Вот мы и приехали. Бесконечные новогодние праздники, наполненные суетной истерией всепоглощающего шоппЫнга, алкоголем и скукой остались позади. Перелет из Ростова-на -Дону с посадкой в Волгограде и пересадкой в Калининграде тоже. Лохматый таможенник, привычным движение шлепнул штамп в паспорт, не взглянув на его обладателя и спустя ещё три часа, после серии головокружительных серпантинов, очень напоминающих сочинскую трассу, мы на месте. Вот она Червиния. На дворе уже ночь, Червиния, какая ты? Мы не ошиблись в выборе? Наш микроавтобус с десятком Русских туристов паркуется у гостиницы, на самом въезде в поселок. Мы на выход первые. Лыжи в руки сумки в зубы, грацие водителю, (и как у него ухо не болит? Три час дороги - три часа трепа по телефону, наши дамы отдыхают…), двадцать ступенек вверх по лестнице - это и есть наш отель - Брайтхорн. В жизни относительно порядочных людей к коим себя всегда хочется относить, всегда существует нехватка двух вещей: денег и времени. Думаешь - вот завтра, вот завтра, ну вот точно завтра будет лучше и время и деньги будут, тогда и поедем уж поедем. Нет, не будет. И если не поехать сейчас, не поехать никогда. Как было - так и есть, как есть - так и будет. Изодня в день пройдет ещё одно лето/год.... А ты так и будешь ждать лучших дней. К чему это я? Ах да, как мы выбирали место отдыха в условиях ограниченных ресурсов. С курортом было проще, выбирали невзирая на ценник, ориентируясь исключительно на технические характеристики. А ну-ка 400 км. трасс на самом высокогорном курорте Италии с возможностью катания в Швейцарии! ? Выбор очевиден для каждого настоящего лыжника. А мы вроде настоящие. Или нам так этого хочется…? Конечно, можно найти курорт и подешевле, в ожидании лучших дней. На курорте экономить не стали. С отелем дело обстояло сложнее. Денег, даже если есть время, всегда мало, однако рассматривать для проживания апартаменты мы всё же не стали, как то непривычно и совсем уж по студенческий. Ах, где мои 17 лет или 27 на крайний случай. Да и выгодным такое жилье становится для компании, от 4 человек. На *** звезды денег пожалели, на **** просто не было. Вот и решили рискнуть. Выбрали самый дешевый отель - ** звезды, с «+»ом, ха-ах. Называется Брайтхорн. Почитали отзывы в Интернете…. Кто во что горазд, как всегда и везде. Кому суп жидкий, кому жемчуг мелкий, руки копирайтеров не обнаружили, откровенно негативной информации тоже, решили - пойдет! Итак, отель. Находится на въезде в поселок, по правую сторону дороги. Ничем не примечательное традиционное 4-х этажное здание комбинированной каменно-срубовой архитектуры на склоне горы. От дороги отделено узкой полоской тротуара. Часть окон выходит в лес, часть смотрит на долину и сам курорт. Двадцать ступеней вверх – вот и вход, слабо освещенный рождественской гирляндой. Скрипит деревянная дверь, (в Италии нет металлопластиковых дверей и окон, если это не офисно-производственные здания. Итальянцы трепетно относятся к своей культуре, истории и архитектуре и не позволяют поганить облик своих, даже не самых старых (старых тем более), как например Червиния городков подобным «новшествам». Нет в Италии и «сайдингов» с «металлочерепицами» и тем более позорным профнастилом – не комильфо! ) входим внутрь. Тепло. Приятный запах смолистого дерева, приглушенный свет. Стол. На столе кот. Большой серый, дворовый. Ухом не ведет. Больше - никого. На наш зов появляется приятная темноволосая барышня средних лет – администратор, жена хозяина отеля. Отель семейный. Ну что ж уже не плохо. Благодаря стараниям моей спутницы, жены красавицы, несчадно себя насиловавшей изучением итальянского перед поездкой, нам удается сносно