Отель очень спокойный, нешумный. Номера всегда чистые, убирались каждый день. В номере есть чай, кофе, чайник. Мы ездили вдвоем, молодая пара 28-29 лет. Остались очень довольны: качеством обслуживания и гостеприимством персонала. Как лучше всего решить вопрос с багажом, собираясь домой: Разрешается провозить авиакомпанией «Ютейр», туроператор Анекс Тур 15 кг багаж и ручная кладь 5 кг. Ручную кладь можно набрать и больше, я думаю до 10 кг спокойно, так как на нее совсем не обращают внимание при регистрации. Самое главное сумку либо рюкзак за плечо и стоять со спокойным видом. Рюкзаки для этого дела можно купить на любом рынке, они выглядят очень прилично и при этом достаточно практичны. Мы сглупили и необдуманно купили сумку, о чем я впоследствии пожалела. Сторговались на рынке в Колве за такую сумку на 300 рупий. Действия в аэропорту при вылете: Заполняется анкета (на английском языке), необходимо занять очередь для взвешивания Вашего багажа, взвешивается только он( ручную кладь взвешивать не надо!! ! ). Сразу как заходите в аэропорт напротив входа стоит прибор для сканирования (на лево к стойкам регистрации идти не надо!! ! ). За 2.5-3 часа до вылета запускают ленту и сканер и просматривают багаж. Затем идем в очередь на регистрацию. Багаж взвешивали тщательно, за перевес до 2 кг со слов наших соседей не брали за перевес. У нас самих был перевес 900 гр и нам ничего не сказали. У одних пассажиров на двоих был багаж не 30кг как положено, а 40 с лишним они попытались схитрить и сказать, что это общий вес на троих по билету. Но почему то не прокатило и парень сунул сколько-то долларов за перевес индусу и тот сразу же засунул эти деньги в карман и успокоился. Обращаю внимание что на ручную кладь абсолютно всю необходимо прикрепить специальные жетончики на резиночке, которые даются при регистрации. Сделать это надо обязательно, так как они будут проверяться на входе в самолет. Каждая сумка проверяется отдельно. Нас привезли в аэропорт ночью все делалось достаточно быстро и на регистрации на наш рейс в зале были только мы. Затем, когда мы проходили таможню вместе с нами проходили другие пассажиры, но очередь проходит очень быстро и незаметно. В зале ожидания есть совсем крохотный Дютик, в котором ничего кроме алкоголя, пары шоколадок, сувенирного чая купить нельзя. Там просто ничего больше нет. Если Вы рассчитывайте купить там сувениры и косметику, вы этого не купите. Ориентировочно в 4 утра по их местному времени открылся маленький магазинчик «Гималаи», в котором я потратила оставшиеся рупии. Цену на косметику в 2-3 раза больше чем установленный цены в аптеках города. Продавец молоденькая девушка, которая цену называет сама, так как цена даже не напечатана. Но даже эта цена (завышенная ею в 2-3 раза) гораздо дешевле, чем покупать какую либо косметику в России. Так как наш рейс задержали, то мы проголодались и решили купить что-то перекусить. Было открыто лишь одно кафе, в нем я приобрела 2 булки(по типу пицы- нарезанный узкий батон-его лучше не брать, не вкусный) и 1 кока-кола. Все это вышло на 500 рупий. Что в принципе для Индии очень дорого. Как мы сами путешествовали из южного Гоа на север Гоа: Сразу обращаю внимание, что путешествовали из Колвы на Север Гоа с моим парнем мы вдвоем, что абсолютно не рискованно и не страшно, с минимальным знанием английского языка. Мы очень долго не могли определиться каким образом мы поедем к нашим друзьям на север гоа на пляж Анжуна. Созванивались с таксистами, узнавали у местных такси в Колве, цифра везде примерно была одинаковая 2500 руп в один конец(на наши деньги 1200 руб). Понимая какой дешевый у них бензин, мы решили , что это очень дорого, так как дальше мы планировали продолжать путешествия наши по другим пляжам севера ГОА также самостоятельно. И вот однажды вечером, прогуливаясь по Колве, мы обнаружили, что оттуда идет автобус до Маргао. Подошли к молодому парню (который как наши кондукторы в автобусах собирает деньги) и он на ломанном английском смог нам объяснить как мы самостоятельно мы можем добраться до пляжа Анжуны на автобусе. И мы решили рискнуть. От Колвы с конечной остановки около пляжа, там рядом еще висит указатель сколько километров до какого ближайшего пляжа ехать, ходит автобус