Лет десять назад я была на этой экскурсии с последующей дегустацией. Но тогда я была еще молодая и неискушенная в вине, и мне нравилось шампанское вообще, а не какой-то определенной марки, и то что голова наутро после этого шампанского просто отваливалась воспринималось как должное. Тогда я еще любила полусладкое, а от брюта меня просто перекашивало. И вот это нетребовательное создание попало на дегустацию в ЗШВ "Новый Свет". Подробностей сильно не помню, помню только, что в самом конце дегустации подали шампанское какой-то совершенно сумасшедшей выдержки - лет 15-18. Ну и что? На тот момент это было равносильно метанию бисера перед свиньями. Не оценила. Ну шампанское!
По прошествии этого десятка лет, я заматерела. Многолетние злоупотребления сделали свое дело. Теперь я, напротив, пью только брют, а перекашивает меня от полусладкого. И только шампанское, изготовленное традиционным способом, а не газировку. А заводов, изготавливающих сей божественный напиток указанным способом на просторах Союза было всего 4 - Артемовский и Новосветский в Украине, Абрау-Дюрсо в России и Крикова в Молдове.
Утомила я вас предысторией. Короче, поддавшись приступу ностальгии, поехали мы в августе опять в Новый Свет. А бюджет, как вы понимаете, был более чем ограничен. А самый дешевый годичный брют стоит уже 450 р. (в мае стоил 385), но на дегустацию мне опять захотелось. На кассе завода прочла, что, оказывается есть несколько видов экскурсий. Историческая (400 р. ) с дегустацией 6 сортов шампанских и игристых вин; Царская (700 р. ) с дегустацией 6 сортов элитных шампанских вин (ну это совсем дорого) и Брютерианская (450 р. ) с дегустацией 6 сортов брюта. Вот эту последнюю я и выбрала. Продажа билетов начинается за 15 минут до начала экскурсии. Но придя в назначенное время, я была ужасно разочарована - сегодня была историческая экскурсия, а брютерианская будет завтра, а завтра мы уже уезжаем. Пришлось идти на историческую и пить что попало.
Ну, в первой части экскурсии нас провели сначала по двору завода, где все сделано из пустых шампанских бутылок - клумбы, здоровенная бутылка, пальма и даже новогодняя елка. Затем повели по подвалам, имеющим общую протяженность 7 км! Температура там низкая и нужно иметь при себе кофточку. Рассказали о тяжком ручном труде женщин, коих работает большинство, поскольку мужчины составляют группу риска. Хотя мне, например, там тоже работать было бы весьма рискованно. Так вот, за один день каждая работница должна провернуть или переложить или взболтать (в зависимости от вида операции) несколько тысяч бутылок! Кроме того, те кто взбалтывает бутылки, работают в металлических забралах и спецодежде, потому что вино в бутылке находится под давлением, чтоб не соврать, кажется 16 атмосфер. И бутылки частенько взрываются прямо в руках. Жесть!
Потом мы прошли в энотеку. Несмотря на то, что бутылки хранящиеся в ней были, естественно закупорены, запах там стоял просто божественный! Гид перевел нам девиз завода с латыни "Vir est vis" - "Было, есть и будет". И сказал, что персонал завода интерпретирует его по-своему - пили, пьем и будем пить! Эх живут же люди! Причем пьют они, по словам того же гида, исключительно брют кюве. Губа не дура! Я его в магазине как-то и не видела, и сколько он может стоить, даже не предполагаю.
И вот, наконец-то, завершительная часть экскурсии - дегустация! Нас привели в нарядный зал с огромным столом, столешница которого выполнена под яшму, с уже расставленными бокалами, на одну треть наполненными, и вазочками с печеньками на закусь. Случилось так, что мой спутник со мной пойти не смог, благо, что одной пить мне не пришлось - компания была более чем солидная (человек 50) и обвинить меня в алкоголизме никто бы не смог. Рядом со мной оказалась молодая пара из Перми. Девушка, заглянув в свой бокал, сказала, что там какая-то пленочка. Ее спутник пошел принес ей другой, а этот отставили. Первым дегустируемым шампанским оказался экстрабрют (ням-ням). Я его быстро выпила (что там пить? ) и решила посмотреть, а что ж там за пленочка такая в отставленном бокале. Ничего подозрительного я не обнаружила, и сказала соседке, что я его выпью, если она не против. А она говорит, а давайте поделим и оставим этот бокальчик - пусть в него тоже наливают. Так и сделали. Каждый раз, когда гид подходил к нам, чтобы налить очередную порцию, мы начинали задавать ему какие-то вопросы, чтобы он не заметил, что один бокал лишний. Впрочем, не одни мы были такие хитрые - одна компания в углу громко пожаловалась, что им не налили, хотя по их хитрым физиономиям было понятно, что они уже успели выпить.
