Европейские каникулы 2008
Финляндия, Германия, Нидерланды на автомобиле
Итак, наконец-то наступил тот долгожданный момент, когда мы все-таки отправляемся в наш очередной автомобильный отпуск к которому в этот раз мы подготовились достаточно серьезно, учтя все ошибки прошлогоднего вояжа по странам Скандинавии. Этот отчет я готовил уже в заключительной стадии путешествия, так что мог упустить некоторые детали и частности, но общая суть будет я надеюсь понятна и вы, те кто прочтет это, сможете почерпнуть что-нибудь для себя полезное. Также отмечу, что все высказывания в пользу чего-либо или наоборот негативное мнение об увиденном или испытанном в путешествии, является личным мнением участников поездки, которыми являюсь я и моя семья. Мы не пытаемся давать советы или отговаривать от чего-либо, мы просто рассказываем то что видели и размышляем на эту тему. Начнем…
Маршрут: Его разработка шла спонтанно и изначально включала в себя Францию и Великобританию, но будучи реалистами мы понимали, что столь длинные переезды не дадут возможности полностью оценить и осмотреть красоту всех городов пролегающих по маршруту. Плюс физически все-таки тяжело как для водителя так и для пассажиров преодолевать расстояния в 1000 километров в день даже по прекрасным европейским дорогам. В итоге маршрут сократился до:
Липецк – Тверь – Выборг – Хельсинки – Гамбург – Амстердам – Люксембург – Штутгарт – Росток – Нурмес – Тверь – Липецк
Выше указаны все города через которые мы проезжали и в которых останавливались, в некоторых просто как в «перевалочных пунктах», в другие ехали с конкретной целью что-то посмотреть, но об этом дальше. К сожалению даже столь упрощенный маршрут потребовал трех недель на то, чтобы максимально его охватить. Мы выехали из дома 01 июля 2008 года а приехать планируем 20 июля (пишу в будущем времени потому что в данный момент мы еще находимся в коттедже на берегу озера недалеко от городка NURMES и ловим здесь рыбу). Оставшуюся часть маршрута а также свои общие впечатления от поездки я буду писать уже дома. Все отели по пути (за исключением Штутгарта) а также коттедж и каюту на паромах мы забронировали и оплатили из Липецка, что-то через валютный расчетный счет в филиале ЗАО «РАЙФАЙЗЕН БАНК», что-то по кредитной карте VISA ВТБ опять же валютной. Обращаю внимание, что только такая кредитная карта ни разу не подвела нас ни в одной поездке и я не могу позволить себе написать «Берите любую кредитку и вперед, можете не брать наличных, везде расплатитесь» я пишу только про то что знаю наверняка поэтому я могу с уверенностью утверждать, что ВТБшная валютная VISA GOLD принимается не территории Евросоюза везде без исключения. А вот что касается карт типа VISA ELECTRON, то во многих отелях и даже на некоторых заправках висели таблички информирующие о том, что данный вид карт здесь не принимают. Причину этого я к сожалению не знаю, так что примем просто как факт. Но мы отвлеклись от сути, так что продолжаем.
Транспортное средство: Это автомобиль AUDI Q7 3.0 TDI V6 (233 л. с. ) очень большой и просторный, с довольно вместительным багажником (что немаловажно при столь длительных вояжах) и экономичным дизельным двигателем. Опять же актуально учитывая среднюю цену солярки в Европе 1.4 евро за литр а бензина АИ 9.1. 7 евро за литр и меньший расход солярки по сравнению с аналогичным бензиновым мотором. В принципе определенная экономия есть, пусть не глобальная, но по крайней мере не надо часто на заправках останавливаться, несмотря на то что в Европе они замечательные. Автомобиль новый, 2007 года выпуска, на момент поездки пробег составлял 1.000 км., что опять же было продумано, так как в прошлом году трехлетний Volkswagen Touareg с семидесятитысячным пробегом под конец поездки попил кровушки изрядно. Единственный же минус выбранного нами для путешествия автомобиля это как раз его габариты. Дело в том, что парковки в Европе почти все подземные и рассчитаны ну в лучшем случае если и не на мотоцикл, то на Smart максимум и корячиться на таком сарае по ним удовольствия мало. Кстати перед поездкой я хотел приобрести кофр на крышу чтобы спрятать туда рыболовные снасти и прочую поклажу которая потребуется для завершающей стадии путешествия. Остановило же меня от покупки лишь то, что в билетах на паромы мы оплатили погрузку машины высотой до двух метров, а Q7 с кофром тянет на 2.24 м. (проверял у дилера) и чтобы не втягивать себя в поиск способа доплаты за лишнюю высоту на месте и тем самым исключить возможность опоздания на паром, от этой идеи отказались. И как оказалось очень кстати, так как максимальная высота подземной парковки которая мне попалась – 2.1 м. а были и 1.9 м. куда не влезет даже приличный микроавтобус. Так что отправляясь на автомобиле в Европу имейте в виду, что если у вас много вещей и вы хотите погрузить их в кофр – ваш автомобиль должен быть с ним не более 1.9 метра высотой иначе припарковать его на ночь возле отеля будет проблемой.
Дополнительное оснащение: К сожалению наш автомобиль не был укомплектован штатной навигационной системой, конечно в условиях России она не столь актуальна пока, а вот в Европе была бы нужна. Поэтому выход из положения был найден приобретением автонавигатора GARMIN NUVI 610 и SD картой с полным покрытием Европы. Приборчик был испытан на дорогах родного Липецка и в начале маршрута на европейской части России включая Тверскую область, где тупил нещадно отправляя на неведомые маршруты за что быстро получил кличку «Гоблин» которая кстати прочно за ним закрепилась. Забегая вперед скажу, что на территории Евросоюза приборчик купленный за 1.000 рублей за два дня перед поездкой, был полностью реабилитирован и сейчас сложно себе представить что бы мы без него делали. Судорожный поиск отелей по картам городов и выбор верного направления на широких европейских дорогах, а затем наем таксистов, которые за умеренную плату «эскортировали» нас до отеля в прошлом году не доставил никакого удовольствия. Так что опять же могу авторитетно заявить, что навигатор в такой поездке вещь незаменимая, главное заранее научитесь им пользоваться и загрузите хорошую карту, это очень важно, на карты не надо жалеть денег.
Ну вот в принципе и все что я хотел рассказать о приготовлениях, теперь собственно в путь!
Россия: В этот раз я буду вести свое повествование не по дням, как я описывал новогодние каникулы в Норвегии, а по странам, поскольку дней сейчас гораздо больше и описание некоторых из них свелось бы к банальной фразе: «Проехали 650 км. До Штутгарта, несколько раз заправлялись, постояли в пробке в 40 км. от города два с половиной часа, поселились в отель». Читать подобный рассказ мне кажется не интересно, так что я буду коротко (а где-то более подробно) описывать именно страны и соответственно те города которые мы посетили/проехали.
Итак Россия…описывать маршрут Липецк – Москва – Тверь – Питер – Выборг в красках наверное нет смысла, многие в той или иной степени неоднократно его проезжали, скажу лишь что дороги в центре страны хоть и становятся из года в год лучше, но все же пока не в состоянии адекватно пропускать то количество транспорта которое по ним движется, особенно это касается участка Москва – Питер, в частности замечательной Новгородской области, будь неладно ее руководство. Контраст ощущаешь сразу же, как только попадаешь из Тверской в Новгородскую область, дорога в принципе заканчивается и до Ленинградской области в объезд самого Великого Новгорода идет фронтовая «полугрунтовка», если позволите, иначе назвать не могу.
Расстояние от Питера до Липецка без остановок на ночь я преодолел лишь однажды, пару лет назад, причем заняло у меня это одиннадцать часов, в результате последние 150 км. до дома ехал на автопилоте, так что больше подобным образом мы не экспериментируем, а останавливаемся на середине дороги в славном городе Твери в гостинице «Тверь Парк Отель» расположенной очень удобно в паре километров от питерской трассы на берегу Волги. Место тихое, чистое, с завтраками и приветливым (в массе своей) персоналом. Смело рекомендую для проживания.
Вторую ночевку мы совершили в Выборге, что в принципе позже признали ошибочным решением, так как времени вполне хватило бы для пересечения границы и устройства на ночлег уже в Хельсинки, это сэкономило бы нам сутки, хотя мы и не жалеем, так как Выборг лично мне понравился, пусть и провинция, но уже почти Европа и опять же очень приветливые люди, белые ночи (феноменальное явление для нас как жителей средней полосы) и невероятное количество комаров в отеле!!! Спать они нам не дали, ставлю «двойку» менеджменту, который комплектует номер здоровенной «плазмой» и при этом забывает о столь простых вещах как москитная сетка на окне. Отель кстати называется «Викинг», расположен возле железнодорожного вокзала, к сожалению далековато от старого города, посмотреть который мы не успели, думаю посещение исторического центра добавило бы массу благоприятных впечатлений от этого замечательного городка на границе с Евросоюзом.
Финляндия (визит первый, транзитный): Заметил тенденцию – с каждым годом наших сограждан желающих покинуть пределы Родины на автомобиле с целью знакомства с западной культурой становится все больше и больше, поэтому если в прошлом году прибыв на границу к переходу «Торфяновка» в 7.00 утра мы были в первой группе проходивших таможенно/пограничный контроль, то в этот раз прибыв туда же в 7.20 мы обнаружили довольно большую очередь, в которой простояли два часа (от опытных петербуржцев слышали, что в выходные можно по шесть часов стоять, а то и больше). Зато ни пограничники ни таможенники в этот раз негатива не вызвали, работали пусть не быстро, зато достаточно слаженно и были вежливы (искренне удивило). Вот еще бы не пропускали всяких «шустрых» со знатными «корочками», которые пролетают мимо очереди прямо под шлагбаум чуть не сбивая замешкавшихся «простых смертных». Забегая вперед отмечу, что пролетевший подобным образом БМВ Х5 с парой «новых русских устаревшего типа», был мною благополучно опережен (несмотря на то что таможню мы прошли на полчаса позже) в тот момент когда примерно в десяти километрах от границы, уже на территории Финляндии им писали протокол финские стражи порядка, корочки видимо в данном случае не сработали и «браток» сидел на заднем сиденье патрульного «Опеля» с грустным лицом в ожидании приговора.
