«Ourahotel» – это апартотель, т. е. номера там с кухней и упрощенной (против обычных отелей) уборкой. Мусор выносят ежедневно, полотенца меняют два раза в неделю, белье меняют и полноценную уборку делают раз в неделю.
Отель состоит из двух корпусов – большого Т-образного с пятью жилыми этажами и малого с шестью жилыми этажами. Малый как раз был на капитальном ремонте. Верхние этажи у обоих корпусов мансардные.
Обычно для отелей больное место – парковка. Здесь этой проблемы нет: собственная двухуровневая автостоянка (нижний уровень под малым корпусом).
Внутренняя территория большая и зеленая, в плане квадратная. Центральное место занимает очень грамотно спроектированный большой бассейн (один угол отведен под детский лягушатник). Здесь же ресторан (он же бар у бассейна). Собственно, это единственное место в отеле, где можно полноценно поесть. Работает с 10:00 до 24:00. Представляет собой семейное предприятие – вероятно, ресторатор либо арендует у отеля место, либо держит подряд. По сути, ресторан не отличается от аналогичных маленьких заведений в городе – уютно, радушно и недорого. Как такового меню здесь нет: расскажешь, что хочешь – хозяин предложит, что есть. В витрине-холодильнике образцы свежевыловленной рыбы. В вестибюле большого корпуса есть еще бар, но что-то посетителей там ни разу замечено не было.
Персонал целиком португальский. Учтивый и очень внимательный.
Анимации нет совершенно. Ее нет и у окрестных отелей. И это плюс. Поэтому в целом Албуфиера тихая и приятная. Исключая, конечно, несколько специальных туристических улиц. Кому скучно, может прогуляться до окрестных кабаков, где всю ночь зажигают пьяные британцы.
Номер (студия на двоих) большой и фактически двухкомнатный – спальня с кухней отделена серьезной перегородкой от столовой с лоджией. Правда, в спальне на две кровати одна тумбочка. Зато в столовой – раздвижной диван. Отделка номера и мебель – очень стильные, очевидно на заказ. Пульты от телевизора и кондёра – под залог. В телевизоре несколько португальских каналов, андалусийский, немецкий, французский, пара британских и CNN. Русских каналов нет. Санузел, как и везде, совмещенный, оборудован ванной, унитазом, биде и феном. В платяном шкафу сейф (за отдельную плату выдают замок с ключом), утюг и гладильная доска. В первый раз встретилось, что вешалок-плечиков оказалось больше, чем привезенных с собой нуждающихся в них тряпок!
Прямо от отеля ходит бесплатный автобус на пляж (пускают по отельной карточке). Но идет не на ближайший пляж, а несколько дальше – там чуть цивилизованней, но места меньше, а народу больше.
Можно заказать дешевый трансферт в аэропорт Фару (45 км) – 31 евро (на 1-4 человека). Такси же по прилете обошлось в 58 евро. Езды – 25-50 мин. в зависимости от ситуации.
Контингент: португальцы – процентов 80, остальные – поляки, британцы и немцы. Русских вообще нет.
В целом, отель, хотя и большой, но уютный и удобный. Свои три звезды явно превосходит. Позиционируемая категория – «НА». Но такая же и у ряда соседних отелей, которые одновременно указывают 4 звезды. Вероятно, три звезды из-за «упрощенного» ресторана.
Расположение исключительно удобное – хотя и не в середине Албуфиеры, но впечатление, что находишься в центре всего, что нужно. До пляжа ходу 15-20 мин. (практически по прямой). И что важно, обратно столько же! А ведь чуть в горку. До главной туристической улицы с разного рода важными для туристов магазинчиками и ресторанами/барами – 5 мин. Местные ее называют The Strip или Английская улица, хотя настоящее название – avenida Sa Carniero. За нею в двух минутах цирк для корриды-шапито – периодически там устраивают испанский бой быков (ни одного быка при этом не убивают). Прямо через перекресток напротив входа в отель большой супермаркет (буквально 1 мин. пешком). По дороге на пляж в 3-4 мин. супермаркет «Spar», а еще через 4-5 мин. – большой магазин с керамикой (и обычные туристические безделушки, и авторские работы из разных районов Португалии). Только этот керамический магазин обнаружить сложно – он за перекрестком, вывески не имеет. Но дальше по его улице (rua Almeida Garret) несколько очень интересных ресторанов. В другую сторону от отеля в 7-10 мин. ходьбы полноценный торговый центр в три этажа с самым большим в городе супермаркетом. Сразу за ним административный центр Албуфиеры. До старого города ходу полчаса. В принципе, далековато, но на самом деле двух-трех посещений будет достаточно – старый город очень маленький и всё-всё можно осмотреть за час-полтора, а рестораны и магазины там дорогие, чтобы специально туда ходить.
