Katedra Wniebowzięcia NMP została założona w 1759 r. na koszt miejscowego rodaka Luki Biełousa, archimandryty Ławry Kijowsko-Peczerskiej, jako kościół katedralny setnego miasta Mieżyricza. Kościół znajduje się na tarasie nad wsią, na wysokim prawym brzegu rzeki. Psel, w pobliżu drzewa morwowego, które Kozacy Mezhirich przywieźli z Konstantynopola pod koniec XVII wieku i które wyrosło na ogromne drzewo. Budowę świątyni, pomnika ukraińskiej architektury barokowej, ukończono w 1775 r., a w jej fundamencie archimandryta złożył relikwie dziesięciu świętych. W latach 30. XX wieku, w szczytowym momencie walki z religią, chcieli zniszczyć katedrę, ale gdy dzwon został strącony, jedna osoba rozbiła się, spadając z wysokości, więc postanowili nie dotykać świątyni. W czasie wojny, podczas bombardowania zniszczeniu uległ dach i dzwonnica świątyni. W okresie powojennym odrestaurowano dach, ale sam kościół wymaga kapitalnego remontu.