Отель в Хельсинки (Radisson SAS Seaside Hotel, Ruoholahdenranta 3, FI-00180 Helsinki, Finland, +358 (0.20 123.707, www. radissosas. com) был выбран таким образом, чтобы от него можно было легко добраться до портового терминала. Здесь появилась определенная сложность, так как в Хельсинки несколько терминалов и паромы FINNLINES (а именно паром этой компании и был нами забронирован) отходят от терминала который расположен далековато от этого отеля, а вот если вы путешествуете паромами TALLINK или SILJA LINE то вам как раз в Seaside Hotel – порт в двух минутах ходьбы пешком. Поскольку в этот раз Хельсинки был для нас лишь перевалочным пунктом, то достопримечательностей города мы смотреть не стали, времени было маловато, зато могу порекомендовать замечательный рыбный ресторан, расположенный как раз на берегу возле порта напротив вышеуказанного отеля.
Ресторан называется MERI MAKASIINI (Hietalahdenranta 14.00180, Helsinki, +358 (0.09-607-299 www. merimakasiini. fi) заведение сие определенно заслуживает внимания, поскольку в его меню масса очень вкусных рыбных блюд. Вечером свободный столик найти сложновато, местные жители также ресторанчик облюбовали. Цены не кусаются (по Финским меркам конечно). Даже я, не будучи большим поклонником рыбы ужинал там с удовольствием.
На следующий день, довольно быстро найдя с помощью «Гоблина» необходимый нам терминал, мы совершенно случайно попали в зоопарк Хельсинки, расположенный на островке недалеко от города. Сильно большого впечатления насыщенностью зверьем зоопарк не произвел, в мире есть и более значительные по своим масштабам зверинцы. Порадовала чистота и полнейшее отсутствие неприятных запахов, очень свойственных провинциальным российским зоопаркам. Плюс грамотно построенная инфраструктура, замечательные вольеры и открытые площадки, явно счастливые зверушки и много много чего еще, создают атмосферу праздника, и все мы пришли к выводу, что лучшего способа «убить» несколько часов до посадки на паром придумать было нельзя. Адреса зоопарка у меня не осталось, но найти его по навигатору видится мне делом не сложным. Зоопарк рекомендован к посещению.
Паром: Он оказался грузопассажирским, но при этом очень и очень нам понравился. M/S FINNSTAR компании FINNLINES – новейший скоростной паром, рассчитанный на довольно продолжительные плавания (шутка ли, до Германии плыть ровно сутки). То, что большая часть палубы отведена под грузовой отсек, сыграло парому даже на руку, так как пасажировместимость у него небольшая, если мне память не изменяет 500 человек, судно от этого получилось…незнаю… «клубное» что-ли, если можно так выразится. Просто за те сутки, что мы плыли, мы запомнили практически всех пассажиров, открытая палуба со столиками и пепельницами давала возможность практически не находиться в каюте, а великолепная погода и почти полный штиль на море добавили уюта и тепла в наш, можно сказать, маленький круиз. Еще отмечу, что в стоимость билета входило также трехразовое питание, причем талончики на это самое питание у нас никто ни разу не спросил и что приятно, за каждым пассажиром в ресторане было закреплено свое собственное место за столиком, что избавляло от проблемы судорожного поиска свободного стола когда у тебя в руках тарелки полные еды и вокруг снуют такие же «неудачники» опоздавшие к началу пиршества. Быт на судне прост как в мультике про Дюймовочку – «поели, теперь можно и поспать… поспали, теперь можно и поесть». Рекомендуется любителям пассивного отдыха.
Германия (визит первый, транзитный): Единственное явно отмеченное неудобство парома FINNLINES, это пожалуй позднее (21.00 местного времени) его прибытие в порт Травемюнде, расположенный недалеко от Гамбурга. В связи с этим мы физически не смогли бы преодолеть расстояние до Амстердама и еще в Липецке решили бронировать отель в Гамбурге. Сам город к глубочайшему моему сожалению осмотреть у нас времени опять же небыло, поэтому его красоту я оценивал с высоты 25-го этажа отеля Radisson SAS Hotel Hamburg (Marseiller Strasse 2, D-20355 Hamburg, Germany).
Германия в целом конечно поразила. В первую очередь развитой придорожной инфраструктурой. Шутка ли, бесплатные туалеты на автобанах находятся на расстоянии не более 10 – 15 км. друг от друга. А еще немцы постоянно чинят дороги, расширяют их и улучшают покрытие. Мы были поражены с каким упорством местные рабочие «шлифуют» и без того идеальные немецкие шоссе. При этом не создается ни каких помех движению, все объезды сделаны грамотно, везде нанесена временная разметка, расставлены предупреждающие знаки. Блеск. Зато водят немцы как мне лично показалось, довольно агрессивно, что в городах, что вне населенных пунктов. Перестроится на более быструю полосу перед носом у обгоняющей машины или рвануть на разворот через трамвайные пути, это в порядке вещей. Пару раз наблюдал как местные из за этого чуть было не сталкивались, правда всегда разъезжались и надо отдать должное без единого признака недовольства со стороны «потерпевшей» стороны. Культура на высшем уровне, браво. Единственное с чем я до конца так и не разобрался, так это со скоростными ограничениями. Там где они обозначались знаками, все просто, поток практически всегда сбавлялся до заданной скорости и так мы ехали, а вот после знака «Конец зоны всех ограничений», бюргеры в массе своей начинают топить «на все деньги», хотя я слышал, что безлимитные автобаны вроде бы в Германии отменили. Непохоже. Или же по старой памяти немцы продолжают по ним летать. Для себя я выбрал простую и понятную тактику двигаться со средней скоростью потока, что позволяло добираться до пунктов назначения быстро и без риска быть оштрафованным на внушительную сумму в евро. И если в Финляндии дорожной полиции не видно вообще, то в Германии ее хоть отбавляй и судя по всему стражи порядка следят за ситуацией на трассах весьма и весьма бдительно.
Голландия: Как и везде на территории Евросоюза, чтобы попасть из Германии в Нидерланды надо просто захотеть сделать это. Никаких ограничений конечно же нет и вся граница сводится к большому гербу Объединенной Европы с надписью «Добро пожаловать в Нидерланды». Страна безумно понравилась всем, мы пробыли там три дня и получили массу впечатлений. Забегая вперед скажу, что для того чтобы понять Голландию и проникнуться ее духом, побывать в Амстердаме недостаточно. Столица разительно отличается от всей остальной, такой спокойной и красивой, пропитанной запахами свежей травы и сыра Голландии. Но тем не менее город красив и всячески заслуживает того, чтобы его посетить. Правда если ваше знакомство с Амстердамом ограничится «Улицей красных фонарей» и ближайшим «кофешопом», то можете смело считать, что вы не видели ни Голландии ни Амстердама. Потому что Амстердам это как минимум еще и площадь Дам, на которой стоит Королевский дворец и расположен очень хороший музей Мадам Тюссо, который хоть и не большой, но оставляет приятное впечатление, особенно шоу сделанное в стиле «Пиратов Карибского моря» с участием профессиональных актеров. Вы идете по трюму попавшего в шторм парусника и восковая фигура пирата с цепью, которая казалось бы стоит себе смирно в уголочке, неожиданно, громыхая цепью бежит на вас издавая нечленораздельные звуки. Впечатляет. Хорошо нас было довольно много и никто кроме пары девчонок особо не испугался, хотя свойственный людям инстинкт самосохранения все-таки заставляет остерегаться дальнейшего. Лично я первый раз был на подобном представлении и оно меня реально задело за живое. Молодцы голландцы что придумали подобное. Правда и цена в музей недешева, 18 евро с человека. Сами же восковые фигуры сводятся в основном к голливудским знаменитостям и ряду представителей зарубежной эстрады. Еще есть Ленин с Горбачевым и Черчиллем. Стоит ли платить такие деньги для посещения подобного заведения каждый решает для себя сам, но я бы рекомендовал музей посетить. Еще в Амстердаме есть музей Винсента ван Гога, который также рекомендую посетить всем, а не только любителям живописи. Во-первых архитектура здания поражает воображение своей нелепостью (мы вход искали десять минут), а во-вторых там собраны по-настоящему великие произведения художника которым его соотечественники очень гордятся. В конце концов в музее есть неплохая закусочная и там можно элементарно поесть. Да и сувениров привезти, как то репродукции известных картин ван Гога или просто открытку с его автопортретом. Цены демократичные, как и на вход (10 евро), так и на сувениры. Пройтись по улице красных фонарей все-таки стоит, свой неповторимый колорит там однозначно присутствует. Лично мне показалось, что эта достопримечательность города уже давно перестала выполнять свою прямую функцию гипертрофированного борделя, а стала просто чем-то таким особенным, без чего не будет Амстердама (как и если там запретить курить марихуану). Это все уже скорее туристический аттракцион, да, девчонки в окошках сидят и бросают томные взгляды в сторону проходящих мимо туристов, но я не видел ни одного человека который бы зашел туда, не видел ни одного «занятого» окошка, из чего и сделал вывод о чисто туристической функции Улицы красных фонарей. А девчонки и вправду красивые. Русские наверное, или Украинки. Архитектура города сильно на Питер смахивает (что не удивительно по известным причинам), но все же отличается от города на Неве. Количество велосипедов на душу населения превосходит все мыслимые представления простого русского человека. В принципе это не удивительно, так как передвигаться по центру города, где ширина проезжей части редко бывает больше двух с половиной метров весьма проблематично на любом автомобиле. Я правда проезжал там везде, даже на улицу красных фонарей на машине заехал, случайно. Из ресторанов могу отметить аргентинский LA PAMPA (Paleisstraat 21 Nwe. Zijds Voorburgwal 151.1012 RB Amsterdam, tel. 620.153), там я попробовал лучшую за всю поездку говядину, все-таки аргентинцы наверное на самом деле готовят ее лучше всех в мире. Заведение произвело впечатление очень заводного, там играет живая латиноамериканская музыка и весь персонал танцует под нее и поет. Полная атмосфера карнавала или сиесты. Назовите как хотите. Посещение подобных заведений дает заряд положительной энергии на долгое время, очень рекомендую. И попробуйте местное вино, оно настоящее аргентинское и очень приятное. Да, совсем забыл про цветочный рынок Амстердама, ведь все знают, что Голландия еще и страна тюльпанов, так вот на рынке в центре города можно купить этих самых тюльпанов огромное количество и самых разных, в любом виде, от семян и луковиц до деревянных «макетов» если позволите. Также там невероятный выбор живых цветов. По цветочному рынку можно ходить весь день и потратить там при желании и пять сотен евро и много больше. Мы набили луковицами всевозможных цветов целый чемодан. Вот кстати и еще одно преимущество путешествия на автомобиле, в отличие от самолета, в машину можно накидать очень много вещей, в том числе и сувениров, не забивая себе голову тем как со всем этим «добром» идти по аэропорту и далее к такси.