Теперь про Португалию.
Албуфиера. Это туристический центр самой южной континентальной провинции Португалии Алгарвы (или, как пишут в старых энциклопедиях, Альгарвы). До 1986 года это была просто деревня. Сейчас площадь города увеличилась в несколько десятков раз. Старый город, т. е. та самая деревня, очень живописен. Расположен у самого моря на достаточно крутом склоне. Две главные улочки – сплошь рестораны и бары. Много магазинчиков – и сувенирных, и со шмотками, и с вином. Каких-то исторических достопримечательностей там нет. Их нет и во всей провинции – во-первых, не было изначально, во-вторых, что сохранилось, было разрушено сильнейшим землетрясением в середине XVIII века. Сегодня Албуфиера – то же, что Ялта для Крыма. Город зеленый, не суетливый и очень приятный. Основная масса туристов – британцы (по большому счету, на пляжи они не ходят, сидят в пивнушках или у отельных бассейнов), немного немцев и поляков, совсем мало русских. Хотя местные русские там встречаются – и в магазинах работают, и в ресторанах, и шоферами. Попался магазин с русскими товарами – квас, печенье, консервы и много чего еще.
Вторая достопримечательность Албуфиеры, кроме старого города, – пляжи. Очень широкие (200-300 м) и с мелким песком. Собственно, это характерно и для всей южной Португалии. Но песок пересыпан большим количеством битых ракушек, поэтому ходить неприятно. Относительно свободно от ракушечных осколков только в полосе 3-4 м от воды. Комплект из зонтика и двух лежаков стоит на пляже 10 евро в день – очень дорого (в Греции, например, 5 евро, на Кипре – 7.5). Но можно купить циновки (1.5-3.5 евро за штуку) и расположиться на них. А можно и прямо на полотенце.
Вода заметно холоднее, чем в Средиземноморье. В первую неделю была вообще «бодрящая», но во вторую нагрелась – как в Крыму. По сравнению с соседней Испанией Алгарва заметно холоднее – вечером и утром даже прохладно. В принципе, можно и без кондёра обойтись. Правда, есть небольшое количество комаров. Зелени гораздо больше – не то, что выжженная Андалусия, например. Зато и облака бывают – так, что и солнца целый день нет. Так было пару дней.
По ценам. Супермаркеты не отличаются от испанских, т. е. дешевые. Тряпки чуть дороже. Рестораны тоже дороже, но дешевле, например, мальтийских.
Сами португальцы приятный дружелюбный народ. Очень самодостаточные. От испанцев заметно отличаются. Черные волосы – не самая характерная черта. Очень значительная часть темно-русые с заметной рыжеватостью. Очень высокие, по нашим меркам, лбы, круглые глаза. По росту в массе своей невысокие. Ближе к среднему возрасту все полнеют. Причем женщины уже с подросткового возраста отличаются заметно утолщенными бедрами и задами – можно сказать, целюлит у них с детства и является национальной чертой.
Из экскурсий ездили только на самый западный мыс Алгарвы – Сент Винсент. С заездом в Лагош (когда-то центр европейской работорговли и второй город государства). От старого Лагоша осталось полторы небольших улочки, в общем, особо ничем не примечательных. Сент Винсент достаточно живописен, но не так, чтобы ах! Километрах в 5-6 от этого мыса городок Сагреш. Когда-то (в XV в. ) это была база морской экспансии Португалии. Сейчас, в общем, ничем не примечательный вполне современный городишко.
Вина много и оно в целом очень хорошее и недорогое. Сорта винограда местные. Знаменитое vino verde («зеленое вино») – белый или розовый вариант французского божоле, только в несколько раз дешевле. По вкусу практически ему не уступает. Mateus (в том числе розовый) впечатления не произвел. Андалусийский Penascal заметно лучше, а цена (в Испании) та же. Портвейны, вопреки ожиданиям, португальцы пьют и сами. У них это называется «вино для разговора», т. е. цедят понемногу и долго.
