Stadion Łużniki, centralna część kompleksu olimpijskiego Łużniki, został otwarty 31 lipca 1956 r. Do 1992 roku stadion wraz z kompleksem sportowym nosił imię VI Lenina. Stadion na 100 000 miejsc, wówczas największy w ZSRR, dwukrotnie przeszedł znaczącą przebudowę. Na igrzyska XXII Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1980 roku przebudowano i wyposażono zgodnie z międzynarodowymi standardami pomieszczenia dla sędziów i dziennikarzy oraz gości honorowych. Stadion był gospodarzem ceremonii otwarcia i zamknięcia Igrzysk Olimpijskich. Do 850. rocznicy powstania Moskwy w 1997 r. miała miejsce druga zakrojona na szeroką skalę rekonstrukcja. Pojawiły się nowe tablice wyników, lepsze oświetlenie, szatnie dla piłkarzy zgodnie ze standardami FIFA. Ławki dla widzów zostały zastąpione plastikowymi siedzeniami, zmniejszając pojemność areny do 78 000. Oprócz hal halowych stadion posiada zewnętrzne boiska sportowe do rozgrywek w piłkę nożną i mini-piłkę nożną, tenisa i lekkoatletyki.
W 1998 roku stadion został wpisany przez UEFA na listę europejskich 5-gwiazdkowych stadionów piłkarskich.
Od 2013 do początku W 2017 roku stadion został zamknięty z powodu remontu na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018. Wybierając między rozbiórką areny a rekonstrukcją na dużą skalę, postanowiono zachować historyczny wygląd Łużnik, ich rozpoznawalny widok z Worobyowych Gór. Argument ten przesądził o wyborze na korzyść odbudowy z zachowaniem zabytkowych murów, podpór nośnych i baldachimu, kilku fragmentów trybun, aby zachować sztywność konstrukcji. W wyniku przebudowy trybuny znajdą się jak najbliżej boiska piłkarskiego, a pojemność wzrośnie do 81 tys. osób. Dla osób niepełnosprawnych znajdzie się 300 miejsc. Dla wygodniejszego oglądania meczów na dachu stadionu zostanie umieszczony duży ekran multimedialny LED. Bramki piłkarskie będą wyposażone w najnowocześniejszy system mocowania bramek. Stadion otrzyma ogrzewanie boiska i trybun, co pozwoli na grę w piłkę nożną przez cały rok.