Южное ГОА. Пляж Сернабатим . Отель Bay Watch
(Бей Вотч)
Летели Авиакомпанией Вим Авиа. Поначалу были сомнения, но все оказалось очень неплохо. Хороший самолет, достаточно места между рядами, внимательное, вежливое обслуживание и вполне нормальное питание на борту. Обратный рейс, правда, на 3 часа задержали, без комментариев. Рейс туда был ночной. Прибыли совсем рано утром, по темноте. Довольно быстро завершили таможенные формальности, и пошли грузиться в автобус. Да, по прилету будет много желающих помочь Вам с багажом, решите для себя, лучше заранее, отгонять назойливых индусов от багажа, или все же позволить им заработать – плату требуют несколько завышенную, от долларовой бумажки отказываются, требуют минимум 5. На мой взгляд, за 50 шагов с тележкой это перебор.
Путь до отеля, с заездами в другие, занял минут 40. В сам отель машины не пускают, надо выгружаться у ворот и с багажом топать метров 50 до ресепции. Вселение в номера с 13-00.
Да, мы с детьми, не в первый раз в ГОА, до этого были осенью 2009 года, довольно продолжительное время. Пляж Беталбатим, отель назывался Нану Бич, поэтому отзыв будет носить несколько сравнительный характер. Что было и как стало.
Итак, по приезду, рано утром, мы заполнили учетные карточки – кто мы, что мы, откуда и на сколько, вытащили шорты - купальники из чемодана и пошли на море. С одной стороны до моря не далеко, но напрямую не пройти, оптимально выходить через заднюю калитку и метров 150 идти по дороге, далее через отель Комильсон выход на пляж, на территории отеля есть лежаки в тенечке и при них кафешка. Заказываете еду-воду и занимаете на целый день без проблем. Сам пляж широкий и чистый, тонкий песок, очень теплое море. На берегу стоит рыбачья лодка, добавляя местного колорита. Утром спокойное, волны очень умеренные, но все равно ощутимые, а к после обеду, так бывает , и в воду проблема войти – просто выкидывает обратно. К слову, осеннее море куда как более приветливое, волн практически не было (не считая двухдневного совершенно нереального для осени шторма, когда из-за рева океана невозможно было разговаривать вне помещений). И, что нам и детям запомнилось из прошлой поездки – остающиеся при отливе океанские лужи в песке, разной глубины и площади, с рачками, рыбками, разнообразной морской живностью, которые солнышко разогревало просто до горячего состояния. Вылезти из них и продолжить путь на обед в отель, было просто не возможно. В них же медитировали живущие на пляже собаки, редкие местные жители, и немногочисленные бездельники, типа нас. Дети, так просто переползали из лужи в лужу и напрочь отказывались перемещаться в пространстве как то по-иному. В это же раз, к нашему разочарованию, луж не оставалось вовсе. Подробнее про отель.
Отель Бей вотч представляет из себя очень бюджетную трешку, с маленькой, просто никакой территорией. Бассейн один, и то не понятно как втиснули. Есть какое-то СПА, небольшой спортивный зальчик. Для детей совсем ничего не предусмотрено – их просто не существует.
Очень много отдыхает индусов, и русских, совсем мало немо и англоговорящих. В Нану Бич местных было очень мало, и русскоговорящие, далеко не в большинстве.
Номера обычные носят название «De Lux», на деле же это абсолютно не о чем - откровенно маленькие, с убогой мебелишкой, мы изначально проговаривали, что нам надо 4 спальных места, 2-е взрослых, 2-е детей, нам положили на пол матрас и стали дурачиться, мол, второй класть не куда. В общем, с боем, вырвали комнату около «задней» калитки, и опять-таки с боем, буквально заставили принести еще один матрац и постельные принадлежности. После такого «застроя» комнаты перемещаться там стало очень не комфортно. От входной двери до ванной можно было дойти по узенькой тропиночке. Стоять в номере стало не возможно – только сидеть или лежать на кровати, т. к. стул был убран вовсе, иначе не влезал второй матрац. В общем-то, нас это не смущает, не сидеть в комнате дни напролёт. А вечером устроиться поспать уж как-нибудь можно ).