Из национальной кухни нужно отметить arroz de mariscos – португальский вариант паэльи (готовится, в отличие от паэльи, не на сковороде, а в специальной кастрюльке с крышкой) – и катаплану. Катаплана похожа на arroz de mariscos, только без риса, но с рыбой, оващами и большим количеством жидкости – не то суп, не то похлебка. В разных вариантах содержит еще свинину и баранину. Очень вкусно. Разрекламированная бакалау (тушеная или какая другая треска) впечатления не произвела. Треску там любят, хотя сами не ловят – импортируют.
В целом, Португалия производит очень приятное впечатление – и климат хороший, и виды, и народ. Перед Испанией явно выигрывает.
"Ourahotel" to aparthotel, czyli pokoje tam z kuchnią i uproszczonym (w przeciwień stwie do zwykł ych hoteli) sprzą taniem. Ś mieci są wyrzucane codziennie, rę czniki zmieniane są dwa razy w tygodniu, poś ciel zmieniana, a peł ne sprzą tanie odbywa się raz w tygodniu.
Hotel skł ada się z dwó ch budynkó w - duż ego w kształ cie litery T z pię cioma kondygnacjami mieszkalnymi i mał ego z sześ cioma kondygnacjami mieszkalnymi. Maluch przechodził wł aś nie gruntowny remont. Gó rne kondygnacje obu budynkó w to poddasza.
Zwykle w przypadku hoteli bolesnym miejscem jest parking. Tutaj nie ma takiego problemu: wł asny dwupoziomowy parking (niż szy poziom pod mał ym budynkiem).
Teren wewnę trzny jest duż y i zielony, na planie kwadratu. Centralne miejsce zajmuje bardzo dobrze zaprojektowany duż y basen (jeden ró g zarezerwowany jest na brodzik dla dzieci). Jest też restauracja (aka bar przy basenie). Wł aś ciwie to jedyne miejsce w hotelu, w któ rym moż na zjeś ć w peł ni. Dział a od 10:00 do 24:00.
Jest to firma rodzinna - prawdopodobnie restaurator albo wynajmuje lokal od hotelu, albo ma umowę . W rzeczywistoś ci restauracja nie ró ż ni się od podobnych mał ych lokali w mieś cie - przytulna, przyjazna i niedroga. W zwią zku z tym nie ma tu menu: powiedz, czego chcesz - wł aś ciciel zaproponuje, co zjeś ć . W gablocie-lodó wce pró bki ś wież o zł owionych ryb. W holu duż ego budynku znajduje się ró wnież bar, ale nigdy nie widziano tam ż adnych goś ci.
Cał y personel jest portugalski. Uprzejmy i bardzo uprzejmy.
W ogó le nie ma animacji. Nie jest on ró wnież dostę pny w okolicznych hotelach. I to jest plus. Dlatego ogó lnie Albufiera jest cicha i przyjemna. Pomijają c oczywiś cie kilka specjalnych ulic turystycznych. Każ dy, kto się nudzi, moż e wybrać się na spacer do okolicznych tawern, w któ rych pijani Brytyjczycy rozpalają cał ą noc.
Pokó j (studio dla dwojga) jest duż y i wł aś ciwie dwupokojowy - sypialnia z kuchnią oddzielona jest poważ nym przepierzeniem od jadalni z loggią.
To prawda, ż e w sypialni jest jedna szafka nocna na dwa ł ó ż ka. Ale w jadalni - rozkł adana sofa. Wystró j pokoju i meble są bardzo stylowe, oczywiś cie na zamó wienie. Piloty od TV i Conder - za kaucją . Telewizor ma kilka kanał ó w portugalskich, andaluzyjski, niemiecki, francuski, kilka brytyjskich i CNN. Nie ma rosyjskich kanał ó w. Ł azienka, jak gdzie indziej, jest poł ą czona, wyposaż ona w wannę , toaletę , bidet i suszarkę do wł osó w. W szafie znajduje się sejf (zamek z kluczem dostę pny za opł atą ), ż elazko i deska do prasowania. Po raz pierwszy okazał o się , ż e wieszakó w na pł aszcze jest wię cej niż szmat, któ re trzeba zabrać ze sobą!
Bezpoś rednio z hotelu kursuje bezpł atny bus na plaż ę (dopuszcza się kartę hotelową ). Ale nie idzie na najbliż szą plaż ę , tylko trochę dalej – jest trochę bardziej cywilizowane, ale jest mniej miejsca, a wię cej ludzi.
Moż na zamó wić tani transfer na lotnisko w Faro (45 km) – 31 euro (dla 1-4 osó b). Taksó wka w dniu przyjazdu kosztuje 58 euro. Jazda - 25-50 min.
