Kościół św. Elżbiety to neogotycka katedra we Lwowie, na Placu Kropywnyckim, obok ulicy Horodotskiej. Według legendy kościół został nazwany na cześć popularnej cesarzowej Elżbiety (Zizi) Habsburga, żony cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa I.

Wzniesiony w latach 1903-1911. Budowę kierował architekt K. Talevsky. Imitacyjny neogotycki styl katedry powtarza wiele elementów francuskiego i północnoniemieckiego gotyku z elementami stylu romańskiego: wysokie ostrołukowe iglice, ostrołukowe okna, portal z dużą rozetą pośrodku, wewnętrzna przestrzeń pionowa.

Piotr Wojtowicz, którego Polacy nazywali współczesnym Fidiaszem, ozdobił kościół rzeźbiarską kompozycją „Ukrzyżowanie z teraźniejszością”. Nad projektem wystroju wnętrz pracował mistrz lwowski Kazimierz Sucholski. W 1926 roku w świątyni zainstalowano jedne z największych organów w Polsce, wykonane przez znaną polską firmę braci Dominika i Wacława Bernackich.
Po wybuchu I wojny światowej rząd austro-węgierski skonfiskował dzwony kościelne. W czasie wojny ukraińsko-polskiej 1918-1919 cerkiew została zniszczona przez artylerię ukraińską. W 1939 roku w pobliżu świątyni eksplodowała bomba lotnicza, uszkadzając iglice i mury. W 1946 r. kościół zamknięto, szczątki organów wrzucono do stallów chóru. W latach 70. budynek zamieniono na magazyn.

Od 1991 r. należy do Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i nosi nazwę kościoła św. Olgi i Elżbiety.