объясниться и не только заполучить угловой номер последнего этажа (чем меньше соседей, тем тише а чем выше - вид лучше) с панорамным видом на весь курорт, но и расположение хозяйки отеля. - Русская а говорит по нашему (ихнему)! Сразу бонус! Учите уголовны. . тьфу, языки господа. Поднимаемся в номер, по ходу нашего движения лестницы и полы жалобно поскрипывают, на стенах творения не известных художников наших дней. Все маленькое узенькое, чистое. На встречу попадает горничная, Русская. Номер. Небольшое помещение, небрежно обшитое деревом, до потолка если постараться можно достать рукой, два окна, балкона нет, стандартный набор мебели не самого высшего качества. Оказывается, не только в России заборы делают из дерева, а мебель из опилок – здесь тоже. Санузел. Санузел как санузел, вроде чисто и вода горячая идет, что еще нужно? Открываем окно - врывается свежий, морозный воздух, моментально становится прохладно, батареи едва живые. Душ. Коньяк - закусываем колбасой привезенной из дома. Ужин программой не предусмотрен, идти куда то по морозцу (-8-10С), после 20 часов дороги нет сил. Всё. Отбой! Утро радует хорошей погодой и красивым видом из окон. Кто то в отзывах писал про автостоянку под окнами отеля, мешает мол и вид портит, если бы не прочитали то стоянку и не заметили бы вовсе за сказочной красотой горных вершин нависающих и над стоянкой и над самой долиной. Всё субъективно и каждый видит то, что хочет. Кто стоянку и мусорные баки, кто пик Монте Червино в лучах восходящего солнца… Идем на завтрак. Столовая на первом этаже. Чисто, быстро, культурно. Еда - типа шведский (правильно - Русский, это потом Шведы, на русских князей насмотревшись и обзавидовавшись, себе на вооружение такой тип трапезы приняли) стол на Итальянский манер. Разносолья и обилья блюд не наблюдается. Сильно не разъешься, ладно, завтрак всё же. Пока, общее впечатление от отеля – вполне прилично. О «городе». Городок Червиния крайне не велик размером. Пройти, не торопясь, из конца в конец по главной и чуть ли не единственной улице заимет не более 20 мин. Развлечь себя после лыж особенно не получится. Дискотек нет, (и слава богу)! Шппин слабый. Катка нет бассейна тоже. Зато тихо и спокойно. Публика весьма приличная и краснеть, сторонясь от соотечественников, не пришлось ни разу. Хотя Русских, очень много. Есть несколько магазинов, супермаркет, сувенирные лавки, спорт. Магазин, прокат, банк…. Не много, но всё необходимое есть. Городок находится в стороне от шумных трасс, центр (метров 500) и вовсе пешеходный. Растительность, практический отсутствует, если не считать кое-где попадающуюся лиственницу. На центральной площади стоит часовня и это, наверно единственная достопримечательность, ежечасно и совсем не тихо оглашающая окрестности ударами колокола. Бары и рестораны представлены во множественном количестве. В большинстве пытаются говорить на Русском. С права от площади есть «Русский» ресторан или скорее ресторан для Русских с официантами из Молдавии. Прямо на площади стоит указатель «Русским сУда» и стрелка – не промахнетесь. Готовят вполне прилично и цены как везде. Есть даже пельмени. Катание. От отеля Брейтхорн, до ближайшего подъемника метров 700-800 немного в гору. Говорят, ходит бесплатный автобус. Ни разу не видели, ходили пешком, в чем есть плюс – разминка и минус - тяжеловато, в лыжных ботинка, с лыжами на плече, в гору на 2000 мерах, без акклиматизации, после вчерашнего «Новокубанского». Семь потов сойдет. Идти по тротуар, почти через весь поселок. Купить ски-пас можно по пути, на каждом углу – проблем нет. Цена катания на день только на Итальянской стороне 36 евро, на Итальянской и Швейцарской - 50. Если