Давно собирался посетить Гвадалахару. Сейчас это спальный пригород Мадрида. Город катастрофически пострадал во время Гражданской войны, когда здесь проходил рубеж обороны республиканского Мадрида. Если у нас говорят "до/после Войны", то понимают под этим Великую Отечественную, для испанцев это Гражданская война!
Ехал «на удачу», не определившись с возвращением. На вокзале Гвадалахары первым делом заглянул в расписание – поезда обратно в Мадрид только вечером! На всякий случай спросил у симпатичной девушки в окошечке кассы, нет ли дневного поезда? – Да, оказывается, есть, вероятно, по случаю воскресенья. Конечно, зачем указывать поезд в расписании, если все местные о нем и так знают, а единственный шальной «руссотуристо» догадался спросить? В этом, как и многом другом, у нас общие с испанцами черты!
От вокзала налево – вскоре показался мост, старинный, построенный в X веке арабами с использованием римских еще опор. Он предоставлен пешеходам и легковым автомобилям. Рядом построили современный для тяжелого транспорта. Жаль только, что запах от реки Энарес свидетельствует о неблагополучии с экологией. Поодаль в обе стороны за зеленью деревьев - современные жилые районы.
Поднявшись в гору за мостом, я оказался у полуразрушенной стены. Спросил у единственного в этот полуденный час прохожего, не Алькасар ли это?
– Руины Алькасара, - поправил меня пожилой испанец, пожалуй, немного постарше меня. Крепость разбомбили во время Гражданской войны.
Пройдя огороженный сад у церкви, оказался перед постройкой, похожей на антикварный Ларец для драгоценностей. Это и есть Дворец герцогов Инфантадо. Постройка на этом месте не первая – дворцы были здесь и раньше. Этот шедевр Хуана де Гуаса закончен в 1483-м, он тоже пострадал от обстрелов и бомбежек, а еще раньше – от перестроек. Навстречу мне попалась стайка школьниц с парой наставниц, ни одного мальчика среди них почему-то не было. Не было и других экскурсантов. Слева от входа к стене Дворца прислонилась безликая пристройка неизвестного архитектора – там разместилась экспозиция музея.
Вход в музей из Патио. Разукрашенный резьбой, явно руками арабских мастеров, дворик, похоже, используют для каких-то зрелищных мероприятий, об этом говорят опоясывающие его по периметру на уровне второго этажа металлические конструкции, вероятно, для декораций, но лучше бы их не было!
Некогда горожане избрали уважаемого Мендоса главой города и судьей, избрание подтверждалось из года в год, позднее его признал таковым и король Кастилии. Последовало получение фамилией титула герцогов Инфантадо, город при них стал центром культуры и искусств Испании. С переездом семьи в Мадрид начался упадок Гвадалахары.
Перед Дворцом – памятник дону Педро Мендоса, вероятно, Великому Кардиналу Педро Гонсалесу де Мендоса. Эта фамилия неоднократно встречается в испанской истории. Представители семьи прославились и в завоевании Нового света: города в Аргентине и Панаме носят имя Мендоса, в Мексике о них напоминает город Гвадалахара, названный в честь испанского, но давно обогнавшего испанского тезку по размерам.
Прохожу мимо тихого и безжизненного автовокзала к железнодорожному. У той же симпатичной девушки покупаю билет до Мадрида. На платформе только один состав. Пункт назначения на табло – Гвадалахара.
- Этот поезд на Мадрид? – спросил я на всякий случай полицейского.
- Да, сеньор, садитесь, пожалуйста!
И я отправился за новыми впечатлениями на поезде, которого нет в расписании.
Od dawna planuję odwiedzić Guadalajarę . Teraz jest to sypialniane przedmieś cie Madrytu. Miasto został o katastrofalnie zniszczone podczas wojny secesyjnej, kiedy przechodził a tu linia obrony republikań skiego Madrytu. Jeś li mó wimy „przed/po wojnie”, to mamy na myś li Wielką Wojnę Ojczyź nianą , dla Hiszpanó w jest to wojna domowa!
