Впечатления что о гостинице, что о курорте, проще и полнее всего описать двумя словами: поганый совок.
В гостинице восемь этажей, мы жили на шестом: я с подругой в 613, мой брат в 614. Оба номера двухместные. Мой брат заказывал одноместный, но там что-то у гостиницы не склалось - они кого-то другого не туда поселили.
В гостинице вообще и в номерах в частности холодно. Народ поражался тому, что холодно даже мне, ибо знал мою привычку одеваться очень легко даже в морозы и помнил, что зимой на открытом катке я катался в футболке без рукавов. Складывается впечатление, что постояльцы являются частью отопительной системы, так как к утру в номере становится тепло, но за день номер опять остывает.
Накатавшись и вернувшись, будьте готовы либо подождать потным и вонючим часа три-четыре, либо мёрзнуть под душем. Вода из горячего крана будет течь не то чтобы холодной. Она будет тёплой, но температура её будет ниже температуры человеческого тела, поэтому помёрзнуть придётся. Через три-четыре часа уже можно будет мыться - вода будет реально горячей и к ней даже захочется добавить холодной.
Сушилок нет, ну да и фиг бы с ними, была бы вентиляция в номере, однако в номере нет и вентиляции. Единственная вентиляционная решётка есть в санблоке, но эффекта от её наличия я не заметил. Влаге деваться некуда, стёкла (стеклопакеты! Вы не поверите - стеклопакеты! ) перманентно запотевшие, поэтому будьте готовы, что вкладыши в ботинки не высохнут и горнолыжный костюм тоже, так что либо берите всё в двух экземплярах, либо катайтесь в полусухом, как я (любите брют? Обломитесь). Майки, которых я взял на каждый день, сохнут ровно сутки.
Мебель осталась от СССР, весь номер обделан облупленными панелями из ДСП. Кровати из того же ДСП выглядят так, будно выдержат прямое попадание ядерной бомбы, но страшно скрипучие. Прибавьте к этому советскую же звукоизоляцию - о вашей любви узнают все.
Санблок остался от СССР. Душ не вешается - всегда нужно держать рукой. Брат говорил, что у него вешается - как повезло брату, как не повезло нам. Душ "не с той стороны текёт". Как ни закрывай занавеску, после мытья на полу будет лужа. Ну, с той стороны, с какой положено, он, в принципе, текёт, что хорошо, но и со всех других сторон тоже фонтанирует неслабо, что плохо. Фотографии душа в работе у меня нет, ибо я не смог найти такого положения душа, при котором не было бы риска залить фотоаппарат. Зато есть фотография санблока, по которой профессиональный акробат наверняка оценит тот трюк, который нужно выполнить, чтобы сесть на унитаз, упёртый лицом в душевую лохань. Стульчак унитаза был раньше расколот, а затем отремонтирован двумя саморезами, которые гостеприимно втыкаются торчащими остриями в жопу всякому, кто на него садится, ибо ввёрнуты с изнанки наружу. Купить новый стульчак, видимо, не позволял бюджет: всё-таки в Москве такой комплект из стульчака с крышкой стоит около 50 рублей.
Впрочем, очевидцы говорят, что в "Горных вершинах" санблоки ещё хуже. Мы познакомились с ребятами оттуда, так они моются только в душевой бассейна и по делам предпочитают ходить тоже куда-нибудь в другое место.
Потолок в номере залит и отваливается кусками. Не знаю, как умудрились его залить, но факт.
В самом поганом турецком отеле в номере будет телевизор и телефон для связи с ресепшном, но не таков отель "Домбай". Телевизоры есть в холлах, а телефон мобильный надо иметь.
В двухместном номере одна розетка. Зарядка к телефону брата там умерла, а наши зарядки стали работать как в том анекдоте про милицейскую мигалку. Вызванный электрик сделал так, что наша розетка при втыкании зарядки стала трещать. Дежурная по этажу, которой я отдал заряжаться телефоны и аккумулятор к фотоаппарату, сказала, что просто у мобильных короткие вилки и они не дотягиваются до контактов. Надо позвонить супругам Соне и Эриксону и брату их, Сименсу - пусть подумают над своим поведением, бракоделы.
Верхний свет, пропавший на второй день, чинят до сих пор.
Столовая. Завтрак ("завтрок", как написано в расписании) и ужин включён. Такого я даже в СССР не ел. Или ел, но моя память вытеснила этот кошмар в подсознание, чтобы защитить мою психику от повреждений. Приходить надо рано, иначе съедобное кончится, а остальное будет холодное. Умудряются испортить всё, что только можно, даже рис. Претензий не было только к макаронам и пюре. Да, холодное, но хоть есть можно. Сосиски, судя по вкусу, стоят 18 рублей за кило или около того. По всему залу столовой висят объявы "если вам понравилось, мы предложим добавки".
Как-то утром брат, познакомившийся накануне с хорошей девушкой и пребывавший теперь в состоянии любви ко всему миру (иначе я не могу объяснить его поступок), решил попросить добавки мяса. Подошедшая официантка сказала, что это на добавку нельзя, а можно только бифштекс. Мы уже знали, что "бифштекс" на местном диалекте означает "котлета, изготовленная из чего-то, что можно назвать "мясной пастой" с поверхностью, обожжённой до пуленепробиваемого состояния", поэтому отказались.