брать на неделю или даже на 2 дня сразу – дешевле. Экономия на наш взгляд не значительная, а в случае форс-мажера, не погода, например или граппа «не свежая» попалась, свет отключили (шутка) денег не вернут. Поэтому ски-пасы брали всегда на день, откатал и спи спокойно, в холодном, как оказалось номере. С отоплением в номерах оказалось проблема – экономят паразиты! Ходили, просили включить сильней - не помогло, пришлось звонить представителю тур. фирмы на курорте и ругаться, попутно объясняя хозяевам понятными всем жестами где мы их экономию видели. Что помогло больше - не знаю, но сразу потеплело. Причем хозяева на нас не обиделись. Видимо это в порядке вещей и явно не в первой. Так, отвлеклись. Вот мы и на нижней/нижних станциях канатки. Очередей нет. В воздухе витает запах кофе из окружающих станцию забегаловок, где можно простенько перекусить – 25-35 евро на двоих. (Плотный ужин с бутылкой местного вина – так себе, обойдется в 45-60 евро, на двоих конечно. ) Кругом слышна Русская речь. Нашего брата не просто много! – до 30%! Долгожданное клац, клац, пукк – прошли турникет, вот он первый подъем! Если счастье есть то оно здесь! Про подъемники писать не буду – всё отлично, всего достаточно, особенно на Швейцарской стороне. Трассы ухоженные не очень, крутые, пологие – всякие, на любой вкус и уровень катания. Зона катания просто поражает. Она гигантская. Если взять склоны Муссу Ачитар, что в Домбае, и умножить на 10 будет примерно так. И это только Итальянская сторона – 200 км. маркированных трасс. А не маркированных? По дороге на курорт нас убедительно и неоднократно просили кататься только по трассам, предупреждая о «злобном лыжном патруле» отбирающем ски-пасы без разговоров за внетрассовое катание. Но какой Русский не любит… За неделю катания патруль видели один раз, парни мирно развалясь в шезлонгах потягивали, нечто из чашек, и вряд ли это был чай. Снега много, но выпал давно и успел слежаться катание довольно жесткое. В течение дня температура воздуха выше – 5оt внизу, в поселке не поднималась, на склонах чем выше - тем холодней, в отдельные дни на высоте боле 3000 метров t опускалась до -19о. Но мы были готовы. Одежда теплая, запасы «Новокубанского» достаточные…. Масса кафе, кафе-столовых быстрого обслуживания прямо на склонах, где можно не только быстро и кстати не дорого перекусить, не оставив морозу ни единого шанса. Конечно, имея в достаточности такой ресурс как деньги, приятней кататься в шортах и в марте, дороже, % на 20-30 и очереди бывают, но оно того стоит! Есть возможность – лучше ехать в марте, но эта рекомендация относится только к высокогорным курортам с большим количеством снега выпадающего за зиму. В противном случае есть все шансы натолкнуться на «квашню» с обеда и лёд с утра. Резюме. Поездкой остались довольны, очень. За относительно небольшие деньги 11.000 руб. , на двоих, за 8 дней, итого, получили массу новых впечатлений, потрясающе покатались, горнолыжные склоны и горные виды выше всяких похвал! Со смотровой площадки, на вершине Малого Матерхор, открывается просто фантастический вид на горы - обязательно советую посетить! Побывали и покатались на Швейцарской стороне, надышались чистейшим воздухом, в Цермате запрещено автомобильное движение. Поднялись на горной железной дороге идущей из центра Цермата прямо на склоны - впечатляет, съездили в Милан (без шоппЫнга). Что ещё? Испробовали местных вин – не советую, кислятина и граппы (итальянский виноградный алкогольный напиток крепостью от 40 % до 50 %. ) - очень даже! особенно сливовая! … Отель… Да нормальный отель, вполне приличный, если не брать в расчет отопление и достаточную удаленность от подъемника. Будут вопросы – пишите, отвечу. a-fasad@ya. ru Сергей.