Далее, т. н «задняя калитка» - это что-то с чем-то, гениальное изобретение индусского менеджмента. Территория отеля закрывается на замок и обнесена забором, основные ворота около ресепции, и небольшая калитка , выходящая на дорогу к соседним отелям. И через них же можно выйти на побережье. От калитки до моря путь заметно короче. Задняя калитка открывается в 7 утра и закрывается на выход тоже в 7, только вечера. Рядом с ней расположен пост, охранник каждый раз отпирает-запирает видя своих. После 19 не выпустит ни за деньги, ни за улыбки – установлена камера и все фиксируется, предпочитают не рисковать. Видимо, таким способом отельных жителей пытаются загнать в отельный же ресторан, на ужин. Нас как-то утром, уже в 8 утра попытались не выпустить из этой калитки – увидев, что за нами приехало такси не из отельной мафии, типа идите через ресепшн. Однако попытка провалилась, пришлось открыть. Да, сразу по поводу такси. Еще в прошлое посещение Индии мне показалось , что таксисты малость прифигели, и заламывают суммы совершенно не реальные для Индии, довольно быстро мы уразумели, что если познакомиться с водителем без конкретной приписки, где то в поселке или городе, взять его телефон, и по мере необходимости вызывать его, то цена сразу делается вменяемой. Однако такие хитрости не приветствуют «отельные» таксисты, равно как и охрана отеля. И у водителя могут начаться серьезные проблемы, если он будет «светиться» при вашем отъезде от отеля. Соответственно места рандеву, при отъезде, назначались где-то на удалении от постов охраны и стоянки отельного такси. Приехать обратно Вы можете на чем угодно.
Зная эти фокусы, мы в первые же, дни после прогулки по Колве, уехали оттуда на такси, разговорились с водителем, взяли его телефон и в дальнейшем ездили с ним. Это оказалось еще оправданно тем, что таксист был нам и вместо гида и вместо няньки. Покупал за нормальную цену нам фрукты - овощи, договаривался за нас на экскурсиях, в слоновнике, на специях, на водопаде.
Завозил нас в разные необходимые нам пункты, ждал, общем всячески проявлял к нам свое расположение.
Разумеется , такое внимание с его стороны с благодарностью компенсировалось дохлыми американскими президентами – но это не то же самое, что тупо платить за переезд непонятные суммы. Так, далее про отель.
Кормежка в ресторанчике достаточно скромная, мы там завтракали – в принципе к еде не притязательны, нам и детям всего хватало, фруктов очень мало, арбуз-дыня или папайа-ананас – ничего другого не было. Овощей нет вовсе, никаких салатов и травы. Выпечки нет, какие-то не съедобные кексики. Яичницу жарит сонный повар, дождаться нереально. В общем и целом все очень убого. Купили в магазине большую банку «горячего шоколада» и сами себе каждое утро мешали вкусное какао. Понятие о кофе у индусов весьма отдаленное, назвать ту темненькую имитацию – «кофе», как то язык не поворачивается. Один раз поужинали в отеле – совершенно не адекватно стоимости. Хотя было очень вкусное мясо гриль. Но в Индии, равно как и в любой другой стране Юго-Западной Азии замыкаться на отель просто преступление. На улице, в шеках, кафешках и ресторанах много всего вкусного, разнообразного и свежего. Опять же по сравнению с прошлым приездом, все цены выросли раза в 2-3, это если брать пляжные шеки и кафешки в Колве и Бенаулиме. В первый день мы легко и не навязчиво пропили на фрешах более 15 долларов, и были малость огорошены этим фактом, в прошлый приезд стакан фреша стоил меньше доллара. Всё дорожает, однако. И это с учетом того что на Юге ГОА Колва и окрестности считается самым дешевым туристическим местом. Как бы то ни было, цены на еду, в сравнении с Москвой, более чем лояльные, качество и размеры порций, не идут ни в какое сравнение. Про рыбу и морепродукты вообще молчу. В общем , покушать вне отеля не проблема. В ближайших кафешках на пляже, в том же Комильсоне цены несколько завышены и выбор не богатый, если подойти к прибрежной зоне поселка Бенаулим, то в тех шеках и выбор и цены заметно отличаются в лучшую сторону. На свежую рыбу и морепродукты, везде цены задрали, сориентировались, что в первую голову хотят кушать туристы. Так к слову, о ценах, в прошлый приезд мы закатили себе прощальный ужин, с лобстерами, омарами и черти чем еще в Беталбатиме, наелись сами до неприличия и накормили детей, ни в чем