Шильонский замок предположительно был заложен в IX веке, но по данным раскопок здесь было еще поселение римлян. Упоминание замка в качестве имения герцогов Савойских появилось впервые в 1160 году. До XV века шло укрепление и расширение постройки определившее его современный облик. Замок предназначался для контроля пути по перевалу Сен-Бернар. Дорога, соединяющая Северную Европу с Италией, и сейчас проходит рядом.
Долгое время замок служил тюрьмой, этот факт описан Байроном в поэме «Шильонский узник». Прототипом героя поэмы был Франсуа Бонивар, заключение которого продолжалось с 1530 по 1536 годы. Он был освобожден в ходе единственной успешной осады замка, больше никому не удавалось взять мощную крепость - вокруг вода, с берегом соединяет только мостик.
С начала XIX века замок стал музеем с подземельями, рыцарским залом и прочими атрибутами средневековья.
Zamek Chillon został podobno zał oż ony w IX wieku, ale wedł ug wykopalisk nadal istniał a tu rzymska osada. Wzmianka o zamku jako posiadł oś ci ksią ż ą t sabaudzkich pojawił a się po raz pierwszy w 1160 roku. Do XV wieku budynek był wzmacniany i rozbudowywany, co determinował o jego nowoczesny wyglą d. Zamek miał kontrolować drogę wzdł uż Przeł ę czy ś w. Bernarda. W pobliż u nadal przebiega droga ł ą czą ca Europę Pó ł nocną z Wł ochami.
Przez dł ugi czas zamek sł uż ył jako wię zienie, fakt ten opisuje Byron w wierszu „Wię zień Chillon”. Pierwowzorem bohatera wiersza był Francois Bonivard, któ rego uwię zienie trwał o od 1530 do 1536 roku. Został a uwolniona podczas jedynego udanego oblę ż enia zamku, nikomu innemu nie udał o się zdobyć potę ż nej fortecy - wokó ł jest woda, tylko most ł ą czy się z brzegiem.
Od począ tku XIX wieku zamek stał się muzeum z lochami, salą rycerską i innymi atrybutami ś redniowiecza.