через каждые 15 минут до Маргао. Ехать примерно 15-20 минут. Стоимость проезда 15 руп на человека. Если ехать туда не на автобусе, а с таксистами с этой же остановке нам называли 400 руп. Есть над чем подумать!!! ! Вы приезжаете на вокзал Маргао. Затем вы подходите к любому «кондуктору»(это мужчины которые в бежевой форме очень похожи на полицейских) и просто ему говорите «Панаджи», он Вам рукой покажет где стоит автобус до Панаджи. Заблудится там просто не возможно, так как там все рядом. Прежде чем сесть в автобус, вы покупаете в кассе билет. Стоимость 30 руп на человека. Спокойно садитесь в автобус и едите до Панаджи. Дорога ориентировочно 40-50 минут, мы ехали в 8 утра пробок не было, было прохладно, добрались очень быстро. Во время поездки в автобусе в окно вы увидите как выращивают и обрабатывают рис местные индианки, проедите 2 моста через реки, да и сама дорога несложная, достаточно быстро автобус едит. При выходе из автобуса Вам надо будет показать Ваш билет. Как только вы вышли, идете прямо к самому вокзалу и спрашивайте у таких же кондукторов «Мопса»- это слудующий пункт уда Вам надо добраться. Кондукторы очень охотно помогают и практически всех кого мы спрашивали владеют минимальным английским. До Мопсы дорога примерно минут 30-40. Стоимость 15 руп на человека. Там Вы приезжаете на местный большой рынок, от которого идут автобусы на все пляжи Северного Гоа. На автобусе так же висят таблички. Так что вы никак не спутайтесь в какой автобус вам сесть. До Анжуны ехать минут 15-20, не больше. Цена 15 руп на человека. Этот же автобус который едет на Анжуну, высадив людей, дальше едет на Вагатор. Рынок в Мопсе от которого вы будете отъезжать большой и там можно купить все что захотите. Мы там купили специи(цена за 1гр 2 руп). Рядом с рынком есть аптека, именно аптека, а не аюрведический магазин, это для тех кто хочет приобрести не косметику а лекарства, типа капли для носа , там очень много таблеток. Вот чего я себе не могу простить так это то, что я заранее находясь в России не посмотрела и не записала название таблеток необходимых мне на английском языке. Моей подруге надо было купить крем от растяжек, мы нашли его именно в этом магазине. Стоил всего 150 руп. Таким образом, наша поездка заняла примерно 2-2.30 часа и потратили мы всего 70 руп на человека. Если сравнивать с той цифрой которую озвучили таксисты 2500 руп, то это просто бесплатно. То есть с Южного Гоа на северное мы добрались всего за 35 рублей на человека. И сколько всего мы увидели своими глазами)))). Для тех кто туристов, которые будут жить в нашем отеле, напишу еще одну подсказку: прям от нашего отеля, напротив, там где ресторан «Коза Ностра», ходит автобус до Маргао (цена 15 руп), то есть не надо добираться самим сначала в Колву а потом в Маргао, автобус в Маргао идет прям от отеля, там проходная остановка, ехать 15 мин. Но приезжает он в Маргао не на автостанцию, а туда, где очень красивый парк. Там вам просто надо спросить у любого водителя, где автобус до Панаджи и вам покажут где сесть на автобус который вас до везет до автостанции Маргао. Ехать всего 5 минут. Заблудиться практически не возможно. Не бойтесь. Как мы сами путешествовали из Колвы до пляжа Палолем: С автобусного вокзала до Маргао до пляжа Палолем мы добирались сами, автобус идет всего 50 минут, он просто несется по горному серпантину и цена всего 40 рупий. За все время пребывания в этой удивительной стране, мы Как мы сами путешествовали из Колвы до пляжа Палолем: не встретили ни одной аварии. Ни одной. Как мы сами путешествовали из Колвы до города Панаджи: Так же самостоятельно по вышеуказанному способу мы добирались в Панджи с целью покупок. Мы сами доехали до вокзала Панаджи, а оттуда на тук-туке за 150 руп до улицы «18 июня», где мы нашли нужные нам магазины. И умудрились там купить джинсы фирменных марок в 3-4 раза дешевле чем у нас в России. Прикрепляю фото: Разных джинс мы купили в количестве больше 8 штук, разных марок, таких как: Lee, pepe jeans london, polo, tommy hilfiger и др. Для себя я купила классный ремень марки Пума, коллекция BMV. Мы , попали только в один супермаркет так называемый БигДжи, который у них считается стоковым центром, в котором собраны предыдущие коллекции как известных