Среди насыщенного туристами города это очень тихое и спокойное место: белоснежные дома, уютный парк, пруд, в котором плавают белоснежные лебеди, старинная церквушка. Здесь насчитывается 30 домов, которые выстроены в едином готическом стиле с белоснежными фасадами, при этом крыша и обрамление окон имеют темный цвет. Здания выглядят строго, но очень гармонично.
Cтиль жизни бегинок был строгим, но к монахиням они не относились (постриг не требовался, хотя большинство были верующими). Бегинки считались независимыми, могли уйти из монастыря в любое время, а потом вернуться. Самостоятельно зарабатывали на жизнь, в основном выполняя общественные работы: воспитывали сирот, занимались стиркой белья для госпиталя, помогали бедным.
Сейчас сохранилось не так много бегинажей, хотя в 13 веке они появлялись во многих странах Западной Европы. С 20 века в монастыре проживают монахини ордена Святого Бенедикта. Монастырь является объектом ЮНЕСКО. На территории также есть маленький музей, который размещается в одноэтажном здании, где жила сестра-настоятельница. В нем демонстрируется быт бегинок – предметы мебели, камин, кухонная утварь, кружева и вышивки, сделанные ими, и другие принадлежности. На территории монастыря действует часовня, а также неподалеку находится церковь Святой Елизаветы, которую считали покровительницей бегинок. В церкви можно полюбоваться барочным убранством, появившимся в интерьере в результате реконструкции в 17 веке. Само здание было возведено гораздо раньше. В церкви много скульптур. Здесь размещена старейшая в Брюгге статуя Девы Марии, созданная в 1240 году.
Wś ró d nasyconego turystami miasta jest to bardzo ciche i spokojne miejsce: ś nież nobiał e domy, przytulny park, staw, w któ rym pł ywają ś nież nobiał e ł abę dzie, stary koś ció ł . Znajduje się tu 30 domó w, któ re są zbudowane w tym samym gotyckim stylu ze ś nież nobiał ymi fasadami, a dach i stolarka okienna są ciemne. Budynki wyglą dają surowo, ale bardzo harmonijnie.
Beginki prowadził y surowy tryb ż ycia, nie należ ał y one jednak do zakonnic (nie obowią zywał a tonsura, choć wię kszoś ć był a wierzą ca). Beginki uważ ano za niezależ ne, w każ dej chwili mogł y opuś cić klasztor, a nastę pnie powró cić . Samodzielnie zarabiali na ż ycie, gł ó wnie wykonują c prace publiczne: wychowują c sieroty, prają c bieliznę dla szpitala, pomagają c biednym.
Obecnie nie zachował o się wiele beginaż y, choć w XIII wieku pojawił y się one w wielu krajach Europy Zachodniej. Od XX wieku w klasztorze mieszkają siostry benedyktyń skie.
Klasztor jest obiektem UNESCO. Na terytorium znajduje się ró wnież mał e muzeum, któ re mieś ci się w parterowym budynku, w któ rym mieszkał a opatka. Pokazuje ż ycie beginek - mebli, kominka, przyboró w kuchennych, wykonanych przez nie koronek i haftó w oraz innych akcesorió w. Na terenie klasztoru znajduje się kaplica, aw pobliż u znajduje się koś ció ł ś w. Elż biety, któ ra był a uważ ana za patronkę beginek. W koś ciele moż na podziwiać barokową dekorację , któ ra pojawił a się we wnę trzu w wyniku przebudowy w XVII wieku. Sam budynek powstał znacznie wcześ niej. W koś ciele znajduje się wiele rzeź b. Oto najstarsza figura Matki Boskiej w Brugii, utworzona w 1240 roku.