Mury obronne o długości 5630 m wzniesiono na początku V wieku. pod rządami cesarza Teodozjusza II, aby chronić Konstantynopol przed barbarzyńcami, kiedy miasto rozrosło się i wyszło poza mury, które zapewnił jego założyciel Konstantyn Wielki. Trzęsienia ziemi i oblężenia barbarzyńców wymusiły regularne przebudowywanie i wzmacnianie murów, w wyniku czego przekształciły się one w cały kompleks fortyfikacji. Później ufortyfikowano je sześciobocznymi i ośmiobocznymi basztami o wysokości 20 m - było ich nawet 100. W Murze wybudowano także dziesięć bram głównych (pięć publicznych i pięć wojskowych).
Mehmed Zdobywca, po zdobyciu Konstantynopola, dodał trzy nowe do czterech wież murów Teodozjańskich, połączył wszystko murami i zdobył małą fortecę znaną jako „Siedem Wież” - służył jako więzienie, archiwum i skarbiec.
Gdy Stambuł rósł pod koniec XIX i na początku XX wieku, mury teodozjańskie zaczęto wyburzać, ale niektóre fragmenty muru zostały zachowane w różnych częściach Stambułu i są dostępne do wglądu.