им не отказывая – отдали, включая чаевые, 50 долларов, и еще получили в подарок бутылку Олд Монка. Гмс, сейчас подобный банкет обошелся бы нам долларов в 150. Блюда же из риса и вермишели очень бюджетны и разнообразны. Очень вкусные тандырные лепешки, вообще все блюда из тандырной печи крайне рекомендуются к употреблению. Очень необычный масала-ти , такой чай – заваривают его на молоке, добавляют специй и всяких приправ, очень способствует пищеварению ). Я попросил как то побольше спайси – на меня с сомненьем посмотрели и хитро улыбаясь принесли большую чашку – аа…они видимо никогда не пили настоящей «горилки з перцом», чай был выпит с одобрением, веселье не состоялось… К слову сказать, в этот раз мы притащили с собой одноразовые мангалы. Ездили в Маргао на рыбный рынок и с утра закупались там свежей рыбой и морепродуктами. Стоимость килограмма вполне сопоставима с одной готовой порцией в кафе. К слову, пиво и любое питье в магазинах минимум вдвое дешевле, чем в кафешке на пляже. С одной стороны копейки, а с другой, пить надо много и часто - набегает по мелочи ощутимо. Несколько вечеров устраивали себе пикники на пляже. Очень необычно и вкусно. Дети просто пищали от восторга, сидя над свежепожаренными на углях лобстерами, креветками и рыбой - с налобными фонариками, бегая к полосе прибоя мыть руки и гонять крабов. Все пляжные собаки занимали около нас позиции на песочке, тихонько поскуливая в ожидании угощения. (Остатки пиршества уносили в мешках до мусорок).
Собаки совсем не агрессивные, дети периодически подкармливали их сосисками и беконом с завтрака и числились у них в лучших друзьях животных. Весь берег поделен ими на сферы влияния, и когда идешь вдоль моря - барбосов пять непременно провожают тебя до какой-то, только им ведомой границы и, помахав хвостами на прощанье, бегут обратно. Навстречу же уже с интересом тянутся обитатели другой собачьей территории.
Кругом растут кокосовые пальмы. Орехи падают и лежат в свободном доступе. Можно , ясное дело, заказать коконат в шеке, и за какие то денежки Вам его вскроют и подадут. Это не спортивно. При непосредственном участии швейцарского ножа вскрытие и разделка кокосов было поставлено на поток, к заметному неудовольствию работников местного общепита, мы постоянно ели-пили кокосы сами, да еще и угощали окружающих, включая маленьких детей местных тружеников. Дети устраивали соревновательные сборы орехов. Разик местные попробовали высказать претензии по поводу самообслуживания, но не слишком уверенно и все обернулось шутками и прибаутками .
Отель расположен довольно удачно – в одну сторону примерно километр до Колвы, в другую немного ближе до Бенаулима . Бенаулим нам понравился больше Колвы, такой более респектабельный, спокойный, посёлочек народу заметно меньше, в нем имеется что- то типа супермаркета , можно купить что- то нужное в хозяйстве, есть продовольственные магазины, лавки со спиртным, ну и, разумеется, много лавок, ориентированных на туристов и забитых всякой дребезгой. Единственное неудобство - поселок расположен как бы в глубине от пляжа, идти до него метров 700 по дороге, ну либо на тук -туке за 100 рупий с удовольствием довезут.
В Колве мы были еще в прошлый приезд, и намеренно отель выбрали на удалении от крупных поселков и тем более рыбацкой деревни. Памятуя жуткие запахи, которые порой доносились до пляжа вблизи Нану Бич. В общем и целом в Колве – очень много народа, и местных и туристов. Местные начали цепляться, приставать с разговорами, постоянно просят сфотографироваться вместе. Несколько раздражает. Торговля в Колве, уже практически вся, говорит на русском, некоторые стрекочат бегло, цены загибают. Торговаться просто необходимо. Однако именно в Колве особенно не опускаются - не ты так другие купят. В прошлый приезд мы покупали майки на пляже по 100 рупий, сейчас же без всякого зазрения могут попросить и 600, нехотя опуститься до 400. Мы доторговывали до 300 – за действительно качественные майки, правда не в Колве а в пляжным лавках, на отшибе, когда уже на кануне отъезда пошли затариваться. . Полудрагоценные камни есть практически везде, но качество их и изделий в целом надо очень внимательно смотреть и проверять, вполне могут на браслеты-кольца камни наклеить поксиполом, либо просто эпоксидкой. Сколько проживет такое «изделие» не трудно представить.