Гостиница также не разочаровала, это был великолепный отель, расположенный в самом центре города в старинном особняке: Radisson SAS Hotel Amsterdam (Rusland, 17, NL-1012 CK Fmsterdam, The Netherlands). Расположение отеля почти идеально, более шикарно расположен разве что NH Hotel Krasnopolsky на площади Дам, но подозреваю что цены за номер в нем космические.
Но Голландия как я уже говорил это не только Амстердам с его кофешопами, это еще и большая, красивая и очень аграрная страна. Всем любителям рыбы надо в обязательном порядке посетить деревушку VOLENDAM, в 20-ти километрах от Амстердама. Там воссоздана атмосфера рыбацкой деревни, в центре расположено много рыбных ресторанчиков, а по выходным проходит большой рыбный рынок. А еще там продают безумно вкусную малосольную селедку, которую больше нигде попробовать нельзя. О существовании этой деревеньки мы узнали уже будучи в Голландии, так что наш маршрут не позволил нам задержаться там больше чем на пару часов, однако всем, кто планирует поездку заранее, я бы рекомендовал остановиться там с ночевкой, не пожалеете, как минимум надолго наедитесь селедки и копченого угря (он там тоже один из лучших в Европе). В пяти километрах от Волендама есть деревня сыроваров, MARKEN. Мы ее посетить уже не успевали, так как наш путь лежал в Люксембург, однако если у вас будет возможность, сделайте это за нас, я думаю вы не будете разочарованы.
Через Бельгию и Люксембург: Долго задерживаться на этих странах не буду, так как пройдены они были транзитом, поэтому достопримечательностей мы и не увидели вовсе. Люксембург правда произвел двоякое впечатление, с одной стороны страна очень богатая, это видно и в оформлении домов в старом центре города и в автомобилях, снующих по нешироким городским улицам и в счастливых лицах жителей. С другой, высокие железобетонные «кубы» в деловом центре, принадлежащие по видимому крупным банкам, ну ни в какую не стыкуются с аккуратными виллами и ухоженными коттеджами пригорода. В Бельгии понравились дороги, как ни странно, хотя казалось бы они везде в Европе идеальные, а уж после немецких автобанов ничто не может удивить, но бельгийские дороги обладают очень интересным ландшафтом с постоянным перепадом высот. Ехать по ним одно удовольствие, особенно когда поднимаясь на очередную горку открывается великолепный вид вниз на какую-нибудь тихую долину. В Люксембург я думаю надо ехать отдельно, там есть что посмотреть, пару дней провести в городе надо, так что мы скорее всего запланируем еще одно посещение данного государства в следующую поездку по Европе.
Германия: Этот этап нашего путешествия был лично моей прихотью и в свою очередь, как я и ожидал, оказался самым ярким впечатлением за всю поездку. Наверное многие не оценят моего рвения и вряд ли повторят подобный маршрут, но я очень хотел посетить Музей Мерседес-Бенц в Штутгарте и я его посетил. И очень этим горжусь, потому что это потрясающее место. Но, обо всем по порядку.
Мы переночевали в Люксембурге и следуя грамотным подсказкам навигатора двинулись в сторону границы с Германией, которая ждала нас слегка ухудшившейся погодой. Должен заметить, что погода по большому счету сильно не баловала в целом за время поездки, холодно конечно небыло, но в Амстердаме шли довольно частые и очень сильные дожди, которые позволяли местным арабам в торговых палатках продавать невероятное количество дешевых зонтиков, два из которых прикупили и мы, в Германии местами тоже шли дожди и в целом температура редко поднималась выше 20 градусов Цельсия. Кстати по дороге в Штутгарт мы попали в единственную на протяжении всего пути пробку, в которой простояли без малого два с половиной часа, причем служба дорожных сообщений ежеминутно бодренько докладывала о состоянии дел на близлежащих автомагистралях и на нашем шоссе в частности, но учитывая что немецкий язык из нас никто не знает, разобрать мы смогли лишь обрывки фраз по сути которых догадались, что проезд откроют к 14.00. Ровно в 14.00 и ни минутой позже поток тронулся. Подобную пунктуальность пришлось видеть впервые в жизни. Причиной же пробки была весьма серьезная авария с участием как минимум трех «фур» и пары легковушек. Обошлась ли она без жертв или нет судить было сложно, хотя как и везде в Европе на месте происшествия толпилось несколько карет скорой помощи, пожарные и несметная куча полицейских и спасательных машин. Завал грамотно разгородили и пустили движение по трем из четырех полос автобана.
Пока мы стояли в пробке, самой большой проблемой лично для меня была возможность опоздать в музей Мерседес-Бенц, так как у нас небыло ни точного времени его работы, не знали мы и его местоположение. Опять же пришлось понадеяться на GARMIN, в который я ввел вожделенный адрес: Mercedesstrasse, 100. В результате приборчик опять был на высоте и к 16.00 мы уже вовсю любовались феноменальной архитектурой главного автомобильного музея в моей жизни. Описывать музей в подробностях большого смысла наверное нет, так как выразить словами все что мы там имели возможность лицезреть не получится и у самого опытного писателя, к которым я себя не отношу. Скажу только, что цена входного билета в 8 евро искренне подивила своей скромностью. Цены на сувениры, которые были во множестве выставлены на первом этаже музея, также аллергии не вызвали. Правда за качеством сувениров надо все-таки следить, например купленные мной настенные часы с символикой марки я перебирал уже два раза, в них категорически не держаться стрелки, а вот спортивная сумка оказалась просто потрясающей, как и большая керамическая кружка. Выше всяких похвал и качество моделей автомобилей, которых представлено в разных масштабах невероятное количество. Рай для детишек одним словом. Атмосфера музея также поразила своей демократичностью, ни намека на какую-либо чопорность присущую столь великим брендам. Музей не пытается давить своей монументальностью, несмотря на гигантские размеры (я насчитал девять этажей экспозиции если не ошибаюсь), архитектура пропитана легкостью, залы делятся на светлые и темные, но ни в тех ни в других не ощущаешь себя пришельцем из другого мира, которому разрешили прикоснуться к чему-то недосягаемому. Всем своим видом мерседесовцы показывают: «Смотрите, мы лучшие в мире, вот перед вами множество доказательств этого, но мы не хотим чтобы вы боготворили нас, мы создаем это для вас, улучшаем это для вас и все наши труды созданы для вас, чтобы вы могли пользоваться по-настоящему лучшими автомобилями в мире».
Город пропитан духом двух марок, это Mercedes-Benz и Porshe. Даже на башне вокзала крутится эмблема Мерседес, которая ночью еще и светится. Очень красиво. Вообще Штутгарт, несмотря на то что город на тысячу процентов промышленный, произвел очень благоприятное впечатление. Экология там явно великолепная, не в пример нашему родному Липецку с его металлургическим производством. При этом Штутгарт явно не туристический центр, кроме заводов и фабрик по видимому смотреть в нем сильно нечего, но в музее было на удивление много русских, в основном с детьми, которые с невероятным восторгом «рулили» большой туристический лайнер Travego и экологически чистую мусоровозку. В свои двенадцать лет я бы за такое количество безумно красивых автомобилей, собранных в одном месте, однозначно продал бы родину с потрохами.
А еще мы попали на выставку медведей. Да да, именно медведей. Она расположилась на центральной площади города и называлась «The Art of tolerance. Buddy bears». Каждая страна мира придала своему медведю, сделанному по видимому из гипса, неповторимый национальный колорит и все они собрались на этой площади в Штутгарте. Зрелище было впечатляющее. Скажу только что «наш», российский медведь разочаровал своим внешним видом, так как его «окрас» был весьма странен и скорее напоминал бред укуренного художника, нежели являл собой зеркало русской души. А вот кубинский медведь, с сигарой во рту, понравился, он был пожалуй самый оригинальный из всего многообразия представленных зверей.
Ночевать в Штутгарте мы изначально не планировали, так как предполагали вернуться в Люксембург и уже оттуда двигаться в Росток на паром обратно в Финляндию, но после тщательного разбора маршрута, еще в Люксембурге днем ранее было приятно решение остановиться на ночевку в немецком городе, так как путь назад был бы слишком долог и утомителен. Отель мы нашли через Интернет, в очередной раз подивившись простоте бронирования в Европе. Достаточно было позвонить администратору и продиктовать номер кредитки. Graff Zeppelin оказался красивым отелем с удачным расположением. Ужинали мы в ресторане отеля, там я попробовал пожалуй лучшее пиво за всю поездку, должен признать, что немцы умеют варить пиво, это было несколько раз проверено в различных ресторанах на территории страны.
Путь до Ростока занял весь следующий день, правда мы никуда не спешили и несколько раз останавливались, в том числе в замечательном сельском ресторане, свернув с трассы на пару километров. Дам совет, если вы хотите попробовать настоящую еду, независимо от того в какой стране Европы вы путешествуете, не обедайте на заправках и в кафе расположенных вдоль трассы. Там как правило продают либо полуфабрикаты, либо откровенный фаст фуд. Лучше сверните по указателю в какую-нибудь местную девевеньку и на въезде в нее гарантированно будет уютный ресторанчик с милой, не понимающей ни на одном языке кроме родного диалекта, барышней в качестве официантки и полноценной домашней, в большинстве случаев, едой. Вот в одном из таких ресторанчиков мы и отобедали по пути в порт.
