Когда выходишь на берега реки Тверцы в Торжке, то первым делом бросается в глаза большое количество церквей. Куда ни глянь – везде купола и главки. Где-то маленькие и стройные...
Маковки Георгиевской церкви. Вид с валов Новоторжского кремля
...где-то огромные и величественные.
Купола бывшего Вознесенского монастыря
Но, к сожалению, многие без крестов. Это уже наследие советской эпохи. Добротные каменные здания церквей использовались для нужд народного хозяйства. К концу XX столетия хозяйства этого не стало, многие строения пришли в запустение. Что-то удалось вернуть РПЦ. Но часто и это возвращенное оказалось не очень нужным. Будем надеяться, это временные трудности. Ну, а многое так и стоит в запустении, часто в руинах.
Власьевская церковь. Вроде как, даже начиналась реставрация
Воскресенская церковь
Но мой посыл не в критике местных властей и хозяйствующих субъектов. Об этом уже говорено-переговорено, писано-переписано. Я о другом.
Думаю, у многих, собственно, как и у меня, при посещении провинциального Торжка возникал вопрос: откуда в этом крохотном городке такие огромные храмы? Прямо-таки, римские масштабы. Ну, да, великое в малом…
Дело в том, что Торжок далеко не всегда был простецким провинциальным городишком. А сейчас, чего уж там, ну, совсем деревня (без обид), но очень очаровательная.
ул. Красная Горка
Точной даты основания города никто не знает, предположительно рубеж X-XI веков. Он изначально создавался как место торга новгородскими купцами – Новый Торг. Так и слыл на протяжении многих веков богатым торговым городом. Хотя многократно разорялся и Батыем, и поляками, но вновь и вновь возрождался, так как удобно располагался на торговых путях. К XIX веку 70% населения составляли купцы. Богатые люди всячески пытались увековечить свои фамилии. Самым модным, скажем так, в те времена было – это пожертвовать средства на богоугодное дело – строительство храма, например, глядишь, может на том свете и зачтется. К тому же сооружались свои собственные церкви, и чем больше, тем круче, если выразиться на современный лад. Да и не очень богатые горожане посадами и слободами строили храмы, и тоже не прочь были посоперничать друг перед другом богатством форм и убранства своих церквей. Такое дело было, есть и будет. Только каждому времени присущи свои объекты соревнования.
Если интересно, пойдемте взглянем поближе на некоторые храмовые объекты Торжка. Они так и манят своими формами и силуэтами. Я так всеми правдами и неправдами водила свое семейство по городу, лишь бы взглянуть на тууу громадину или вооон ту...
Семейство, в составе папы и двух отпрысков 10-ти и 9-ти лет от роду, делало попытки сопротивления. Не без трудностей, как говорится : ). И сей факт очень напрягает меня в семейных поездках. А что делать, детенышей девать некуда, тоже просвещать надо. Но мы научились находить компромиссы, так что кое-что удалось.
Самой главной точкой притяжения Торжка является Борисоглебский мужской монастырь.
Новоторжский Борисоглебский мужской монастырь – одна из старейших православных обителей на русской земле. Основан был он в 1038 году преподобным Ефремом. Ефрем служил конюхом у братьев княжичей Бориса и Глеба, младших сыновей Владимира Святославича, которых из-за опасений потерять престол и убил родной старший брат князь киевский Святополк. Верный слуга после гибели братьев ушел из мирской жизни и пошел в новгородские земли в поисках тишины и покоя. После долгих странствий и скитаний на высоком холме на берегу реки Тверцы и остался молиться за упокой Бориса и Глеба.
Памятник преподобному Ефрему Новоторжскому. Установлен в 2015 г.
Постепенно обитель разрасталась. А через какое-то время рядом обосновались новгородские купцы, так зародился город Новый Торг, который мы сейчас именуем Торжком. По другой версии Ефрем обосновался на соседнем холме близ уже существовавшего тогда города.
С тех стародавних времен, конечно, уже ничего не сохранилось.
Входоиерусалимская церковь (1717 г. ), настоятельский корпус (1717 г. )
Монастырская стена (конец XVIII века)
Введенская церковь (1620 г. ) – самое старое сохранившееся здание монастыря
Этому поспособствовали и многочисленные разорения, и, наоборот, богатство и могущество. Да, бывает и так. В XVIII-XIX веках монастырь процветал, и он мог себе позволить перестройку. В результате чего и возводились новые строение взамен старых и ветхих. Архитектурный образ монастыря сформировался к началу XIX века.
