Культурно-конгрессный центр в Люцерне KKL - странное название, но историческое. На месте нынешнего гигантского сооружения на берегу, возле пристани, было старое здание культурного центра, которое люцернцы сочли некрасивым и морально устаревшим. В Швейцарии же все решают жители путем голосования, в том числе, рублем, в смысле франком. Собрали денег и заказали архитектору Жану Нувелю новый проект. Он хотел построить его в виде корабля, прямо на озере, ему это не разрешили, но от идеи он не отказался и впустил озеро внутрь здания, эдаким венецианским каналом, а главный зал построил в форме корабля. Этот деревянный «корабль» заключен в полностью прозрачную конструкцию, а разделяющие прозрачную стену переплеты сделаны как огромные открытки: рамка с тем или иным видом города. Здание высокое, «открыток» много. На террасе верхнего этажа смотришь не только вниз, на озеро, прямо – на город, но и вверх – на алюминиевую гладь внутренней стороны крыши, выдающейся далеко вперед. Там озеро и город отражаются, напоминая черно-белое кино вековой давности.
Centrum Kulturalno-Kongresowe w Lucernie KKL - nazwa dziwna, ale historyczna. Na miejscu obecnego gigantycznego budynku na brzegu, w pobliż u molo, stał stary budynek domu kultury, któ ry mieszkań cy Lucerny uważ ali za brzydki i przestarzał y. W Szwajcarii o wszystkim decydują mieszkań cy, w tym rubel, w sensie franka. Zebrali pienią dze i zamó wili nowy projekt u architekta Jean Nouvel. Chciał zbudować go w formie statku, tuż nad jeziorem, nie wolno mu był o, ale nie odrzucił pomysł u i wpuś cił jezioro do wnę trza budynku, rodzaj weneckiego kanał u, i zbudował gł ó wną halę w kształ t statku. Ten drewniany „statek” zamknię ty jest w cał kowicie przeź roczystej konstrukcji, a wią zania oddzielają ce przezroczystą ś cianę wykonane są jak wielkie pocztó wki: ramka z takim czy innym widokiem na miasto. Budynek jest wysoki, jest duż o „pocztó wek”.
Z tarasu na ostatnim pię trze patrzy się nie tylko na jezioro, bezpoś rednio na miasto, ale takż e na aluminiową poł ać wewnę trznej strony dachu, któ ra wystaje daleko przed siebie. Tam odbija się jezioro i miasto, przypominają ce czarno-biał y film sprzed stu lat.