мировых марок, так и неизвестных индийских фирм. Но и там можно для себя много что присмотреть, я, например, купила джинсы всего за 750 руп себе и маме в подарок. Для сравнения примерные цены такие: прошлые коллекции стоят по 1500 руп в среднем, а выглядят некоторые очень даже интересно. Но больше всего в этом магазине мне понравился выбор мужских однотонных джинс черного, коричнего и темно синего цвета, это джинсы именно на лето, сто процентов хлопок и очень мягкие и приятные. Так как по магазинам г. Понаджи мы гуляли до поздна, обращаю внимание, что вокзал(со слов местных) работает до 8 вечера, а нам необходимо было возвращаться в свой отель, мы договорились в магазине Polo с продавцами, чтобы они нам вызвали такси до пляжа Беталбатим. Таксист сначала сказал цифру 1800 руп, но мы смогли сторговаться до 1200. За нами приехала комфортабельная Тойота с большим багажником, в который мы погрузили многочисленные пакеты. Их было около 15)))больших огромных бумажных пакетов))) Своим ходом с таким количеством пакетов мы бы просто не добрались до отеля. Когда мы выезжали из Панаджи, уже хорошенько стемнело и в город со всех сторон начали скапливаться пробки. Чем- то напоминало Москву. Я объясняю это тем, что был выходной день и все туристы ехали через город Панаджи на ночной субботний рынок в Апроре. Другого объяснения у меня просто нет, так как машин въезжающих в город было НУ очень много. Но наш таксист схитрил и показал нам еще одну новую дорогу, которая по времени в 3 раза короче чем ехать по основной автобусной городской трассе. Эта дорога идет вдоль моря, закоулками, через пляж Маджору, после которого и как раза наш Беталбатим. Индийская кухня: Первые дни знакомства с местной кухней нас особо не радовали, так как мы просто не знали, что заказать в этом многочисленном меню. Первые дни сидели только на рыбе. После того, как моя подруга, с которой я встретилась только на третий день отдыха, рассказала нам о том, что прежде, чем отправиться в Индию она начала читать книгу про особенности проживания в Индии и т. п. , то для меня открылся взгляд на многое…. Я поняла, что в кафе я заказываю абсолютно не те блюда. Оказывается , что в Индии обалденный местный сыр под названием Панир. Его готовят разными способами, но вкуснее всего он в двух блюдах: Панир в шпинатном соусе и Панир в соусе масала, последний достаточно острый, но после того как попробовать это блюдо в нескольких кафе для себя можно найти идеальный вариант. Сам сыр Панир предварительно обжаривается до золотистой корочки, в форме больших кубиков и подается в заливке. Мы брали обычно по 1 одной такой тарелочке, которая выглядит очень достойно на закуску к пиву. Что касается последнего, то мы за время пребывания нашего в Индии перепробовали все сорта, но единогласно сошлись во мнении, что нет пива в Индии лучше чем КингФишер. Во время предновогодних дней цена в местных шейках на это пиво практически везде была одинаковая 100 руп за бутылку. Вообще нам очень понравились такие местные супчики как: 1. на первом месте суп из шпината (очень легкий суп, который подают с чесночком и ложечкой сливок2. французкий луковый суп (подают с кусочком обжаренной ржаной гренкой и натертым сверху сыром), попробовав этот суп там, я дала себе обещание, что обязательно научусь его в России готовить. Еще одно блюдо, которое нам очень запомнилось и которое зрелищно смотрится на столе это Сизлер, горячая сковорода из под которой идет дым, она подается к столу именно в таком виде, а начинка ее зависит от Вашего выбора. Средняя цена такого Сизлера 250-300 рупий. Это блюдо не раздумывая можно заказывать на двоих, так как оно очень большое. Достаточно оригинальные местные блюда приготовленные в печке, в меню указываются как тампур. Рыбу советовать и рекомендовать не буду, так как не вижу смысла Ваши глазки сами поймут что Вы хотите, когда перед Вами будет целый стол разной свежей рыбы. Мысо мы абсолютно никакое не ели (ни сосиски в отели, ни ветчину), так как в Индии нет госта на мясо и не понятно какой смертью умерла корова и когда вообще. Мы предпочитали лучше святиться от рыбы и шпината, а мясцо кушать в России. Не раз заказывали и блюда, которые относятся к китайской кухне, типа овощи в кисло-сладком соусе