Kościół Św. Wielkiego Męczennika Jerzego Zwycięskiego - cerkiew we Lwowie. Jedyny we Lwowie przykład architektury w stylu neobizantyjskim (bizantyjsko-romańskim), typowym dla Bukowiny. Od 1992 r. jest cerkwią katedralną diecezji lwowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (ponieważ pozostałe cerkwie zostały przejęte przez inne organizacje kościelne). Adres: ul. Korolenko, 3.
Budowę cerkwi św. Jerzego we Lwowie przeprowadził Konsystorz Bukowiński Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, który w okresie Austro-Węgier kierował sprawami całej Cerkwi prawosławnej w Galicji. W 1856 r. kupiła przy ulicy Franciszkańskiej (obecnie Korolenko) dużą działkę z dwoma domami w pobliżu dawnego klasztoru franciszkanów. W 1895 r. projekt budowy cerkwi i domu kościelnego zatwierdził wiedeński architekt Gustav Sachs. Na specjalne polecenie władz austriackich nakazano zmienić nazwę budowanego kościoła Świętej Trójcy na kościół św. zrobiono to, aby nie przypominać czasów, kiedy we Lwowie istniała cerkiew św. Trójcy i podkreślić niski status cerkwi w porównaniu z greckokatolicką katedrą św. Jerzego (św. Jerzego).
1 września 1897 r. wmurowano kamień węgielny pod świątynię i rozpoczęto jej budowę. W tym samym roku 1897 zorganizowano komitet budowlany, w skład którego weszli Michaił Gruszewski, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, znany historyk ukraiński, oraz Osip Monczałowski, znany dziennikarz galicyjsko-rosyjski. Budowę od położenia fundamentów do jej ukończenia kierował architekt Vincent Ravsky. Konsekracja świątyni miała miejsce 14 października 1901 roku. Dekorację wnętrza kościoła św. Jerzego wykonali wiedeńscy i miejscowi lwowscy rzemieślnicy. Kolorowe witraże w metalowej ramie do świątyni wykonała i zamontowała wiedeńska firma Tiroler Glasmalerei Anstalt. Ta sama firma wykonała mozaikę nad wejściem głównym. Czterokondygnacyjny ikonostas został zainstalowany przez wiedeńskich rzemieślników: stolarkę i rzeźbienie ikonostasu wykonał Karl Vormund, wszystkie ikony namalował Friedrich von Schiller. Szkice do polichromii, jak i całej dekoracji wnętrza, wykonał wiedeński artysta Karl Jobst, autor projektu budowlanego Gustav Sachs, osobiście nadzorował umiejętny projekt. Dzwony do świątyni odlała firma Karla Schwabego. Z siedmiu dzwonów cztery miały napis w języku rumuńskim, trzy w języku ukraińskim.
W cerkwi odprawiano nabożeństwa w języku cerkiewnosłowiańskim i rumuńskim, jeden z księży był proboszczem cerkwi i parafii, a drugi był proboszczem wojskowym prawosławnych żołnierzy garnizonu lwowskiego. Świątynię stale odwiedzał lwowski konsul rosyjski wraz z rodziną oraz niewielką liczbą miejscowych prawosławnych różnych narodowości. Parafianie byli monitorowani przez austriacką policję, gdyż władze obawiały się rozprzestrzeniania się prawosławia.
W 1902 r. w świątyni zainstalowano dwie pamiątkowe tablice, na co nalegało kierownictwo kościoła w Czerniowcach. Pierwsza - na pamiątkę 50. rocznicy wstąpienia na tron ​​cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa - w języku rumuńskim, niemieckim i rosyjskim; drugi - po konsekracji świątyni - w języku rumuńskim i rosyjskim. Oba stoły zostały wykonane z marmuru przez lwowskiego rzeźbiarza Ludwiga Tyrowicza, który wcześniej wykonał w świątyni kamienny tron. Tekst tabeli (strona południowa) (współczesna pisownia, rosyjski): „To jest św. Kościół św. Wielkiego Męczennika Jerzego został założony z pracowitością dusz pastorów, profesorów prawosławia, we Lwowie 22 września (4 października 1897 r.), wybudowany przez zależność Funduszu Cerkwi Bukowińskiej i konsekrowany z błogosławieństwem św. Jego Eminencja Metropolita Arkady Chuperkovich, Jego Ks. Archimandryta Mitrofor, Miron Kalichesko, 14/27 października 1901. Błogosławiony pokój i wieczna pamięć twórcom i wyznawcom Funduszu”. Tekst tabeli (strona północna) (pisownia współczesna, rosyjski): „Na pamiątkę 50. rocznicy wstąpienia na tron ​​naszego ukochanego Cezara Franciszka Józefa I”. Nad tym samym stołem znajdowała się płaskorzeźba cesarza; teraz widoczny jest tylko jego fundament.
