Twierdza Izmail nad Dunajem została zbudowana przez Turków w XVI wieku i była ufortyfikowana do końca XIX wieku, kiedy to 11 grudnia 1790, podczas wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1787-1791, twierdza, która została uważany za nie do zdobycia, został przejęty przez wojska rosyjskie pod dowództwem A.W. Suworowa. Jednak zgodnie z wynikami traktatu pokojowego zawartego w Jassach w 1791 r. Izmael pozostawał pod władzą sułtana tureckiego. Podczas nowej wojny rosyjsko-tureckiej 1806-1812, 14 września 1809 r., twierdza została jednak zajęta przez wojska rosyjskie pod dowództwem generała A.P. Zassa. Po klęsce Rosji w wojnie krymskiej, na mocy traktatu pokojowego w Paryżu z 1856 r., twierdza Izmaił została wysadzona w powietrze, fortyfikacje zburzone.
W celu zachowania i ekspozycji obiektów historycznych i kulturowych na terenie dawnej twierdzy w 1991 roku utworzono Park-Muzeum Twierdzy. Tutaj oprócz dioramy można zobaczyć zachowane fragmenty wałów ziemnych i głębokiej fosy obronnej, ruiny muru oporowego z cegły na zaprawie wapiennej, Bramy Chilijskie Klasztoru Nikolskiego, Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, Mikołaja Kościół, rumuński pomnik „Orzeł”, zainstalowany w 1930 roku nad kryptą, w której pochowanych jest 420 bezimiennych wojowników. W pobliżu parku-muzeum znajduje się filia muzeum A. W. Suworowa - diorama „Burza twierdzy Izmail” o wymiarach 20x7 metrów, otwarta w 1973 r. w budynku tureckiego meczetu z XI wieku. Wejście do dioramy jest płatne.