Grób Askolda.

Grób Askolda to miejsce na prawym brzegu Dniepru w Kijowie, gdzie według legendy został pochowany książę Askold. Obecnie jest częścią zespołu parkowego, rozbitego w latach 1934-1936 na miejscu dawnego traktu ugrockiego.

Od czasów księżnej Olgi aż do początku XIX wieku nad grobem księcia Askolda stał stale odnawiany drewniany kościół św. Mikołaja Cudotwórcy. W latach 1809-1810, według projektu architekta A. I. Melenskiego, wzniesiono na tym miejscu kamienną cerkiew w kształcie rotundy. W 1935 r. kościół zamieniono na pawilon parkowy. Nad nim, według projektu architekta P.G. Yurchenko, dobudowano kolumnadę, rozebraną podczas renowacji kościoła w 1998 roku.

Od 1786 r. wokół grobu Askolda znajdował się cmentarz, na którym znajdowały się miejsca pochówku wielu wybitnych Kijowców. Na cmentarzu tym zostali pochowani piloci P.N.Nesterov i E.N. Kruten, pierwsi rosyjscy asy (ich groby zostały przeniesione). Oficjalną decyzję o zniszczeniu cmentarza, która ingerowała w utworzenie parku, podjęto w 1935 roku.
W czasie okupacji na grobie Askolda znajdował się niemiecki cmentarz, który został zlikwidowany po wyzwoleniu Kijowa w 1944 roku. Po 1945 r. grób Askolda stał się jednym z miejsc pochówku żołnierzy i oficerów, którzy zginęli podczas wyzwolenia Kijowa od niemieckich najeźdźców. W 1957 ich prochy przeniesiono do Parku Wiecznej Chwały.

W parku postawiono drewniany krzyż, przypominający o tym, że w 1918 r. na cmentarzu pochowano ukraińskich młodych patriotów, którzy polegli w walce z bolszewikami w pobliżu stacji Kruty. Nieopodal umieszczono tablicę pamiątkową (architekt J. Vig, 1997), poświęconą pobytowi tutaj pod koniec IX wieku, odzwierciedloną w annałach. Ugryjczycy (Węgrzy) w drodze z Wołgi na terytorium współczesnych Węgier.
Starożytny kościół św. Mikołaja został zbudowany nie później niż w X wieku przez niejaką Olmę obok swojego podwórka, nad grobem księcia Askolda na węgierskim szlaku, który od XVIII wieku nazywany jest grobem Askolda. Kościół otrzymał swoją nazwę od imienia, które Askold przyjął na chrzcie w 867 r. - Nikołaj. Przez pewien czas panował pogląd, że w budowę cerkwi była zaangażowana księżniczka Olga, a zatem cerkiew jest najstarsza w Rosji. Ta teoria powstała prawdopodobnie z powodu błędu skryby, który kiedyś zamiast „Olm” napisał „Olga”. Jednak niektórzy badacze i autorzy stosują się do przeciwnej wersji. Najbardziej odważni bronią fantastycznego twierdzenia, że ​​założycielem cerkwi Olma jest pogański Olmosz (Almosz), przywódca Węgrów, którzy przeszli przez Kijów pod koniec IX wieku.
W 971 r. cerkiew św. Mikołaja zniszczył syn Olgi, Światosław, którego panowanie wiąże się z okrutną pogańską reakcją, prześladowaniem chrześcijan i niszczeniem kościołów. Dopiero w 990 książę Włodzimierz ponownie zbudował tu drewnianą świątynię. W 1036 r. przy kościele założono klasztor żeński, w którym dożył swoich lat jeden z fundatorów kijowsko-peczerskiego klasztoru św. Teodozjusz. Był trzymany albo na samym grobie Askolda, albo na wzniesieniu nad nim. Istnieje tłumaczenie związane z wydarzeniem, które miało miejsce w 1113 roku w życiu wielkiego księcia kijowskiego Mścisława Władimirowicza, syna Monomacha. Wracając czasami późno z polowań, wędrował do gęstego lasu, który pokrywał obszar współczesnego Peczerska. Szukając wyjścia z tego, książę nagle ujrzał jasne światło, które emitował wizerunek św. Mikołaja, który był trzymany na wysokim pniu, tuż przy tej samej drodze. Na pamiątkę tak wspaniałego występu w 1115 r. założył klasztor przy kościele Mikołaja na grobie Askolda (czy odwrócił go od wymienionego powyżej żeńskiego) (czy wznowił go po jego zniszczeniu w 1096 r. przez Połowców). Po pewnym czasie w miejscu przygody, która przydarzyła się Mścisławowi, pojawiła się kolumnowa kaplica (słup) z wizerunkiem św. Mikołaja, który wskazywał kierunek ruchu do klasztoru na grobie Askolda.
W 1147 roku książę Andrei Bogolyubsky przypisał klasztor klasztorowi Kijowsko-Pieczerskiemu. Wznowiony po zniszczeniach dokonanych w 1240 roku przez Tatarów-Mongołów Batu Chana, klasztor został ponownie splądrowany przez Tatarów w XV wieku.

Najstarszy wizerunek cerkwi św. Mikołaja - drewniany, z trzema łazienkami - odnaleziono na planie Kalnofoyskiego. Pod koniec XVI wieku klasztor przez pewien czas był unicki. Za metropolity kijowskiego Petra Mogili otrzymała od hetmanów ukraińskich szereg uniwersaliów i listów własnościowych. Jeden z nich, mianowicie Iwan Mazepa, w latach 1690-1696 zbudował własnymi funduszami na górze nad cerkwią Mikołaja, według projektu architekta Iosifa Startcewa, dużą kamienną katedrę z 5 łaźniami, która stała się katedrą kościół klasztorny. Większość braci z terenu na grobie Askolda przeniosła się do otaczających go cel, a pod górą znajdował się cmentarz klasztorny z drewnianym kościołem Nikołajewa, który z głównego zamienił się w przylegający cmentarz.
Po ustanowieniu reżimu sowieckiego cerkiew została zamknięta, ale w latach 1921-34 nadal pełniła funkcję parafii UAOC. W 1934 r. kościół został całkowicie zamknięty, a cmentarz zniszczony w celu budowy wesołego miasteczka. W 1936 r. kościół przebudowano na restaurację, aw 1938 r. architekt Piotr Jurczenko dość pomysłowo przekształcił dawną świątynię w pawilon parkowy, zamiast łaźni wzniósł kolumnadę jońską. W tym samym czasie rozebrano także dzwonnicę z początku XX wieku, dom rektora oraz ogrodzenie z lat 60-tych. XIX art.

W tej formie cerkiew przetrwała do ostatniej renowacji w 1997 r. – 98 lat (architekt Władimir Chromczenkow), kiedy to przywrócono pierwotny wygląd budowli. 26 kwietnia 1992 r. świątynia została przekazana wspólnocie wyznaniowej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. W podziemiach znajduje się również kościół pw. św. Sylwestra Papieża. Poświęcenia odnowionej cerkwi św. Mikołaja dokonał 22 maja 1998 r. ówczesny Prawnik Egzarcha KGK Kijowsko-Wyszgorod Lubomyr Huzar.
Kościół św. Mikołaja na Grobie Askolda słynął również jako pierwszy kościół, który odwiedził papież Iwan Paweł II podczas jego apostolskiej wizyty na Ukrainie latem 2001 roku.