После закрытия в 1925 г. на долгие годы монастырь стал тюрьмой строгого режима, потом там лечили алкоголиков. В конце 80-х гг. прошлого века комплекс был передан в ведение историко-этнографического музея. И вот с этого времени мало-помалу начинается возрождение монастыря. Но все как-то оочень медленно. Видела фото прошлых лет, Борисоглебский собор был в лесах. Леса убрали, собор остался, видимо, в прежнем состоянии.
Борисоглебский собор (1796 г. )
Борисоглебский собор (1796 г. )
В настоящий момент Борисоглебский монастырь – это самая яркая достопримечательность города Торжка. Для вездесущих и вселазающих туристов организована смотровая площадка в Свечной башне.
Свечная башня (1809 г. )
Прознав об этом мероприятии, я очень подгоняла своих спутников, боялась, как бы не припоздниться, так как точного графика работы у меня не было. Очень уж я люблю все эти « смотровые» дела. И вам, при случае рекомендую.
Виды не то, чтобы ВАУ, но весьма приятные.
Ну, и чувство всеохвата и всеобзора всегда дополняет впечатления о посещенном месте.
Кстати, про « римские масштабы» … Глядя на купол Борисоглебского собора охватили схожие чувства грандиозности, которые испытали в Пизе. Возможно, кто-то скажет, что преувеличение. Нет, не такие же, но близкие – это факт.
Вид на Кафедральный собор в Пизе с высоты Пизанской башни
Когда-то эти виды свысока бывают началом знакомства, когда-то завершением осмотра, но всегда это одни из самых ярких эмоций.
Святые врата с надвратной Спасской церковью и колокольней. До начала реставрации смотровая площадка была обустроена на колокольне
На соседнем холме от Борисоглебского монастыря красуется Благовещенская церковь.
Вид с валов Новоторжского кремля
О ней есть сведения еще с конца XVI – начала XVII веков. Она претерпела разорение литовцами, горела, перестраивалась… Современный вид – это постройка 1864 г. Церковь примечательна тем, что после закрытия в 30-х годах она открылась вновь в 1946-м. И вплоть до 1995 г. была единственным действующим храмом в городе.
Георгиевская церковь. Как и большинство храмов, выстроена в камне в конце XVIII века на месте обветшавшей деревяной церкви.
Современные очертания здание приняло в конце XIX века. С 30-х годов прошлого столетия и поныне строение используется для нужд сначала социалистического, а теперь и не пойми какого хозяйства. А в 1968 г. хуже того, ее чуть было не снесли для строительства новой дороги. Но силами активистов и краеведов удалось отстоять эту изящную красавицу.
Спасо-Преображенский собор. История у него давняя.
Первые упоминания относятся к 1163 г. Тогда, конечно, это была деревянная церковь, находящаяся на территории Новоторжского кремля. Храм несколько раз горел, разорялся, восстанавливался, перестраивался. Пришлось храму пережить страшную трагедию: в 1372 году, во время междоусобных войн, в соборе, только-только выстроенном в камне в 1364 г. , приняли мученическую смерть от огня и дыма горожане, укрывшиеся там от войска тверского князя Михаила Александровича, захватившего и разорившего город. Жестокие времена…
И еще одна печальная история сопровождает этот собор: « … В 1406 году здесь была погребена святая благоверная княгиня Иулиания, которая почитается как образец супружеского целомудрия. Иулиания была женой вяземского князя Симеона Мстиславовича. После завоевания Смоленска Литвой, они разделяли изгнание с родной земли вместе со смоленским князем Юрием Святославичем. Великий князь Василий Московский дал им в удел город Торжок. И всё бы ничего, но здесь князь Юрий начал приставать к Иулиании и получил достойный отпор. Тогда во время пира Юрий убил мужа Иулиании, а ей самой отрубил руки и ноги. Больной крестьянин увидел, что по реке Тверце плывёт против течения тело убиенной княгини, и услышал голос, повелевший собрать духовенство и совершить погребение тела у южных дверей Спасо-Преображенского собора. С тех пор ко гробу княгини постоянно приходили люди с верой в благодатную помощь святой. Мощи, кстати, в 1930 году были вскрыты и утеряны» (Взято отсюда)
Это величественное здание построено уже в 1812-22 гг. по проекту известного зодчего того времени Карла Росси. В данный момент идет очередная масштабная реставрация, в 70-х годах прошлого века таковая уже проводилась.