Jechał em "na szczę ś cie", nie decydują c się na powró t. Na dworcu Guadalajara najpierw spojrzał em na rozkł ad jazdy – pocią gi do Madrytu wracają tylko wieczorem! Na wszelki wypadek zapytał em ł adną dziewczynę w kasie biletowej, czy jest pocią g dzienny? - Tak, okazuje się , ż e jest, prawdopodobnie z okazji niedzieli. Oczywiś cie po co wskazywać pocią g w rozkł adzie jazdy, skoro wszyscy miejscowi już o tym wiedzą , a jedyny szalony „ruso-turysta” pomyś lał , ż eby zapytać ? W tym, jak w wielu innych, mamy wspó lne cechy z Hiszpanami!
Od stacji w lewo - wkró tce pojawił się most, stary, zbudowany w X wieku przez Arabó w z wykorzystaniem rzymskich podpó r. Jest przeznaczony dla pieszych i samochodó w. Nieopodal wybudowano nowoczesny do transportu cię ż kiego. Szkoda tylko, ż e zapach z rzeki Henares wskazuje na kł opoty ze ś rodowiskiem. W pewnej odległ oś ci po obu stronach, za zielenią drzew, znajdują się nowoczesne osiedla mieszkaniowe.
Wspinają c się na wzgó rze za mostem, znalazł em się przy zniszczonej ś cianie. Zapytał em jedynego przechodnia o tej godzinie w poł udnie, czy to był Alcazar?
„Ruiny Alcazaru” – poprawił mnie starszy Hiszpan, być moż e trochę starszy ode mnie. Twierdza został a zbombardowana podczas wojny domowej.
Po minię ciu ogrodzonego ogrodu w pobliż u koś cioł a znalazł em się przed budynkiem, któ ry wyglą dał jak antyczna Szkatuł ka na Biż uterię . To jest Pał ac Ksią ż ą t Infantado. To nie pierwszy budynek na tym terenie - pał ace był y tu już wcześ niej.
To arcydzieł o Juana de Guasa został o ukoń czone w 1483 roku, ucierpiał też od ostrzał u i bombardowania, a jeszcze wcześ niej od przebudowy. Natkną ł em się na stado uczennic z kilkoma mentorami, z jakiegoś powodu nie był o wś ró d nich ani jednego chł opca. Nie był o też innych turystó w. Na lewo od wejś cia oparł a się o ś cianę Pał acu bezimienna dobudó wka nieznanego architekta - znajduje się tam ekspozycja muzealna.
Wejś cie do muzeum z patio. Ozdobiony rzeź bami, oczywiś cie rę kami arabskich rzemieś lnikó w, wydaje się , ż e dziedziniec jest wykorzystywany do spektakularnych wydarzeń , o czym ś wiadczą metalowe konstrukcje otaczają ce go na cał ym obwodzie na poziomie drugiego pię tra, prawdopodobnie do dekoracji, ale był oby lepiej, gdyby tak nie był o!
Gdy mieszczanie wybrali szanowanego Mendozę na gł owę miasta i sę dziego, wybó r z roku na rok potwierdzano, pó ź niej został uznany za takiego przez kró la Kastylii.
Tytuł Ksią ż ą t Infantado otrzymał od nazwiska, miasto stał o się pod nimi centrum kultury i sztuki Hiszpanii. Wraz z przeprowadzką rodziny do Madrytu rozpoczą ł się upadek Guadalajary.
Przed Pał acem znajduje się pomnik Don Pedro Mendozy, prawdopodobnie Wielkiego Kardynał a Pedro Gonzá leza de Mendoza. To nazwisko pojawia się wielokrotnie w historii Hiszpanii. Przedstawiciele rodu zasł ynę li takż e w podboju Nowego Ś wiata: miasta w Argentynie i Panamie noszą imię Mendozy, w Meksyku przypominają miasto Guadalajara, nazwane na cześ ć Hiszpanó w, ale dawno wyprzedzone wielkoś cią przez hiszpań skiego imiennika .
Mijam cichy i martwy dworzec autobusowy na dworzec kolejowy. Kupuję bilet do Madrytu od tej samej ł adnej dziewczyny. Na peron jest tylko jeden pocią g. Miejscem docelowym na tablicy wynikó w jest Guadalajara.
- Ten pocią g do Madrytu? Zapytał em policjanta na wszelki wypadek.
- Tak, proszę usią ś ć!
A po nowe doś wiadczenia pojechał em pocią giem, któ rego nie ma w rozkł adzie.