Świątynia została zbudowana w stylu rzymsko-bizantyjskim, posiada pięć kopuł. Podczas budowy wykorzystano specjalną wypalaną czerwoną cegłę i ciosany biały kamień, sprowadzony z okolic Tarnopola. Podstawą kompozycji świątyni jest krzyż grecki. Centralną bryłę kościoła wieńczy kopuła bizantyjska. Fasada główna jest ozdobiona wieżami, które służą jako dzwonnice. Zgodnie z rozwiązaniem architektonicznym kościół św. Jerzego przypomina kościół seminaryjny w rezydencji metropolity czerniowieckiego (autorem projektu jest Joseph Glavnya). W podobnej technice budowlanej wybudowano przylegający do świątyni piętrowy dom kościelny. Kościół św. Jerzego Zwycięskiego i dom kościelny stanowią jeden zespół i są uznawane za jeden z najlepszych przykładów stylu historyzmu w architekturze sakralnej Ukrainy.

Już w 1862 roku rząd austriacki przyznał przyszłej cerkwi „prawo do reklamy (obywatelstwa)”, ale nigdy nie uznał prawa parafii. W świątyni prowadzono jednak księgi metrykalne wszystkich prawosławnych urodzonych w Galicji.
Po upadku Austro-Węgier świątynią wraz z całym majątkiem administrowała Rumuńska Fundacja Religijna, a następnie w wyniku działań parafian i sądów przeszła pod jurysdykcję rządu polskiego, a następnie polskiego. Sobór. Od 1924 r. świątynia należała do rosyjskiej parafii prawosławnej, której większość parafian stanowili rusofile galicyjscy (m.in. naczelnik parafii Siemion Bendasiuk), a część stanowili emigranci z Rosji. Po zakończeniu II wojny światowej znalazł się pod jurysdykcją Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, od 1990 r. należy do jego części samorządowej, Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (Patriarchatu Moskiewskiego).
W świątyni zachowały się relikwie Świętej Wielkiej Męczennicy Barbary, Wielebnych Ojców Jaskiń Kijowskich, Mnicha Hioba (opata Poczajewa), Joasafa z Biełgorodu, Kukszy z Odessy. W kościele znajduje się również kopia ikony Tichwin-Łza-Gothing, namalowanej i poświęconej na Górze Athos, która została przeniesiona od rosyjskich pustelników do rosyjskiego konsulatu cesarskiego we Lwowie. Ikona znajdująca się w cerkwi została uznana za cudowną decyzją Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (Patriarchatu Moskiewskiego) w 1997 roku.
Od 1978 r. protopresbyter Wasilij Ostashevsky jest rektorem kościoła Świętego Wielkiego Męczennika Jerzego Zwycięskiego (odszedł do Pana 15 maja 2007 r.). Od 1992 roku, jak poprzednio, stała się katedrą i obecnie jedyną rosyjską cerkwią prawosławną we Lwowie. Od tego samego roku na katedrze lwowskiej przebywa biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego (Patriarchatu Moskiewskiego) Augustyn (Markevich). Do początku 2005 roku w kościele służył archiprezbiter Andriej Tkaczow, prowadzący programy telewizyjne na ogólnoukraińskim kanale TV Kijowska Ruś.
W kościele mieści się redakcja diecezjalnej gazety „Światło Prawosławia”, Wyższe Kursy Teologiczne, oddział misyjny, młodzieżowe bractwo prawosławne oraz funkcja biblioteczna.

Nabożeństwo odbywa się codziennie, językiem nabożeństwa jest cerkiewnosłowiański; kazania wygłaszane są w języku rosyjskim i ukraińskim. Terytorium świątyni przylega do budynku Lwowskiego Centrum Kultury Rosyjskiej im. Puszkina.