Как-то раз я обнаружил, что сижу на куче мокрой капусты, насыпанной на стул - не догадался осмотреть его, когда садился. Её там разместили явно не посетители, что следует из технологии питания в этой столовой: сначала на столы ставятся салаты и тарелки с хлебом, потом в зал запускаются питающиеся, которые садятся за те места, где салаты ещё не съедены и заказывают себе второе блюдо из тех, что предлагает официантка.
Ещё в отеле есть платная дискотека в подвале. Называется "Зажигалка". Один динамик они совершенно бесплатно выставили на улицу и постояльцы отеля могли до раннего утра наслаждаться грохотом современных и не очень хитов отечественной и зарубежной эстрады. На второй или третий день (ночь) я настолько насладился хитами, что мне захотелось, чтобы их послушала и местная милиция, а заодно объяснила этим визажистам, что если у них совести нет, то есть жилищный кодекс. Рассказывать, как я вызывал, но так и не вызвал милицию, я не стану, а резюме такое: надейтесь, что на Домбае вас не станут убивать и грабить, ибо если что - ограбят и убьют совершенно спокойно.
После облома с милицией я пошёл на ресепшн, хотя не верил, что что-то получится, так как полагал, что не меня одного это достало, а раз это продолжается, значит всех предыдущих ходоков просто далеко посылали. На ресепшне не было ресепшионистки, но рядом случился мужик, который сказал, что послал за администратором, чтобы натянуть того по самые гланды за динамик на улице. Я остался посмотреть. Минут через десять появился усталого вида мужчина в годах, который представился замдиректором. Через несколько секунд после того, как он понял, почему его хотят натянуть по самые гланды, он послал охранника велеть дискотеке вырубить динамик на улице. Мне сразу стало неинтересно и я пошёл обратно в номер, пока мужик у меня за спиной рассказывал замдиректору, как это было нехорошо и как он в Питере отымеет за это гостиницу и турфирму жалобами, на что замдиректор соглашался и любезно предлагал воспользоваться его бланками и факсами.
В отеле есть прокат оборудования, кафе, бар и баня. Кафе внешне напоминает приличный московский ресторан средней руки, вроде "Тараса Бульбы", только без посетителей и, в основном, без персонала. Пару раз у стойки кафешки оказывался какой-то парень, который долго выяснял каждый раз по написанной от руки бумажке, сколько же стоит заказанное нами пиво. По-моему, нужной информации он там не находил и говорил наугад. Бар (он же "бильярдная", он же "каминный зал") на том же этаже. Есть несколько кривых бильярдных столов. На вопрос, сколько стоит литровая бутылка колы, бармен честно ответил "не знаю".
Баню мы заказывали трижды, но были только дважды: первый раз банщик, который вроде как живёт в этой бане (это не прикол), куда-то вышел подышать воздухом, так что мы помёрзли минут 15 (идти к бане по улице, но недалеко, метров 10, поэтому одеваться не стали) и пошли забирать деньги обратно. Два других раза мы попарились, причём оба раза банщик оставался с нами. Я не любитель бань и традиций на эту тему не знал, но остальные сказали, что это ненормально, как и невыносимо ледяная вода в бассейне бани.
Ещё есть прокат оборудования. Лыжи очень длинные и похожи на беговые. Брат, который давно катается, сказал, что такие были в прошлом веке.
В проспектах к гостинице часто пишут что-нибудь вроде "медицинский кабинет, боулинг, сауна, русская баня, бассейн" и т. п. Это следует понимать, как художественное преувеличение. Сауна и русская баня в данном случае, видимо, два псевдонима одного и того же. Медицинский кабинет для меня выразился в упомянутом выше замдиректора, который любезно нашел у себя рулон лейкопластыря, когда мне нужно было заклеить дыру на ноге. Боулинг и бассейн во всём Домбае есть только в одном месте - в Горных вершинах (гостиница такая). Боулинг содержит четыре дорожки непонятного производства, каждая из которых имеет свои особенности, делающие её неповторимой: одна заметно кривее других, другая ставит на одну кеглю меньше, чем нужно, а потом засчитывает эту кеглю, как сбитую. Третья жрёт шары, не желая их возвращать. 800 рублей за час, плюс 50 рублей с человека. Бассейн ничего, только в семи метрах от одного из бортов глубина уменьшается настолько, что я начинаю задевать дно при плавании, да шкафчики из того же галимого ДСП и не закрываются, да в душе всего одно сливное отверстие на все кабинки, но после всего остального домбая на это как-то не обращаешь внимания.
Всё, что есть в гостинице Домбай, я описал, больше там ничего нет и мне всё равно, что по этому поводу думают рекламные проспекты. Остальное в лучшем случае в посёлке, причём традиционного для Домбая качества (не стоит думать, что гостиница Домбай просто урод в семье стройных голубоглазых блондинов).
Про гостиницу вроде всё.
Курорт.