После экстрабрюта было белое полусухое, потом белое полусладкое (брр), потом розовое полусухое, потом еще какое-то полусухое, и на закуску был опять брют, на этот раз красный. В общем вечер прошел в непринужденной дружественной обстановке. Благодаря нашей хитрости, я выпила, где-то полбутылки, что, в принципе, категорически мало, но все равно было приятненько, и я даже почувствовала некоторую эйфорию.
После дегустации желающие могли приобрести понравившиеся сорта шампанского в фирменном магазине на территории завода. Только обещанных в какой-то рекламке экскурсии "специальных цен" там не оказалось. Цены были такие же, как и в остальных фирменных магазинах в поселке. Видимо рекламка была старая. Но зато ассортимент был куда шире. В остальных магазинах полки были полупустые, я сначала было подумала, что завод остановился, но продавщица сказала, что сметают все! И действительно, пока мы несколькими днями ранее сидели и пили в магазине, народ закупал все ящиками! И самого дешевого годичного брюта за 450 в наличии не было. Пришлось пить экстрабрют за 510. Причем дорогой нам показалась только первая бутылка. Цена второй уже не имела никакого значения. : )))) Но это уже совсем другая история.
А экскурсия мне понравилась. Рекомендую.
К сожалению, как это часто бывает, сели батарейки на фотоаппарате, и фотки получились далеко не все : ((((
Jakieś dziesię ć lat temu był em na tej wycieczce, po któ rej nastą pił a degustacja. Ale wtedy był em jeszcze mł ody i niedoś wiadczony w winie i lubił em szampana w ogó le, a nie jaką ś konkretną markę , a to, ż e nastę pnego ranka po tym szampanie po prostu odpadł a mi gł owa, był o oczywiste. Potem nadal kochał em pó ł sł odkie, ale brut po prostu mnie skrzywił . A teraz to niewymagają ce stworzenie przybył o na degustację w ZShV „Nowy Ś wiat”. Niewiele pamię tam szczegó ł ó w, pamię tam tylko, ż e na sam koniec degustacji podali szampana jakiegoś absolutnie szalonego leż akowania - 15-18 lat. Wię c co? W tym czasie był o to ró wnoznaczne z rzucaniem koralikó w przed ś winie. Nie docenił em tego. Có ż , szampan!
Po tych dziesię ciu latach dojrzał am. Lata naduż yć zebrał y swoje ż niwo. Teraz wrę cz przeciwnie, piję tylko brut, a to wypacza mnie od pó ł sł odkoś ci. I tylko szampan robiony w tradycyjny sposó b, a nie soda.
A w bezmiarze Unii był y tylko 4 fabryki produkują ce ten boski napó j we wskazany sposó b - Artemovsky i Novosvetsky na Ukrainie, Abrau-Dyurso w Rosji i Cricova w Moł dawii.
Znudził em cię historią . Kró tko mó wią c, poddają c się atakowi nostalgii, udaliś my się w sierpniu ponownie do Nowego Ś wiata. A budż et, jak wiecie, był wię cej niż ograniczony. A najtań szy roczny brut kosztuje 450 rubli. (w maju kosztował.385), ale znowu chciał em spró bować . W kasie zakł adu przeczytał em, ż e istnieje kilka rodzajó w wycieczek. Historyczny (400 rubli) z degustacją.6 odmian szampanó w i win musują cych; Tsarskaya (700 rubli) z degustacją.6 odmian elitarnych win musują cych (no có ż , to doś ć drogie) i Brutherian (450 rubli) z degustacją.6 odmian brut. To ostatnia, któ rą wybrał em. Sprzedaż biletó w rozpoczyna się.15 minut przed rozpoczę ciem wycieczki.
Ale kiedy przyjechał em na umó wioną godzinę , strasznie się zawiodł em - dzisiaj był a wycieczka historyczna, jutro bę dzie Bruterian, a jutro już wyjeż dż amy. Musiał em iś ć do historycznego i pić cokolwiek.
Có ż , w pierwszej czę ś ci wycieczki po raz pierwszy oprowadzono nas po dziedziń cu fabrycznym, gdzie wszystko jest zrobione z pustych butelek po szampanie - kwietniki, mocna butelka, palma, a nawet choinka. Nastę pnie poprowadzili mnie przez piwnice, któ re miał y ł ą czną dł ugoś ć.7 km! Temperatura jest tam niska i trzeba mieć ze sobą bluzkę . Mó wili o cię ż kiej pracy fizycznej kobiet, z któ rych wię kszoś ć pracuje, bo mę ż czyź ni są zagroż eni. Chociaż dla mnie na przykł ad praca tam też był aby bardzo ryzykowna. Tak wię c w cią gu jednego dnia każ dy pracownik musi obró cić lub przesuną ć lub wstrzą sną ć (w zależ noś ci od rodzaju operacji) kilka tysię cy butelek!
