Rezerwat krajobrazowo-botaniczny. Ta góra - najwyższy odstający grzbiet Grzbietu Głównego (855 m) - jest wyraźnie widoczna z trasy trolejbusowej na tle Babugan-yayla w pobliżu wsi Mały Majak. Jak zagubiony podróżnik, który nie może znaleźć drogi do swojego rodzinnego domu, ten kamienny olbrzym szybował samotnie między brzegiem a klifami pasma górskiego. Od strony morza wygląda jak wielki trapez.

Na skrawku górnego płaskowyżu dobrze zachował się zagajnik starych, grubych na pół metra pni. Jego owłosione, srebrzyste liście w upalny letni dzień przypominają kwitnącą koronę. Najciekawszą atrakcją Paragilmen są dwa duże cisy zagnieżdżone w głębokiej szczelinie na szczycie. Grubość pnia jednego z nich wynosi około 70 cm, a potężne gałęzie rozpościerają się na boki na 7-8 metrów. Ten gigantyczny cis nie jest gorszy od swojego tysiącletniego odpowiednika na Ai-Petri.

W 1979 roku na górze Paragilmen i przyległym terenie lasu bukowego zorganizowano rezerwat roślin leczniczych, których dziesięć gatunków jest wymienionych w Czerwonych Księgach.
Przez górę Paragilmen prowadzi starożytny szlak stadny, po którym obecnie prowadzi jedna z popularnych tras wspinaczkowych do rzymskiego kosza (1525 m), najwyższego punktu Krymu. Droga gruntowa z trasy trolejbusowej zaczyna się we wsi Vinogradnoe. Stąd turyści idą pieszo, konno, rowerami górskimi lub jeepami. Ale większość z nich, zwłaszcza miejscowi, woli relaksować się nad malowniczym Jeziorem Górskim, którego lustro odbija jasne klify Yayla i ciemną zieleń majestatycznych sosen. Występuje tu wiele gatunków drzew, krzewów, w tym owoce, zioła lecznicze i grzyby. Ogromne zaokrąglone głazy przypominają uderzenia lodowców w północnej Europie, jednak starożytne zlodowacenie gór krymskich nie zostało udowodnione, a kamyki góry Paragilmen również stanowią tajemnicę.

Turyści z Wielkiej Ałuszty organizują tu swoje tradycyjne wiece i konkursy, a filmowcy kręcili tu romantyczne sceny do filmów przygodowych, np. „Serca z trzech”.