Вид с валов Новоторжского кремля
Храм получился настолько большим, что отапливать его было очень дорого. В результате через 20 лет в 1842 г. рядом появилась зимняя Входиерусалимская церковь, построенная по проекту губернского архитектора Ивана Федоровича Львова.
Для общего представления, как это выглядело, стащила фото из интернета:
Автор Евгений (https://sonic-off. tourister. ru/)
По пути к моей заветной цели – комплексу бывшего Вознесенского монастыря, купола которого видны отовсюду, неожиданно повстречалащь еще одна любопытная церковь из « бывших» прямо на пересечении дорог – Крестовоздвиженская церковь.
Данное строение сооружено в 1842 г. , как водится, на месте старой обветшавшей церкви. А еще раньше была деревянной. Не нашла информации, что было в здании после закрытия в 1929 г. В последние годы вроде как ателье.
В настоящий момент передано Борисоглебскому монастырю, но пока, как говорится, руки не дошли.
Воскресенский женский монастырь:
Фото С. М. Прокудина-Горского, 1910 г. Сравните со вторым фото по тексту
Первые упоминания о нем относятся к 1584 г. Но на самом деле монастырь возник задолго до этой даты. Существует легенда, что между Воскресенским женским монастырем и Борисоглебским мужским, находящимся на противоположном берегу Тверцы, был подземный ход. Но это, конечно, лишь пустая болтовня, порожденная, возможно, когда-то чьей-то шуткой. Во всяком случае, историки и археологи сей факт опровергают.
К XIX веку монастырь стал богатой и влиятельной обителью. При нем существовал приют для девочек-сирот, а позже было открыто и училище для бедных девиц духовного звания. Многие выпускницы стали сельскими учителями. В монастыре действовали мастерские по золотному шитью, в которых создавались наряды и для царских особ. Во многом благодаря монастырю этот древний промысел дошел до наших дней.
С приходом советской власти монастырь был закрыт. Некоторые здания сейчас используются швейной фабрикой. А используются ли?
До наших дней сохранился Воскресенский собор 1796 года постройки, колокольня, необычная Предтеченская церковь, построенная в 1840 г. по проекту И. Ф. Львова.
Воскресенский собор
Колокольня Воскресенского собора
Предтеченская церковь
Предтеченская церковь
Будучи в Торжке, мы разместились в отеле « Торжок» 3*. Гостиница очень такая симпатичная, честно, даже приятно удивила. Она не так, чтобы в самом центральном центре, но беря в расчет игрушечные размеры городка (ну, то что интересно разгуливающему туристу), то данный факт не имеет никакого значения : )). Впрочем, подробнее о ней в отдельном отзыве.
Так вот, так получилось, что первой достопримечательностью, с которой мы познакомились в городе, а потом и вечером закончили свой маршрут, стала Ильинская церковь, находящаяся неподалеку от места ночлега.
Построена в 1822 г. на месте церкви, ставшей маленькой для большого количества прихожан. Как и многие культовые сооружения, была закрыта в 1929 г. , после чего здание использовалось под общежитие. В 70-х годах была отреставрирована, но в лоно Церкви ее вернули только в 2005 г. , а до этого там находилась школа бокса. В общем-то ничего особенного, обычная судьба церквей, но… Есть один любопытный факт, к сожалению, печальный. Именно в этом храме 13 февраля 1826 г. в его нижней « зимней» части было поставлено на ночь тело императора Александра I, перевозимое из Таганрога, где тот скончался от горячки. И уже 31 мая того же года там было поставлено и тело супруги императора – Елизаветы Алексеевны, скончавшейся в Белёве Тульской губернии и перевозимой в Петербург через Торжок. Такая вот история.
Ильинская церковь. Вечерний взгляд
Это лишь то немногое, что мы смогли « зацепить» по маршруту пешего следования.
Много разных городов и городков повидали. Но, пожалуй, Торжок – один из самых « богатых» на церкви и храмы на единицу площади, так сказать. И таких величественных для малого городка. Очень грустно, конечно, видеть разруху и запустение. Но все эти храмы, как стойкие богатыри, держатся. Ждут…
P. S. Из той же серии:
О прогулке по улочкам города " Торжок. Нет некрасивых городов" .