W zależ noś ci od sytuacji.
Kontyngent: Portugalczycy - 80 proc. , reszta - Polacy, Brytyjczycy i Niemcy. W ogó le nie ma Rosjan.
Ogó lnie hotel, choć duż y, jest przytulny i wygodny. Wyraź nie przewyż sza swoje trzy gwiazdki. Kategoria pozycjonowana to „WŁ ”. Ale to samo dotyczy wielu są siednich hoteli, któ re jednocześ nie wskazują.4 gwiazdki. Prawdopodobnie trzy gwiazdki ze wzglę du na „uproszczoną ” restaurację.
Lokalizacja jest niezwykle dogodna - choć nie w ś rodku Albufiera, ale wraż enie, ż e jesteś w centrum wszystkiego, czego potrzebujesz. Spacer do plaż y 15-20 min. (prawie w linii prostej). A co waż ne, zwrot tej samej kwoty! Ale trochę pod gó rę . Do gł ó wnej ulicy turystycznej z wszelkiego rodzaju waż nymi sklepami dla turystó w i restauracjami / barami - 5 min. Miejscowi nazywają to The Strip lub English Street, chociaż prawdziwa nazwa to avenida Sa Carniero. Dwie minuty za nim znajduje się cyrk pod namiot do walk bykó w - od czasu do czasu urzą dzają tam walkę bykó w hiszpań ską (ż aden byk nie zostaje zabity w tym samym czasie).
Zaraz po drugiej stronie skrzyż owania, naprzeciwko wejś cia do hotelu, znajduje się duż y supermarket (dosł ownie 1 min spacerem). W drodze na plaż ę za 3-4 min. supermarket „Spar” i po 4-5 minutach. - duż y sklep z ceramiką (zaró wno zwykł e drobiazgi turystyczne, jak i prace autorskie z ró ż nych regionó w Portugalii). Tylko ten sklep z ceramiką jest trudny do znalezienia - jest za skrzyż owaniem, nie ma ż adnych oznaczeń . Ale dalej w dó ł jego ulicy (rua Almeida Garret) znajduje się kilka bardzo interesują cych restauracji. Po drugiej stronie hotelu za 7-10 minut. spacer po peł noprawnym centrum handlowym na trzech pię trach z najwię kszym supermarketem w mieś cie. Zaraz za nim znajduje się centrum administracyjne Albufiera. Pó ł godziny spaceru do starego miasta. W zasadzie daleko, ale tak naprawdę wystarczą dwie, trzy wizyty - stare miasto jest bardzo mał e i moż na wszystko zobaczyć w pó ł torej godziny, a restauracje i sklepy są tam drogie, ż eby tam pojechać.
Teraz o Portugalii.
Albufiera.
Jest to centrum turystyczne najbardziej wysunię tej na poł udnie kontynentalnej prowincji Portugalii, Algarve (lub, jak mó wią w starych encyklopediach, Algarves). Do 1986 roku był a to tylko wieś . Teraz powierzchnia miasta wzrosł a kilkadziesią t razy. Stare miasto, czyli ta sama wieś , jest bardzo malownicze. Poł oż ony nad morzem na doś ć stromym zboczu. Dwie gł ó wne ulice peł ne są restauracji i baró w. Wiele sklepó w - z pamią tkami, z ubraniami i winem. Nie ma tam ż adnych zabytkó w. Nie istnieją też w cał ej prowincji - po pierwsze począ tkowo nie istniał y, a po drugie to, co ocalał o został o zniszczone przez silne trzę sienie ziemi w poł owie XVIII wieku. Dziś Albufiera jest tym, czym dla Krymu jest Jał ta. Miasto jest zielone, niezbyt wybredne i bardzo przyjemne. Wię kszoś ć turystó w to Brytyjczycy (w zasadzie nie chodzą na plaż e, siedzą w knajpach lub przy hotelowych basenach), niewielu Niemcó w i Polakó w, bardzo niewielu Rosjan.
Chociaż spotykają się tam miejscowi Rosjanie - pracują w sklepach, w restauracjach i jako kierowcy. Natkną ł em się na sklep z rosyjskimi towarami - kwas chlebowy, ciastka, konserwy i wiele innych.
