Pałac należał do słynnego hrabiego Keninga, który był właścicielem cukrowni, tartaków i wytwórni parkietów. Przeszedł w jego posiadanie w 1890 roku, nie do końca ukończony. Hrabia dołożył jeszcze więcej starań, w wyniku czego powstał piękny park i pałac. Pałac położony jest na naturalnym wzniesieniu, w środku lasu. Poniżej pałacu znajduje się mały wąwóz. Dzięki temu na skarpie powstał piękny park, a także system stawów w wąwozie. Na najwyższym tarasie znajduje się duża fontanna. Poniżej znajdują się jeszcze 2 tarasy. Schodami możesz zejść na sam dół. Schody i ściany tarasów ozdobiono figurkami, ozdobnymi wazonami i latarniami. Na wszystkich ścianach wisiały tkane róże i dzikie winogrona. Na tarasach znajdowały się ogrody kwiatowe.

Wokół pałacu założono wspaniały park. W parku dominuje świerk kłujący i dąb. A także posadził ogromną liczbę roślin ozdobnych. Wybrano gatunki drzew, które kwitną w różnych porach roku. Posadzono wiele drzew owocowych.
Wszystkie ścieżki w parku zostały wyłożone czerwoną cegłą, a niektóre z czerwonej cegły. Wzdłuż krawędzi ścieżek wykonano z cegły odpływy wody, które później zastąpiono profilowanymi rynnami. Na tarasach zbudowano kanalizację i kanalizację.

Poniżej, w miejscu wąwozu, zbudowano 2 sztuczne stawy, przez które przerzucono łukowy most. Stawy są teraz zarośnięte, ale to uczyniło je jeszcze bardziej tajemniczymi. A po drugiej stronie stawów - strome zbocze, porośnięte lasem. Oto słynna aleja lipowa. Na końcu alei znajdowała się piękna altana. Z pawilonu można było zobaczyć cały park, pałac i okoliczne wzgórza.
Rodzina Köning opuściła pałac po rewolucji. A potem w pałacu zaczęły się zmiany. Pałac Szarovskich miał do pewnego stopnia szczęście - uniknął losu innych posiadłości ziemskich na Ukrainie - zniszczenie. W latach dwudziestych wybuchł pożar, który zniszczył stajnie. W latach 40. zniszczono kościół i kryptę rodzinną. Następnie do budynku dobudowano nowe pomieszczenie, co nieco narusza jednolitość i styl całego pałacu. Obecnie trwają prace konserwatorskie. Zakończono już zewnętrzną renowację jednej wieży, naprawiono część schodów. Planowane jest stopniowe oczyszczanie stawów i odbudowa mostu. Dziś znajduje się tam sanatorium dla chorych na gruźlicę.