Kiedy wychodzisz nad brzeg rzeki Tvertsa w Torzhok, pierwszą rzeczą , któ ra rzuca się w oczy, jest duż a liczba koś cioł ó w. Gdziekolwiek spojrzysz - wszę dzie kopuł y i kopuł y. Gdzieś mał y i smukł y. . .
Koś ció ł ś w. Widok z muró w obronnych Kremla Nowotorż skiego
. . . gdzieś ogromne i majestatyczne.
Kopuł y dawnego klasztoru Wniebowstą pienia Pań skiego
Ale niestety wielu bez krzyż ykó w. To już dziedzictwo czasó w sowieckich. Masywne, kamienne budowle koś cioł ó w był y wykorzystywane na potrzeby gospodarki narodowej. Pod koniec XX wieku ta gospodarka zniknę ł a, wiele budynkó w popadł o w ruinę . Coś udał o się zwró cić ROC. Ale czę sto ten powró t okazywał się niezbyt potrzebny. Miejmy nadzieję , ż e to tymczasowe. Có ż , wiele rzeczy wcią ż stoi na pustkowiu, czę sto w gruzach.
Koś ció ł Wł asiewski. Wyglą da na to, ż e odbudowa nawet się rozpoczę ł a
Koś ció ł Zmartwychwstania Pań skiego
Ale moim przesł aniem nie jest krytykowanie wł adz lokalnych i podmiotó w gospodarczych. Został o to już powiedziane i omó wione, napisane i przepisane. Mó wię o czymś innym.
Myś lę , ż e wielu, podobnie jak ja, odwiedzają c prowincjonalny Torzhok, nasuwał o się pytanie: ską d wzię ł y się takie ogromne ś wią tynie w tym maleń kim miasteczku? Zdecydowanie skala rzymska. Có ż , tak, ś wietnie w mał ych. . .
Faktem jest, ż e Torzhok nie zawsze był prostym prowincjonalnym miastem. A teraz, co tam jest, no có ż , cał kiem wieś (bez obrazy), ale bardzo urokliwa.
ul. Krasnaja Gorka
Nikt nie zna dokł adnej daty zał oż enia miasta, przypuszczalnie na przeł omie X-XI wieku. Pierwotnie powstał jako miejsce targó w kupcó w nowogrodzkich - Novy Torg. Był wię c znany przez wiele stuleci jako bogate miasto handlowe. Choć był wielokrotnie niszczony zaró wno przez Batu, jak i Polakó w, odradzał się raz po raz, ponieważ był dogodnie poł oż ony na szlakach handlowych. W XIX wieku 70% ludnoś ci stanowili kupcy. Bogaci starali się w każ dy moż liwy sposó b uwiecznić swoje imiona. Najmodniejsze, powiedzmy, w tamtych czasach był o przekazanie funduszy na cel charytatywny - na przykł ad budowę ś wią tyni, widzicie, moż e bę dzie się to liczył o w tamtym ś wiecie. Poza tym budowali wł asne koś cioł y, a tym bardziej, fajniej, ż eby umieś cić to w nowoczesny sposó b. Owszem, niezbyt bogaci mieszczanie budowali ś wią tynie w osadach i osadach, nie mieli też nic przeciwko konkurowaniu ze sobą bogactwem form i dekoracji swoich koś cioł ó w. To był o, jest i bę dzie. Tylko za każ dym razem ma swoje wł asne przedmioty rywalizacji.
Jeś li jesteś zainteresowany, przyjrzyjmy się bliż ej niektó rym obiektom ś wią tynnym Torzhok. Kuszą swoimi kształ tami i sylwetkami. Kiedyś zabierał em moją rodzinę po mieś cie na hak lub na oszusta, tylko po to, ż eby spojrzeć na tego hulk lub huk. . .
Rodzina skł adają ca się z ojca i dwó jki dzieci w wieku 10 i 9 lat podję ł a pró by stawienia oporu. Nie bez trudnoś ci, jak mó wią : ). I ten fakt bardzo mnie denerwuje podczas rodzinnych wyjazdó w. A co robić , nie ma gdzie postawić mł odych, trzeba je też oś wiecić . Ale nauczyliś my się znajdować kompromisy, wię c coś się udał o.