было тоже очень вкусно. Шейки на пляже Беталбатим: Про наши шейки на пляже Беталбатим: всего я насчитала примерно 7 штук, но не переживайте этого вполне достаточно. В первые день, не зная местных так скажем законов на пляже, мы расположились на лежаках с лева от центрального входа, рядом с шейком У Розы. Как только подошло время к 12 местные официанты начали нам докучать, что бы мы заказали рыбу на обед, после того как мы сказали сейчас не хотим один из индусов очень сильно разозлился и начал на повышенных тонах с нами разговаривать, что, если мы не закажем рыбу, то платите 400 руп за один лежак. Когда мы отвернули голову и сделали вид что мы спим, он не поленился и сбегал в свое кафе и принес оттуда заранее заламинированную табличку, где на русском языке было написано: не заказали обед-платите 400 руп за лежак. Пришлось нам нехотя сделать заказ, чтобы не ругаться в первый же день и не омрачать себе настроение. Это был первый и самый дорогой наш обед на этом пляже 1500 руп. Где-то через час это парень начал донимать всех на пляже и даже замахнулся на русскую женщину, которая отказалась заказывать у них обед, молча встала и ушла. Этот поступок окончательно поставил точку и мы решили, что туда мы больше ни ногой. В основном наш выбор пал на кафешку Багги, в которой русскоговорящий персонал, который не пристает с заказов рыбных блюд (так как это самое дорогое, что приносит им деньги из меню), было паро дней, когда мы просто пили соки и не заказывали обеды и никто на нас косо не смотрел, а местный мальчик по имени Раджа всегда приветливо и охотно улыбался. Средний чек в этом кофе у нас выходил по 600 руп на пару. Для себя я сделала следующие выводы на будущую поездку: 1. Берем один большой чемодан на двоих и ничего больше. Ничего. 2. Все сумки, которые могут служить ручной кладью я покупаю только там, средняя цена 200-300 рупий3. А еще лучше вообще не беру чемодан и покупаю его там, что бы не жалко было, если он развалится . Так как тот чемодан с которым мы летали, мы взяли впервые, и еще не довезя его до аэропорта нам порвали ручку. Цена чемодана была достаточно высокая. А чемодан, который я куплю в Индии не жалко выкинуть. 4. Я не беру никаких средств от загара& amp; #184 ; так как там все есть в местных аюрведических магазинах. Качество очень хорошее и даже пользуясь защитой 70(фирма Лотус) не сгоришь. В магазинах я видела фактор защиты 100. 5. Я не беру с собой никакие шампуни, крема, бальзамы и т. п. Все это я куплю только там. 6. Не надо заморачиваться насчет телефонной связи. Симка стоит 800 руп, на ней 300 руп на счету. И не надо слушать экскурсоводов гидов, которые в автобусе объясняют, что при покупке в магазине симка включается только через неделю. У нас включилось все сразу. Мы покупали в Колве, и ни фото, ни ксерокопии паспорта у нас не спросили. 7. Если мне нужны будут какие-то определенные лекартсва типа фестал, то я заранее ищу их названия в интернете. 8. Кокосовое масло я покупаю только ручной выжимки, средняя цена за 0.5 литра 200 руп. Но в последний день в аптеке в Колве я видела на разлив боклашки и по 2 литра в аптеке. 9. Обязательно для всех своих близких не важно надо или им или нет покупаю капли для носа. Цена 30 руп за упаковку. 10. Беру с собой плитку шоколада нашего Аленка, который всегда можно предложить на ресепшене при регистрации в отеле. 11. Еду на рынок на пляже Анжуне, так как там самое большое количество красивых и интереснейших гамаков. Мы умудрились сторговаться, когда у нас просили за один гамак 2500 руп на сумму 1000 руп за 2 гамака. 12. Не ищу в интернете про косметику так как там в аптеках дают брошюры на русском языке. Если у вас есть вопросы пишите t-be@mail. ru
