Buczacki Kościół Wniebowzięcia Matki Bożej jest zabytkiem architektury o znaczeniu narodowym i jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc turystycznych na Zachodniej Ukrainie. Murowany kościół zbudowano w latach 1761-1763 w stylu barokowym na miejscu zniszczonego kościoła z XIV wieku. Kule znalezione podczas wykopalisk na Zamku Buczacz z napisem: „Przed najazdami Tatarów” zostały wmurowane w ścianę kościoła Wniebowzięcia NMP. W 1880 r. Polacy postawili przy kościele dębowy krzyż na pamiątkę 50. rocznicy powstania polskiego.
Dominantą wystroju świątyni jest marmurowy ołtarz „Św. Juda Tadeusz” z mistrzowsko rzeźbionymi rzeźbami świętych, dziełem wybitnego mistrza Jana Jerzego Pinzla. Los chciał, że Pinzel później ożenił się i kazał ochrzcić swoje dzieci przed tym ołtarzem. W 1945 r. władze sowieckie przekształciły kościół w sklep z artykułami żelaznymi, a następnie magazyn. Wnętrze uległo znacznemu zniszczeniu, a w rodzinnych kryptach pod kościołem zainstalowano kotłownię. W 1991 roku kościół Wniebowzięcia Matki Bożej został zwrócony wspólnocie buczackiej katolików rzymskokatolickich.