Gł ó wnym punktem przycią gają cym Torzhok jest klasztor Borisoglebsky.
Klasztor Nowotorzhsky Borisoglebsky to jeden z najstarszych klasztoró w prawosł awnych na ziemi rosyjskiej. Został zał oż ony w 1038 przez ś w. Efraima. Efraim sł uż ył jako stajenny dla braci ksią ż ą t Borysa i Gleba, mł odszych synó w Wł odzimierza Ś wiatosł awicza, któ rych w obawie przed utratą tronu zabił ich starszy brat, ksią ż ę Ś wiatopeł k kijowski. Po ś mierci braci wierny sł uga opuś cił ś wiatowe ż ycie i udał się na ziemie nowogrodzkie w poszukiwaniu ciszy i spokoju. Po dł ugich wę dró wkach i wę dró wkach po wysokim wzgó rzu nad brzegiem rzeki Twercy pozostał , by modlić się o odpoczynek Borysa i Gleba.
Pomnik ś w. Efraima z Nowotorż skiego. Zainstalowany w 2015 roku
Stopniowo klasztor ró sł . A po pewnym czasie nowogrodzcy kupcy osiedlili się w pobliż u, wię c narodził o się miasto Novy Torg, któ re teraz nazywamy Torzhok. Wedł ug innej wersji Efraim osiadł na pobliskim wzgó rzu w pobliż u istnieją cego już wó wczas miasta.
Od czasó w staroż ytnych nic się oczywiś cie nie zachował o.
Koś ció ł wejś ciowy w Jerozolimie (1717), budynek plebanii (1717)
Mur klasztorny (koniec XVIII wieku)
Koś ció ł Wwedenskaja (1620) - najstarsze zachowane budynek klasztorny
Uł atwił y to liczne ruiny oraz, odwrotnie, bogactwo i wł adza. Tak, zdarza się . W XVIII-XIX wieku klasztor rozkwitał i mó gł sobie pozwolić na odbudowę . W efekcie wzniesiono nowe budynki, któ re zastą pił y stare i podupadł e. Obraz architektoniczny klasztoru ukształ tował się na począ tku XIX wieku.
Po zamknię ciu w 1925 r. klasztor stał się na wiele lat wię zieniem o zaostrzonym rygorze, w któ rym leczono alkoholikó w. Pod koniec lat 80-tych. ubiegł ego wieku kompleks przeszedł pod jurysdykcję muzeum historyczno-etnograficznego. I od tego czasu stopniowo zaczyna się odrodzenie klasztoru. Ale wszystko jest trochę powolne. Widział em zdję cia z minionych lat, Katedra Borisoglebsky był a w lesie. Rusztowanie został o usunię te, katedra podobno pozostał a w swoim pierwotnym stanie.
Katedra Borisoglebsky (1796)
Katedra Borisoglebsky (1796)
W tej chwili klasztor Borisoglebsky jest najjaś niejszym widokiem miasta Torzhok. Dla wszechobecnych i wspinają cych się turystó w w Wież y Ś wiecowej zorganizowany jest taras widokowy.
Wież a Ś wiec (1809)
Dowiedziawszy się o tym wydarzeniu, bardzo namawiał em moich towarzyszy, bał em się , ż e się spó ź nię , ponieważ nie miał em dokł adnego harmonogramu pracy. Naprawdę uwielbiam te wszystkie „oglą dają ce” przypadki. Tobie też polecam.
Widoki nie są takie WOW, ale bardzo przyjemne.
Có ż , poczucie wszechogarniają cego i wszechobejmują cego zawsze uzupeł nia wraż enia z odwiedzanego miejsca.
Nawiasem mó wią c, o „rzymskiej wadze”. . . Patrzą c na kopuł ę katedry ś w. Borysa i Gleba, ogarnę ł y nas podobne uczucia wielkoś ci, jakich doś wiadczaliś my w Pizie. Niektó rzy mogą powiedzieć , ż e to przesada. Nie, nie to samo, ale blisko - to fakt.
Widok na katedrę w Pizie z wysokoś ci Krzywej Wież y p>
Czasami te widoki z gó ry są począ tkiem znajomoś ci, raz koń cem oglę dzin, ale zawsze są jedną z najbardziej ż ywych emocji.
