Bastion turecki jest częścią północno-zachodnich umocnień systemu fortyfikacji Starego Miasta Kamieniec Podolski. Przedstawiał budowlę zbudowaną na różnicy między dwoma tarasami - najbardziej odpowiednim miejscem do ostrzału drogi prowadzącej do zamku, z wysokimi łukami, z czterema kazamatami o wymiarach 9x6 m, z otworami strzelniczymi dla armat i ziemnymi balustradami wzmocnionymi drewnem. Podczas osmańskiej okupacji Kamieniec w latach 1672-99 Turcy ufortyfikowali strategicznie ważny obiekt, po czym bastion zaczęto nazywać „tureckim”. W 1753 r. komendant twierdzy niemiecki inżynier Christian Dahlke przebudował fortyfikacje, zamiast robót ziemnych wzniesiono kamienne parapety. Od 1856 r. aż do pożaru w maju 1918 r., którego ślady wciąż są widoczne, miejscowy teatr wystawiał w bastionie przedstawienia. W 1965 roku budowa bastionu została wstrzymana. Bastion turecki jest zabytkiem urbanistyki i architektury Ukrainy o znaczeniu narodowym.