Покровская церковь - православный каменный храм, сооружённый в 1772 году по проекту архитектора Григоровича-Барского на месте старой деревянной церкви. Церковь пострадала при пожаре 1811 года, при восстановлении была частично изменена архитектура куполов. Затем к ней пристроили двухэтажное прямоугольное здание теплой церкви. Колокольня тоже неоднократно перестраивалась. Ансамбль получился в результате несколько эклектичный, но не лишенный очарования.
Cerkiew wstawiennicza to murowana cerkiew prawosł awna zbudowana w 1772 r. wedł ug projektu architekta Grigorowicza-Barskiego na miejscu starej drewnianej cerkwi. Koś ció ł został zniszczony w poż arze w 1811 r. , podczas odbudowy zmieniono czę ś ciowo architekturę kopuł . Nastę pnie dostawiono do niego dwukondygnacyjny prostoką tny budynek ciepł ego koś cioł a. Kilkakrotnie przebudowywana był a takż e dzwonnica. Powstał y zespó ł jest nieco eklektyczny, ale nie pozbawiony uroku.
Ulica Pokrowska, przy której znajduje się świątynia, jest jedną z najbardziej „autentycznych” ulic starego Podola. Praktycznie nie ma nowoczesnych domów, nie ma komunikacji miejskiej. Jeśli usuniesz stąd nowoczesne samochody, w XIX wieku nastąpi całkowite zanurzenie. Za to filmowcy kochają ulicę. Pierwsze zdjęcia plenerowe miały tu miejsce pod koniec lat 80. ubiegłego wieku, kiedy kręcono „Pit” Kuprina.
Dom numer 5 jest obecnie rezydencją ambasadora amerykańskiego. Został zbudowany w 1808 roku przez architekta Melensky'ego dla słynnego kijowskiego jubilera Strelbitsky'ego. Dom został zniszczony w pożarze w 1811 r. i został odrestaurowany. Tymczasem Strelbitsky przeniósł się do Chreszczatyk i sprzedał dom. Nowi właściciele wydzierżawili go na potrzeby państwa, następnie mieścił się w nim przytułek. Po rewolucji jak zwykle mieszkania komunalne, potem różne instytucje. Niestety nie zdążyłem się do niego dostać w tym krótkim czasie, kiedy mieściło się w nim Muzeum Podil.
Улица Покровская, на которой расположен храм, одна из самых "аутентичных" улиц старого Подола. Здесь практически нет современных домов, нет общественного транспорта. Если убрать отсюда современные автомобили, будет полное погружение в 19 век. За это улицу любят киношники. Первые натурные съемки проходили здесь еще в конце 80-х прошлого века, когда экранизировалась "Яма" Куприна.
В доме №5 нынче находится резиденция американского посла. А построен он был в 1808 году архитектором Меленским для известного киевского ювелира Стрельбицкого. Дом пострадал при пожаре 1811 года, был восстановлен. Стрельбицкий тем временем переехал на Крещатик, а дом продал. Новые владельцы сдавали его под казенные нужды, затем в доме размещалась богадельня. После революции, как водится, коммуналки, затем различные учреждения. К сожалению, я не успела попасть в него в то короткое время, когда в нем располагался музей Подола.
Ulica Pokrowska, przy której znajduje się świątynia, jest jedną z najbardziej „autentycznych” ulic starego Podola. Praktycznie nie ma nowoczesnych domów, nie ma komunikacji miejskiej. Jeśli usuniesz stąd nowoczesne samochody, w XIX wieku nastąpi całkowite zanurzenie. Za to filmowcy kochają ulicę. Pierwsze zdjęcia plenerowe odbyły się tutaj pod koniec lat 80. ubiegłego wieku, kiedy kręcono „Pit” Kuprina.
Dom numer 5 jest obecnie rezydencją ambasadora amerykańskiego. Został zbudowany w 1808 roku przez architekta Melensky'ego dla słynnego kijowskiego jubilera Strelbitsky'ego. Dom został zniszczony w pożarze w 1811 r. i został odrestaurowany. Tymczasem Strelbitsky przeniósł się do Chreszczatyk i sprzedał dom. Nowi właściciele wydzierżawili go na potrzeby państwa, następnie mieścił się w nim przytułek. Po rewolucji jak zwykle mieszkania komunalne, potem różne instytucje. Niestety nie zdążyłem się do niego dostać w tym krótkim czasie, kiedy mieściło się w nim Muzeum Podil.
Улица Покровская, на которой расположен храм, одна из самых "аутентичных" улиц старого Подола. Здесь практически нет современных домов, нет общественного транспорта. Если убрать отсюда современные автомобили, будет полное погружение в 19 век. За это улицу любят киношники. Первые натурные съемки проходили здесь еще в конце 80-х прошлого века, когда экранизировалась "Яма" Куприна.
В доме №5 нынче находится резиденция американского посла. А построен он был в 1808 году архитектором Меленским для известного киевского ювелира Стрельбицкого. Дом пострадал при пожаре 1811 года, был восстановлен. Стрельбицкий тем временем переехал на Крещатик, а дом продал. Новые владельцы сдавали его под казенные нужды, затем в доме размещалась богадельня. После революции, как водится, коммуналки, затем различные учреждения. К сожалению, я не успела попасть в него в то короткое время, когда в нем располагался музей Подола.