Росток встретил нас надвигающимся ураганом и очень пунктуальными эстонцами, задержавшими посадку на паром на три часа. Объясню причину всего этого безобразия: на обратный путь купить билеты на паром компании FINNLINES у нас не получилось, все было уже занято (хотя паром заказывался почти за два месяца до начала путешествия) и как вынужденную меру нам предложили плыть паромом TALLINK. Наше мнение таково: Таллинк и в подметки Финнлайнз не годится. Ни по качеству сервиса ни по уровню оснащения парома. Эстонцы хоть и стараются проявлять доброжелательность все-таки к русским относятся настороженно, от финского уюта на борту TALLINK SUPERFAST IX не осталось и следа. Открытой палубы со столиками нет, цены в барах выше, шведский стол организован слабее, взять хотя бы то, что столик на время поездки за тобой не бронируют (паром-то огромный, на всех и не хватит), а распределяют пассажиров по мере их прихода в обеденный зал. В связи с чем порой приходилось ждать очереди чтобы сесть покушать, столы при этом чаще всего не успевали заново сервировать и процесс принятия пищи превращался в сущее мучение, вместо того чтобы доставлять удовольствие. Кроме того цена билета хоть и была в целом ниже на 100 евро, однако каюта уступала финской в разы и по площади (7 кв. м. вместо 16-ти на FINNLINES) и качество сервиса как я уже говорил было ниже. К тому же судно очень тряское, возле окна каюты находился какой-то люк, который с диким звуком включавшегося электромотора матросы открывали/закрывали с периодичностью в полчаса. В общем впечатление осталось не особо приятное. Отмечу лишь один неоспоримый плюс парома TALLINK, который в итоге и не позволил нам умереть со скуки на борту, это наличие на протяжении всего плавания бесплатного Wi-Fi Интернета в каюте. Большинство отелей кстати также предоставляют услуги бесплатного Wi-Fi, правда лишь в общественных зонах, но в Хельсинки и Амстердаме сеть была даже в номерах, за что отдельное спасибо администрации отелей.
Финляндия: «Вот мы и дома». Эта мысль посетила всех нас как только мы покинули борт эстонского судна и въехали на землю Финляндии. После двух лет подряд посещения этой прекрасной маленькой северной страны, мы незаметно успели влюбиться в нее до глубины души. Здесь все было знакомо, понятно, просто. Люди искренне улыбались нам, они как мне показалось весьма лояльны к нашим соотечественникам, хотя это и понятно, русские туристы оставляют в Финляндии много денег и не любить их чревато бедой для индустрии туризма страны.
Коттедж в этот раз находился в Северной Карелии, недалеко от городка Нурмес (NURMES), в который мы регулярно мотались за продуктами. Природу опять же оставлю без комментариев, ибо она прекрасна и заслуживает того чтобы быть увиденной в живую. Блестящая поверхность озера, отражающая отблески заходящего над лесом солнца до сих пор сидит у меня в памяти. Как и везде в Финляндии на озере много рыбы, ловить ее с берега правда дело неблагодарное, мы подсмотрели у местных «аборигенов» замечательный способ «тралить» озеро спиннингом, отпуская блесну с моторной лодки метров на тридцать и двигаясь на малом ходу. Таким образом удалось поймать небольшую щуку и много приличных окуней, пару раз срывалась очень крупная рыба, хотел очень поймать форель, но блесну не подобрал. Мы все-таки не профессиональные рыбаки, а любители.
Спокойствие, с которым живет Финляндия поражает русского человека невероятно. Вещи, которые для финнов являются самыми обычными, русским кажутся чем-то из ряда вон. Например как можно держать коттедж, расположенный в 500 метрах от оживленной автомагистрали без единой решетки на окнах. Почему рыболовные снасти, брошенные на столике возле дома, на все время пребывания в коттедже не были украдены в первый день нахождения нас там, да и многое из подобного.
Идея добраться из Нурмеса в Тампере для проведения запланированного шопинга оказалась нежизнеспособна, слишком большое расстояние. Спасибо добрым людям, которые пишут отзывы о поездках в Интернет, мы прочитали там, что в сотне километров от нашего места жительства находится небольшой, но очень достойный во всех отношениях город Куопио (KUOPIO). Население всего около 8.000 человек, при этом весь центр состоит из большущих гипермаркетов, в которых продается все, от зубной щетки до одежды ведущих мировых производителей. В качестве вещей можно не сомневаться, к этому финны относятся предельно щепетильно, могу сказать, что три пары кроссовок, купленные год назад на распродаже в Лахти (LAHTI) по 20 евро за пару, прекрасно носятся и даже нигде не стерлись. Это говорит о высочайшем качестве вещей продающихся в Финляндии, даже в провинции. Сравнить цены с Хельсинки мы не могли, так как в столице посетить магазины не получилось, знающие люди пишут, что в провинции все дешевле при том, что не уступает в качестве. С этим однозначно соглашаемся.
А еще в Куопио есть великолепный рыбный ресторанчик, под названием SAMPO, в котором все меню состоит из семи блюд и все они приготовлены из ряпушки. Мы были там дважды, ездили специально чтобы попробовать все семь блюд, в результате попробовали шесть и не смогли сказать какое же из них вкуснее, все они приготовлены по старинным рецептам (ресторан очень старый, это видно) и невероятно вкусные. Еще там подают пиво в кружках, которые были в советские времена в каждой пивной, а сейчас куда-то исчезли, ностальгия. Вечером свободный столик найти проблема, ресторан не знает проблем с посетителями несмотря на всю скудность меню и примитивную обстановку. В качестве местной экзотики посетить надо обязательно, не пожалеете.
Десять дней на озере пролет
Ś wię ta europejskie 2008
Finlandia, Niemcy, Holandia samochodem
Nadszedł wię c w koń cu wyczekiwany moment, w któ rym mimo wszystko wyruszyliś my na kolejne samochodowe wakacje, do któ rych tym razem przygotowaliś my się cał kiem poważ nie, biorą c pod uwagę wszystkie bł ę dy zeszł orocznego rejsu do krajó w Skandynawii. Przygotował em ten raport już na koń cowym etapie podró ż y, wię c mogł em pominą ć kilka szczegó ł ó w i konkretó w, ale ogó lna esencja bę dzie, mam nadzieję , jasna i wy, któ rzy to przeczytacie, bę dziecie mogli dowiedzieć się czegoś przydatnego dla siebie . Zaznaczam też , ż e wszelkie wypowiedzi na korzyś ć czegoś lub odwrotnie, negatywna opinia o tym, co widział em lub przeż ył em podczas wyjazdu, to osobista opinia uczestnikó w wyjazdu, czyli mnie i mojej rodziny. Nie staramy się nic doradzać ani odwodzić , po prostu opowiadamy to, co widzieliś my i zastanawiamy się nad tym tematem. Zaczynajmy...
Trasa: Jej rozwó j był spontaniczny i począ tkowo obejmował Francję i Wielką Brytanię , ale bę dą c realistami zrozumieliś my, ż e tak dł ugie podró ż e nie pozwolą nam w peł ni docenić i poznać pię kna wszystkich miast na trasie. Co wię cej, kierowcy i pasaż erom nadal cię ż ko jest fizycznie pokonywać odległ oś ci 1000 kilometró w dziennie, nawet na pię knych europejskich drogach. W efekcie trasa został a skró cona do:
Lipieck - Twer - Wyborg - Helsinki - Hamburg - Amsterdam - Luksemburg - Stuttgart - Rostock - Nurmes - Twer - Lipieck
Powyż ej są wszystkie miasta, przez któ re przejeż dż aliś my i w któ rych się zatrzymaliś my, w niektó rych jako „punkty tranzytowe”, w innych pojechaliś my w konkretnym celu, aby coś zobaczyć , ale o tym pó ź niej. Niestety nawet tak uproszczona trasa zaję ł a trzy tygodnie, aby pokonać ją jak najwię cej.
Wyjechaliś my z domu 01.07. 2008 r. i planujemy przyjazd 20 lipca (piszę w czasie przyszł ym, bo w tej chwili jesteś my jeszcze w domku nad jeziorem niedaleko miejscowoś ci NURMES i tu ł owimy ryby). Resztę trasy, a takż e ogó lne wraż enia z wyjazdu napiszę w domu. Zarezerwowaliś my wszystkie hotele po drodze (z wyją tkiem Stuttgartu), a takż e domek i kabinę na promach, i zapł aciliś my z Lipiecka, coś przez rachunek bież ą cy w walucie obcej w oddziale CJSC RAIFEIzen BANK, coś z karta kredytowa VISA VTB, znowu waluta. Zwracam uwagę na to, ż e tylko taka karta kredytowa nigdy nas nie zawiodł a na ż adnej wycieczce i nie stać mnie na napisanie „Weź jaką kolwiek kartę kredytową i ś miał o nie moż esz brać gotó wki, wszę dzie pł acić ” Piszę tylko o czym Wiem na pewno, wię c mogę ś miał o stwierdzić , ż e waluta VTB VISA GOLD jest akceptowana poza Unią Europejską wszę dzie bez wyją tku.
Ale jeś li chodzi o karty typu VISA ELECTRON, to w wielu hotelach, a nawet na niektó rych stacjach benzynowych pojawił y się znaki informują ce, ż e tego typu karty nie są tu akceptowane. Niestety nie znam przyczyny takiego stanu rzeczy, wię c po prostu przyjmiemy to jako fakt. Ale odchodzimy od tematu, wię c kontynuujmy.
Pojazd: Samochó d ten to AUDI Q7 3.0 TDI V6 (233 KM) bardzo duż y i przestronny, z doś ć pojemnym bagaż nikiem (co jest waż ne przy tak dł ugich podró ż ach) i oszczę dnym silnikiem diesla. Ponownie, istotne, biorą c pod uwagę ś rednią cenę oleju napę dowego w Europie 1.4 euro za litr i benzyny AI 9.1. 7 euro za litr i mniejsze zuż ycie oleju napę dowego w poró wnaniu z podobnym silnikiem benzynowym. W zasadzie są pewne oszczę dnoś ci, nawet jeś li nie globalne, ale przynajmniej nie musisz czę sto zatrzymywać się na stacjach benzynowych, mimo ż e w Europie są cudowne. Samochó d nowy, wyprodukowany w 2007 roku, w czasie podró ż y przebieg wynosił.1000 km.
