaż ą a sanatorium kursował jeden autobus, a nie dwa i nie co 10 minut, jak obiecywał y biura podró ż y, ale tylko 8 razy dziennie zgodnie z rozkł adem, któ ry zresztą moż na był o zmienić . Dlatego jeś li ktoś nie miał czasu na autobus, musiał dł ugo czekać na nastę pny, ale czę ś ciej szedł pieszo. Autobus był niemal prehistorycznym zepsutym „PAZikiem”, w któ rym ludzie wpychali się czasem jak w Moskwie w godzinach szczytu. Jazda w niewyobraż alnej bliskoś ci i dusznoś ci zaję ł a okoł o 5 minut.
Na gó rze nie ma porę czy, wię c jeś li nie był o miejsca, ż eby usią ś ć , to trzeba był o stać , ryzykują c, ż e nie zostaniemy na nogach. Czę sto wspomina się , oczywiś cie jako chwyt reklamowy, ż e sanatorium znajduje się w pobliż u prestiż owego kompleksu zdrowia Dagomys Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Z naszego balkonu widzieliś my oczywiś cie gł ó wny budynek kompleksu. Był o to jednak doś ć daleko.
Otwarte boisko sportowe na terenie sanatorium, rzekomo z siatką do siatkó wki, wyglą dał o nie tylko na zaniedbane, ale i zaniedbane, co czynił o go bardzo smutnym i nieszczę ś liwym widokiem. Być moż e był wyposaż ony pokó j dziecię cy, ale go nie widzieliś my. Tak zwaną wychowawczynią -nauczycielką okazał a się kobieta, któ ra spę dził a kilka godzin po poł udniu przy basenie dla dzieci. Wbrew swojej pozycji nie pracował a, a jedynie obserwował a dzieci, któ re już był y pod opieką , bo jeś li był y w tym czasie w basenie, a nie na morzu, to musiał y być z jednym z dorosł ych.
W wiosce praktycznie nie ma rozrywki, wię c nie ma doką d pó jś ć wieczorem lub w pochmurną pogodę , zwł aszcza z mał ym dzieckiem. Wieczorami w sanatorium odbywał y się dyskoteki, któ re polegał y na tym, ż e na niewielkim obszarze przy wyjś ciu z jadalni wł ą czano muzykę .
Mniej wię cej tydzień po przyjeź dzie pogoda był a zachmurzona, niebo zasł onię te chmurami, a my postanowiliś my udać się do arboretum. Do Soczi dojechaliś my taksó wką . Z powodu korkó w i dusznoś ci droga był a dł uga i mę czą ca. W drodze powrotnej dziecko był o apatyczne, wyglą dał o na bardzo zmę czone i zasnę ł o w minibusie. Nastę pnego dnia zachorował . Skontaktowanie się z administratorem w celu wezwania lekarza nic nie dał o. Miejscowa klinika ró wnież odmó wił a. Lekarz przyszedł dopiero po tym, jak w desperacji wł amał em się do administracji i poprosił em o telefon po karetkę , bo syn był bardzo chory i nie wiedzieliś my, co robić .
Już wtedy zdał em sobie sprawę , ż e tak zwany odpoczynek w sanatorium nie był wart zapł aconych pienię dzy. Prawdopodobnie taniej i lepiej był oby zostać w sektorze prywatnym lub w jednym z wielu mał ych hoteli.
Ogó lnie byliś my niezadowoleni i wyjechaliś my bardzo rozczarowani, decydują c się nigdy wię cej tu nie odpoczywać .