Pierwszy raz w Dublinie, pierwsze muzeum w Dublinie i na pewno pierwszy sukces. Muzeum być moż e nie zachwyci skalą i globalnoś cią , niemniej jednak radzi sobie ze swoim zadaniem – mianowicie zinterpretowaniem istoty „co, jak to się stał o z Irlandczykami”. Każ da osoba, mają ca osobiste preferencje i ró ż ne stopnie doznań smakowych, preferuje ten lub inny rodzaj sztuki. Kocham historię i wszystko, co z nią zwią zane. Mam nadzieję , ż e nie jest to najbardziej wyrafinowana preferencja. To pierwsza rzecz, któ rą poszedł em ś ladami historii. Dublinia znajduje się w centrum stolicy. Opró cz tego w centrum znajduje się Katedra Chrystusa, Katedra ś w. Patryka, Zamek Dubliń ski i kilkanaś cie innych atrakcji. Jest z czego wybierać . Samo muzeum znajduje się po drugiej stronie ulicy od Katedry Chrystusa i jest poł ą czone z nim ś redniowiecznym mostem, za pomocą któ rego moż na zmienić lokalizację . Zgodnie z zewnę trznym skandalicznym wyglą dem muzeum został o ró wnież wypeł nione eksponatami.
Dublinia opowiada o ś redniowiecznym ż yciu miasta, jego mieszkań cach i panują cym tu zakonie. Ekspozycja jest wizualna, ciekawa, soczysta, ale nic wię cej. Tak jak buty Adidasa i koszulka Reeboka nie uczynią cię automatycznie sportowcem, wizyta w tym muzeum nie uczyni cię ekspertem od wczesnych osadnictwa na terytorium Dublina, ale moż esz się ś wietnie bawić . Przy wejś ciu do muzeum przywitał mnie sł odki uś miech pracownika i surowe spojrzenie pracownika. Jednak kiedy rozważ ał em szanse, oceniał em sytuację i planował em moje drogi ucieczki, na wszelki wypadek to podejrzliwy brodaty mę ż czyzna zaoferował mi legitymację studencką . Był o wię c wcześ nie i nikt nie krę cił się wokó ł mnie i nie spieszył się do wejś cia do muzeum, wtedy bezinteresownie przyją ł em cios i przekazał em wskazane fundusze na legitymację studencką.
Nie był a wymagana obecnoś ć biletu, ani ż adnego innego dowodu toż samoś ci, któ ry natychmiast ujawnił by wszystkie karty i zdradziecko zdradził by mó j 32-letni wiek. Twierdza jest zaję ta, bilet opł acony, a moje gł upie pytanie brzmi: „Czy masz notatkę wyjaś niają cą po angielsku? ”(dł ugie wę dró wki po europejskiej czę ś ci planety dotknię tej chorobą ) – został o po mistrzowsku zripostowane przez tę bardzo uś miechnię tą panią : „Mamy tu WSZYSTKO po angielsku! » A wię c muzeum ma trzy pię tra. Pierwsze pię tro poś wię cone jest Wikingom. Jak ż yli, jak zarabiali, jak handlowali ludź mi i co wkł adali do zupy. Jest coś do zmierzenia, dotknię cia, przejrzenia. Jasne, zwię zł e, pouczają ce. Odzież , broń , rzemiosł o, domy i stosunek do pokonanych. Wikingowie po przybyciu zastali tu kulturę celtycką . Dowiesz się , jak wchodzili w interakcje i znaleź li lub nie znaleź li wspó lnego ję zyka. Drugie pię tro poś wię cone jest pó ź niejszemu okresowi ś redniowiecza.
