Изначально каменный келейный комплекс (1596) Доминиканского монастыря святого Николая был заложен как одноэтажное п-образное здание с трапезной, примыкающей с востока, но во время крупной реконструкции середины XVIII приобрел второй этаж и замкнутость пространства в единый периметр. Внутренний интерьер, не отличающийся изысканностью, создан по коридорной схеме с односторонним расположением служб. Из внешнего декора стоит отметить убранство главного западного входа – герб в окружении пилястров в треугольной тимане, и арочную галерею первого этажа восточного и южного внутренних фасадов.
Многоярусная колокольня (XV) с трехъярусной отделкой фасада (первый — дорический ордер, второй — ионический, третий – композитный), перестроенная в XVIII, приобрела барочные черты под руководством Яна де Витте при реконструкции, финансируемой фамилией Потоцки, о чем явственно напоминает родовой герб Пилява над главным входом. Сохранившиеся до наших дней антаблемент с карнизом и треугольный фронтон, балюстрада с вазонами и скульптурные изображения святых лишний раз подчеркивают изысканность симбиоза времен.
Począ tkowo zespó ł kamiennych cel (1596) klasztoru dominikanó w ś w. Mikoł aja powstał jako parterowy budynek w kształ cie litery U z przylegają cym od wschodu refektarzem, jednak podczas gruntownej renowacji w poł owie XVIII w. uzyskał drugie pię tro i zamknię tą przestrzeń w jednym obwodzie. Wnę trze, któ re nie wyró ż nia się wyrafinowaniem, został o stworzone wedł ug schematu korytarzowego z jednostronnym ukł adem usł ug. Z wystroju zewnę trznego warto zwró cić uwagę na dekorację gł ó wnego wejś cia zachodniego – herb otoczony pilastrami w tró jką tnym timanie oraz arkadową galerię na pię trze wschodniej i poł udniowej elewacji wewnę trznej.
Wielopoziomowa dzwonnica (XV) z tró jkondygnacyjną dekoracją elewacji (pierwsza to dorycka, druga joń ska, trzecia kompozytowa), przebudowana w XVIII, nabrał a cech barokowych pod kierunkiem Jana de Witte w okresie rekonstrukcja, sfinansowana przez rodzinę Potockich, wyraź nie nawią zują ca do herbu rodu Pilawó w nad gł ó wnym wejś ciem.
Zachowane do dziś belkowanie z gzymsem i tró jką tnym naczó ł kiem, balustrada z doniczkami i rzeź biarskie wizerunki ś wię tych, po raz kolejny podkreś lają wyrafinowanie symbiozy czasó w.