Есть множество прокатов на улице, где радикально убитое оборудование (не нужно спрашивать такое специально, просто только такое и будет) можно взять за 200-250 рублей в сутки, что дёшево. Моей подруге такое и взяли. У меня и брата оборудование было своё, что на Домбае большой минус. После первого дня катания в фуникулёре можно услышать разговоры типа "а не взять ли прокатное оборудование, чтобы покататься по этим склонам, а то своё чё-то жалко".
Склоны дикие. Ратраки, в принципе есть, но ездят они больше по своим частным делам, типа доставки горнолыжников на вершину горы (3200), куда нет подъёмников. Брат очень смешно рассказывал, как один ратрак решил-таки поровнять склон, а один из лыжников поехал по выровненному месту, так водитель ратрака высунулся из кабины и давай материть лыжника, что он ему тут трассу портит. Дикость (тут и далее определения брата, так как я впервые на горнолыжном курорте и мне не с чем сравнить). Безопасность нулевая. Трассы не огорожены и не размечены, на опорах кресельных канаток нет матов. Более-менее нормально ехать можно только там, где хорошо раскатано другими лыжниками. Склоны напоминают стиральные доски, ноги убиваются в момент от такой езды. Брат ностальгировал по подготовленным склонам цивилизованных курортов, где на скорости 120 км/ч почти не трясёт.
Шаг вправо-влево от накатанного места означает вылет в снег толщиной сантиметров 20-30, покрытый льдом. Поворот на таком склоне чреват отцеплением лыж. Даже на том, что можно считать трассой (так как они не обозначены, будем считать трассой то место, где больше всего лыжников и иногда ездят ратраки) встречаются камни и целые каменные поляны, при этом какие-то камни можно увидеть немного заранее, а какие-то видишь только тогда, когда они вылетают из-под снега, выбитые лыжей. Брат потом долго оплакивал свои топовые лыжи, которые несколько раз с такими камнями встречались. На всём склоне два туалета, один из которых поганый платный, а второй бесплатный и гораздо хуже. Мужикам хорошо быть кисою, а вот женщинам сложнее.
На горе есть старые подъёмники, выведенные из эксплуатации. Вы думаете, что отцепленные от этих подъёмников тросы вывезли с горы, чтобы в них, не дай бог, не попался и не сломал ногу кто-нибудь из горнолыжников? Подумайте ещё раз.
В первый день я потратил на подъёмники 50$.
Европейских соблазнов, типа "заплати за шесть дней 160 евро и катайся где хочешь" тут нет. В лучшем случае есть абонемент на день. На горе два кресельника, один строили югославы, он стоит 80 за раз или 800 за день, второй стоит 100 за раз или 600 за день и на него всё время очередь, при этом 600 за день тебе могут продать, а могут и не продать - катайся разово.
Слово "скипасс" нельзя употреблять - не поймут. Возле каждого подъёмника стоит абориген с пачкой денег - вот и весь скипасс. Чуваки, которые должны следить за безопасностью на подъёмниках, могут заниматься чем угодно - дремать, трепаться по мобиле, брат даже как-то видел их расписывающими пулю в преф. Я видел, как подъёмник на старте протащил одного мужика, который выпал из кресла, метров десять, прежде чем вопящие люди побудили чувака в кабинке управления подъёмником остановить его. Мужик уселся, чувак врубил подъёмник и снова уткнулся в газету.
Первые два дня я провёл на бугельном подъёмнике внизу. Мужика передо мной подъёмник как-то зацепил за воротник и дотащил до возвратного колеса. Весь подъёмник вопил "остановите", но чуваку, собиравшему деньги, было не до этого. Мужик остался жив только потому, что в последний момент мне удалось-таки вырвать бугель у него из капюшона.
На саму гору доехать стоит 300.200 из посёлка на шикарном австрийском подъёмнике с отцепляемыми кабинами, потом 100 на кресельнике. От австрийского до кресельника идти недолго, но по жуткому камнепаду с уклоном градусов 40. Я спросил у брата, бывает ли что-либо типа галош на горнолыжные ботинки. Он сказал, что сам об этом задумался, ибо в хороших ботинках по такому кошмару ходить жалко, но так как раньше он с "таким пидарством" (цитата) не сталкивался, то не знает. Возвращаться на кресельнике нельзя, так как придётся идти по тому же камнепаду вверх. Нужно спускаться по единственной на горе красной трассе. Берегитесь камней и тросов!
Чуть не забыл про дохлых собак на склоне, а ведь два дня собирался их сфотографировать и сфотографировал-таки. Дело в том, что на открытие второй очереди австрийского подъёмника должен был 24 числа приехать министр развития недоразвитой экономики Герман Греф. Для этого за несколько дней до означенной даты привезли два больших автобуса грефовских холуёв, а колдобистый пустырь, который нужно преодолеть, чтобы добраться до первой очереди подъёмника, засыпали каменистой землёй и галькой размером с крупное яблоко, после чего всё это разровняли, за что министру спасибо - стало гораздо проще ходить, а без него фиг бы кто там шевельнулся.
