Замок господ (польских королей) Пястов считается главной достопримечательностью города Легница (на Дольном Слензке или в Нижней Силезии). До войны Легница носила название Liegnitz – Старый город.
Исторические исследования указывают, что первое укрепление в районе слиянии рек Чёрна Вода и Качава появилась в восьмом веке. Около 985 года, во время царствования Мечислова (Мешко) Первого (Mieszko I), первого известного истории польского Князя, для защиты Силезии были возведены деревянные крепости во Вроцлаве, Ополе и Легнице. Нынешние стены относятся уже к 12 веку - Замок был построен в 1149 году, поэтому является одним из самых старых дворцов на территории Польши. Его основатель – князь Генрих Бородатый – в качестве материала для строительства своей крепости выбрал камень, а это было новаторством (обычно все строили из дерева). Крепость Генриха Бородатого условно была разделена на две части: основную, куда входил княжеский дворец, часовня святого Бенедикта и святого Лаврентия и восьмиугольная башня святого Петра, и административную (хозяйственную) со входными воротами в крепость и башней святой Ядвиги, что защищала вход (башня была перестроена в эпоху Возрождения). На башне святого Петра, построенной в 14 метрах от дворца, сейчас находится смотровая площадка. На протяжении нескольких веков крепость в Легнице принадлежала правителям Силезии Пястам и считалась одной из основных их резиденций. В 1675 году род Пястов прервался, и замок стал собственностью австрийских императоров.
Замок смог устоять против монголов в 1241 году. В битве на Легницком (Добром) поле (нем. Вальштатская битва) 9 апреля 1241 году в окрестностях замка армия Генриха II, Князя Краковского, Силезского и Великопольского, сошлась с войском Байдара, внука Чингис-хана, вторгшегося в Польшу. В состав европейской армии, корме поляков, входили рыцари из Франции и Германии, тамплиеры и тевтонцы. Войско Генриха II превышало по численности татаро-монгольское почти вдвое, однако в кровавой битве было практически полностью уничтожено. Причиной поражения называется применение ордынцами непривычных для европейских воинов тактических приемов (в основном весьма "нерыцарских" по европейским военным понятиям) и технических средств (в частности, исследователи предполагают использование отравляющих газов – даже так вот). В числе погибших оказался и сам князь Великопольский. Затем победители осадили стены Легницы, для устрашения демонстрируя его защитникам насаженную на копье голову Генриха. Однако горожане сдаться отказались и выдержали осаду!
Легница и ее замок считаются самой западной точкой нашествия Золотой Орды, а осада Легницы часто интерпретируется как переломная битва в Западном походе монголов, якобы спасшая Европу от нашествия. На самом деле монголы не пошли в Германию по причине ее бедности - разведка азиатов выяснила, что поживиться там нечем. Поэтому они повернули на юг, в более богатые земли, где, оказалось сложно воевать из-за гористости.
В начале 15 века крепость была перестроена по инициативе князя Людвика II (видимо денежки появились от добычи золота неподалеку от Легницы). Он привез в Нижнюю Силезию французского архитектора из Сен-Дени, который, модернизировал форму замка. Были надстроены обе башни и возведены новые живописные декорации. Реконструкции проводились и приемниками Людвика - принцем Фридрихом I и его сыном Фридрихом II. В замке постоянно отмечались великолепные вечеринки, организованные Генрихом IX. Важным поворотным моментом в истории Легницы является начало XVII века, когда князь Ежи Рудольф перестроил восточное и южное крыло замка, а также установил великолепную башню с часами.
Много раз крепость горела и не всегда оставалась невредимой после пожаров. В 1835 году огонь почти полностью уничтожил ее. Однако замок восстановили, придав его фасаду черты неоготики. В конце Второй мировой войны его опять разрушили в ходе военных действий и процесс восстановления занял много лет. Лишь в 1969 году замок вновь был отстроен и отдан министерству образования (теперь тут лицей или что-то образовательное). Сейчас он открыт для туристов (хотя и ограниченно). Мы не заходили внутрь, только походили вокруг, полюбовались.
Тут вы можете посмотреть видео про замок и город снятый с дрона:
https://www. villagreta. pl/ru/legnica-dostoprimechatelnosti-goroda/
Zamek mistrzó w (kró ló w polskich) Piastó w uważ any jest za gł ó wną atrakcję miasta Legnicy (na Dolnej Slenzki lub na Dolnym Ś lą sku). Legnica przed wojną nazywana był a Liegnitz - Stare Miasto.
Badania historyczne wskazują , ż e pierwsze fortyfikacje u zbiegu rzek Czarnej Wody i Kaczawy pojawił y się w VIII wieku. Okoł o 985 r. , za panowania Mieczysł awa (Mieszko) I (Mieszko I), pierwszego znanego polskiego księ cia, we Wrocł awiu, Opolu i Legnicy wzniesiono drewniane twierdze dla ochrony Ś lą ska. Obecne mury pochodzą z XII wieku - Zamek powstał w 1149 roku, jest wię c jednym z najstarszych pał acó w w Polsce. Jej zał oż yciel, ksią ż ę Henryk Brodaty, wybrał kamień jako materiał do budowy swojej fortecy i był a to innowacja (zazwyczaj wszystko był o zbudowane z drewna).
