Кафедральный Собор Святой Марии. Собор построен на месте бывшего римского храма Дианы – богини плодородия, флоры и фауны. Храм, принадлежавший сначала римлянам, а после – вестготам, был полностью снесён арабами. На месте храма арабы возвели мечеть. Но с приходом испанцев мусульманская святыня тоже была разрушена, и на её фундаменте в 1262 году был заложен собор. Строительство продолжалось до 1356 года. В последующие века собор достраивался и перестраивался, поэтому в его архитектуре смешались целые эпохи.
Вход в Собор платный 4.5 евро.
Справа от центрального входа в Собор расположена капелла Санто-Калис. Важнейшим сокровищем капеллы является полупрозрачная чаша, называемая Святым Граалем, преподнесенная в дар собору королем Арагона Альфонсо V Великодушным в 1437 году.
До 1916 года чаша хранилась в зале с реликвиями, но затем была перенесена сюда. Раньше чашу использовали в религиозных церемониях, но в 1744 году ее случайно уронили на пол, и она раскололась, после чего решено было ее отреставрировать и в дальнейшем хранить просто как культовый предмет (теперь чаша используется только в особо торжественных случаях). Чаша изготовлена из агата или халцедона темно-красного оттенка (данная разновидность минерала называется карнеолом или сердоликом) и датируется I в. н. э. (по другим данным, она была изготовлена в 100-50 году до н. э. ). Она отделана золотом, ценным жемчугом и изумрудами. Основание и две ручки чаши были добавлены в Средневековье, так что лишь сама чаша полированного агата может считаться настоящей реликвией.
Рассмотреть вблизи ее невозможно, т. к. она находится достаточно высоко.
История чаши такова. Согласно легенде, после смерти Девы Марии ученики Христа распределили между собой ее имущество, и чаша, из которой Христос вкушал на Тайной вечере, была увезена святым Петром в Рим. Из-за преследований, которым подвергались христиане, папа Сикст II в III веке поручил ценную реликвию св. Лаврентию, который хранил ее в своем родном городе Уэска. Там чаша находилась вплоть до 712 года, после чего спасавшиеся от мусульман христиане спрятали ее в Пиренеях, а затем в монастыре Сан-Хуан-де-ла-Пенья близ города Хака. В 1399 году монахи подарили Грааль королю Арагона Мартину I, и чаша попала в Сарагосу, во дворец Альхаферия. В 1424 году Альфонсо V Великодушный перевез реликвию в Валенсию в знак благодарности за помощь, оказанную королевством Валенсия в его средиземноморских битвах. Первоначально чаша предназначалась для капеллы королевского дворца, но в 1437 году была подарена монархом соборному капитулу Валенсии.
Алтарная часть Валенсийского собора имеет форму многоугольника и перекрыта сводом с шестью нервюрами Первоначальные росписи свода и стен алтарной части были утрачены во время пожара 1469 года, после чего в 1474 году новые росписи в ренессансном стиле были поручены итальянским художникам Паоло де Сан Леокадио и Франческо Пагано. Заказчиком выступил будущий папа римский Александр VI. Однако в ходе работ, проводившихся в 1674-1682 гг. под руководством валенсийского архитектора Хуана Переса Кастьеля, эти росписи оказались скрыты под пышным барочным декором с многочисленными колоннами, пилястрами, позолотой и т. д.
Лишь в 2004 году под барочной лепниной были случайно обнаружены красивейшие ренессансные фрески 1474 года, изображающие музицирующих ангелов. Наслоения эпохи барокко были устранены, и зрителям вновь предстали исторические росписи, чудо раннего Возрождения. Поразительной была не только невероятная красота этих фресок, но и то, как замечательно они сохранились.
Две больших створки алтаря занимают площадь в 75 кв. м и расписаны маслом в 1506-1510 гг. художниками Фернандо де ла Альмединой и Эрнандо (Фернандо) де лос Льяносом. Предполагают, что эти живописцы некоторое время работали с Леонардо да Винчи и привезли в Испанию итальянский ренессансный стиль, распространившийся затем из Валенсии по территории всего Пиренейского полуострова. Алтарь состоит из шести панно, расписанных с обеих сторон, что дает в совокупности 12 картин на евангельские сюжеты, выполненных в манере Леонардо и других художников итальянского ренессанса. Картины столь хороши, что когда Филипп II их увидел, он сказал, намекая на хранившийся внутри алтаря серебряный ретабло: «Да, он, конечно, из серебра, но сами эти створки — чистое золото».
Katedra Najś wię tszej Marii Panny. Katedra został a zbudowana na miejscu dawnej rzymskiej ś wią tyni Diany, bogini pł odnoś ci, flory i fauny. Ś wią tynia, któ ra należ ał a najpierw do Rzymian, a potem do Wizygotó w, został a cał kowicie zburzona przez Arabó w. Na miejscu ś wią tyni Arabowie wznieś li meczet. Ale wraz z przybyciem Hiszpanó w ś wią tynia muzuł mań ska ró wnież został a zniszczona, a na jej fundamentach w 1262 r. poł oż ono katedrę . Budowa trwał a do 1356 roku. W kolejnych wiekach katedrę dokoń czono i przebudowano, wię c w jej architekturze mieszał y się cał e epoki.
