18 km od Lwowa, na terenie powiatu pustomitowskiego, znajduje się osada, której starożytność wskazuje sama nazwa - Staroe Selo. I słynie z pięciobocznego zamku, nawiasem mówiąc, największego w obwodzie lwowskim.

Zamek został wzniesiony przez księcia Władysława Dominika Ostrożskiego w 1642 r. (według innych źródeł: w 1654 r.). Zamek został zbudowany z kamienia i cegły. Podczas jego budowy jako roztwór wiążący zastosowano mieszankę wapna, mleka i żółtka jaja. Takie rozwiązanie nadało murom niespotykaną siłę. Wymownym potwierdzeniem tego jest fakt, że w 1654 r. wojska Bohdana Chmielnickiego nie odważyły ​​się szturmować zamku, co sprawiało wrażenie niezdobytej cytadeli.

Podobnego zdania byli Turcy, którzy nie odważyli się szturmować zamku w 1672 roku. Następnie, zbliżając się do murów zamku, zawrócili, po tym jak obrońcy twierdzy celnym strzałem zabili tureckiego dowódcę.
Zamek naprawdę sprawia wrażenie twierdzy nie do zdobycia. Jej mury o wysokości 8 metrów i grubości 2 metrów oraz czternastometrowe wieże przerażały wroga. Zamek otaczała fosa, przez którą przerzucono zwodzony most. Wzdłuż obwodu murów znajdowała się galeria obronna dla garnizonu zamkowego. Na terenie znajdowała się kaplica, pałac i budynki gospodarcze.

W połowie XVIII wieku Staroe Selo wraz z zamkiem przeszło w posiadanie polskich magnatów Czartoryskich. Mieszkali w swoich majątkach z dala od Starej Wsi i wcale nie interesowali się losem zamku. Od tego momentu potężna forteca popadła w ruinę.

W 1809 r. Izabela Czartoryska przekazała zamek swoim wnukom, polskim magnatom Potockim. Nie interesowały ich też losy twierdzy, która dalej się waliła. Ostatnim właścicielem zamku do września 1939 r. był Alfred Potocki.
Od 1970 roku podejmowano próby odbudowy zamku, ale nie zostały one zakończone. Kilkakrotnie na terenie zamku odbywały się różne festiwale kostiumowe i turnieje rycerskie. Zrujnowana scena do dziś stoi na podwórku. A wokół ruiny, śmieci i pustkowie. Zamek nadal umiera...