Erechtejon to wybitny zabytek starożytnej architektury greckiej, jedna z głównych świątyń starożytnych Aten, położona na Akropolu na północ od Partenonu. Budynek pochodzi z 421-406 pne. mi. Wykonane w porządku jońskim. Architekt nie jest znany. Świątynia poświęcona jest Atenie, Posejdonowi i legendarnemu ateńskiemu królowi Erechteuszowi.

Erechtejon został zbudowany w 406 pne. e. znajdował się w miejscu mitycznego sporu między Ateną i Posejdonem o posiadanie Attyki. Świątynia była rodzajem składnicy najważniejszych zabytków polityki. Nazwa świątyni wzięła się od pozostałości trumny Erechteusza. Wiadomo, że istniało wiele innych mniej znaczących świątyń. Nieopodal rosło samo drzewo oliwne Ateny (w 480 r. spłonęło, ale potem, według legendy, odrodziło się na nowo) - w sanktuarium nimfy Pandrosy przylegającym od zachodu do Erechtejonu. W świątyni znajdowała się również studnia z kluczem słonej wody, wybitym przez Posejdona.
Do XVII wieku budynek był w mniej lub bardziej przyzwoitym stanie. W 1687 r. wojska weneckie, oblegające Ateny, spowodowały ogromne zniszczenia w Erechtejon. Po przywróceniu greckiej niepodległości upadłe fragmenty zostały umieszczone na miejscu, ale budynek nadal jest tylko ruiną. Najlepiej zachowany portyk Pandrosy znajduje się po stronie północnej.