Termy Dioklecjana były największymi łaźniami publicznymi starożytnego Rzymu i mogły pomieścić jednocześnie do 3000 osób. Zostały wzniesione na cześć cesarza Dioklecjana w latach 298-306. Mieściły się w nim hale sportowe, biblioteka, a nawet własny amfiteatr, baseny z ciepłą i zimną wodą, saloniki i sale sympozjów.
Łaźnie Dioklecjana podupadły w 537 po zniszczeniu przez barbarzyńców akweduktu Marcjusza. W połowie XVI wieku. stały się źródłem materiału budowlanego do budowy willi papieża Sykstusa V i
kościoła Santa Maria degli Angeli.
Obecnie ruiny łaźni należą do
Narodowego Muzeum Rzymskiego i można je oglądać podczas zwiedzania.