Drugą atrakcją Albufiery, poza staró wką , są plaż e. Bardzo szeroka (200-300 m) iz drobnym piaskiem. Wł aś ciwie jest to typowe dla cał ej poł udniowej Portugalii. Ale piasek jest usiany wieloma poł amanymi muszlami, wię c chodzenie jest nieprzyjemne. Stosunkowo wolny od fragmentó w muszli tylko w pasie 3-4 m od wody. Zestaw parasola i dwó ch leż akó w kosztuje na plaż y 10 euro dziennie – bardzo drogo (w Grecji np. 5 euro, na Cyprze – 7.5). Ale moż na kupić maty (1.5-3.5 euro za sztukę ) i usią ś ć na nich. I moż esz nawet bezpoś rednio na rę czniku.
Woda jest zauważ alnie zimniejsza niż w Morzu Ś ró dziemnym. W pierwszym tygodniu był am generalnie „oż ywcza”, ale w drugim się rozgrzał a – jak na Krymie. W poró wnaniu z są siednią Hiszpanią w Algarve jest zauważ alnie chł odniej – wieczorem i rano jest nawet chł odno.
W zasadzie moż esz obejś ć się bez przeciw. To prawda, ż e istnieje niewielka liczba komaró w. Zieleń jest znacznie wię cej - nie jak na przykł ad spalonej Andaluzji. Ale są też chmury - ż eby przez cał y dzień nie był o sł oń ca. Tak był o przez kilka dni.
Wedł ug cen. Supermarkety niczym nie ró ż nią się od hiszpań skich, czyli tanich. Ś ciereczki są trochę droż sze. Restauracje też są droż sze, ale tań sze, np. maltań skie.
Sami Portugalczycy to mili, przyjaź ni ludzie. Bardzo samowystarczalny. Wyraź nie ró ż nią się od Hiszpanó w. Czarne wł osy nie są najbardziej charakterystyczną cechą . Bardzo znaczą ca czę ś ć to ciemny blond z wyczuwalnym zaczerwienieniem. Bardzo wysokie, jak na nasze standardy, czoł a, okrą gł e oczy. Są na ogó ł niskiego wzrostu. Bliż ej wieku ś redniego wszyscy stają się grubsi. Ponadto kobiety już od mł odoś ci wyró ż niają się zauważ alnie pogrubionymi biodrami i plecami – moż na powiedzieć , ż e mają cellulit od dzieciń stwa i jest to cecha narodowa.
Z wycieczek pojechaliś my tylko na najbardziej wysunię ty na zachó d przylą dek Algarve - St. Vincent. Z przystankiem w Lagos (kiedyś centrum europejskiego handlu niewolnikami i drugim miastem pań stwa). W sumie ze starego Lagos pozostał o pó ł tora mał ych uliczek, nieszczegó lnie godne uwagi. Saint Vincent jest wystarczają co malowniczy, ale nie w taki sposó b, ż e ach! Okoł o 5-6 kilometró w od tego przylą dka znajduje się miasto Sagres. Niegdyś (w XV wieku) stanowił podstawę morskiej ekspansji Portugalii. Teraz, ogó lnie rzecz biorą c, nijakie, doś ć nowoczesne miasto.
Jest duż o wina i generalnie jest bardzo dobre i niedrogie. Lokalne odmiany winogron. Sł ynne vino verde („zielone wino”) to biał a lub ró ż owa wersja francuskiego Beaujolais, tylko kilka razy tań sza. W smaku prawie nie do odró ż nienia. Mateus (w tym ró ż owy) nie zachwycił . Penascal andaluzyjski jest zauważ alnie lepszy, a cena (w Hiszpanii) taka sama. Porty wbrew oczekiwaniom piją sami Portugalczycy. Nazywają to „winem do rozmowy”, czyli
popijaj trochę i przez dł ugi czas.
Z kuchni narodowej należ y zwró cić uwagę na arroz de mariscos - portugalską wersję paelli (przygotowaną , w przeciwień stwie do paelli, nie na patelni, ale w specjalnym rondlu z pokrywką ) - i kataplanę . Cataplana jest podobna do arroz de mariscos, tyle ż e bez ryż u, ale z rybami, warzywami i duż ą iloś cią pł ynó w - zupy lub gulaszu. W ró ż nych wersjach zawiera ró wnież wieprzowinę i jagnię cinę . Pyszne. Reklamowany bacalau (duszony lub inny dorsz) nie zachwycał . Kochają tam dorsza, choć sami go nie ł apią – sprowadzają.
Ogó lnie Portugalia robi bardzo przyjemne wraż enie - a klimat jest dobry, a widoki i ludzie. Przed Hiszpanią wyraź nie wygrywa.