Pałac Wyszniewieckich to zabytek architektury późnego baroku i klasycyzmu początku XVIII wieku, duży i luksusowy pałac-zamek na zboczu rzeki Goryń we wsi Wyszniewiec. Dwupiętrowy pałac został zbudowany w 1720 r. na fundamencie zamku Wyszniewieckiego przez ostatniego z męskiej linii rodu Wyszniewieckiego, polskiego magnata Michaiła Serwackiego. Wnętrza pałacu uderzały swoim luksusem. Na parterze sala lustrzana o długości 80 m była dokładną kopią podobnej sali w Wersalu, główną salę wyłożono białymi płytkami ceramicznymi z niebieskim wzorem, powstała tu wspaniała galeria sztuki, w której było ich kilkaset. portrety członków rodzin książęcych Vishnevetsky. Dach pałacu wyłożono specjalnym ciętym kamieniem, który w słoneczne dni tworzył efekt tęczy.
W 1731 r. założono rozległy park o powierzchni 219 ha. W skład kompleksu zamkowego wchodził również Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego z 1530 roku. Po zniszczeniu w I wojnie światowej pałac został odrestaurowany w 1920 roku pod kierunkiem słynnego architekta Władysława Gorodeckiego. W 1944 r. pałac został ponownie poważnie uszkodzony, ale w 1950 r. odbudowano go tylko z zewnątrz. Od 2005 roku pałac, który stał się filią rezerwatu „Zamki Tarnopola”, przechodzi gruntowną przebudowę, w odrestaurowanych salach odbywają się wycieczki.