Wejś cie do Katedry jest pł atne 4.5 euro.
Na prawo od gł ó wnego wejś cia do katedry znajduje się kaplica Santo Calis. Najważ niejszym skarbem kaplicy jest pó ł przezroczysta misa, zwana Ś wię tym Graalem, podarowana katedrze przez kró la Aragonii Alfonsa V Wspaniał ego w 1437 roku.
Do 1916 r. miskę z relikwiami przechowywano w sieni, potem ją tu przeniesiono.
Wcześ niej misa był a uż ywana w ceremoniach religijnych, ale w 1744 roku przypadkowo spadł a na podł ogę i pę kł a, po czym postanowiono ją odrestaurować i zachować po prostu jako obiekt kultowy w przyszł oś ci (obecnie misa jest uż ywana tylko przy szczegó lnie uroczystych okazjach). Misa wykonana jest z ciemnoczerwonego agatu lub chalcedonu (ten rodzaj minerał u nazywa się karneolem lub karneolem) i pochodzi z I wieku p. n. e. n. mi. (wedł ug innych ź ró deł powstał w latach 100-50 p. n. e. ). Wykoń czona zł otem, cennymi perł ami i szmaragdami. Podstawa i dwa uchwyty misy został y dodane w ś redniowieczu, dzię ki czemu tylko sama misa z polerowanego agatu moż e być uważ ana za prawdziwy zabytek.
Nie da się go zobaczyć z bliska, bo jest doś ć wysoki.
To jest historia miski.
Wedł ug legendy, po ś mierci Marii Panny, uczniowie Chrystusa rozdzielili mię dzy siebie jej mają tek, a kielich, z któ rego jadł Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy, ś w. Piotr zabrał do Rzymu. W zwią zku z prześ ladowaniami, jakim podlegali chrześ cijanie, papież Sykstus II w III wieku powierzył cenną relikwię ś w. Lawrence, któ ry trzymał go w swoim rodzinnym mieś cie Huesca. Tam misa był a aż do 712, po czym chrześ cijanie uciekają cy przed muzuł manami ukryli ją w Pirenejach, a nastę pnie w klasztorze San Juan de la Peñ a niedaleko miasta Jaca. W 1399 mnisi podarowali Graala kró lowi Aragonii Marcinowi I, a puchar trafił do Saragossy, w Pał acu Aljaferia. W 1424 r. Alfons V Wspaniał y przenió sł relikwię do Walencji w podzię kowaniu za pomoc udzieloną przez Kró lestwo Walencji w bitwach na Morzu Ś ró dziemnym. Począ tkowo puchar przeznaczony był do kaplicy pał acu kró lewskiego, jednak w 1437 roku został podarowany przez monarchę kapitule katedralnej w Walencji.
Czę ś ć oł tarzowa katedry w Walencji ma kształ t wieloką ta i jest pokryta sklepieniem z sześ cioma ż ebrami. Oryginalne obrazy sklepienia i ś cian czę ś ci oł tarzowej zaginę ł y podczas poż aru w 1469 r. , po czym w 1474 r. obrazy w stylu renesansowym powierzono wł oskim artystom Paolo de San Leocadio i Francesco Pagano. Klientem był przyszł y papież Aleksander VI. Jednak w trakcie prac prowadzonych w latach 1674-1682. pod kierunkiem walenckiego architekta Juana Pé reza Castiela malowidł a te został y ukryte pod bujnym barokowym wystrojem z licznymi kolumnami, pilastrami, zł oceniami itp.
Dopiero w 2004 roku pod barokowym stiukiem przypadkowo odkryto najpię kniejsze renesansowe freski z 1474 roku przedstawiają ce muzyczne anioł y. Usunię to warstwy epoki baroku, a publicznoś ci ponownie zaprezentowano historyczne obrazy, cud wczesnego renesansu.
Uderzał o nie tylko niesamowite pię kno tych freskó w, ale takż e to, jak wspaniale został y zachowane.
Dwoje duż ych drzwi oł tarza zajmuje powierzchnię.75 metró w kwadratowych. mi malowany olejem w latach 1506-1510. artyś ci Fernando de la Almedina i Hernando (Fernando) de los Llanos. Uważ a się , ż e malarze ci przez jakiś czas wspó ł pracowali z Leonardo da Vinci i przenieś li do Hiszpanii styl wł oskiego renesansu, któ ry nastę pnie rozprzestrzenił się z Walencji na cał y Pó ł wysep Iberyjski. Oł tarz skł ada się z sześ ciu paneli, malowanych dwustronnie, co daje w sumie 12 obrazó w o tematyce ewangelicznej, wykonanych w stylu Leonarda i innych artystó w wł oskiego renesansu. Obrazy są tak dobre, ż e gdy Filip II je zobaczył , powiedział , nawią zują c do srebrnego retablo przechowywanego w oł tarzu: „Tak, oczywiś cie, jest ze srebra, ale same te skrzydł a są z czystego zł ota”.