С автобусами отдельный прикол. Есть такая немецкая фирма - Мерседес, которая делает вполне себе симпатичные и надёжные дорогие автобусы. Её логотип - кольцо с тремя лучами внутри. Именно этот символ был на одном из автобусов с холуями. Есть другая фирма - Шань-Янь, уже китайская. Делает тоже вполне симпатичные автобусы, но цена, сами понимаете, не мерседесовская. Логотип - кольцо, внутри которого два сплющенных эллипса, слегка выступающих за пределы кольца. Этот логотип красовался на другом холуйском автобусе. Прикол в том, что автобусы абсолютно однаковые внешне, а в том месте, где красуется логотип Мерседеса, легко разглядеть следы от выступающих за границы логотипа сплющенных эллипсов.
Так вот, про собак: видимо для того, чтобы Грефа не скушали на вершине, кто-то в тот же день пофигачил собак вокруг подъёмника и поднимающиеся могли иметь удовольствие созерцать трупы на склоне. Воронам тоже понравилось - одну собачку они к вечеру объели до скелета.
Есть можно на горе в куче кафешек. Меню везде одинаковое, а качество разное. Нам больше всего понравилось то ли в Санрайзе, то ли в Эдельвейсе.
Поездка обошлась мне в тридцать с лишним тысяч (20 тысяч перелёт, остальное гостиница), плюс ещё столько же я потратил на месте, плюс подруга потратила ещё 13 тысяч. Это при том, что мы ничего не купили. Это на двоих. В Турции или Альпах каких-нибудь нас бы за эти деньги вылизали до блеска, плюс оборудование так не ухайдакалось бы. Брательник ожидал, что его лыж ему хватит лет на пять, но после Домбая считает, что придётся менять года через два.
В общем, если вы мазохист или если все другие варианты провафлили или если ещё по каким-либо причинам вас занесло на Домбай, правильнее всего действовать так: оставить свои лыжи дома, взять прокатные, по дороге из аэропорта накупиться "Оболони", чтобы было, что жрать вечерами, утром подниматься в гору и брать абонемент на кресельник и ни при каких условиях не ходить на прочие местные развлечения, чтобы не портить себе настроение ещё сильнее.
Wraż enia o hotelu, o kurorcie najł atwiej i najpeł niej opisać w dwó ch sł owach: brudna miarka.
Hotel ma osiem pię ter, na szó stym mieszkaliś my: ja i moja dziewczyna na 613, mó j brat na 614. Oba pokoje są dwuosobowe. Mó j brat zamó wił pokó j jednoosobowy, ale coś nie wyszł o w hotelu - umieś cili kogoś innego w niewł aś ciwym miejscu.
W hotelu ogó lnie, aw pokojach w szczegó lnoś ci jest zimno. Ludzie byli zdumieni, ż e nawet mi był o zimno, bo znali mó j zwyczaj ubierania się bardzo lekko nawet w chł odne dni i pamię tali, ż e zimą jeź dził em w koszulce bez rę kawó w po otwartym lodowisku. Odnosi się wraż enie, ż e goś cie są czę ś cią systemu grzewczego, ponieważ rano w pokoju robi się ciepł o, ale w cią gu dnia w pokoju znó w się wychł adza.
Po przetoczeniu się i powrocie bą dź przygotowany na czekanie spocony i ś mierdzą cy przez trzy lub cztery godziny lub zamarznię cie pod prysznicem. Woda z gorą cego kranu popł ynie nie cał kiem zimna. Bę dzie ciepł o, ale jego temperatura bę dzie niż sza niż temperatura ludzkiego ciał a, wię c bę dziesz musiał zamarzną ć . Po trzech-czterech godzinach bę dzie moż na się umyć - woda bę dzie naprawdę gorą ca i bę dziesz chciał nawet dodać do niej zimną .
Nie ma suszarek, no i figi był yby z nimi, był aby wentylacja w pokoju, ale też nie ma wentylacji w pokoju. Jedyna kratka wentylacyjna znajduje się w bloku przeciwsł onecznym, ale nie zauważ ył em efektu jego obecnoś ci. Wilgoć nie ma doką d pó jś ć , okulary (podwó jne szyby! Nie uwierzysz - podwó jne szyby! ) są trwale zaparowane, wię c bą dź przygotowany, ż e wkł adki w butach i kombinezonie narciarskim też nie wyschną , wię c albo weź wszystko w dwó ch egzemplarzach, albo jeź dź w pó ł suchym, jak ja (kochasz brut? Koszulki, któ re brał am na co dzień schną dokł adnie 24 godziny.
Meble pozostał y z ZSRR, cał e pomieszczenie wył oż one jest ł uszczą cymi się pł ytami wió rowymi. Ł ó ż ka z tej samej pł yty wió rowej wyglą dają , jakby wytrzymał y bezpoś rednie uderzenie bombą atomową , ale są strasznie skrzypią ce. Dodaj do tego radziecką izolację akustyczną - wszyscy bę dą wiedzieć o twojej mił oś ci.