Skó ry wymieniano na efektowne szmaty, rogi i kopyta na kielichy i naczynia, a jedzenie nie był o już przyjmowane do jedzenia rę kami. Jednak ż ycie nie stał o się bezpieczniejsze. Wizualne pokazy dekoracji domó w, sklepó w rzemieś lniczych, dokó w portowych i rynku. Obszar nie jest duż y, ale wystarczają cy do percepcji. W ogó le jak ż yli, umierali, leczyli zę by i handlowali na targu. Podsumowują c, mał a wystawa pokazują ca, jak ciemne i wilgotne ś redniowiecze dobiegł o koń ca i został o zastą pione ś wietlaną przyszł oś cią , bezprawiem i reformacją . Trzecie pię tro jest urzą dzone w bardziej nowoczesnym stylu i opowiada o wykopaliskach, artefaktach i historycznych znaleziskach dotyczą cych ż ycia Irlandczykó w. Moż esz zał oż yć heł m i jasną kamizelkę , aby obejś ć wykopaliska i zobaczyć , dlaczego makiety pracownikó w biura archeologicznego są tak zaintrygowane. Znajdują się tam filmy historyczne, mapy terenu z ró ż nych okresó w, a takż e znaleziska.
Przy wyjś ciu z muzeum znajduje się sklep z pamią tkami. Nawiasem mó wią c, ceny są rozsą dne, wię c powinieneś zatrzymać się przynajmniej na jakiś niezapomniany bibelot. Dalej zamiast ogromnego bruku z instrukcją , gdzie iś ć , pojawia się widelec z osł oną , któ ry wszyscy kochają od dzieciń stwa. Polecam wspią ć się na wież ę ś w. Michał a. Wspinaczka nie jest ucią ż liwa, bo nie jest wysoka, a schody są nowoczesne, z szerokimi rozpię toś ciami i porę czami. Z gó ry oczywiś cie nie ma kukuł czego gniazda i „poczucia lotu”, ale po Dublinie moż na i należ y rozejrzeć się . Na zejś ciu, jak już wspomniał em, moż na wró cić do począ tkó w i kas biletowych lub przejś ć mostem ł ą czą cym z katedrą Chrystusa. W dni rybne iw sezonie muzeum organizuje specjalne przedstawienia, turnieje i tym podobne. Zaleca się , aby zapytać o to wcześ niej na ich stronie internetowej. Twoja wizyta, jeś li się nie spieszysz, zajmie okoł o godziny.
Moż esz robić zdję cia wszystkiego, z wyją tkiem wykopalisk i artefaktó w na 3 pię trze. Toalety znajdują się przy wejś ciu i na 2 pię trze. Bilety: 8.50/7.50/5.50 Godziny otwarcia: marzec - wrzesień : codziennie 10.00 - 1830 paź dziernik - luty: codziennie 10.00 - 1730 (przestań kursować godzinę przed zamknię ciem) Michail's Hill Christ Church, Dublin 8 Dublinia. tj
Dublinia opowiada o ś redniowiecznym ż yciu miasta, jego mieszkań cach i panują cym tu zakonie. Ekspozycja jest wizualna, ciekawa, soczysta, ale nic wię cej. Tak jak buty Adidasa i koszulka Reeboka nie uczynią cię automatycznie sportowcem, wizyta w tym muzeum nie uczyni cię ekspertem od wczesnych osadnictwa na terytorium Dublina, ale moż esz się ś wietnie bawić . Przy wejś ciu do muzeum przywitał mnie sł odki uś miech pracownika i surowe spojrzenie pracownika. Jednak kiedy rozważ ał em szanse, oceniał em sytuację i planował em moje drogi ucieczki, na wszelki wypadek to podejrzliwy brodaty mę ż czyzna zaoferował mi legitymację studencką . Był o wię c wcześ nie i nikt nie krę cił się wokó ł mnie i nie spieszył się do wejś cia do muzeum, wtedy bezinteresownie przyją ł em cios i przekazał em wskazane fundusze na legitymację studencką.