, co znó w został o przemyś lane, od zeszł ego roku trzyletni Volkswagen Touareg z siedemdziesię ciotysię cznym przebiegiem na koniec wyprawy wypił duż o krwi. Jedyną wadą samochodu, któ ry wybraliś my na wyjazd, są wł aś nie jego wymiary. Faktem jest, ż e prawie wszystkie parkingi w Europie są pod ziemią i są zaprojektowane w najlepszym razie, jeś li nie dla motocykla, to co najwyż ej dla Smarta, a wiercenie się w takiej stodole nie sprawia przyjemnoś ci. Nawiasem mó wią c, przed wyjazdem chciał em kupić bagaż nik dachowy, aby schować sprzę t wę dkarski i inny bagaż , któ ry bę dzie potrzebny na ostatni etap wyprawy. Jedyne co mnie powstrzymał o przed zakupem to to, ż e w biletach na prom pł aciliś my za zał adunek auta do dwó ch metró w wysokoś ci, a Q7 z bagaż nikiem garderoby cią gnie 2.24 m (sprawdzono u dealera) i ż eby się nie angaż ować sami w znalezieniu sposobu na dopł atę za dodatkową wysokoś ć na miejscu i tym samym wyeliminowanie moż liwoś ci spó ź nienia się na prom, z tego pomysł u zrezygnowano.
I jak się okazał o, był o to bardzo przydatne, ponieważ maksymalna wysokoś ć parkingu podziemnego, na któ ry natkną ł em się , wynosił a 2.1 m. A był o 1.9 m. Gdzie nie zmieś cił by się nawet porzą dny minibus. Wię c podró ż ują c samochodem do Europy pamię taj, ż e jeś li masz duż o rzeczy i chcesz je zał adować do bagaż nika, Twó j samochó d nie powinien mieć z nim wię cej niż.1, 9 metra wysokoś ci, inaczej bę dzie problem z parkowaniem to w nocy w pobliż u hotelu.
Dodatkowe wyposaż enie: Niestety nasz samochó d nie był wyposaż ony w zwykł y system nawigacji, oczywiś cie w Rosji nie jest to jeszcze tak istotne, ale w Europie był oby to potrzebne. Dlatego znaleziono wyjś cie, kupują c autonawigator GARMIN NUVI 610 i kartę SD z peł nym pokryciem Europy.
Urzą dzenie testowano na drogach jego rodzinnego Lipiecka i na począ tku trasy w europejskiej czę ś ci Rosji, w tym w rejonie Tweru, gdzie bezlitoś nie wysył ał go na nieznane trasy, za co szybko otrzymał przydomek „Goblin”. , któ ry swoją drogą mocno do niego przylgną ł . Patrzą c w przyszł oś ć powiem, ż e na terenie Unii Europejskiej urzą dzenie kupione za 1000 rubli dwa dni przed wyjazdem został o cał kowicie zrehabilitowane i teraz trudno sobie wyobrazić , co byś my bez niego zrobili. Gorą czkowe szukanie hoteli na planach miast i wybieranie wł aś ciwego kierunku na szerokich europejskich drogach, a nastę pnie zatrudnianie taksó wkarzy, któ rzy za skromną opł atą „odprowadzili” nas do hotelu w zeszł ym roku, nie przyniosł o ż adnej przyjemnoś ci. Wię c znowu mogę autorytatywnie stwierdzić , ż e nawigator jest nieodzowną rzeczą na takiej wycieczce, najważ niejsze jest wcześ niejsze nauczenie się korzystania z niego i pobranie dobrej mapy, to jest bardzo waż ne, nie musisz oszczę dzać pienią dze na mapach.
Có ż , w zasadzie i wszystko, co chciał em Wam opowiedzieć o przygotowaniach, teraz już w drodze!
Rosja: Tym razem nie opowiem swojej historii po dniach, jak opisał em ś wię ta Nowego Roku w Norwegii, ale wedł ug krajó w, ponieważ dni jest teraz znacznie wię cej, a opis niektó rych z nich sprowadzę do banalnej frazy: „ Przejechaliś my 650 km. Przed Stuttgartem kilkakrotnie tankowaliś my, staliś my w korku oddalonym o 40 km. od miasta dwie i pó ł godziny, zamieszkał w hotelu. Wydaje mi się , ż e czytanie takiej historii nie jest interesują ce, wię c pokró tce (i gdzieś bardziej szczegó ł owo) opiszę dokł adnie kraje i odpowiednio miasta, któ re odwiedziliś my / mijaliś my.
A wię c Rosja...chyba nie ma sensu opisywać w kolorach trasy Lipieck - Moskwa - Twer - Petersburg - Wyborg, wielu minę ł o ją wię cej niż raz, w takim czy innym stopniu, mogę tylko powiedzieć , ż e drogi w centrum kraju, wprawdzie z roku na rok z roku na rok są coraz lepsze, ale nadal nie są w stanie odpowiednio przekazać iloś ci transportu, któ ry się po nich porusza, zwł aszcza na odcinku Moskwa-Piotr, w szczegó lnoś ci wspaniał ego regionu Nowogrodu, jeś li jego przywó dztwo nie jest w porzą dku. Od razu odczuwasz kontrast, gdy tylko dotrzesz z Twerskiej do obwodu nowogrodzkiego, droga w zasadzie się koń czy, a do obwodu leningradzkiego, omijają c sam Nowogró d Wielki, jest linia frontu „droga pó ł torebkowa”, jeś li nie Nieważ ne, nie mogę tego nazwać inaczej.
Drogę z Petersburga do Lipiecka przejechał em bez zatrzymywania się na noc tylko raz, kilka lat temu, aw rezultacie ostatnie 150 km zaję ł o mi jedenaś cie godzin.
Pojechał em do domu na autopilocie, wię c nie eksperymentujemy już w ten sposó b, ale zatrzymujemy się na ś rodku drogi we wspaniał ym mieś cie Twer w hotelu Tver Park, poł oż onym bardzo dogodnie kilka kilometró w od autostrady St. brzegi Woł gi. Miejsce jest ciche, czyste, ze ś niadaniem i przyjaznym (w wię kszoś ci) personelem. Gorą co polecam pobyt.
Drugą noc spę dziliś my w Wyborgu, co w zasadzie pó ź niej uznano za bł ę dną decyzję , ponieważ wystarczył oby czasu na przekroczenie granicy i nocleg już w Helsinkach, zaoszczę dził oby to nam dzień , chociaż robimy nie ż ał uję , bo osobiś cie podobał mi się Wyborg, choć prowincja, ale już prawie Europa i znowu bardzo przyjaź ni ludzie, biał e noce (fenomenalne zjawisko dla nas jako mieszkań có w strefy ś rodkowej) i niesamowita liczba komaró w w hotelu ! ! !
Nie dali nam spać , stawiam „dwó jkę ” do dyrekcji, któ ra uzupeł nia pokó j sporą „plazmą ” i jednocześ nie zapomina o tak prostych rzeczach jak moskitiera na oknie. Swoją drogą hotel nazywa się „Viking”, poł oż ony niedaleko dworca kolejowego, niestety daleko od starego miasta, któ rego nie mieliś my czasu zobaczyć , myś lę , ż e wizyta w historycznym centrum dodał aby wiele korzystnych wraż eń z to wspaniał e miasto na granicy z Unią Europejską.
Finlandia (pierwsza wizyta, tranzyt): Zauważ ył em trend – z roku na rok nasi rodacy, któ rzy chcą opuś cić Ojczyznę samochodem w celu zapoznania się z kulturą zachodnią , są coraz liczniejsi, wię c jeś li w zeszł ym roku dotarli do granicy przejś cie Torfyanovka o 7.00 rano byliś my w pierwszej grupie osó b przechodzą cych przez odprawę celną /graniczną , potem tym razem dotarliś my tam o 7.
20-go trafiliś my na doś ć duż ą kolejkę , w któ rej staliś my dwie godziny (od doś wiadczonych petersburczykó w sł yszeliś my, ż e w weekendy moż na stać sześ ć godzin, a nawet wię cej). Ale ani pogranicznicy, ani celnicy tym razem nie wywoł ali ż adnych negatywnych skutkó w, pracowali, aczkolwiek niezbyt szybko, ale doś ć harmonijnie i byli grzeczni (szczerze zdziwieni). Nie wpuś ciliby ż adnego „zwinnego” ze szlachetnymi „skorupami”, któ re przelatują obok kolejki tuż pod szlabanem, niemal przewracają c niezdecydowanych „zwykł ych ś miertelnikó w”.
Patrzą c w przyszł oś ć , zauważ ę , ż e lecą ce w ten sposó b BMW X5 z parą „nowych Rosjan przestarzał ego typu” bezpiecznie wyprzedził o mnie (mimo ż e pó ł godziny pó ź niej przeszliś my odprawę celną ) w czasie, gdy okoł o dziesię ciu kilometró w od granicy, już w Finlandii fiń scy stró ż e prawa napisali do nich protokó ł , skorupy podobno w tym przypadku nie zadział ał y, a „brat” siedział na tylnym siedzeniu patrolu Opla ze smutną miną , czekam na werdykt.
Hotel w Helsinkach (Radisson SAS Seaside Hotel, Ruoholahdenranta 3, FI-00180 Helsinki, Finlandia, +358 (0.20 123.707, www. radissosas. com) został wybrany, aby zapewnić ł atwy dostę p do terminalu portowego. zł oż onoś ć , ponieważ w Helsinkach jest kilka terminali i promy FINNLINES (czyli prom tej firmy był przez nas zarezerwowany) odpł ywają z terminalu, któ ry znajduje się daleko od tego hotelu, ale jeś li podró ż ujesz promami TALLINK lub SILJA LINE, to jesteś wł aś nie w Hotelu Nadmorskim - port jest dwie minuty spacerem.