Ś wię ta Brama z Koś cioł em Bramy Zbawiciela i dzwonnicą . Przed renowacją na dzwonnicy zbudowano taras widokowy
Koś ció ł Zwiastowania NMP pyszni się na są siednim wzgó rzu z klasztoru Borisoglebsky.
Widok z muró w obronnych Kremla Nowotorż skiego
Istnieją o nim informacje z koń ca XVI - począ tku XVII wieku. Został zdewastowany przez Litwinó w, spalony, odbudowany. . . Obecny wyglą d to budowa z 1864 roku. Koś ció ł wyró ż nia się tym, ż e po zamknię ciu w latach 30-tych został ponownie otwarty w 1946 roku. A do 1995 roku był to jedyny funkcjonują cy koś ció ł w mieś cie.
Koś ció ł ś w. Jerzego. Jak wię kszoś ć koś cioł ó w, został zbudowany z kamienia pod koniec XVIII wieku na miejscu zniszczonego drewnianego koś cioł a.
Budynek nabrał nowoczesnego kształ tu pod koniec XIX wieku. Od lat 30. ubiegł ego wieku do dziś budynek był wykorzystywany na potrzeby pierwszego socjalisty, a teraz nie rozumiem, jaka to gospodarka. A w 1968, co gorsza, został prawie rozebrany, aby zbudować nową drogę . Ale dział aczom i miejscowym historykom udał o się obronić to peł ne wdzię ku pię kno.
Katedra Przemienienia Zbawiciela. Ma dł ugą historię .
Pierwsze wzmianki pochodzą z 1163 roku. Wtedy oczywiś cie był to drewniany koś ció ł znajdują cy się na terenie Kremla Nowotorż skiego. Ś wią tynia kilkakrotnie palił a się , był a zrujnowana, odrestaurowana, odbudowana. Ś wią tynia musiał a przeż yć straszną tragedię : w 1372 roku, podczas wojen wewnę trznych, w katedrze, wł aś nie zbudowanej z kamienia w 1364 roku, mieszczanie zginę li mę czeń ską ś miercią od ognia i dymu, ukrywają c się tam przed armią księ cia Michaił a Aleksandrowicza z Tweru, któ ry zdobyte i zrujnowane miasto. Okrutne czasy…
I jeszcze jedna smutna historia towarzyszy tej katedrze: „. . . W 1406 r. został a tu pochowana ś wię ta szlachetna księ ż niczka Juliana, czczona jako przykł ad mał ż eń skiej czystoś ci. Juliana był a ż oną księ cia Wiazmy Symeona Mś cisł awowicza. Po zdobyciu Smoleń ska przez Litwę dzielili zesł anie z ojczyzny wraz z księ ciem Jurijem Ś wiatosł awiczem smoleń skim. Wielki ksią ż ę moskiewski Wasilij podarował im miasto Torż ok. I wszystko bę dzie dobrze, ale tutaj ksią ż ę Jurij zaczą ł drę czyć Julianę i otrzymał godną odmowę . Nastę pnie podczas uczty Jurij zabił mę ż a Juliany i sam odcią ł jej rę ce i nogi. Chory chł op zobaczył , ż e ciał o zamordowanej księ ż niczki pł ynie pod prą d wzdł uż rzeki Twercy i usł yszał gł os nakazują cy zebrać duchownych i pochować ciał o u poł udniowych drzwi katedry Przemienienia Pań skiego. Od tego czasu ludzie nieustannie przychodzili do grobu księ ż niczki z wiarą w ł askawą pomoc ś wię tej. Nawiasem mó wią c, relikwie został y otwarte i zaginione w 1930 roku” (Zrobione tutaj a>)
Ten majestatyczny budynek powstał już w latach 1812-22. zaprojektowany przez sł ynnego ó wczesnego architekta Carla Rossiego. W tej chwili trwa kolejna rekonstrukcja na duż ą skalę , w latach 70. ubiegł ego wieku już ją przeprowadzono.
Widok z muró w obronnych Kremla Nowotorż skiego
Ś wią tynia okazał a się tak duż a, ż e jej ogrzanie był o bardzo drogie. W efekcie, 20 lat pó ź niej, w 1842 roku, w pobliż u pojawił się zimowy Koś ció ł Wjazdu do Jerozolimy, zbudowany wedł ug projektu prowincjonalnego architekta Iwana Fiodorowicza Lwowa.