Nie był a wymagana obecnoś ć biletu, ani ż adnego innego dowodu toż samoś ci, któ ry natychmiast ujawnił by wszystkie karty i zdradziecko zdradził by mó j 32-letni wiek. Twierdza jest zaję ta, bilet opł acony, a moje gł upie pytanie brzmi: „Czy masz notatkę wyjaś niają cą po angielsku? ”(dł ugie wę dró wki po europejskiej czę ś ci planety dotknię tej chorobą ) – został o po mistrzowsku zripostowane przez tę bardzo uś miechnię tą panią : „Mamy tu WSZYSTKO po angielsku! » A wię c muzeum ma trzy pię tra. Pierwsze pię tro poś wię cone jest Wikingom. Jak ż yli, jak zarabiali, jak handlowali ludź mi i co wkł adali do zupy. Jest coś do zmierzenia, dotknię cia, przejrzenia. Jasne, zwię zł e, pouczają ce. Odzież , broń , rzemiosł o, domy i stosunek do pokonanych. Wikingowie po przybyciu zastali tu kulturę celtycką . Dowiesz się , jak wchodzili w interakcje i znaleź li lub nie znaleź li wspó lnego ję zyka. Drugie pię tro poś wię cone jest pó ź niejszemu okresowi ś redniowiecza.
Skó ry wymieniano na efektowne szmaty, rogi i kopyta na kielichy i naczynia, a jedzenie nie był o już przyjmowane do jedzenia rę kami. Jednak ż ycie nie stał o się bezpieczniejsze. Wizualne pokazy dekoracji domó w, sklepó w rzemieś lniczych, dokó w portowych i rynku. Obszar nie jest duż y, ale wystarczają cy do percepcji. W ogó le jak ż yli, umierali, leczyli zę by i handlowali na targu. Podsumowują c, mał a wystawa pokazują ca, jak ciemne i wilgotne ś redniowiecze dobiegł o koń ca i został o zastą pione ś wietlaną przyszł oś cią , bezprawiem i reformacją . Trzecie pię tro jest urzą dzone w bardziej nowoczesnym stylu i opowiada o wykopaliskach, artefaktach i historycznych znaleziskach dotyczą cych ż ycia Irlandczykó w. Moż esz zał oż yć heł m i jasną kamizelkę , aby obejś ć wykopaliska i zobaczyć , dlaczego makiety pracownikó w biura archeologicznego są tak zaintrygowane. Znajdują się tam filmy historyczne, mapy terenu z ró ż nych okresó w, a takż e znaleziska.
Przy wyjś ciu z muzeum znajduje się sklep z pamią tkami. Nawiasem mó wią c, ceny są rozsą dne, wię c powinieneś zatrzymać się przynajmniej na jakiś niezapomniany bibelot. Dalej zamiast ogromnego bruku z instrukcją , gdzie iś ć , pojawia się widelec z osł oną , któ ry wszyscy kochają od dzieciń stwa. Polecam wspią ć się na wież ę ś w. Michał a. Wspinaczka nie jest ucią ż liwa, bo nie jest wysoka, a schody są nowoczesne, z szerokimi rozpię toś ciami i porę czami. Z gó ry oczywiś cie nie ma kukuł czego gniazda i „poczucia lotu”, ale po Dublinie moż na i należ y rozejrzeć się . Na zejś ciu, jak już wspomniał em, moż na wró cić do począ tkó w i kas biletowych lub przejś ć mostem ł ą czą cym z katedrą Chrystusa. W dni rybne iw sezonie muzeum organizuje specjalne przedstawienia, turnieje i tym podobne. Zaleca się , aby zapytać o to wcześ niej na ich stronie internetowej. Twoja wizyta, jeś li się nie spieszysz, zajmie okoł o godziny.
Moż esz robić zdję cia wszystkiego, z wyją tkiem wykopalisk i artefaktó w na 3 pię trze. Toalety znajdują się przy wejś ciu i na 2 pię trze. Bilety: 8.50/7.50/5.50 Godziny otwarcia: marzec - wrzesień : codziennie 10.00 - 1830 paź dziernik - luty: codziennie 10.00 - 1730 (przestań kursować godzinę przed zamknię ciem) Michail's Hill Christ Church, Dublin 8 Dublinia. tj
Tłumaczone automatycznie z języka rosyjskiego. Zobacz oryginał
Uwagi (0)
zostaw komentarz
Pokaż inne komentarze …
