Klasztor Zimnensky Svyatogorsky jest jednym z najstarszych na Ukrainie. Według legendy został założony w 1001 roku przez księcia Włodzimierza Wielkiego. Zespół klasztorny obejmuje kościół Wniebowzięcia NMP (1495-1550), mury obronne z czterema basztami narożnymi i pięcioma bramami, refektarz z kościołem, szkołę i budynki gospodarcze. Na północnym płaskowyżu znajduje się mały kościół Trójcy Świętej (1465 - 75). Obok znajduje się wejście do jaskiń z podziemnym kościołem Varlaam. Pierwsza dokumentalna wzmianka o klasztorze pochodzi z 1458 roku. W klasztorze Zimnensky mieszkali pierwsi biskupi Włodzimierza-Wołynia, Stefan i Amfilohiy. Opatem był tu św. Nifont – następca legendarnej kroniki Nestora Kronikarza. W 1682 roku klasztor przeszedł w ręce unitów. Prawosławni ponownie otrzymali to miejsce w 1839 roku. Od tego czasu został tu założony klasztor. W czasach sowieckich klasztor był zamknięty. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej zabudowania klasztorne uległy znacznemu zniszczeniu. Do tej pory na jednej ze ścian kościoła Wniebowzięcia NMP widoczny jest niewybuch łusek. Klasztor przed całkowitym zniszczeniem uratował jedynie fakt uznania go za zabytek historyczny. Dopiero w 1990 r. zakonnice wróciły do ​​jego murów. Od tego czasu, przy wsparciu metropolity kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza oraz ksieni klasztoru ksieni Stephanie, klasztor Zimnensky Svyatogorsky stał się prawdziwą perłą prawosławia. Każdego roku do klasztoru przybywają setki pielgrzymów, aby pokłonić się jego głównemu sanktuarium - ikonie Matki Bożej Zimnenskiej. Mówi się, że podarował go klasztorowi sam książę Włodzimierz. To właśnie tą ikoną patriarcha Konstantynopola pobłogosławił małżeństwo wielkiego księcia z grecką cesarzową Anną.