Hotel jest bardzo cichy i cichy. Pokoje są zawsze czyste, codziennie sprzą tane. W pokoju kawa, herbata i czajnik. Podró ż owaliś my razem, mł oda para w wieku 28-29 lat. Byliś my bardzo zadowoleni z jakoś ci obsł ugi i goś cinnoś ci personelu. Jak najlepiej rozwią zać problem z bagaż em w drodze do domu: UTair, organizator wycieczek Anex Tour, moż e przewozić bagaż.15 kg i bagaż podrę czny 5 kg. Moż na zabrać wię cej bagaż u podrę cznego, myś lę , ż e to ł atwe do 10 kg, ponieważ podczas odprawy w ogó le nie zwracają na to uwagi. Najważ niejsza jest torba lub plecak na ramieniu i stań ze spokojnym spojrzeniem. Plecaki do tego biznesu moż na kupić na każ dym rynku, wyglą dają bardzo przyzwoicie, a przy tym są doś ć praktyczne. Byliś my gł upi i bezmyś lnie kupiliś my torbę , któ rej pó ź niej ż ał ował em. Wytargowali się na targu w Colva o taką torbę za 300 rupii. Czynnoś ci na lotnisku przy wylocie: Wypeł niony kwestionariusz (w ję zyku angielskim), trzeba ustawić się w kolejce do zważ enia bagaż u, tylko jest on waż ony (nie trzeba waż yć bagaż u podrę cznego !! ! ). Zaraz po wejś ciu na lotnisko, naprzeciwko wejś cia znajduje się urzą dzenie skanują ce (nie trzeba podchodzić do stanowisk odprawy po lewej !! ! ). Na 2.5-3 godziny przed odlotem uruchamiana jest taś ma i skaner, a bagaż jest sprawdzany. Nastę pnie przechodzimy do linii rejestracji. Bagaż był starannie waż ony, przy nadwadze do 2 kg, wedł ug są siadó w nie brano ich za nadwagę . My sami mieliś my nadwagę.900 gramó w i nic nam nie powiedziano. Niektó rzy pasaż erowie dla dwojga mieli bagaż nie 30 kg tak jak powinno, ale ponad 40, pró bowali oszukiwać i mó wić , ż e jest to ł ą czna waga dla trzech osó b na bilecie. Ale z jakiegoś powodu to nie zadział ał o i facet dał trochę dolaró w na korzyś ć Hindusa, a on natychmiast wł oż ył te pienią dze do kieszeni i uspokoił się . Zwracam uwagę , ż e bezwzglę dnie konieczne jest przymocowanie do bagaż u podrę cznego specjalnych ż etonó w na gumce, któ re wrę czane są przy odprawie. Należ y to zrobić , ponieważ bę dą sprawdzane przy wejś ciu do samolotu. Każ da torba jest sprawdzana osobno. Na lotnisko przywieziono nas w nocy, wszystko został o zrobione wystarczają co szybko i tylko my byliś my w hali przy odprawie na nasz lot. Potem, gdy przeszliś my przez odprawę celną , przeszli z nami inni pasaż erowie, ale kolejka mija bardzo szybko i niepostrzeż enie. W poczekalni jest bardzo malutki Dyutik, w któ rym moż na kupić tylko alkohol, kilka czekoladek i pamią tkową herbatę . Po prostu nie ma nic wię cej. Jeś li spodziewasz się tam kupić pamią tki i kosmetyki, tego nie kupisz. Okoł o 4 rano czasu lokalnego otworzył się mał y sklep Himalaya i tam wydał em pozostał e rupie. Cena kosmetykó w jest 2-3 razy wyż sza od cen ustalonych w miejskich aptekach. Sprzedawcą jest mł oda dziewczyna, któ ra sama podaje cenę , ponieważ cena nie jest nawet wydrukowana. Ale nawet ta cena (zawyż ona 2-3 razy) jest znacznie tań sza niż kupowanie jakichkolwiek kosmetykó w w Rosji. Ponieważ nasz lot był opó ź niony, zgł odnieliś my i postanowiliś my kupić coś do jedzenia. Otwarta był a tylko jedna kawiarnia, w któ rej kupił am 2 buł ki (jak pizza - pokrojony wą ski bochenek - lepiej nie brać , nie jest smaczna) i 1 Coca-Colę . Wszystko to przyniosł o 500 rupii. Co w zasadzie jest bardzo drogie dla Indii. Jak my sami podró ż owaliś my z poł udniowego Goa na pó ł nocne Goa: Od razu zwracam uwagę na to, ż e podró ż owaliś my z Colva do Pó ł nocnego Goa z moim chł opakiem, co absolutnie nie jest ryzykowne i nie jest straszne, z minimalną znajomoś cią angielskiego. Przez bardzo dł ugi czas nie mogliś my się zdecydować , jak pó jdziemy do naszych przyjació ł na pó ł nocy Goa na plaż y Anjuna. Zadzwoniliś my do taksó wkarzy, dowiedzieliś my się z lokalnych taksó wek w Colva, kwota był a mniej wię cej taka sama wszę dzie 2500 rupii w jedną stronę (za nasze pienią dze 1200 rubli). Rozumieją c, jak tania jest ich benzyna, uznaliś my, ż e jest bardzo droga, od tego czasu planowaliś my kontynuować podró ż po innych plaż ach pó ł nocy GOA ró wnież na wł asną rę kę . A potem pewnego wieczoru, spacerują c wzdł uż Colva, odkryliś my, ż e stamtą d był autobus do Margao. Podeszliś my do mł odego chł opaka (któ ry, podobnie jak nasi konduktorzy, zbiera pienią dze) i był w stanie wytł umaczyć nam ł amaną angielszczyzną , jak sami moż emy dostać się na plaż ę Anjuna autobusem. I postanowiliś my zaryzykować . Z Colva, od ostatniego przystanku przy plaż y, nadal jest znak obok tego, ile kilometró w do najbliż szej plaż y jechać , co 15 minut kursuje autobus do Margao. Jedź okoł o 15-20 minut. Opł ata wynosi 15 rupii za osobę . Jeś li jedziesz tam nie autobusem, ale taksó wkarzami z tego samego przystanku, zadzwoniono