Od tego czasu Helsinki był y dla nas tylko punktem tranzytowym, nie oglą daliś my zabytkó w miasta, nie starczył o czasu, ale mogę polecić wspaniał ą rybną restaurację poł oż oną tuż nad brzegiem portu naprzeciw powyż szego hotelu.
Restauracja nazywa się MERI MAKASIINI (Hietalahdenranta 14.00180, Helsinki, +358 (0.09-607-299 www. merimakasiini. fi) lokal zdecydowanie zasł uguje na uwagę , ponieważ w jego menu jest duż o pysznych dań rybnych. znajdź wolny stolik, miejscowi też mają restaurację Ceny nie gryzą (oczywiś cie wedł ug fiń skich standardó w). Nawet ja, nie bę dą c wielkim fanem ryb, jadł em tam z przyjemnoś cią.
Nastę pnego dnia, po szybkim odnalezieniu potrzebnego nam terminalu z pomocą Goblina, przypadkowo trafiliś my do helsiń skiego zoo, poł oż onego na wyspie niedaleko miasta.
Fakt, ż e wię kszoś ć pokł adu jest zarezerwowana dla przedział u ł adunkowego nawet zagrał w rę kach promu, skoro ma on mał ą pojemnoś ć pasaż erską , jeś li dobrze mi pamię ć.500 osó b, statek wyszedł z tego… ja nie nie wiem… „klub” czy coś , ż e tak powiem. Tyle, ż e w cią gu dnia, w któ rym pł ynę liś my, pamię taliś my prawie wszystkich pasaż eró w, otwarty pokł ad ze stolikami i popielniczkami pozwalał praktycznie nie być w kabinie, a wspaniał a pogoda i prawie cał kowity spokó j na morzu dodawał y komfortu i ciepł a do naszego, moż na by rzec, mał ego rejsu.
Zaznaczam też , ż e cena biletu obejmował a ró wnież trzy posił ki dziennie i nikt nigdy nie prosił nas o kupony na ten wł aś nie posił ek, a co mił e, każ demu pasaż erowi w restauracji przydzielono swoje miejsce przy stoliku, co wyeliminował o problem gorą czkowego szukania wolnego stolika, gdy masz w rę kach talerze peł ne jedzenia, a ci sami „przegrani”, któ rzy spó ź niają się na rozpoczę cie uczty, biegają dookoł a. Ż ycie na statku jest tak proste, jak w kreskó wce o Calineczce – „Jedł em, teraz moż esz spać … spać , teraz moż esz jeś ć ”. Polecany mił oś nikom biernego wypoczynku.
Niemcy (pierwsza wizyta, tranzyt): Jedyną wyraź nie zauważ oną niedogodnoś cią promu FINNLINES jest być moż e pó ź ne (21 czasu lokalnego) przybycie do portu Travemü nde, poł oż onego niedaleko Hamburga. Pod tym wzglę dem fizycznie nie mogliś my pokonać dystansu do Amsterdamu i nawet w Lipiecku zdecydowaliś my się zarezerwować hotel w Hamburgu.
Ku mojemu najgł ę bszemu ż alowi nie zdą ż yliś my zobaczyć samego miasta, dlatego docenił em jego pię kno z wysokoś ci 25. pię tra Radisson SAS Hotel Hamburg (Marseiller Strasse 2, D-20355 Hamburg, Niemcy).
Niemcy jako cał oś ć z pewnoś cią uderzył y. Przede wszystkim rozwinię ta infrastruktura przydroż na. To nie ż art, bezpł atne toalety na autostradach znajdują się w odległ oś ci nie wię kszej niż.10-15 km. od siebie nawzajem. A Niemcy cią gle naprawiają drogi, rozbudowują je i poprawiają zasię g. Byliś my zdumieni, jak wytrwale miejscowi robotnicy „polerują ” idealne już niemieckie autostrady. Jednocześ nie nie powstają ż adne utrudnienia w ruchu, wszystkie objazdy są wykonane poprawnie, wszę dzie nanoszone są tymczasowe oznaczenia, umieszczane są znaki ostrzegawcze. Blask. Ale Niemcy, jak mi się osobiś cie wydawał o, jeż dż ą doś ć agresywnie, zaró wno w miastach, jak i poza osadami. Zmiana pasa przed pojazdem wyprzedzają cym lub zawracanie przez tory tramwajowe to kolejnoś ć rzeczy.
Kilka razy obserwował em, jak miejscowi prawie się z tego powodu zderzają , choć zawsze się rozchodzili i musimy oddać hoł d bez najmniejszego ś ladu niezadowolenia ze strony „poszkodowanej”. Kultura na najwyż szym poziomie, brawo. Jedyne, czego nie do koń ca zrozumiał em, to ograniczenia prę dkoś ci. Tam, gdzie był y oznaczone znakami, wszystko jest proste, przepł yw prawie zawsze zwalniał do ustalonej prę dkoś ci i tak jechaliś my, ale po znaku „Koniec strefy wszelkich ograniczeń ” mieszczanie w wię kszoś ci zaczynają toną ć ”. za wszystkie pienią dze”, chociaż sł yszał em, ż e nieograniczona liczba autostrad wydaje się być odwoł ana w Niemczech. Na to nie wyglą da. Albo, wedł ug starych wspomnień , Niemcy nadal nad nimi latają . Dla siebie wybrał em prostą i zrozumiał ą taktykę poruszania się ze ś rednim natę ż eniem przepł ywu, co pozwolił o mi szybko dotrzeć do celu i bez ryzyka nał oż enia imponują cej kwoty w euro.
A jeś li w Finlandii policja drogowa w ogó le nie jest widoczna, to w Niemczech jest ich wię cej niż wystarczają co i najwyraź niej funkcjonariusze organó w ś cigania bardzo, bardzo czujnie monitorują sytuację na drogach.
Holandia: Podobnie jak w innych krajach UE, aby dostać się z Niemiec do Holandii, wystarczy chcieć to zrobić . Oczywiś cie nie ma ograniczeń , a cał a granica sprowadza się do duż ego emblematu Zjednoczonej Europy z napisem „Witamy w Holandii”. Wszyscy szaleń czo polubili ten kraj, spę dziliś my tam trzy dni i odnieś liś my wiele wraż eń . Patrzą c w przyszł oś ć powiem, ż e aby zrozumieć Holandię i poczuć jej ducha, nie wystarczy odwiedzić Amsterdam. Stolica jest uderzają co inna od reszty, spokojna i pię kna, przesią knię ta zapachami ś wież ej trawy i holenderskiego sera. Mimo to miasto jest pię kne i pod każ dym wzglę dem zasł uguje na odwiedzenie.
To prawda, ż e jeś li twoja znajomoś ć Amsterdamu ogranicza się do „Dzielnicy czerwonych latarni” i najbliż szej „kawiarni”, moż esz ś miał o zał oż yć , ż e nie widział eś ani Holandii, ani Amsterdamu. Bo Amsterdam to przynajmniej Plac Dam, na któ rym stoi Pał ac Kró lewski i znajduje się bardzo dobre muzeum Madame Tussauds, któ re choć nie duż e, pozostawia przyjemne wraż enie, zwł aszcza widowisko wykonane w stylu „Pirató w z Karaibó w” z udział aktoró w zawodowych. Idziesz wzdł uż ł adowni ż agló wki zł apanej przez sztorm, a woskowa figura pirata z ł ań cuchem, któ ra zdaje się cicho stać w ką cie, nagle, grzechoczą c ł ań cuchem, biegnie na ciebie wydają c nieartykuł owane dź wię ki. Robi wraż enie. Có ż , był o nas sporo i nikt poza kilkoma dziewczynami nie był szczegó lnie przestraszony, choć instynkt samozachowawczy tkwią cy w ludziach wcią ż każ e nam się wystrzegać dalszych.
Osobiś cie był to pierwszy raz, kiedy był em na takim wystę pie i naprawdę poruszył o mnie to do gł ę bi. Dobra robota Holendra za wymyś lenie czegoś takiego. To prawda, ż e cena muzeum nie jest tania, 18 euro za osobę . Same figury woskowe sprowadzają się gł ó wnie do hollywoodzkich celebrytó w i wielu przedstawicieli sceny zagranicznej. Jest też Lenin, Gorbaczow i Churchill. Czy warto pł acić takie pienią dze, aby odwiedzić taką instytucję , każ dy sam decyduje, ale polecam odwiedzić muzeum. W Amsterdamie jest też Muzeum Vincenta van Gogha, któ re ró wnież polecam odwiedzić wszystkim, nie tylko mił oś nikom sztuki. Po pierwsze architektura budynku uderza w wyobraź nię swoim absurdem (dziesię ć minut szukaliś my wejś cia), a po drugie zgromadzono naprawdę wspaniał e dzieł a artysty, z któ rych jego rodacy są bardzo dumni. W koń cu muzeum ma dobrą knajpkę i moż na tam zjeś ć w elementarny sposó b.
Tak, i przywieź ze sobą pamią tki, takie jak reprodukcje sł ynnych obrazó w van Gogha lub po prostu pocztó wkę z jego autoportretem. Ceny są demokratyczne, zaró wno za wejś cie (10 euro), jak i za pamią tki. Nadal warto pospacerować po dzielnicy czerwonych latarni, jej niepowtarzalny smak na pewno jest tam obecny. Osobiś cie wydawał o mi się , ż e ta wizytó wka miasta już dawno przestał a peł nić swoją bezpoś rednią funkcję przesadnego burdelu, a stał a się po prostu czymś tak wyją tkowym, bez czego nie był oby Amsterdamu (a takż e gdyby zakazano tam palenia marihuany) . To wszystko jest bardziej atrakcja turystyczna, tak, dziewczyny siedzą w oknach i rzucają leniwe spojrzenia na przechodzą cych turystó w, ale nie widział em ani jednej osoby, któ ra by tam poszł a, nie widział em ani jednego „zaję tego” okno, z któ rego wywnioskował em, ż e dzielnice peł nią funkcję czysto turystyczną . A dziewczyny są naprawdę pię kne. Zapewne Rosjanie lub Ukraiń cy.