Oto przybyliś my. Niekoń czą ce się ś wię ta noworoczne wypeł nione pró ż ną histerią wszechogarniają cych zakupó w, alkoholu i nudy pozostają w tyle. Lot z Rostowa nad Donem z mię dzylą dowaniem w Woł gogradzie i przesiadką w Kaliningradzie. Kudł aty celnik zwyczajnym ruchem wbił pieczą tkę w paszporcie, nie patrzą c na jej wł aś ciciela, i po kolejnych trzech godzinach, po serii oszał amiają cych serpentyn, bardzo przypominają cych szosę z Soczi, jesteś my na miejscu. Oto Cervinia. Na dworze już jest noc, Cervinia, czym jesteś ? Czy dokonaliś my zł ego wyboru? Nasz minibus z kilkunastoma rosyjskimi turystami zaparkowany jest pod hotelem, przy samym wejś ciu do wsi. Wyjeż dż amy jako pierwsi. Narty w rę kach z torbą w zę by, ł aska dla kierowcy, (a jak nie boli go ucho? Trzy godziny jazdy - trzy godziny gadania przez telefon, nasze panie odpoczywają...), dwadzieś cia stopni w gó rę schody - to nasz hotel - Breithorn. W ż yciu stosunkowo przyzwoitych ludzi, do któ rych zawsze chce się odnosić , zawsze brakuje dwó ch rzeczy: pienię dzy i czasu. Myś lisz - to jutro, to jutro, no to na pewno jutro bę dzie lepiej i bę dzie czas i pienią dze, potem pojedziemy, pojedziemy. Nie, nie bę dzie. A jeś li nie pó jdziesz teraz, nigdy nie odejdziesz. Jak był o - tak jest, jak jest - tak bę dzie. Każ dego dnia minie kolejne lato/rok....Nie moż esz się doczekać lepszych dni. Dlaczego jestem? O tak, jak wybraliś my miejsce na wakacje w warunkach ograniczonych zasobó w. Z resortem był o ł atwiej, wybrali bez wzglę du na cenę , skupiają c się wył ą cznie na parametrach technicznych. Có ż , 400 km. trasy w najwyż ej poł oż onym kurorcie gó rskim we Wł oszech z moż liwoś cią jazdy na nartach w Szwajcarii! ? Wybó r jest oczywisty dla każ dego prawdziwego narciarza. A my jesteś my prawdziwi. Czy naprawdę tego chcemy. . . ? Oczywiś cie moż na znaleź ć tań szy kurort, w oczekiwaniu na lepsze dni. Oś rodek nie oszczę dzał . W hotelu był o trudniej. Nawet jeś li jest czas, zawsze jest mał o pienię dzy, ale nadal nie braliś my pod uwagę mieszkań do zamieszkania, ponieważ jest to niezwykł e i cał kowicie studenckie. Ach, gdzie są moje 17 lat, czy 27 lat. Tak, a takie mieszkanie staje się opł acalne dla firmy skł adają cej się z 4 osó b. Gwiazdy ż ał ował y pienię dzy na ***, po prostu nie był o pienię dzy na ****. Postanowiliś my wię c zaryzykować . Wybraliś my najtań szy hotel - ** gwiazdki, z "+" ach, ha-ach. Nazywany Breithorn. Przeczytaj recenzje online. . . Kto w jakim stopniu, jak zawsze i wszę dzie. Komu zupa jest pł ynna, komu pereł ki są mał e, copywriterzy też nie znaleź li ż adnych szczerze negatywnych informacji, postanowili – wystarczy! Wię c hotel. Znajduje się przy wjeź dzie do wsi, po prawej stronie drogi. Niezwykł y tradycyjny 4-kondygnacyjny budynek o poł ą czonej architekturze z bali kamiennych na zboczu gó ry. Od drogi oddziela ją wą ski pas chodnika. Niektó re okna wychodzą na las, inne na dolinę i sam oś rodek. Dwadzieś cia stopni w gó rę - oto wejś cie, sł abo oś wietlone ś wią teczną girlandą . Skrzypią drewniane drzwi (we Wł oszech nie ma drzwi i okien metalowo-plastikowych, jeś li nie są to budynki biurowe i przemysł owe. Wł osi są wraż liwi na swoją kulturę , historię i architekturę i nie pozwalają zepsuć wł asnego wyglą du, nie nawet te najstarsze (zwł aszcza te stare), jak Cervinia gorodki podobne „innowacje”. We Wł oszech nie ma „sidingó w” z „blachami” i jeszcze bardziej wstydliwej tektury falistej – nie comme il faut! ) Wchodzimy do ś rodka. Ciepł y. Przyjemny zapach ż ywicznego drewna, przytł umione ś wiatł o. Stó ł . Na stole