Sanblok pozostał z ZSRR. Prysznic nie jest zawieszony - zawsze trzeba go trzymać rę ką . Mó j brat powiedział , ż e się wiesza - jakie szczę ś cie ma jego brat, a my mamy pecha. Prysznic przecieka z niewł aś ciwej strony. Bez wzglę du na to, jak zamkniesz zasł onę , po praniu na podł odze pojawi się kał uż a. Otó ż z drugiej strony, z któ rej ma to w zasadzie pł ynie, co jest dobre, ale ze wszystkich innych stron też tryska cał kiem nieź le, co jest zł e. Nie mam zdję ć prysznica w pracy, bo nie mogł em znaleź ć takiego poł oż enia prysznica, w któ rym nie był oby ryzyka zalania aparatu. Ale jest zdję cie bloku przeciwsł onecznego, zgodnie z któ rym zawodowy akrobata z pewnoś cią doceni sztuczkę , któ rą należ y wykonać , aby usią ś ć na toalecie z twarzą wciś nię tą w wannę prysznica. Deska sedesowa był a wcześ niej dzielona, a nastę pnie naprawiana dwoma wkrę tami samogwintują cymi, któ re goś cinnie wbijają wystają ce punkty w tył ek każ dego, kto na nim usią dzie, ponieważ są przykrę cone od ś rodka na zewną trz. Najwyraź niej budż et nie pozwalał na zakup nowej deski sedesowej: w koń cu w Moskwie taki zestaw deski sedesowej z pokrywką kosztuje okoł o 50 rubli.
Jednak naoczni ś wiadkowie twierdzą , ż e w „Mountain Peaks” filtry przeciwsł oneczne są jeszcze gorsze. Spotkaliś my stamtą d chł opakó w, wię c myją się tylko pod prysznicem i wolą iś ć gdzieś indziej w interesach.
Sufit w pokoju jest zalany i odpada w kawał kach. Nie wiem, jak udał o im się go wypeł nić , ale to fakt.
W najbrudniejszym tureckim hotelu w pokoju bę dzie telewizor i telefon do komunikacji z recepcją , ale hotel Dombay taki nie jest. Na korytarzach są telewizory, ale koniecznie trzeba mieć telefon komó rkowy.
W pokoju dwuosobowym jest jedno gniazdko. Tam zginę ł a ł adowarka do telefonu mojego brata, a nasze ł adowarki zaczę ł y dział ać jak w tym dowcipie o policyjnym flasherze. Wezwany elektryk sprawił , ż e nasze gniazdko zaczę ł o trzeszczeć po podł ą czeniu ł adunku. Pracownik sali, któ remu oddał em telefony i baterię do ł adowania aparatu, powiedział , ż e telefony komó rkowe mają po prostu kró tkie wtyczki i nie docierają do stykó w. Musimy zadzwonić do mał ż onkó w Sonyi i Ericksona oraz ich brata Siemensa - niech pomyś lą o swoim zachowaniu, szumowinach.
Gó rne ś wiatł o, któ re zniknę ł o drugiego dnia, wcią ż jest naprawiane.
Jadalnia. Ś niadanie ("ś niadanie" zgodnie z harmonogramem) i obiadokolacja w cenie. Nawet tego nie jadł em w ZSRR. Albo zjadł em, ale moja pamię ć zmusił a ten koszmar do podś wiadomoś ci, aby chronić moją psychikę przed uszkodzeniem. Musisz przyjś ć wcześ nie, inaczej jadalne się skoń czy, a reszta bę dzie zimna. Udaje im się zepsuć wszystko, co mogą , nawet ryż . Roszczenia dotyczył y nie tylko makaronu i puree ziemniaczanego. Tak, jest zimno, ale przynajmniej moż esz to zjeś ć . Kieł basy, są dzą c po smaku, kosztują okoł o 18 rubli za kilogram. W cał ej jadalni widnieją napisy „jeś li Ci się spodoba, zaproponujemy suplementy”.
Pewnego ranka brat, któ ry dzień wcześ niej poznał grzeczną dziewczynę i był teraz w stanie mił oś ci do cał ego ś wiata (inaczej nie potrafię wyjaś nić jego czynu), postanowił poprosić o wię cej mię sa. Kelnerka, któ ra podeszł a, powiedział a, ż e to nie jest dozwolone dodawanie, a tylko stek. Wiedzieliś my już , ż e „stek” w miejscowym dialekcie oznacza „kotlet zrobiony z czegoś , co moż na by nazwać „pasztą mię sną ” z powierzchnią przypaloną do stanu kuloodpornego”, wię c odmó wiliś my.
Pewnego dnia znalazł em się na stercie mokrej kapusty uł oż onej na krześ le – nie przyszł o mi do gł owy, ż eby to zbadać , kiedy usiadł em. Oczywiś cie to nie odwiedzają cy ją tam umieś cili, co wynika z technologii jedzenia w tej jadalni: najpierw na stoł ach kł adzie się sał atki i talerze chleba, potem zjadacze wchodzą do sali, siadają w tych miejscach, w któ rych sał atki jeszcze nie zjedli i zamó wcie drugie danie z tych co podpowiada kelnerka.