Ponadto ci, któ rzy potrzą sają butelkami, pracują w metalowych daszkach i kombinezonach, ponieważ wino w butelce jest pod ciś nieniem, aby nie kł amać , wydaje się.16 atmosfer. A butelki czę sto eksplodują w twoich rę kach. Cyna!
Nastę pnie udaliś my się do enoteki. Pomimo tego, ż e przechowywane w niej butelki był y naturalnie zakorkowane, zapach był po prostu boski! Przewodnik przetł umaczył nam motto roś liny z ł aciny „Vir est vis” – „Był o, jest i bę dzie”. I powiedział , ż e obsł uga zakł adu interpretuje to po swojemu – piliś my, piliś my i bę dziemy pić ! Och, ludzie ż yją ! I piją , wedł ug tego samego przewodnika, wył ą cznie brut cuvé e. Warga nie gł upia! Jakoś nigdy nie widział em tego w sklepie i nawet nie wyobraż am sobie, ile moż e to kosztować.
I wreszcie ostatnia czę ś ć trasy - degustacja!
Zaprowadzono nas do eleganckiej sali z ogromnym stoł em, któ rego blat zrobiony jest w formie jaspisu, ze szklankami już uł oż onymi, wypeł nionymi w jednej trzeciej i wazonami z ciasteczkami na przeką skę . Tak się zł oż ył o, ż e mó j towarzysz nie mó gł ze mną jechać , na szczę ś cie nie musiał em pić sam - towarzystwo był o wię cej niż solidne (50 osó b) i nikt nie mó gł mi zarzucić alkoholizmu. Obok mnie był a mł oda para z Permu. Dziewczyna, patrzą c w swoją szklankę , powiedział a, ż e jest jakiś film. Jej towarzysz poszedł i przynió sł jej innego, ale ten został odł oż ony na bok. Pierwszym degustowanym szampanem był ekstrabrut (mniam-mniam). Szybko go wypił em (co jest do picia? ) i postanowił em zobaczyć , jaki film jest w odstawionej szklance. Nie znalazł em nic podejrzanego i powiedział em są siadce, ż e wypiję , jeś li nie bę dzie miał a nic przeciwko. A ona mó wi, podzielmy i zostawmy tę szklankę - niech też do niej wleją . Tak też zrobili.
Za każ dym razem, gdy przewodnik podchodził do nas, aby nalać kolejną porcję , zaczynaliś my zadawać mu kilka pytań , aby nie zauważ ył , ż e jedna szklanka jest ekstra. Jednak nie tylko my byliś my tak przebiegli – jedna firma w ką cie gł oś no narzekał a, ż e nie zostali wylani, chociaż z ich przebiegł ych min widać był o, ż e zdą ż yli już się napić.
Po ekstra brut był biał y pó ł wytrawny, potem biał y pó ł sł odki (brr), potem ró ż owy pó ł wytrawny, potem trochę bardziej pó ł wytrawny, a na przeką skę znó w brut, tym razem czerwony. Ogó lnie wieczó r miną ł w mił ej, przyjaznej atmosferze. Dzię ki naszej sztuczce wypił em okoł o pó ł butelki, któ ra w zasadzie jest kategorycznie mał a, ale i tak był o przyjemnie, a nawet poczuł em pewną euforię.
Po degustacji chę tni mogli kupić swoje ulubione odmiany szampana w firmowym sklepie na terenie zakł adu.
Nie był o tylko „cen specjalnych” obiecanych w jakiejś reklamie wycieczki. Ceny był y takie same jak w innych sklepach firmowych we wsi. Najwyraź niej ogł oszenie był o stare. Ale zakres był znacznie szerszy. W innych sklepach pó ł ki był y w poł owie puste, na począ tku myś lał em, ż e fabryka się zatrzymał a, ale sprzedawczyni powiedział a, ż e wszystko zmiatają ! I rzeczywiś cie, gdy kilka dni wcześ niej siedzieliś my i piliś my w sklepie, ludzie kupowali wszystko w pudeł kach! A najtań szy roczny brut za 450 nie był dostę pny. Musiał em wypić extrabrut za 510. Co wię cej, tylko pierwsza butelka wydawał a nam się droga. Cena drugiego już nie miał a znaczenia. : )))) Ale to już zupeł nie inna historia.
I podobał a mi się wycieczka. Polecić.
Niestety, jak to czę sto bywa, wyczerpał y się baterie w aparacie, a zdję cia wypadł y daleko od wszystkich: ((((