Architektura miasta bardzo przypomina Petersburg (co nie jest zaskakują ce z dobrze znanych powodó w), ale wcią ż ró ż ni się od miasta nad Newą . Liczba roweró w na mieszkań ca przekracza wszelkie moż liwe wyobraż enia prostego Rosjanina. W zasadzie nie jest to zaskakują ce, ponieważ poruszanie się po centrum miasta, gdzie szerokoś ć jezdni rzadko przekracza dwa i pó ł metra, jest bardzo problematyczne w każ dym samochodzie. Naprawdę wszę dzie tam jeź dził em, nawet przez przypadek wjechał em samochodem do dzielnicy czerwonych latarni. Z restauracji mogę wymienić argentyń ską LA PAMPA (Paleisstraat 21 Nwe. Zijds Voorburgwal 151.1012 RB Amsterdam, tel. 620.153), gdzie spró bował am najlepszej woł owiny z cał ego wyjazdu, w koń cu Argentyń czycy chyba faktycznie najlepiej ją gotują w ś wiat. Instytucja sprawiał a wraż enie bardzo odlotowej, grana jest tam na ż ywo muzyka latynoamerykań ska, do któ rej tań czy i ś piewa cał y personel. Peł na atmosfera karnawał u lub sjesty. Nazywaj to jak chcesz.
Odwiedzanie takich lokali na dł ugo daje ł adunek pozytywnej energii, gorą co polecam. I spró buj lokalnego wina, jest prawdziwe argentyń skie i bardzo przyjemne. Tak, zupeł nie zapomniał em o targu kwiatowym w Amsterdamie, bo każ dy wie, ż e Holandia to takż e kraj tulipanó w, a wię c na targu w centrum miasta moż na kupić ogromną iloś ć tych samych tulipanó w i wiele ich, w dowolna forma, od nasion i cebul po drewniany „smoczek” » jeś li chcesz. Istnieje ró wnież niesamowity wybó r ś wież ych kwiató w. Moż esz spacerować po targu kwiatowym przez cał y dzień i wydać tam, jeś li chcesz, pię ć set euro i wiele wię cej. Cał ą walizkę wypchaliś my ż aró wkami w ró ż nych kolorach. Tu swoją drogą jest kolejna zaleta podró ż owania samochodem, w przeciwień stwie do samolotu, do samochodu moż na wrzucić wiele rzeczy, w tym pamią tki, bez zawracania sobie gł owy tym, jak przejś ć przez lotnisko z cał ym tym „dobrym” a potem do taksó wki.
Hotel ró wnież nie zawió dł , był to wspaniał y hotel poł oż ony w samym sercu miasta w starej rezydencji: Radisson SAS Hotel Amsterdam (Rusland, 17, NL-1012 CK Fmsterdam, Holandia). Lokalizacja hotelu jest prawie idealna, być moż e NH Hotel Krasnopolsky jest poł oż ony bardziej luksusowo na Placu Dam, ale podejrzewam, ż e ceny za pokó j w nim są kosmiczne.
Ale Holandia, jak powiedział em, to nie tylko Amsterdam ze swoimi kawiarniami, to takż e duż y, pię kny i bardzo rolniczy kraj. Wszyscy mił oś nicy ryb powinni zdecydowanie odwiedzić wioskę VOLENDAM, 20 kilometró w od Amsterdamu. Odtwarzana jest tam atmosfera rybackiej wioski, w centrum znajduje się wiele restauracji rybnych, aw weekendy duż y targ rybny. Sprzedają też niesamowicie pyszne solone ś ledzie, któ rych nie moż na spró bować nigdzie indziej.
O istnieniu tej wioski dowiedzieliś my się już bę dą c w Holandii, wię c nasza trasa nie pozwolił a nam zostać tam dł uż ej niż kilka godzin, ale każ demu, kto planuje podró ż z wyprzedzeniem, polecam nocleg tam, nie poż ał ujecie, przynajmniej dł ugo jedzcie duż o ś ledzi i wę dzonego wę gorza (jest też jednym z najlepszych w Europie). Pię ć kilometró w od Volendam znajduje się wioska serowaró w MARKEN. Nie zdą ż yliś my go odwiedzić , ponieważ nasza droga wiodł a w Luksemburgu, jeś li jednak masz okazję , zró b to za nas, myś lę , ż e się nie zawiedziesz.
Przez Belgię i Luksemburg: dł ugo nie bę dę się rozwodził nad tymi krajami, ponieważ przejeż dż ał y one tranzytem, wię c w ogó le nie widzieliś my ż adnych zabytkó w.
Luksemburg naprawdę zrobił podwó jne wraż enie, z jednej strony kraj jest bardzo bogaty, co widać w projektach domó w w starym centrum miasta i w samochodach pę dzą cych po wą skich uliczkach miasta oraz w szczę ś liwych twarzach mieszkań có w. Z drugiej strony wysokie ż elbetowe „kostki” w centrum biznesowym, któ re najwyraź niej należ ą do duż ych bankó w, nie pasują do schludnych willi i zadbanych podmiejskich domkó w. W Belgii drogi mi się o dziwo podobał y, choć wydawał oby się , ż e są idealne wszę dzie w Europie i nic nie moż e Was zaskoczyć po niemieckich autostradach, ale belgijskie drogi mają bardzo ciekawy krajobraz ze stał ą ró ż nicą wzniesień . Jazda na nich to przyjemnoś ć , zwł aszcza gdy wspinanie się na kolejne wzgó rze otwiera wspaniał y widok na spokojną dolinę.
Myś lę , ż e do Luksemburga musimy pojechać osobno, jest co zobaczyć , musimy spę dzić w mieś cie kilka dni, wię c najprawdopodobniej zaplanujemy kolejną wizytę w tym stanie podczas naszej kolejnej podró ż y do Europy.
Niemcy: Ten etap naszej podró ż y był osobistym kaprysem i, jak się spodziewał em, okazał się najbardziej ż ywym wraż eniem cał ej wyprawy. Zapewne wielu nie doceni mojego zapał u i raczej nie powtó rzy takiej trasy, ale bardzo chciał em odwiedzić Muzeum Mercedes-Benz w Stuttgarcie i odwiedził em je. I jestem z tego bardzo dumny, bo to niesamowite miejsce. Ale najpierw najważ niejsze.
Noc spę dziliś my w Luksemburgu i idą c za kompetentnymi wskazó wkami nawigatora ruszyliś my w kierunku granicy z Niemcami, któ ra czekał a na nas przy nieco gorszej pogodzie.
Powinienem zauważ yć , ż e pogoda w zasadzie nie rozpieszczał a za bardzo podczas podró ż y, oczywiś cie nie był o zimno, ale w Amsterdamie padał o doś ć czę sto i bardzo mocno, co pozwolił o miejscowym Arabom sprzedać niesamowitą iloś ć taniego parasole na straganach, z któ rych dwa został y kupione, a my w Niemczech miejscami też padał o iw ogó le temperatura rzadko przekraczał a 20 stopni Celsjusza. Nawiasem mó wią c, w drodze do Stuttgartu wpadliś my w jedyny po drodze korek, w któ rym staliś my prawie dwie i pó ł godziny, a komunikatory drogowe co minutę radoś nie relacjonował y stan rzeczy na pobliskich autostradach a szczegó lnie na naszej autostradzie, ale biorą c pod uwagę , ż e nikt z nas nie zna ję zyka niemieckiego, mogliś my rozró ż nić tylko fragmenty zdań , z któ rych, jak są dziliś my, przejś cie zostanie otwarte o godzinie 14.00. Dokł adnie o godzinie 14.00 i niecał ą minutę pó ź niej rozpoczą ł się stream.
Taka punktualnoś ć musiał a być widziana po raz pierwszy w ż yciu. Przyczyną korka był bardzo poważ ny wypadek z udział em co najmniej trzech cię ż aró wek i kilku samochodó w osobowych. Trudno był o ocenić , czy poradził a sobie bez ofiar, czy nie, chociaż , podobnie jak w innych czę ś ciach Europy, na scenie tł oczył o się kilka karetek pogotowia, straż akó w oraz niezliczona iloś ć pojazdó w policyjnych i ratowniczych. Blokada został a kompetentnie odgrodzona i dopuszczono ruch na trzech z czterech pasó w autostrady.
Gdy staliś my w korku, dla mnie osobiś cie najwię kszym problemem był a moż liwoś ć spó ź nienia się do Muzeum Mercedes-Benz, ponieważ nie znaliś my dokł adnego czasu jego pracy, nie znaliś my też jego lokalizacji. Znowu musiał em polegać na GARMIN, pod któ rym wpisał em upragniony adres: Mercedesstrasse, 100. W efekcie urzą dzenie znó w znalazł o się na wierzchu i już o 16.00 podziwialiś my fenomenalną architekturę gł ó wnego muzeum motoryzacji w moim ż yciu.
Chyba nie ma sensu szczegó ł owo opisywać muzeum, skoro nawet najbardziej doś wiadczony pisarz, do któ rego się nie uważ am, nie bę dzie w stanie wyrazić sł owami wszystkiego, co mieliś my okazję tam zobaczyć . Mogę tylko powiedzieć , ż e cena biletu wstę pu 8 euro szczerze mnie zaskoczył a swoją skromnoś cią . Ceny pamią tek, któ rych pod dostatkiem eksponowano na pierwszym pię trze muzeum, ró wnież nie wywoł ywał y alergii. To prawda, ż e jakoś ć pamią tek nadal wymaga monitorowania, na przykł ad już uporzą dkował em zegar ś cienny z symbolami marki, któ rą kupił em dwa razy, kategorycznie nie trzymają strzał ki, ale torba sportowa okazał a się być po prostu niesamowity, jak duż y ceramiczny kubek. Przede wszystkim pochwał y i jakoś ć modeli samochodó w, któ re w ró ż nych skalach prezentowane są w niewiarygodnej iloś ci. Jednym sł owem raj dla dzieci.
