Это самая известная достопримечательность, вокруг которой и вырос город. Сейчас это южная сторона исторического центра, вход с западной стороны. Дворец был построен в конце 13-го века в качестве резиденции для короля Майорки Хайме II, сына короля Хайме I Арагона и Валенсии, который отвоевал занятую маврами Майорку. После смерти короля его королевство было разделено между двумя сыновьями. Старший получил большую часть наследства, а оставшиеся территории, включающие Майорку и Русильон, перешли младшему Хайме II, который правил из Перпиньяна и из Монпелье.
В сентябре 1642 года, после осады под командованием лично короля Людовика XIII и кардинала Ришелье, Перпиньян пал и стал французской территорией. Позже вокруг замка были построены мощные внешние стены для защиты, которые можно увидеть со всех сторон и сейчас. Когда я читала информацию о достопримечательностях города, встретилось немало отрицательных отзывов об этом месте. Писали, что дворец без мебели, пустой и т. д. Я рада, что не обратила внимания на такие отзывы и убедилась сама, что там есть что посмотреть. На прогулку закладывайте не менее 2-х часов. Виды вокруг увлекают, что не замечаешь как пробежит время. Вход во дворец платный, а в парке можно гулять бесплатно. А если кто хочет смотреть внутреннее убранство, то надо ехать в Фонтенбло, Версаль, некоторые замки Луары или Шантийи. Здесь же совершенно другой стиль. Я так и написала, что это Замок, хотя называется королевский дворец. Он очень сильно отличается от французских дворцов. Посетителей практически не было, поэтому ощущения остались, как будто заглянул через пространство назад в средние века. Поделюсь фото, по которым можно определить, что там есть что посмотреть.
To najsł ynniejszy punkt orientacyjny, wokó ł któ rego rozrosł o się miasto. Teraz jest to poł udniowa strona historycznego centrum, wejś cie jest od strony zachodniej. Pał ac został zbudowany pod koniec XIII wieku jako rezydencja kró la Majorki Jaime II, syna kró la Aragonii i Walencji Jaime I, któ ry odzyskał Majorkę okupowaną przez Mauró w. Po ś mierci kró la jego kró lestwo został o podzielone pomię dzy jego dwó ch synó w. Starszy otrzymał wię kszoś ć spadku, a pozostał e terytoria, w tym Majorkę i Rousillon, przeszł y w rę ce mł odszego Jaime’a II, któ ry rzą dził z Perpignan i Montpellier.
We wrześ niu 1642 roku, po oblę ż eniu pod osobistym dowó dztwem kró la Ludwika XIII i kardynał a Richelieu, Perpignan upadł o i stał o się terytorium francuskim. Pó ź niej dla ochrony zamku zbudowano mocne mury zewnę trzne, któ re nadal moż na zobaczyć ze wszystkich stron.
Czytają c informacje o atrakcjach miasta natkną ł em się na wiele negatywnych opinii na temat tego miejsca. Napisali, ż e pał ac jest nieumeblowany, pusty itp. Cieszę się , ż e nie zwracał am uwagi na takie recenzje i na wł asnej skó rze przekonał am się , ż e jest tam co oglą dać . Przeznacz co najmniej 2 godziny na spacer. Widoki dookoł a tak urzekają , ż e nie zauważ a się upł ywu czasu. Wejś cie do pał acu jest pł atne, ale spacer po parku jest bezpł atny. A jeś li ktoś chce zobaczyć wystró j wnę trz, to musi wybrać się do Fontainebleau, Wersalu, niektó rych zamkó w nad Loarą czy Chantilly. To zupeł nie inny styl. Napisał am, ż e jest to Zamek, chociaż nazywa się go pał acem kró lewskim. Bardzo ró ż ni się od francuskich pał acó w. Zwiedzają cych praktycznie nie był o, wię c pozostał o wraż enie, jakbyś my przenieś li się w przestrzeń do ś redniowiecza. Podzielę się zdję ciami, któ re pomogą Wam stwierdzić , ż e jest tam co oglą dać .