Мраморный мост через Гвадалквивир в Кордове был построен римлянами более 2000 лет назад, мне еще посчастливилось прогуляться по нему в конце 70-х годов прошлого века. Состояние его было неважным, мрамор недолговечен и для транспортных сооружений не очень пригоден, но у того моста было существенное преимущество - он был подлинным!
Неподалеку на набережной Гвадалквивира было место, где рассказчик (Проспер Мериме) осенью 1830 года познакомился с развратной воровкой и разбойницей по имени Кармен. Это знакомство чуть не стоило ему жизни!
Следующее посещение этого моста, спустя более 30 лет, повергло в шок! В 2010-м мост уже называли Римским, поскольку ничего мраморного в нем не осталось, да и от римской постройки остались только опоры. Верхняя часть сверкала новизной - теперь она из долговечного гранита, никакой исторической и культурной ценности не представляет! Спустя еще несколько лет я снова побывал неподалеку, но проехать до моста не захотел - безумно жаль утраченного!
Marmurowy most przez Gwadalkiwir w Kordobie został zbudowany przez Rzymian ponad 2000 lat temu i miał em szczę ś cie przejś ć po nim pod koniec lat 70. ubiegł ego wieku. Jego stan był nieistotny, marmur był kró tkotrwał y i niezbyt nadawał się do transportu, ale ten most miał znaczną zaletę - był autentyczny!
Nieopodal, na nabrzeż u Gwadalkiwirskim, znajdował o się miejsce, w któ rym narrator (Prosper Mé rimé e) jesienią.1830 r. spotkał zdeprawowanego zł odzieja i rabusi o imieniu Carmen. Ta znajomoś ć prawie kosztował a go ż ycie!
Kolejna wizyta na tym moś cie, po ponad 30 latach, zszokowana! W 2010 roku most był już nazywany rzymskim, ponieważ nie pozostał w nim marmur, a z rzymskiej budowli pozostał y tylko podpory. Gó rna czę ś ć zabł ysł a nowoś cią - teraz jest wykonana z wytrzymał ego granitu, nie przedstawia ż adnej wartoś ci historycznej i kulturowej!
Kilka lat pó ź niej ponownie odwiedził em w pobliż u, ale nie chciał em jechać na most - szalenie ż al zgubionych!