Hotel posiada ró wnież pł atną dyskotekę w piwnicy. Nazywa się „Lż ejsze”. Umieś cili jeden gł oś nik na zewną trz za darmo, a goś cie hotelowi mogli cieszyć się rykiem nowoczesnej i niezbyt przebojowej muzyki pop z kraju i zagranicy do wczesnych godzin porannych. Drugiego lub trzeciego dnia (w nocy) hity podobał y mi się tak bardzo, ż e chciał em, aby lokalna policja ich wysł uchał a, a jednocześ nie tł umaczył em tym wizaż ystom, ż e jeś li nie mają sumienia, to jest kod mieszkaniowy . Nie powiem, jak dzwonił em, ale nigdy nie zadzwonił em na policję , ale podsumowanie jest takie: mam nadzieję , ż e nie zabiją i nie okradną cię w Dombai, bo jeś li już , to okradną i zabiją cał kiem spokojnie.
Po wpadce z policją poszedł em na recepcję , chociaż nie wierzył em, ż e coś się uda, bo myś lał em, ż e nie przeszkadza mi to sam, a skoro to trwa, to znaczy, ż e wszyscy poprzedni spacerowicze byli po prostu wysł ane daleko. W recepcji nie był o recepcjonisty, ale przypadkiem był w pobliż u mę ż czyzna, któ ry powiedział , ż e posł ał po administratora, aby podcią gną ł go do migdał kó w za gł oś nikiem na ulicy. Został em, ż eby popatrzeć . Dziesię ć minut pó ź niej pojawił się zmę czony od lat mę ż czyzna, któ ry przedstawił się jako zastę pca dyrektora. Kilka sekund po tym, jak zdał sobie sprawę , dlaczego chcą go podcią gną ć do samych migdał kó w, wysł ał ochroniarza, aby powiedział dyskotece, aby wył ą czył gł oś nik na ulicy. Od razu stracił em zainteresowanie i wró cił em do pokoju, podczas gdy mę ż czyzna za mną opowiadał zastę pcy dyrektora, ż e nie był o dobrze i jak w Petersburgu pieprzył hotel i biuro podró ż y ze skargami na to, do czego zastę pca dyrektor zgodził się i uprzejmie zaproponował wykorzystanie jego formularzy i faksó w.
W hotelu znajduje się wypoż yczalnia sprzę tu, kawiarnia, bar oraz sauna. Kawiarnia zewnę trznie przypomina przyzwoitą moskiewską restaurację klasy ś redniej, taką jak Taras Bulba, tylko bez goś ci i, w zasadzie, bez personelu. Kilka razy przy ladzie kawiarni okazywał się facet, któ ry za każ dym razem na podstawie odrę cznie napisanej kartki papieru domyś lał się , ile kosztuje zamó wione przez nas piwo. Moim zdaniem nie znalazł tam potrzebnych informacji i przemó wił na chybił trafił . Bar (znany ró wnież jako „sala bilardowa”, zwany ró wnież „salą kominkową ”) na tym samym pię trze. Istnieje kilka krzywych stoł ó w bilardowych. Zapytany, ile kosztuje litrowa butelka coli, barman szczerze odpowiedział „nie wiem”.
Zamó wiliś my ł aź nię trzy razy, ale tylko dwa razy: pierwszy raz pokojó wka, któ ra zdaje się mieszkać w tej ł aź ni (to nie ż art), wyszł a gdzieś zaczerpną ć powietrza, wię c zamarliś my na okoł o 15 minut (do idź do ł aź ni w dó ł ulicy, ale niedaleko, 10 metró w, ż eby się nie ubrali) i poszli odebrać pienią dze. Jeszcze dwa razy braliś my ką piel parową i za każ dym razem opiekun został z nami. Nie jestem fanką ką pieli i nie znał am tradycji na ten temat, ale inni mó wili, ż e to nie jest normalne, podobnie jak nieznoś nie lodowata woda w basenie ką pielowym.
Istnieje ró wnież wypoż yczalnia sprzę tu. Narty są bardzo dł ugie i wyglą dają jak narty biegowe. Brat, któ ry od dawna jeź dzi konno, powiedział , ż e w ubiegł ym stuleciu byli tacy.
W prospektach do hotelu czę sto pisze się coś w stylu „gabinet lekarski, krę gielnia, sauna, rosyjska ł aź nia, basen” itp. Należ y to rozumieć jako artystyczną przesadę . Sauna i rosyjska ł aź nia to najwyraź niej dwa pseudonimy tego samego. Gabinet lekarski dla mnie wyraż ał się we wspomnianym zastę pcy dyrektora, któ ry uprzejmie znalazł na swoim miejscu rolkę plastra, gdy musiał em zał atać dziurę w nodze. Krę gielnia i basen w cał ym Dombay znajdują się tylko w jednym miejscu - w Szczytach Gó rskich (taki hotel). Bowling zawiera cztery tory o niezrozumiał ej produkcji, z któ rych każ dy ma swoje wł asne cechy, któ re czynią go wyją tkowym: jeden jest wyraź nie krzywy niż pozostał e, drugi wkł ada jedną krę gle mniej niż to konieczne, a nastę pnie liczy tę krę gle jako przewró cony. Trzeci zjada kulki, nie chcą c ich zwracać . 800 rubli za godzinę plus 50 rubli za osobę . Basen to nic, tylko siedem metró w od jednego z bokó w, gł ę bokoś ć zmniejsza się tak bardzo, ż e podczas pł ywania zaczynam dotykać dna, a szafki z tej samej pł yty wió rowej się nie zamykają , a pod prysznicem jest tylko jeden otwó r odpł ywowy dla wszystkich domkó w, ale po cał ej reszcie dombai jakoś nie zwracasz na to uwagi.
