Wieś Klevan znajduje się w pobliżu granicy regionów Równe i Wołyń nad brzegiem rzeki Stubla. W dokumentach historycznych Klevan został po raz pierwszy wymieniony w 1458 roku jako własność księcia Czartoryskiego. Jednak według historyków osada na miejscu obecnego Klevana istniała już w XII wieku i nosiła nazwę Kolyvan.

W 1475 r. książę Fiodor Czartoryski, wójt łucki, rozpoczął budowę zamku na jednym z wysokich przybrzeżnych przylądków, nad rzeką Stubla, zwanego „Osadą”. Zamek posiadał trzy obronne baszty narożne: jedną drewnianą i dwie Grubość murów baszt w niektórych miejscach osiągnęła niespotykany dotąd rozmiar - 3,8 metra.Zamek otoczony był głębokim rowem wypełnionym wodą oraz potężnymi kamiennymi murami.Budowę zamku zakończono w 1561 roku. Główną funkcję obronną pełnił zachodni bastion kamienny. Wieża wschodnia służyła do przechowywania prochu i broni. Przez głęboki rów czterołukowy most przerzucono na mocnych podporach.
W 1632 roku zamek został przekazany jezuitom, którzy zorganizowali tam swoje kolegium. Po ich wypędzeniu w 1773 r., kiedy Klevan udał się do Austrii, zamek stał przez długi czas pusty, aż książę Konstantin Czartoryski, decydując się na utworzenie w Klevanie polskiego gimnazjum, przebudował zamek w 1817 r. Rozebrano wschodnią ścianę i dwie oficyny pojawił się w miejscu, w którym znajdowała się szkoła. W 1831 roku został zamknięty. Od 1834 roku zamek jest pusty i rozpada się bez odpowiedniego nadzoru. W 1860 roku zamek został sprzedany carowi Rosji Aleksandrowi II. Następnie w zamku mieścił się garnizon wojskowy. W 1915 r. podczas działań wojennych zamek został poważnie uszkodzony.

Po II wojnie światowej na terenie zamku zorganizowano więzienie NKWD, a później przychodnię lekarsko-robotniczą (LTP) dla alkoholików. W połowie lat 90. XX wieku LTP zostało rozwiązane i od tego czasu zamek ponownie jest opuszczony, z czasem stopniowo zawalony i rozebrany przez okolicznych mieszkańców.