Na około 10 km autostrady Sudak-Ałuszta w pobliżu wsi Veseloe zachowały się ruiny starożytnej fortecy. Ruiny znajdują się nad siedemdziesięciometrowym klifem na zachodnich ostrogach Góry Karaul-Oba. Czas jego istnienia to mniej więcej druga połowa I wieku p.n.e. pne mi. - początek I w. n. mi. Powierzchnia ok. 2,5 tys. mkw. m.
Twierdza ma kształt prostokąta z czterema wieżami i jednym bastionem na narożach. Przed łagodnymi zboczami północnym i wschodnim grubość murów sięgała trzech metrów, a po stronie południowej, nad stromym nadmorskim klifem, tylko 60 centymetrów. Wysokość murów wraz z attyką wahała się od czterech do sześciu metrów. Wewnątrz murów teren był gęsto zabudowany. Twierdza została odkryta w 1982 roku przez archeologa I. A. Baranowa. W trakcie wieloletnich badań naukowcy doszli do wniosku, że należy do Bosforu. Ponieważ region Sudak znajduje się w znacznej odległości na zachód od rzekomych granic królestwa Bosporańskiego, pojawiło się pytanie o zrewidowanie poglądów dotyczących wielkości jego posiadłości terytorialnych. Twierdza z czasów starożytnych zachowała się znakomicie i nie sposób przecenić jej znaczenia w badaniach nad starożytną inżynierią wojskową. Zbudowali fortecę w celu zwalczania piractwa morskiego okolicznych barbarzyńców. Był garnizon wojskowy liczący do stu osób. W twierdzy służyli prawdopodobnie najemnicy bosporańscy, którzy byli wynajmowani od barbarzyńskiej ludności Feodosia lub barbarzyńców pochodzenia niekrymskiego. Dostawy pochodziły z Teodozji drogą morską. Budowa twierdzy może wiązać się z działalnością budowlaną bosporańskiego króla Asandera (ok. 47-17 p.n.e.). Czas zakończenia życia w nim zbiega się z panowaniem Aspurgi nad Bosforem (około 8–37/38) i prawdopodobnie był związany z zaostrzeniem się konfrontacji między Bosforem a Teodozją, która znajdowała się w pobliżu twierdzy i utrzymywał z nim bliskie więzi. Garnizon został wycofany, wszystkie kosztowności wywieziono, twierdza została zniszczona. Porzucili jedynie sztukaterie i duże naczynia garncarskie, proste naczynia kuchenne i stołowe, a także elegancką, czerwonolakierowaną ceramikę złamaną w zamęcie zbiorów.
To jedyny dobrze zachowany zabytek starożytnej architektury na południowo-wschodnim Krymie. Być może właśnie tutaj znajdował się starożytny port Atheneon.

Źródło: Timirgazin AD "Sudak. Podróżuje do miejsc historycznych."