Twierdza Henryka Brodatego został a warunkowo podzielona na dwie czę ś ci: gł ó wną , w skł ad któ rej wchodził pał ac ksią ż ę cy, kaplica ś w. Benedykta i ś w. Wawrzyń ca oraz oś mioboczna wież a ś w. brama wjazdowa do twierdzy i przebudowana w okresie renesansu wież a ś w. Na wybudowanej 14 metró w od pał acu wież y ś w. Piotra znajduje się obecnie taras widokowy. Legnicka warownia przez kilka wiekó w należ ał a do piastowskich wł adcó w Ś lą ska i był a uważ ana za jedną z ich gł ó wnych rezydencji. W 1675 linia Piastó w został a przerwana, a zamek przeszedł na wł asnoś ć cesarzy austriackich.
Zamek był w stanie oprzeć się Mongoł om w 1241 roku. W bitwie na polu legnickim (dobrym) (niem. ).
9 kwietnia 1241 r. w pobliż u zamku wojska Henryka II, księ cia krakowskiego, ś lą skiego i wielkopolskiego spotkał y się z wojskami Bajdara, wnuka Czyngis-chana, któ ry najechał na Polskę . W strukturze armii europejskiej, na rufie Polakó w, znajdowali się rycerze z Francji i Niemiec, templariusze i Krzyż acy. Armia Henryka II był a prawie dwukrotnie liczniejsza od tatarsko-mongolskiej, ale w krwawej bitwie został a prawie doszczę tnie zniszczona. Powodem poraż ki jest stosowanie przez Hordę taktyk nietypowych dla europejskich wojownikó w (w wię kszoś ci bardzo „nierycerskich” w europejskiej terminologii militarnej) oraz ś rodkó w technicznych (w szczegó lnoś ci badacze sugerują uż ycie trują cych gazó w – i tak). Wś ró d zabitych był sam ksią ż ę wielkopolski. Nastę pnie zwycię zcy przystą pili do oblę ż enia muró w Legnicy, ku zastraszeniu, demonstrują c swoim obroń com gł owę Henryka nabitą na wł ó cznię.
Jednak mieszczanie odmó wili poddania się i wytrzymali oblę ż enie!
Legnica i jej zamek uważ ane są za najbardziej wysunię ty na zachó d punkt najazdu Zł otej Ordy, a oblę ż enie Legnicy jest czę sto interpretowane jako punkt zwrotny w zachodniej kampanii Mongoł ó w, rzekomo ratują cych Europę przed najazdem. W rzeczywistoś ci Mongoł owie nie pojechali do Niemiec z powodu ich biedy - inteligencja Azjató w odkrył a, ż e nie ma z tego nic do zyskania. Dlatego skrę cili na poł udnie, do bogatszych krain, gdzie ze wzglę du na gó rzystoś ć okazał o się , ż e walka jest trudna.
Na począ tku XV wieku twierdza został a odbudowana z inicjatywy księ cia Ludwika II (podobno pienią dze pochodził y z wydobycia zł ota pod Legnicą ). Sprowadził na Dolny Ś lą sk francuskiego architekta z Saint-Denis, któ ry unowocześ nił brył ę zamku. Dobudowano obie wież e i wzniesiono nowe malownicze dekoracje. Przebudowy dokonywali takż e nastę pcy Ludwika – ksią ż ę Fryderyk I i jego syn Fryderyk II.
Zamek nieustannie celebrował wspaniał e przyję cia organizowane przez Henryka IX. Waż nym punktem zwrotnym w dziejach Legnicy jest począ tek XVII wieku, kiedy to ksią ż ę Jerzy Rudolf przebudował wschodnie i poł udniowe skrzydł a zamku, a takż e wznió sł okazał ą wież ę zegarową.
Wielokrotnie twierdza spł onę ł a i nie zawsze pozostawał a nietknię ta po poż arach. W 1835 r. poż ar prawie doszczę tnie go zniszczył . Zamek został jednak odrestaurowany, nadają c jego fasadzie cechy neogotyckie. Pod koniec II wojny ś wiatowej został ponownie zniszczony podczas dział ań wojennych, a proces odbudowy trwał wiele lat. Dopiero w 1969 zamek został ponownie przebudowany i przekazany Ministerstwu Oś wiaty (obecnie jest tam liceum czy coś oś wiatowego). Obecnie jest otwarty dla turystó w (choć w ograniczonym zakresie). Nie weszliś my do ś rodka, po prostu spacerowaliś my i podziwialiś my.
Tutaj moż esz obejrzeć film o zamku i mieś cie zaczerpnię ty z drona:
https://www. Villagreta. pl/ru/legnica-dostoprimechatelnosti-goroda/