na nas 400 rupii. Jest o czym myś leć!! ! ! Dojeż dż asz do stacji Margao. Potem idziesz do dowolnego „dyrygenta” (są to mę ż czyź ni bardzo podobni do policjantó w w beż owych mundurach) i po prostu mó wisz do niego „Panaji”, pokaż e ci rę ką , gdzie jest autobus do Panaji. Po prostu nie moż na się tam zgubić , bo wszystko jest w pobliż u. Zanim wsią dziesz do autobusu, w kasie kupujesz bilet. Koszt to 30 rupii za osobę . Po cichu wsią dź do autobusu i jedź do Panaji. Droga to okoł o 40-50 minut, jechaliś my o 8 rano nie był o korkó w, był o fajnie, dojechaliś my na miejsce bardzo szybko. Podczas przejazdu autobusem przez okno zobaczysz, jak miejscowe Hinduski uprawiają i przetwarzają ryż , przejeż dż ają.2 mosty nad rzekami, a sama droga nie jest trudna, autobus jedzie doś ć szybko. Bę dziesz musiał pokazać swó j bilet, kiedy wysią dziesz z autobusu. . Jak tylko wyjdziesz, idź prosto do samej stacji i poproś tych samych konduktoró w o "Mopsa" - to kolejny punkt, do któ rego musisz się dostać . Dyrygenci są bardzo chę tni do pomocy i prawie każ dy, kogo poprosiliś my, mó wi minimalnie po angielsku. Droga do Pugsy to okoł o 30-40 minut. Koszt to 15 rupii za osobę . Tam docierasz do lokalnego duż ego targu, z któ rego autobusy odjeż dż ają na wszystkie plaż e North Goa. Na autobusie są też znaki. Wię c nie moż esz się pomylić co do tego, któ rym autobusem jechać . Podró ż do Anjuny zajmuje 15-20 minut, nie wię cej. Cena to 15 rupii za osobę . Ten sam autobus, któ ry jedzie do Anjuny, wysadziwszy ludzi, jedzie do Vagatora. Rynek w Mopsach, z któ rego odjedziesz, jest duż y i moż esz tam kupić , co chcesz. Kupiliś my tam przyprawy (cena za 1g to 2 rupie). W pobliż u marketu jest apteka, a mianowicie apteka, a nie sklep ajurwedyjski, to jest dla tych, któ rzy chcą kupić nie kosmetyki, ale leki, takie jak krople do nosa, jest duż o tabletek. Nie mogę sobie wybaczyć tego, ż e nie patrzył em z gó ry bę dą c w Rosji i nie spisał em po angielsku nazw potrzebnych mi tabletek. Koleż anka musiał a kupić krem na rozstę py, znaleź liś my go w tym sklepie. Kosztował tylko 150 rupii. Tak wię c nasza wycieczka zaję ł a okoł o 2-2.30 godzin i wydaliś my tylko 70 rupii na osobę . W poró wnaniu z liczbą , ż e taksó wkarze ogł osili 2500 rupii, to po prostu za darmo. Oznacza to, ż e dostaliś my się z poł udniowego Goa na pó ł noc za jedyne 35 rubli za osobę . A ile widzieliś my na wł asne oczy))))). Dla tych, któ rzy są turystami, któ rzy bę dą mieszkać w naszym hotelu, napiszę jeszcze jedną wskazó wkę : bezpoś rednio z naszego hotelu, a przeciwnie tam, gdzie jest restauracja Cosa Nostra, kursuje bus do Margao (cena 15 rupii), czyli , nie musisz jechać najpierw do Kolvy, a potem do Margao, autobus do Margao jedzie prosto spod hotelu, jest przystanek checkpoint, dojazd zajmuje 15 minut. Ale przyjeż dż a do Margao nie na dworzec autobusowy, ale tam, gdzie jest bardzo pię kny park. Tam wystarczy zapytać dowolnego kierowcę , gdzie jest autobus do Panaji, a pokaż ą ci, gdzie wsią ś ć do autobusu, któ ry zabierze Cię na dworzec autobusowy Margao. Tylko 5 minut jazdy. Zgubienie się jest prawie niemoż liwe. Nie bó j się . Jak sami jechaliś my z Colva do Palolem Beach: Z dworca autobusowego do Margao do Palolem Beach dostaliś my się sami, autobus jedzie tylko 50 minut, po prostu pę dzi po gó rskiej serpentynach, a cena to tylko 40 rupii. Podczas cał ego naszego pobytu w tym niesamowitym kraju, jak sami podró ż owaliś my z Colva na plaż ę Palolem: nie spotkaliś my ani jednego wypadku. Nic. Jak sami podró ż owaliś my z Colva do miasta Panaji: Do Panji ró wnież pojechaliś my na wł asną rę kę , korzystają c z powyż szej metody w celu robienia zakupó w. Sami pojechaliś my na stację Panaji, a stamtą d tuk-tukiem za 150 rupii na ulicę „18 czerwca”, gdzie znaleź liś my potrzebne nam sklepy. I udał o im się tam kupić markowe dż insy 3-4 razy taniej niż w Rosji. Zał ą czam zdję cie: Kupiliś my ponad 8 ró ż nych jeansó w, ró ż nych marek, takich jak: Lee, pepe jeans london, polo, tommy hilfiger itp. Dla siebie kupił em fajny pasek marki Puma, kolekcję BMV. Dotarliś my tylko do jednego supermarketu, tzw. BigG, któ ry uważ ają za centrum magazynowe, w któ rym znajdują się