Aby mieć ogó lne poję cie o tym, jak to wyglą dał o, ukradł em zdję cie z Internetu:
Autor Eugene (https://sonic-off. tourer. ru/)
W drodze do mojego ukochanego celu - kompleksu dawnego Klasztoru Wniebowstą pienia Pań skiego, któ rego kopuł y są widoczne zewszą d, niespodziewanie spotkał em inny ciekawy koś ció ł z "dawnych" tuż przy skrzyż owaniu dró g - Podwyż szenie Krzyż .
Ten budynek został , jak zwykle, zbudowany w 1842 r. na miejscu starego, zniszczonego koś cioł a. Wcześ niej był drewniany. Nie znalazł em informacji o tym, co znajdował o się w budynku po jego zamknię ciu w 1929 roku. W ostatnich latach wyglą da jak atelier.
W tej chwili został przeniesiony do klasztoru Borisoglebsky, ale jak dotą d, jak mó wią , rę ce nie dotarł y.
Konwencja Zmartwychwstania:
Zdję cie: S. M. Prokudin-Gorsky, 1910. Poró wnaj z drugim zdję ciem wedł ug tekstu
Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1584 r. Ale w rzeczywistoś ci klasztor powstał na dł ugo przed tą datą . Istnieje legenda, ż e mię dzy Klasztorem Zmartwychwstań có w a Klasztorem Borisoglebsky, poł oż onym na przeciwległ ym brzegu Tvertsy, znajdował o się przejś cie podziemne. Ale to oczywiś cie tylko pusta paplanina, wywoł ana być moż e kiedyś czyimś ż artem. W każ dym razie historycy i archeolodzy obalają ten fakt.
Do XIX wieku klasztor stał się bogatym i wpł ywowym klasztorem. Pod nim znajdował się przytuł ek dla sierot, a pó ź niej otwarto szkoł ę dla ubogich dziewczą t duchownych. Wielu absolwentó w został o nauczycielami wsi. W klasztorze dział ał y warsztaty haftu zł otego, w któ rych powstawał y ró wnież stroje dla osó b kró lewskich. W duż ej mierze dzię ki klasztorowi to staroż ytne rzemiosł o przetrwał o do dziś .
Wraz z nadejś ciem wł adzy sowieckiej klasztor został zamknię ty. Czę ś ć budynkó w jest obecnie wykorzystywana przez fabrykę odzież y. Czy są uż ywane?
Do dziś przetrwał a katedra Zmartwychwstania Pań skiego z 1796 r. , dzwonnica, niezwykł y Koś ció ł Zwiastunó w, zbudowany w 1840 r. wedł ug projektu IF Lwowa.
Katedra Zmartwychwstania Pań skiego
Dzwonnica Katedry Zmartwychwstania Pań skiego
Koś ció ł Chrzciciela
Koś ció ł Chrzciciela
Bę dą c w Torzhok, zatrzymaliś my się w hotelu Torzhok 3*. Hotel bardzo fajny, szczerze nawet mile zaskoczony. Nie jest tak, ż e w ś cisł ym centrum, ale biorą c pod uwagę zabawkową wielkoś ć miasteczka (no co ciekawe dla turysty pieszego), to nie ma znaczenia : )). Wię cej na ten temat znajdziesz jednak w oddzielnej recenzji.
Tak się zł oż ył o, ż e pierwszym widokiem, któ ry spotkaliś my w mieś cie, a wieczorem zakoń czyliś my naszą trasę , był Koś ció ł Ilyjski, poł oż ony niedaleko miejsca zakwaterowania dla noc.
To tylko kilka, któ re udał o nam się „zahaczyć ” pieszo na trasie.
Widzieliś my wiele ró ż nych miast i miasteczek. Ale być moż e Torzhok jest jednym z „najbogatszych” w koś cioł y i ś wią tynie na jednostkę powierzchni, ż e tak powiem. I tak majestatyczny jak na mał e miasteczko. Oczywiś cie bardzo smutne jest widzieć dewastację i spustoszenie. Ale wszystkie te ś wią tynie, jak wytrwali bohaterowie, trzymają się . Czekam…
S. S. Z tej samej serii:
O spacerze ulicami miasta "Torzhok. Nie ma brzydkich miast".