jest kot. Duż y szary, podwó rko. Ucho nie prowadzi. Nikt inny. Na nasz telefon pojawia się sympatyczna ciemnowł osa pani w ś rednim wieku - administratorka, ż ona wł aś ciciela hotelu. Hotel rodzinny. Có ż , już nie jest ź le. Dzię ki staraniom mojej towarzyszki, pię knej ż ony, któ ra niestety przed wyjazdem zgwał cił a się nauką wł oskiego, udaje nam się znoś nie wytł umaczyć i nie tylko dostać naroż ny pokó j na ostatnim pię trze (im mniej są siadó w, tym ciszej i wyż ej). widok jest lepszy) z panoramicznym widokiem na cał y oś rodek, ale i lokalizację wł aś ciciela hotelu. - Rosyjski mó wi naszym (ich)! Natychmiastowy bonus! Dowiedz się przestę pcy. . Ugh, ję zyki panowie. Wchodzimy do pokoju, w trakcie naszego ruchu schody i podł ogi skrzypią ż ał oś nie, na ś cianach pojawiają się dzieł a nieznanych artystó w naszych czasó w. Wszystko jest mał e, wą skie, czyste. Na spotkanie przychodzi pokojó wka, Rosjanka. Numer. Pokoik mał y, niedbale obszyty drewnem, przy duż ym wysił ku moż na się gną ć rę ką do sufitu, dwa okna, brak balkonu, standardowy komplet mebli nie najwyż szej jakoś ci. Okazuje się , ż e nie tylko w Rosji ogrodzenia są wykonane z drewna, ale takż e powstają tu meble z trocin. ł azienka. Ł azienka jest jak ł azienka, wydaje się czysta, a woda jest gorą ca, czego jeszcze potrzebujesz? Otwieramy okno - wpada ś wież e, mroź ne powietrze, od razu robi się chł odno, baterie ledwo wył adowane. Kabina prysznicowa. Koniak - mamy przeką skę z kieł basą przywiezioną z domu. Kolacja nie jest przewidziana programem, idź gdzieś na zimno (-8-10C), po 20 godzinach nie ma sił y na podró ż . Wszystko. Koniec! Poranek cieszy dobrą pogodą i pię knym widokiem z okien. Ktoś w recenzjach napisał o parkingu pod oknami hotelu, mó wi, ż e przeszkadza i psuje widok, gdyby nie czytał parkingu i nie zauważ ył by w ogó le za bajecznym pię knem wiszą cych szczytó w gó rskich parking i nad samą doliną . Wszystko jest subiektywne i każ dy widzi, czego chce. Kto jest parkingiem i ś mietnikami, kto jest szczytem Monte Cervino w promieniach wschodzą cego sł oń ca. . . Chodź my na ś niadanie. Jadalnia na pię trze. Czysty, szybki, kulturalny. Jedzenie - jak szwedzkie (poprawnie - rosyjskie, potem Szwedzi, widzą c doś ć i zazdroś ciwszy rosyjskim ksią ż ę tom, przyję li dla siebie tego typu posił ek) stó ł po wł osku. Nie obserwuje się soli i obfitoś ci potraw. Nie zjesz duż o, ok, ś niadanie jeszcze. Jak dotą d ogó lne wraż enie hotelu jest cał kiem przyzwoite. O mieś cie. Miasto Cervinia jest niezwykle mał e. Spacer powoli od koń ca do koń ca gł ó wną i prawie jedyną ulicą zajmie nie wię cej niż.20 minut. Po nartach nie bę dzie moż na się bawić . Nie ma dyskotek (i dzię ki Bogu)! Spin jest sł aby. Nie ma też lodowiska. Ale jest cicho i spokojnie. Publicznoś ć jest bardzo przyzwoita i zarumieniona, stroni od rodakó w, nigdy nie musiał a. Chociaż Rosjan jest duż o. Jest kilka sklepó w, supermarket, sklepy z pamią tkami, sport. Sklep, wypoż yczalnia, bank…. Niewiele, ale wszystko, czego potrzebujesz, jest tam. Miasto poł oż one jest z dala od hał aś liwych autostrad, centrum (500 metró w) jest cał kowicie wył ą czone z ruchu koł owego. Roś linnoś ć praktycznie nie istnieje, z wyją tkiem sporadycznego modrzewia. Na centralnym placu znajduje się kaplica i to chyba jedyna atrakcja, któ ra co godzinę i wcale nie cicho obwieszcza okolicę dzwonami. Bary i restauracje są obfite. Wię kszoś ć pró buje mó wić po rosyjsku. Wystą pił problem z ogrzewaniem w pokojach - pasoż yty oszczę dzają ! Poszliś my, poprosiliś my o mocniejsze wł ą czenie - to nie pomogł o, musiał em zadzwonić do przedstawiciela trasy. firmy