"Прадо" вчера и сегодня „Prado” wczoraj i dziś

Ocena 6110

Po raz pierwszy odwiedził em Prado w marcu 1979 roku, kiedy po ś mierci Franco wznowiono stosunki mię dzy Hiszpanią a ZSRR. W kolejnych latach odwiedził em Madryt nie raz, ale musiał em zrobić tyle, ż e nie starczył o czasu na kolejną wizytę w sł ynnym muzeum. I tak w czerwcu 2012 roku, po 33 latach, udał o mi się ponownie odwiedzić sł ynną galerię . Niestety, nie widział em tego, czego się spodziewał em!
W okresie karencji (dwie godziny przed zamknię ciem) ustawiał a się dł uga kolejka chę tnych do odwiedzenia galerii. Do Amerykanki, z któ rą w tym samym czasie podchodziliś my i któ rą wypuś cił em, szybko podchodzili znajomi w takiej liczbie, ż e aż ż ał ował em swojej walecznoś ci. O godzinie 17.00 rozpoczę ł o się wydawanie bezpł atnych biletó w (w dni powszednie - o 18.00). Bilet normalny rano i po poł udniu kosztował.12 euro, z audioprzewodnikiem – 19. Kolejka był a dł uga, ale bilety wydawane był y szybko. Pospieszył em za ró g do przybudó wki, któ rej 30 lat temu nie był o - teraz jest wejś cie.
Od tej strony teren przylegają cy do muzeum uległ znaczą cym zmianom – przyległ a ulica stał a się deptakiem. Nie był o planó w ekspozycji w ję zyku rosyjskim, ale przeczytał em informację , ż e pojawił y się pó ź niej.
A potem – kompletne rozczarowanie! Ekspozycja zmniejszył a się prawie o poł owę od dawnych czasó w! Nie znalazł em wielu sł ynnych obrazó w zachodnioeuropejskich artystó w, któ re był y ozdobą Prado. Szczegó lnie uderzył o mnie zmniejszenie ekspozycji obrazó w malarzy hiszpań skich - duma Prado! Zurbaran, Ribera i inne, wcześ niej reprezentowane przez dziesią tki prac, tym razem wystę pował y w postaci jednego lub dwó ch prac lub zniknę ł y cał kowicie. Oczywiś cie obrazy „zwiedzają ”, ale nie w takich iloś ciach, by ich brak radykalnie zuboż ał ekspozycję.
Ogromna przestrzeń na ró ż nych kondygnacjach jest teraz przeznaczona na handel i restaurację.
W latach 70. w ogó le nie był o restauracji, a sprzedaż albumó w i slajdó w został a umieszczona na mał ej ladzie dla dwó ch sprzedawcó w, któ ra zajmował a tyle samo miejsca, co teraz przeznaczono na salę kinową , w któ rej się znajdował . Był em zadowolony z wyboru pamią tek, pojawienia się albumó w w ję zyku rosyjskim, ale wolał bym zachowanie ekspozycji.
Zbió r prac Goi, co jest wyraź nie podkreś lane, jest rozrzucony na ró ż nych pię trach. Tym razem nie poznał em jego znanej kreacji „Nude Macha” – nie pozostawił em poczucia, ż e ​ ​ widzę zupeł nie inne pł ó tno. Pomyś lał em nawet, czy to kopia? Dopiero pó ź niej zrozumiał em powó d - w czasach Goi nie był o oś wietlenia elektrycznego, pł ó tno został o stworzone do naturalnego ś wiatł a.
W latach siedemdziesią tych ubiegł ego wieku znajdował a się w sali z naturalnym ś wiatł em - tam, gdzie obecnie znajduje się restauracja, i tym razem odkrył am arcydzieł o w ciemnej sali w piwnicy, wyrwane z ciemnoś ci przez lampy, któ re choć nazywane są ś wietló wkami, są prawdziwym ś wiatł em sł onecznym, któ rego nie zastę pują . Z tego pł ó tno nabrał o obcej mu ostroś ci i chamstwa, zmienił o się ró wnież postrzeganie sł ynnego dzieł a. W ubiegł ym wieku Prado sł ynę ł o z udanego umieszczania obrazó w na ekspozycji, teraz pierwszeń stwo ma restauracja.
Nawiasem mó wią c, obok „Agiej Maji” był wcześ niej sparowany obraz „Maja w ubraniu”, ale tym razem tak nie był o. Podobno ubrana Makha został a wysł ana w trasę . Mó wią , ż e wró cili.
Wyszedł em z muzeum ze smutkiem, ż al za zagubionymi nie wychodzi do dziś .