wcześ niejsze kolekcje zaró wno znanych ś wiatowych marek, jak i nieznanych indyjskich firm. . Ale nawet tam moż na zobaczyć wiele rzeczy dla siebie, na przykł ad kupił am dż insy dla siebie i mojej mamy za jedyne 750 rupii w prezencie. Dla poró wnania przybliż one ceny są nastę pują ce: poprzednie kolekcje kosztował y ś rednio 1500 rupii, a niektó re wyglą dają bardzo ciekawie. Ale przede wszystkim w tym sklepie podobał mi się wybó r jeansó w mę skich gł adkich w kolorze czarnym, brą zowym i granatowym, są to jeansy na lato, w stu procentach baweł niane i bardzo mię kkie i przyjemne. Ponieważ chodziliś my po sklepach Ponaggi do pó ź na, zwracam uwagę na to, ż e dworzec (wedł ug miejscowych) jest czynny do 20:00, a my musieliś my wracać do naszego hotelu, uzgodniliś my ze sprzedawcami w Polo sklep, aby zadzwonić do nas taksó wką do plaż y Betalbatim. Taksó wkarz najpierw powiedział.1800 rupii, ale udał o nam się wytargować nawet 1200. Za nami wygodna Toyota z duż ym bagaż nikiem, do któ rego zał adowaliś my liczne paczki. Był o ich okoł o 15)))) duż e, ogromne papierowe torby))) Sami z tak wieloma torbami po prostu nie dotarlibyś my do hotelu. Gdy wyjeż dż aliś my z Panaji, był o już doś ć ciemno, a w mieś cie zaczę ł y gromadzić się korki ze wszystkich stron. Coś przypominał o mi Moskwę . Tł umaczę to tym, ż e był to dzień wolny i wszyscy turyś ci przeszli przez miasto Panaji na sobotni targ nocny w Aprorze. Po prostu nie mam innego wytł umaczenia, skoro do miasta wjeż dż ał o duż o samochodó w. Ale nasz taksó wkarz oszukał i pokazał nam kolejną nową drogę , któ ra jest 3 razy kró tsza niż jazda gł ó wną trasą autobusu miejskiego. Ta droga biegnie wzdł uż morza, bocznymi uliczkami, przez plaż ę Maggioru, za któ rą nasz Betalbatim jest w sam raz. Kuchnia indyjska: Pierwsze dni naszej znajomoś ci z lokalną kuchnią niespecjalnie nas ucieszył y, bo po prostu nie wiedzieliś my, co zamó wić w tym licznym menu. Pierwsze dni siedział y tylko na rybach. Po tym, jak moja koleż anka, któ rą poznał em dopiero trzeciego dnia wakacji, powiedział a nam, ż e przed wyjazdem do Indii zaczę ł a czytać ksią ż kę o osobliwoś ciach ż ycia w Indiach itp. , a potem zajrzeć na wiele…. Zdał em sobie sprawę , ż e w kawiarni zamawiam absolutnie niewł aś ciwe dania. Okazuje się , ż e Indie mają niesamowity lokalny ser o nazwie Paneer. . Przygotowuje się go na wiele sposobó w, ale najlepiej smakuje w dwó ch daniach: Paneer w sosie szpinakowym i Paneer w sosie masala, ten ostatni jest doś ć ostry, ale po spró bowaniu tego dania w kilku kawiarniach moż na znaleź ć idealną opcję dla siebie. Sam ser Paneer jest wstę pnie smaż ony na zł oty kolor, w postaci duż ych kostek i podawany w nadzieniu. Zwykle braliś my jeden taki talerz, któ ry wyglą da bardzo godnie na piwną przeką skę . Jeś li chodzi o to ostatnie, to podczas naszego pobytu w Indiach pró bowaliś my wszystkich odmian, ale jednogł oś nie zgodziliś my się , ż e nie ma lepszego piwa w Indiach niż King Fisher. W sylwestra cena w tutejszych szyjkach za to piwo był a prawie wszę dzie taka sama - 100 rupii za butelkę . Ogó lnie bardzo nam się podobał y takie lokalne zupy jak: 1. na pierwszym miejscu jest zupa szpinakowa (bardzo lekka zupa podawana z czosnkiem i ł yż ką ś mietany2) francuska zupa cebulowa (podana z kawał kiem smaż onego ż ytniej grzanki i tartym serem na wierzchu), spró bował am tam tej zupy, obiecał am sobie, ż e na pewno bym się tego nauczył a w rosyjskim kucharzu. Kolejnym daniem, któ re naprawdę pamię tamy i któ re efektownie prezentuje się na stole jest Sizler, gorą ca patelnia, z któ rej wydobywa się dym, w takiej formie podawana jest na stó ł , a jej nadzienie zależ y od Waszego wyboru. Ś rednia cena takiego Sizlera to 250-300 rupii. To danie moż na bez wahania zamó wić dla dwojga, ponieważ jest bardzo duż e. Wystarczają co oryginalne lokalne potrawy gotowane w piekarniku są oznaczone w menu jako tampur. Nie bę dę doradzać i polecać ryb, bo nie widzę sensu. Twoje oczy zrozumieją czego chcesz, gdy masz przed sobą cał y stó ł ró ż nych ś wież ych ryb. Absolutnie nie jedliś my ż adnej peleryny (ani kieł basek w hotelach, ani szynki), ponieważ w Indiach nie ma goś cia na mię so i nie wiadomo, jaką