Opisał em wszystko, co jest w hotelu Dombai, nie ma tam nic innego i nie obchodzi mnie, co o tym myś lą broszury. Reszta jest w najlepszym razie w wiosce, a jakoś ć jest tradycyjna dla Dombay (nie myś l, ż e hotel Dombay jest po prostu dziwakiem w rodzinie smukł ych niebieskookich blondynki).
Wszystko o hotelu.
Oś rodek wczasowy.
Na ulicy jest wiele wypoż yczalni, w któ rych radykalnie zabity sprzę t (nie trzeba o to celowo pytać , po prostu tak bę dzie) moż na wypoż yczyć za 200-250 rubli dziennie, co jest tanie. Moja dziewczyna to dostał a. Mó j brat i ja mieliś my wł asny sprzę t, co jest duż ym minusem na Dombay. Po pierwszym dniu jazdy na nartach kolejką moż na usł yszeć rozmowy typu „nie powinieneś brać wypoż yczonego sprzę tu na te stoki, inaczej ż al sobie wł asnego”.
Zbocza są dzikie. W zasadzie są ratraki, ale czę ś ciej jeż dż ą we wł asnym prywatnym biznesie, na przykł ad dostarczają narciarzy na szczyt gó ry (3200), gdzie nie ma wycią gó w. Brat opowiadał mi bardzo zabawnie, jak jeden ratrak postanowił wyró wnać stok, a jeden z narciarzy jechał po wyró wnanym terenie, wię c kierowca ratraka wychylił się z taksó wki i zaczą ł przeklinać narciarza, ż e psuje mu tutaj tor. Dzikoś ć (dalej definicje brata, bo to mó j pierwszy raz w oś rodku narciarskim i nie mam z czym poró wnywać ). Zero bezpieczeń stwa. Trasy nie są ogrodzone ani oznakowane, a na podporach wycią gu krzeseł kowego nie ma mat. Moż na jeź dzić mniej wię cej normalnie tylko tam, gdzie jest dobrze rozwinię ty przez innych narciarzy. Stoki są jak tarki, nogi giną w tej chwili od takiej jazdy. Brat tę sknił za przygotowanymi stokami cywilizowanych kurortó w, gdzie przy prę dkoś ci 120 km/h prawie nie ma drż enia.
Krok w prawo lub w lewo od miejsca radeł kowanego oznacza lot w ś nieg o gruboś ci 20-30 centymetró w, pokryty lodem. Skrę canie na takim stoku obarczone jest odł ą czaniem nart. Nawet na tym, co moż na uznać za tor (ponieważ nie są one oznakowane, tor uznamy za miejsce, po któ rym jeź dzi wię kszoś ć narciarzy, a czasem ratrakó w) są kamienie i cał e kamienne polany, a niektó re kamienie widać z niewielkim wyprzedzeniem, i któ re widzisz tylko wtedy, gdy wylatują spod ś niegu, znokautowani przez nartę . Brat potem dł ugo opł akiwał swoje topowe narty, któ re kilkakrotnie spotkał y się z takimi kamieniami. Na cał ym stoku znajdują się dwie toalety, z któ rych jedna jest brudno pł atna, a druga bezpł atna i znacznie gorsza. Kociakiem jest dobrze dla mę ż czyzn, ale dla kobiet jest to trudniejsze.
Na gó rze znajdują się stare wycią gi, któ re został y wycofane z eksploatacji. Czy uważ asz, ż e kable odł ą czone od tych wycią gó w został y wycią gnię te z gó ry, ż eby nie daj Boż e, któ ryś z narciarzy nie został zł apany i nie zł amał nogi? Pomyś l jeszcze raz.
Pierwszego dnia wydał em 50 dolaró w na windy.
Europejskie pokusy, takie jak „zapł ać.160 euro za sześ ć dni i jedź , gdzie chcesz” nie są tutaj. W najlepszym razie jest subskrypcja na cał y dzień . Na gó rze stoją dwa fotele, jeden zbudowali Jugosł owianie, kosztuje 80 na raz lub 800 dziennie, drugi kosztuje 100 na raz lub 600 dziennie i zawsze jest do niego kolejka, a 600 dziennie moż na je sprzedać lub nie moż na ich sprzedać - jedź raz.
Nie moż na uż yć sł owa „skipass” - nie zrozumieją . Przy każ dym wycią gu jest tubylec z paczką pienię dzy - to cał y skipass. Kolesie, któ rzy muszą pilnować bezpieczeń stwa na wycią gach, mogą zrobić wszystko - zdrzemną ć się , porozmawiać przez komó rkę , mó j brat nawet raz widział , jak malują kulę w pref. Widział em, jak winda na starcie cią gnę ł a jednego faceta, któ ry spadł z krzesł a dziesię ć metró w, zanim wrzeszczą cy ludzie skł onili kolesia z kontroli windy, ż eby go zatrzymał . Mę ż czyzna usiadł , goś ć wł ą czył windę i ponownie zagrzebał się w gazecie.