w oś rodku i przysię gam, po drodze tł umaczą c wł aś cicielom zrozumiał ymi dla każ dego gestami, gdzie widzieliś my ich oszczę dnoś ci. Co bardziej pomogł o - nie wiem, ale od razu się rozgrzał o. A wł aś ciciele nie byli przez nas uraż eni. Najwyraź niej jest to w porzą dku rzeczy i najwyraź niej nie jest to pierwsze. Tak, dygresja. Tutaj jesteś my przy dolnej/dolnej stacji kolejki linowej. Nie ma kolejek. W powietrzu unosi się zapach kawy z knajpek otaczają cych stację , gdzie moż na po prostu coś przeką sić - 25-35 euro za dwoje. (Obfita kolacja z butelką lokalnego wina - tak sobie, bę dzie kosztować.45-60 euro, oczywiś cie dla dwojga. ) Wszę dzie sł ychać rosyjską mowę . Nasz brat to nie tylko duż o! - do 30%! Dł ugo wyczekiwany klak, klak, pukk - miną ł em koł owró t, oto pierwszy wzlot! Jeś li szczę ś cie istnieje, to jest tutaj! O wycią gach nie bę dę się rozpisywał - wszystko w porzą dku, wszystkiego doś ć , szczegó lnie po stronie szwajcarskiej. Trasy nie są zbyt dobrze utrzymane, strome, ł agodne - wszelkiego rodzaju, na każ dy gust i poziom narciarstwa. Teren narciarski jest po prostu niesamowity. Ona jest gigantyczna. Jeś li weź miesz stoki Mussu Achitar, któ re znajduje się w Dombay i pomnoż ysz je przez 10, to bę dzie mniej wię cej tak. A to tylko strona wł oska - 200 km. oznakowane szlaki. Ale nie oznaczone? W drodze do oś rodka byliś my przekonują co i wielokrotnie proszeni o jazdę tylko na stokach, ostrzegają c o „zł ym patrolu narciarskim” zabierają cym skipassy bez mó wienia o nartach poza trasami. Ale jaki Rosjanin nie lubi… W cią gu tygodnia na nartach patrol był raz widziany, chł opaki spokojnie wylegują cy się na leż akach popijali coś z kubkó w i mał o prawdopodobne, ż eby to był a herbata. Ś niegu jest duż o, ale już dawno spadł i jazda był a doś ć cię ż ka. W cią gu dnia temperatura powietrza jest wyż sza - 5оt poniż ej, we wsi nie podnosił a się , na stokach wyż ej - tym zimniej, w niektó re dni na wysokoś ci ponad 3000 metró w t spadał a do -19о. Ale byliś my gotowi. Ubrania są ciepł e, zapasy Novokubansky są wystarczają ce.... Duż o kafejek, kafejek fast food tuż na stoku, gdzie moż na nie tylko szybko i przy okazji niedrogo przeką sić , nie pozostawiają c szans na mró z. Oczywiś cie mają c zasó b, jakim są pienią dze, w marcu przyjemniej jeź dzi się w kró tkich spodenkach, jest droż ej o 20-30% i są kolejki, ale warto! Jest taka moż liwoś ć - lepiej jechać w marcu, ale to zalecenie dotyczy tylko kurortó w wysokogó rskich, gdzie zimą pada duż o ś niegu. W przeciwnym razie istnieje szansa, ż e rano natkniemy się na „ugniatanie” z lunchu i lodu. Streszczenie. Byliś my bardzo zadowoleni z wyjazdu. Za stosunkowo niewielkie pienią dze 11.000 rubli. , we dwoje, w sumie w 8 dni dostaliś my wiele nowych wraż eń , przejechaliś my niesamowitą jazdę , stoki narciarskie i gó rskie widoki są nie do pochwał y! Z tarasu widokowego, na szczycie Mał ego Materhoru otwiera się fantastyczny widok na gó ry – zdecydowanie polecam! Zwiedziliś my i jechaliś my po stronie szwajcarskiej, oddychaliś my najczystszym powietrzem, w Zermatt obowią zuje zakaz ruchu samochodowego. Wspinaliś my się kolejką gó rską jadą cą z centrum Zermat bezpoś rednio na stoki - imponują ca, pojechaliś my do Mediolanu (bez zakupó w). Co jeszcze? Pró bowaliś my lokalnych win - nie radzę , kwaś ne mię so i grappa (wł oski winogronowy napó j alkoholowy o mocy od 40% do 50%. ) - bardzo! zwł aszcza ś liwka!...Hotel...Tak, normalny hotel, cał kiem przyzwoity, jeś li nie weź mie się pod uwagę ogrzewania i wystarczają cej odległ oś ci od wycią gu. Bę dą pytania - pisz, odpowiem. a-fasad@ya. ru Siergiej.