Zoo w Charkowie
Charkowski park zoologiczny, zoo w Charkowie
Ukraina, Charków
Charkowski Park Zoologiczny to państwowe zoo w Charkowie. Najstarszy na Ukrainie, trzeci najstarszy w Imperium Rosyjskim, dwudziesty na świecie. Został otwarty w 1896 roku, dla zwiedzających w 1903 roku. Znajduje się w dzielnicy Nagorny, w ogrodzie Szewczenki. Adres pocztowy - ul. Sumy, 35 lat.
Za datę założenia Charkowskiego Ogrodu Zoologicznego uważa się rok 1896, kiedy to na powierzchni dwóch hektarów wydzierżawionych od Ogrodu Uniwersyteckiego zorganizowano wystawę zwierząt domowych i ptaków. Później ekspozycja została uzupełniona dzikimi zwierzętami, które do Charkowa przywieźli mieszkańcy okolicznych wsi. Następnie na terenie wystawy utworzono „farmę jedwabiu” i zlokalizowano pasiekę towarzystwa pszczelarskiego.W 1906 r., jak donosi Charkowska Gazeta Wojewódzka, budowa i wyposażenie głównego budynku akwarium, rozmieszczonego na terenie Ukończono Ogród Uniwersytecki (na terenie zajmowanym przez kurnik). W 1911 r. Południoworosyjskie Towarzystwo Aklimatyzacji postanowiło założyć w Charkowie zoo podobne do tego w Moskwie. Towarzystwo sfinansowało budowę zimowisk i wybiegów letnich, zakup dzikich zwierząt i ptaków, z których część pochodziła z rezerwatu Askania-Nova.
W czasie wojny secesyjnej zoo zostało zniszczone. W 1921 r. przystąpiono do restaurowania ZOO - remontowano budynki i zagrody, posadzono rośliny ozdobne, miododajne, lecznicze i techniczne, przywrócono ekspozycję zwierząt. W maju 1922 r. zoo w Charkowie w stolicy, częściej nazywane parkiem, zostało ponownie otwarte dla zwiedzających. Bilet wstępu kosztował sto tysięcy rubli według sowieckich znaków według kursu z wiosny 1922 roku. Cały dochód wykorzystano na uzupełnienie i poszerzenie kolekcji oraz ulepszenie zoo. W latach 30. XX wieku terytorium zoo miało 22 hektary, tak jak jest teraz. W 1928 r. z Niemiec weimarskich do Charkowa przybył cały pociąg ze zwierzętami, wśród których był lew, lampart, lama, kangur, mangusty, małpy, papugi, bernikla i wiele innych. Z Zakaukazia sprowadzono łabędzie, pelikany i około stu gatunków ptactwa wodnego. W wąwozie wybudowano staw o powierzchni 2400 metrów kwadratowych dla gęsi, łabędzi, flamingów i innego ptactwa wodnego.
W latach 30. XX wieku przy zoo wybudowano „górską wolierę” – zagospodarowany teren ze sztucznymi zjeżdżalniami, gdzie turyści, gazele, muflony żyły w warunkach zbliżonych do naturalnych. Wybudowano słoniarnię, małpiarnię, kurnik, zagrody dla kopytnych. Przed wojną w zoo przebywało ponad pięć tysięcy zwierząt. Od lat 20. do 1942 r. N. P. Ewald był stałym dyrektorem ZOO.
Wojska niemieckie zdobyły Charków 23-24 października 1941 r. 1 stycznia 1942 r. lamy, hieny, niedźwiedzie brunatne i polarne, dingo, świnki morskie, dziki, nandu, emu, papugi, bażant złoty i kaukaski, jelenie, daniele, wielbłądy, zebu, kucyki, osły, kanarki, króliki i kurczęta hodowane na sprzedaż. 1 maja 1942 r. wraz z poprawą sytuacji na froncie dla Niemców zoo zostało otwarte dla zwiedzających i cieszyło się dużym zainteresowaniem ludności: bilet wstępu był tani, orkiestra grała w niedziele, a nawet niedźwiedzie polarne pozostały żywy. W połowie sierpnia 1943 roku, po klęsce pod Biełgorodem, Niemcy rozstrzelali część pozostałych zwierząt, jak na polowaniu. Niektóre zwierzęta padły z głodu, ponieważ nie były karmione. W momencie wyzwolenia, 23 sierpnia 1943 roku, ocalało zoo: cztery niedźwiedzie, pięć małp i jeden wilk. Zginęło ponad pięć tysięcy zwierząt.
W Związku Radzieckim w latach 80. państwo przeznaczało z budżetu setki tysięcy rubli rocznie na utrzymanie zoo i zakup nowych zwierząt, a pod koniec lat 80. zoo zajęło czołowe miejsce w Ukraińskiej SRR. W 1986 roku zoo w Charkowie miało zostać znacznie rozbudowane. W długoterminowych planach rozwoju Charkowa i generalnym planie miasta zoo przydzielono duże obszary - 120 hektarów - w rejonie Lesopark, między wsią Żukowski a obwodnicą, na prawo od Biełgorodu Autostrada. Koszt budowy nowego zoo oszacowano na 70 mln rubli sowieckich. Ale nastały czasy „reform”, w wyniku których na początku lat 90. liczba zwiedzających wielokrotnie spadła (w prosperującym 1990 r. było ich półtora miliona, z czego połowa to dzieci), potem pojawiły się problemy z finansowaniem i wyżywieniem zwierząt, ich liczba nieco spadła.
Zoo chroni i bada przedstawicieli dzikiej fauny wszystkich kontynentów Ziemi. Ponadto zoo w Charkowie jest instytucją kulturalną i edukacyjną. Organizuje wycieczki dla dzieci i dorosłych, wykłady, konsultacje na temat ochrony przyrody i przyrody w ogóle. W przedszkolach odbywają się wykłady i pokazy zwierząt.