Pierwsze dwa dni spę dził em na wycią gu poniż ej. Mę ż czyzna przede mną został w jakiś sposó b zaczepiony za koł nierz przy windzie i wcią gnię ty do koł a powrotnego. Cał a winda krzyczał a „stop”, ale koleś zbierają cy pienią dze nie miał na to czasu. Mę ż czyzna pozostał przy ż yciu tylko dlatego, ż e w ostatniej chwili udał o mi się ś cią gną ć jarzmo z jego kaptura.
Wjazd na samą gó rę kosztuje 300.200 z wioski szykowną austriacką kolejką z odczepianymi kabinami, potem 100 na wycią gu krzeseł kowym. Niedł ugo idzie się z Austriaka na fotel, ale po strasznej skale o nachyleniu 40 st. Zapytał em brata, czy jest coś takiego jak kalosze do butó w narciarskich. Powiedział , ż e sam o tym myś lał , bo szkoda chodzić w takim koszmarze w dobrych butach, ale ponieważ wcześ niej nie spotkał się z „takim pidaryzmem” (cytat), nie wie. Nie moż esz wró cić wycią giem krzeseł kowym, ponieważ musisz wjechać na tę samą skał ę . Musisz zejś ć jedynym czerwonym szlakiem na gó rze. Uważ aj na skał y i liny!
Prawie zapomniał em o martwych psach na stoku, ale przez dwa dni miał em je fotografować i fotografować . Faktem jest, ż e 24. na otwarcie drugiego etapu austriackiej kolei miał przybyć minister ds. rozwoju sł abo rozwinię tej gospodarki German Gref. W tym celu na kilka dni przed wyznaczonym terminem przywieziono dwa duż e autobusy lokajó w Grefa, a magiczne pustkowia, któ re trzeba pokonać , aby dostać się na pierwszy etap windy, został y pokryte kamienistą ziemią i kamykami wielkoś ci duż ego jabł ka, po czym wszystko wyró wnano, za co minister dzię kuje - o wiele ł atwiej był o chodzić , a bez niego figi by się tam przeniosł y.
Z autobusami osobna sztuczka. Jest taka niemiecka firma - Mercedes, któ ra produkuje ł adne i niezawodne drogie autobusy. Jej logo to pierś cionek z trzema promieniami w ś rodku. To był ten symbol, któ ry był na jednym z autobusó w z ropuchami. Jest jeszcze inna firma - Shan-Yan, już chiń ska. Produkuje też cał kiem niezł e autobusy, ale cena, wiesz, nie jest mercedesem. Logotyp to pierś cień , wewną trz któ rego znajdują się dwie spł aszczone elipsy, lekko wystają ce poza pierś cień . To logo był o ozdobione innym autobusem Kholuy. Zabawne jest to, ż e autobusy mają absolutnie identyczny wyglą d, a w miejscu, w któ rym obnosi się logo Mercedesa, ł atwo dostrzec wystają ce poza granice logo ś lady spł aszczonych elips.
A wię c o psach: podobno, aby Gref nie został zjedzony na gó rze, ktoś tego samego dnia zaopiekował się psami wokó ł wycią gu, a wspinacze mogli mieć przyjemnoś ć kontemplowania zwł ok na stoku. Wronom też się to podobał o - wieczorem zjadał y jednego psa do szkieletu.
Moż esz zjeś ć na gó rze w kilku kawiarniach. Menu jest wszę dzie takie samo, ale jakoś ć jest inna. Najbardziej podobał y nam się zaró wno w Sunrise, jak iw Edelweiss.
Wyjazd kosztował mnie ponad trzydzieś ci tysię cy (20 tysię cy przelotó w, reszta hotelu), plus tyle samo wydał em na miejscu, plus znajomy wydał kolejne 13 tysię cy. Dzieje się tak pomimo faktu, ż e nic nie kupiliś my. To jest dla dwojga. W Turcji czy w Alpach czę ś ć z nas za te pienią dze został aby lizana do blasku, a sprzę t nie pojechał by tak daleko. Bratelnik spodziewał się , ż e jego narty wystarczą mu na pię ć lat, ale po Dombay wierzy, ż e za dwa lata bę dzie musiał się zmienić .
Ogó lnie rzecz biorą c, jeś li jesteś masochistą , lub jeś li wszystkie inne opcje zawiodł y, lub jeś li z jakiegoś innego powodu dryfował eś do Dombay, najlepiej zostawić narty w domu, wzią ć wypoż yczone, kupić Obolon na drogi z lotniska, ż eby był o, co zjeś ć wieczorami, idź rano pod gó rę i weź abonament na wycią g krzeseł kowy i pod ż adnym pozorem nie jedź na inne lokalne rozrywki, ż eby jeszcze bardziej nie popsuć sobie humoru.