Ogó lnie Stuttgart, mimo ż e miasto jest tysią cprocentowo uprzemysł owione, wywarł bardzo pozytywne wraż enie. Ekologia jest tam wyraź nie znakomita, w przeciwień stwie do naszego rodzimego Lipiecka z jego produkcją metalurgiczną . Jednocześ nie Stuttgart nie jest wyraź nie centrum turystycznym, z wyją tkiem fabryk i fabryk, najwyraź niej nie ma w nim wiele do zobaczenia, ale w muzeum był o zaskakują co wielu Rosjan, gł ó wnie z dzieć mi, któ rzy z niesamowitą rozkoszą ” sterowania” duż ym liniowcem turystycznym Travego i przyjazną dla ś rodowiska ś mieciarką . W wieku dwunastu lat, za taką iloś ć obł ę dnie pię knych samochodó w zgromadzonych w jednym miejscu, zdecydowanie sprzedał abym swoją ojczyznę za podroby.
Dotarliś my też na wystawę niedź wiedzi. Tak, tak, niedź wiedzie. Znajdował się na centralnym placu miasta i nosił nazwę „Sztuka tolerancji. Kumple misie.
Znaleź liś my hotel przez Internet, po raz kolejny zachwycają c się ł atwoś cią rezerwacji w Europie. Wystarczył o zadzwonić do administratora i podyktować numer karty kredytowej. Graff Zeppelin okazał się pię knym hotelem w doskonał ej lokalizacji. Zjedliś my kolację w hotelowej restauracji, gdzie degustował am chyba najlepsze piwo cał ej wyprawy, muszę przyznać , ż e Niemcy wiedzą jak warzyć piwo, to był o kilkakrotnie testowane w ró ż nych restauracjach w cał ym kraju.
Droga do Rostocku zaję ł a cał y nastę pny dzień , choć nie spieszyliś my się i kilka razy zatrzymywaliś my się , m. in. w cudownej wiejskiej restauracji, skrę cają c na kilka kilometró w z drogi. Doradzę , jeś li chcesz spró bować prawdziwego jedzenia, bez wzglę du na to, do jakiego kraju w Europie się wybierasz, nie jedz na stacjach benzynowych i w kawiarniach przy autostradzie. Tam z reguł y sprzedają albo pó ł produkty, albo wrę cz fast food.
Lepiej iś ć za drogowskazem do jakiejś miejscowej dziewczyny, a przy wejś ciu na pewno bę dzie przytulna restauracja z mił ą mł odą damą , któ ra nie rozumie ż adnego ję zyka poza swoim ojczystym dialektem, jako kelnerka i peł noprawny dom- wykonane, w wię kszoś ci przypadkó w, ż ywnoś ć . Tutaj w jednej z tych restauracji jedliś my obiad w drodze do portu.
Rostock przywitał nas zbliż ają cym się huraganem i bardzo punktualnymi Estoń czykami, któ rzy opó ź niali wejś cie na prom o trzy godziny. Wyjaś nię przyczynę cał ej tej hań by: nie udał o nam się kupić biletó w na prom FINNLINES w drodze powrotnej, wszystko był o już zarezerwowane (choć prom został zamó wiony prawie dwa miesią ce przed rozpoczę ciem podró ż y) i jak niezbę dnego ś rodka, zaproponowano nam wypł ynię cie promem TALLINK. Naszym zdaniem Tallink nie moż e się ró wnać z Finnlines. Ani pod wzglę dem jakoś ci obsł ugi, ani poziomu wyposaż enia promu.
Choć Estoń czycy starają się okazywać dobrą wolę , wcią ż nieufnie podchodzą do Rosjan, po fiń skiej wygodzie na pokł adzie TALLINK SUPERFAST IX nie pozostał ani ś lad. Nie ma otwartego pokł adu ze stolikami, ceny w barach są wyż sze, bufet sł abiej zorganizowany, weź cie chociaż pod uwagę fakt, ż e nie rezerwują dla Was stolika podczas rejsu (prom jest ogromny, nie bę dzie wystarczy dla wszystkich), ale pasaż erowie są rozdzielani, gdy docierają do jadalni. W zwią zku z tym czasami trzeba był o czekać w kolejce, aby usią ś ć do jedzenia, podczas gdy stoł y najczę ś ciej nie miał y czasu na rezerwację i proces jedzenia zamieniał się w prawdziwą udrę kę , zamiast w przyjemnoś ć . Do tego cena biletu, choć generalnie był a niż sza o 100 euro, to jednak kabina czasami i pod wzglę dem powierzchni był a gorsza od fiń skiej (7 mkw. zamiast 16 w FINNLINES) i jakoś ci obsł ugi , jak powiedział em, był niż szy.
Poza tym statek jest bardzo chwiejny, przy oknie kabiny znajdował się jakiś wł az, któ ry przy dzikim odgł osie wł ą czanego silnika elektrycznego marynarze otwierali / zamykali w odstę pach pó ł godzinnych. Ogó lnie wraż enie nie był o szczegó lnie przyjemne. Odnotuję tylko jeden niepodważ alny plus promu TALLINK, któ ry w koń cu nie pozwolił nam umrzeć z nudó w na pokł adzie, to obecnoś ć darmowego internetu Wi-Fi w kabinie przez cał y rejs. Nawiasem mó wią c, wię kszoś ć hoteli zapewnia ró wnież bezpł atne Wi-Fi, choć tylko w miejscach publicznych, ale w Helsinkach i Amsterdamie sieć był a nawet w pokojach, za co specjalne podzię kowania dla administracji hotelu.
Finlandia: Tu jesteś my u siebie. Ta myś l nawiedził a nas wszystkich, gdy tylko opuś ciliś my pokł ad estoń skiego statku i weszliś my na lą d Finlandii. Po dwó ch latach z rzę du odwiedzania tego pię knego, mał ego pó ł nocnego kraju, spokojnie zakochaliś my się w nim do szpiku koś ci. Wszystko tutaj był o znajome, jasne, proste.
Ludzie szczerze się do nas uś miechali, wydawał o mi się , ż e są bardzo lojalni wobec naszych rodakó w, choć to zrozumiał e, rosyjscy turyś ci zostawiają w Finlandii duż o pienię dzy, a ich niekochanie jest obarczone katastrofą dla branż y turystycznej tego kraju.
Tym razem domek znajdował się w Pó ł nocnej Karelii, niedaleko miasteczka Nurmes (NURMES), gdzie regularnie chodziliś my na zakupy. Znowu zostawię naturę bez komentarza, bo jest pię kna i zasł uguje na to, by ją zobaczyć na ż ywo. Ś wietna tafla jeziora, w któ rej odbijają się refleksy zachodzą cego nad lasem sł oń ca, do dziś tkwi w mojej pamię ci. Jak wszę dzie w Finlandii, na jeziorze jest duż o ryb, naprawdę niewdzię cznym zadaniem jest ł apanie ich z brzegu, wyś ledziliś my miejscowych „tubylcó w” wspaniał y sposó b na „wł ok” jeziora z spinningiem, puszczaniem przynę ty z ł odzi motorowej okoł o trzydziestu metró w i poruszają cej się z mał ą prę dkoś cią.
Tak wię c udał o nam się zł owić mał ego szczupaka i sporo porzą dnych okoni, kilka razy bardzo duż a ryba odpadł a, pstrą gi bardzo mi się chciał o, ale przynę ty nie podniosł em. Nie jesteś my zawodowymi rybakami, ale amatorami.
Spokó j, z jakim ż yje Finlandia, niesamowicie uderza Rosjanina. Rzeczy, któ re są najczę stsze dla Finó w, Rosjan wydają się być czymś niezwykł ym. Na przykł ad, jak moż na utrzymać domek poł oż ony 500 metró w od ruchliwej autostrady bez pojedynczej kraty w oknach. Dlaczego sprzę t wę dkarski pozostawiony na stole pod domem przez cał y pobyt w domku nie został skradziony pierwszego dnia, gdy tam byliś my, i wiele z tego.
Pomysł na dotarcie z Nurmes do Tampere na planowane zakupy okazał się nieopł acalny, odległ oś ć był a zbyt duż a.
Dzię ki ż yczliwym ludziom, któ rzy piszą opinie o wycieczkach w internecie, wyczytaliś my tam, ż e sto kilometró w od naszego miejsca zamieszkania znajduje się mał e, ale bardzo godne pod każ dym wzglę dem miasto Kuopio (KUOPIO). Populacja to tylko okoł o 8000 osó b, podczas gdy cał e centrum skł ada się z ogromnych hipermarketó w, któ re sprzedają wszystko, od szczoteczki do zę bó w po ubrania czoł owych ś wiatowych producentó w. Nie ma wą tpliwoś ci co do jakoś ci rzeczy, Finowie są w tym niezwykle skrupulatni, mogę powiedzieć , ż e trzy pary tenisó wek, kupione rok temu na wyprzedaż y w Lahti (LAHTI) za 20 euro za parę , są noszone idealnie i mają nawet nigdzie nie noszony. To mó wi o najwyż szej jakoś ci rzeczy sprzedawanych w Finlandii, nawet na prowincji. Nie mogliś my poró wnać cen z Helsinkami, bo nie udał o nam się odwiedzić sklepó w w stolicy, znają cy się na rzeczy ludzie piszą , ż e na prowincjach wszystko jest tań sze, mimo ż e nie są gorszej jakoś ci. Zdecydowanie się z tym zgadzamy.
A w Kuopio jest ś wietna restauracja rybna SAMPO, w któ rej cał e menu skł ada się z siedmiu dań i wszystkie są zrobione z sielawy. Byliś my tam dwa razy, poszliś my specjalnie na spró bowanie wszystkich siedmiu dań , w efekcie spró bowaliś my sześ ciu i nie mogliś my powiedzieć , któ re z nich był o smaczniejsze, wszystkie są przygotowywane wedł ug starych przepisó w (restauracja jest bardzo stara, moż na to zobaczyć ) i niesamowicie smaczne. Podają też piwo w kuflach, któ re był y w każ dej knajpie w czasach sowieckich, ale teraz gdzieś zniknę ł y, nostalgia. Wieczorem jest problem ze znalezieniem wolnego stolika, restauracja nie zna problemó w z goś ć mi pomimo niedostatku menu i prymitywnej atmosfery. Jako lokalny egzotyk zdecydowanie powinieneś odwiedzić , nie poż ał ujesz.
Dziesię ć dni na rozpię toś ci jeziora