Каждое утро триста шестьдесят пять дней в году сотни тысяч людей наблюдают за ритуалом поднятия китайского флага над главной площадью Пекина - Тяньаньмэнь. Все происходит в строгой, выверенной до секунды последовательности, поднимают флаг на тридцатиметровую высоту солдаты Национально-освободительной армии, отчеканивая за минуту не больше и не меньше, а ровно сто восемьдесят шагов.
Все путеводители твердят, что площадь Тяньаньмэнь — это первое место, куда стоит отправляться в Пекине, так как здесь сосредоточено огромное количество достопримечательностей, связанных с историей и культурой китайского народа. Но я оставила ее напоследок.
На площади могло бы уместиться шестьдесят одно футбольное поле или миллион человек одновременно. В длину она простирается почти на девятьсот метров, а ширина ее составляет полкилометра.
Уже более пяти веков Тяньаньмэнь является местом народных сборов, именно здесь сегодня проводятся все культурно-массовые мероприятия, сюда приходят пекинцы в выходной день, чтобы запускть воздушных змеев.
Свое название эта площадь получила благодаря воротам Тяньаньмэнь (Врата небесного спокойствия), являющимся главным входом в Запретный город. Но большинство других достопримечательностей относятся к более поздним периодам и являются символами коммунизма. В 1977 году здесь появился мавзолей Мао Цзэдуна. Также на площади расположено здание Народного собрания, Китайский исторический музей, Музей революции, Оперный театр, а в центре находится огромный монумент, посвященный народным героям Китайской Республики.
Чтобы в полной мере оценить размах Тяньаньмэнь, я посетила ее вечером перед ритуалом спуска флага. После насыщенной программы традиционных китайских достопримечательностей, площадь вернула меня в «недолгое советское» детство.
Każ dego ranka, trzysta sześ ć dziesią t pię ć dni w roku, setki tysię cy ludzi oglą da rytuał wznoszenia chiń skiej flagi nad gł ó wnym placem Pekinu, Tiananmen. Wszystko dzieje się w ś cisł ej kolejnoś ci, weryfikowanej co do sekundy, ż oł nierze Armii Wyzwolenia Narodowego wznoszą flagę na wysokoś ć trzydziestu metró w, ż ł obią c nie wię cej i nie mniej w minutę , ale dokł adnie sto osiemdziesią t krokó w.
Wszystkie przewodniki mó wią , ż e Plac Tiananmen jest pierwszym miejscem do odwiedzenia w Pekinie, ponieważ jest tam ogromna liczba atrakcji zwią zanych z historią i kulturą Chiń czykó w. Ale zostawił em to na koniec.
Na placu zmieś cił oby się jednocześ nie sześ ć dziesią t jeden boisk pił karskich lub milion ludzi. Rozcią ga się na prawie dziewię ć set metró w dł ugoś ci, a jego szerokoś ć to pó ł kilometra.
Od ponad pię ciu wiekó w Tiananmen jest miejscem publicznych zgromadzeń , to tutaj odbywają się dziś wszystkie wydarzenia kulturalne, mieszkań cy Pekinu przyjeż dż ają tu w dzień wolny, aby latać latawcem.
Plac ten wzią ł swoją nazwę od Bramy Tiananmen (Brama Niebiań skiego Spokoju), któ ra jest gł ó wnym wejś ciem do Zakazanego Miasta. Ale wię kszoś ć innych zabytkó w należ y do pó ź niejszych okresó w i są symbolami komunizmu. W 1977 roku pojawił o się tu mauzoleum Mao Zedonga. Ró wnież na placu znajduje się budynek Zgromadzenia Ludowego, Muzeum Historii Chin, Muzeum Rewolucji, Opera, a poś rodku znajduje się ogromny pomnik poś wię cony bohaterom narodowym Republiki Chiń skiej.
Aby w peł ni docenić zakres Tiananmen, odwiedził em ją wieczorem przed rytuał em opuszczania flagi.
Po bogatym programie tradycyjnych chiń skich zabytkó w, plac przywró cił mnie do mojego „kró tkotrwał ego sowieckiego” dzieciń stwa.