ś miercią padł a krowa i kiedy w ogó le. Woleliś my uś wię cać się od ryb i szpinaku, aw Rosji jeś ć mię so. Niejednokrotnie zamawiane dania należ ą ce do kuchni chiń skiej, takie jak warzywa w sosie sł odko-kwaś nym, ró wnież był y bardzo smaczne. Szyje na plaż y Betalbatim: O naszych szyjach na plaż y Betalbatim: Naliczył em w sumie okoł o 7 sztuk, ale nie martw się , to wystarczy. Pierwszego dnia, nie znają c miejscowych przepisó w na plaż y, ż e tak powiem, usadowiliś my się na leż akach po lewej stronie gł ó wnego wejś cia, obok szyi Rose. Gdy tylko nadeszł a godzina 12 miejscowi kelnerzy zaczę li nam przeszkadzać , ż e zamó wimy rybę na obiad, po tym, jak powiedzieliś my, ż e teraz nie chcemy, jeden z Hindusó w bardzo się zdenerwował i zaczą ł mó wić do nas podniesionym tonem, ż e jeś li nie zamawiał em ryb, potem pł acę.400 rupii za jeden leż ak. Kiedy odwró ciliś my gł owy i udawaliś my, ż e ś pimy, nie był zbyt leniwy i pobiegł do swojej kawiarni i stamtą d wycią gną ł wstę pnie zalaminowaną tabliczkę , na któ rej był o napisane po rosyjsku: jeś li nie zamó wił eś obiadu, zapł ać.400 rupii za leż ak. Musieliś my niechę tnie skł adać zamó wienia, aby nie przeklinać pierwszego dnia i nie zaciemniać nam humoru. To był nasz pierwszy i najdroż szy lunch na tej plaż y 1500 rupii. Mniej wię cej godzinę pó ź niej ten facet zaczą ł drę czyć wszystkich na plaż y, a nawet zamachną ł się na Rosjankę , któ ra odmó wił a zamó wienia od nich lunchu, po cichu wstał i wyszedł . Ten akt w koń cu poł oż ył temu kres i postanowiliś my, ż e już nigdy tam nie pojedziemy. . Zasadniczo nasz wybó r padł na kawiarnię Buggy, w któ rej rosyjskoję zyczny personel, któ ry nie zawraca sobie gł owy zamó wieniami dań rybnych (bo to najdroż sza rzecz, któ ra przynosi im pienią dze z menu), był o kilka dni kiedy tylko piliś my soki i nie zamawialiś my obiadó w i nikt nie patrzył na nas krzywo, a miejscowy chł opak o imieniu Raja zawsze uś miechał się uprzejmie i chę tnie. Ś redni rachunek za tę kawę wynosił.600 rupii od pary. Dla siebie wycią gną ł em nastę pują ce wnioski na przyszł ą podró ż : 1. Zabieramy jedną duż ą walizkę dla dwojga i nic wię cej. Nic. 2. Tylko tam kupuję wszystkie torby, któ re mogą sł uż yć jako bagaż podrę czny, ś rednia cena to 200-300 rupii3. A jeszcze lepiej, wcale nie biorę walizki i kupuję ją tam, ż eby nie był o szkoda, gdyby się rozpadł a. Odką d wzię liś my walizkę , z któ rą lecieliś my pierwszy raz i zanim dotarliś my na lotnisko, rą czka został a nam wyrwana. Cena walizki był a doś ć wysoka. A walizki, któ rą kupuję w Indiach, nie szkoda wyrzucić . 4. Nie biorę ż adnych kremó w z filtrem, bo wszystko jest dostę pne w lokalnych sklepach ajurwedyjskich. Jakoś ć jest bardzo dobra i nawet przy uż yciu ochrony 70 (Lotus) nie spalisz. W sklepach widział am wspó ł czynnik ochrony 100.5. Nie zabieram ze sobą szamponó w, kremó w, balsamó w itp. Wszystko to kupię tylko tam. 6. Nie musisz zawracać sobie gł owy komunikacją telefoniczną . Simka kosztuje 800 rupii, ma na koncie 300 rupii. I nie musisz sł uchać przewodnikó w przewodnikó w, któ rzy w autobusie tł umaczą , ż e kupują c w sklepie karta SIM wł ą cza się dopiero po tygodniu. Wł ą czyliś my wszystko na raz. Kupiliś my w Colva i nie poprosili nas o zdję cie ani kserokopię naszego paszportu. 7. Jeś li potrzebuję jakichś konkretnych lekó w, takich jak festal, to z wyprzedzeniem szukam ich nazw w Internecie. 8. Kupuję tylko rę cznie tł oczony olej kokosowy, ś rednia cena za 0.5 litra to 200 rupii. Ale ostatniego dnia w aptece w Colva zobaczył em butelki z kranu i 2 litry każ da w aptece. 9. Niezbę dnie dla wszystkich moich bliskich, nie ma znaczenia, czy muszą kupić krople do nosa, czy nie. Cena to 30 rupii za opakowanie. 10. Zabieram ze sobą tabliczkę naszej czekolady Alenok, któ rą zawsze moż esz zaoferować w recepcji podczas zameldowania w hotelu. 11. Idę na bazar na plaż y Anjuna, bo tam jest najwię cej pię knych i ciekawych hamakó w. Udał o nam się wytargować , gdy poproszono nas o 2500 rupii za jeden hamak w iloś ci 1000 rupii za 2 hamaki. 12. Nie szukam w Internecie o kosmetykach, ponieważ w aptekach rozdają broszury po rosyjsku. Jeś li masz jakieś pytania napisz t-be@mail. en