Ювелирные изделия там, среди, изобилия себе подобных, кажутся аляповатыми и не привлекательными, однако дома, по приезду, эти же самые украшения производят уже совершенно другое впечатления, а у некоторых малоездящих соотечественников начинают непроизвольно морщиться лица.
В общем и целом отдыхать в самой Колве на большого любителя, там не уловишь настоящего релаксирующего спокойствия, не поваляешься на песочке в гордом одиночестве.
По прежнему очень хорошие косметические средства, зубные пасты, лекарства и тому подобное. Тут даже не столько цена - качество. Та Гималая, что продается у нас в аптеках, что косметика, что лекарства, даже близко не лежала рядом с Индийской. Правда это относится практически к любой продукции известных фирм выпускаемой в некогда великой и могучей 1/6 части суши. Как начинаешь сравнивать, что привез «оттуда» - не важно, откуда: Европа, Азия, Африка, и что купил, под тем же брендом в России – просто зло берет. На Родине нас уже совсем за «мясо» не считают, и так пойдет. Подешевле сделать – подороже продать. Ладно, все это лирика. Далее.
Было замечено не только нами – сувенирка и всякие поделки стали совсем уж аляповатые, пропал колорит и душа, в основном сделано на скорую руку. Только в одном месте мы нашли скульптурки разных ганешей, будд и проч. сделанные очень тонко и изящно, как у нас осталось в памяти с прошлого посещения, но цену заломили просто не реальную. Обоснованно любимый всеми туристами ром «Олд Монк» начали подделывать, приличный напиток можно купить только в стеклянной литровой фирменной бутылке, с пластиком и любой не фирменной упаковкой можно легко нарваться на голимый самогон. И кроме того не лишне внимательно осматривать пробки, опять же по рассказам бывалых, могут шприцем выкачать содержимое и накачать чего придется.
Фруктами и овощами для гриля затаривались в основном в лавках на въезде в Колву, много такого что в России в принципе невозможно попробовать в нормальном, вызревшем виде. Да, в Маргао купили для пробы «Джет Фрут» или Драконий фрукт, что то сродни Дуриану. Огромный и тяжелый обошелся в 200 рупей. Скушать его оказалось делом весьма не простым, соединительные пленки внутри приклеиваются и прилипают к чему только можно, нож и руки очистить было весьма проблемно, сама же мякоть очень вкусная и питательная. Но вот ароматы, которые он распространял вокруг себя, несколько не вязались с понятием свежего морского воздуха. Мы пару дней, по мере поедания, хранили его в пакете, в кустиках около окна, окно для проветривания не открывали. Да, вот еще что – на территорию отеля нельзя проносить и хранить в номере никаких продуктов, охрана, на входе, если увидит у Вас в пакете фрукты-овощи, либо что-то еще, в праве конфисковать – потом правда отдадут за денежку, но строго предупредят, чтоб больше «ни-ни».
На нас, когда мы приезжали с рынка с набитой спортивной сумкой, смотрели подозрительно, но ни разу не попытались даже залезть в неё. Хи-Хи. . может потому, что я втихаря раздал охранникам по 100 рупий, а может и потому что мы пару раз в ответ на попытки ограничить наши права и свободы устраивали небольшой бумс. В обще, как бы то ни было, с продовольственного рынка надо возвращаться в отель с наглухо закрытой, не прозрачной сумкой.
Несколько раз с «нашим» таксистом выезжали на экскурсии
Само собой плантация специй – осадочек остался не хороший, экскурсия с русскоязычным гидом сократилась до минимума, все бегом-бегом, потом по рюмке самогонки, малосъедобная еда – типа включенный обед, фотографии за неадекватные деньги и на выход.
Съездили на водопад – в это время года воды там совсем мало, в озерке очень теплая вода, быстренько покупались-поплавали и обратно, дорога на военные лендроверах несколько километров достаточно утомительная. Вода падает постоянным потоком с 600 метров, наверху, по скале, проходит действующая железная дорого. Осенью на водопаде гораздо зрелищней и интересней. А еще весной созревают манго и кешью, поэтому мартышки закормленные. На въезде проверили сумки и отобрали бананы, орешки обезьяны ели крайне не охотно, защечные мешки были забиты под завязку.
На водопад надо ехать самым ранним утром , чтоб быть в числе первых.
Катали детей на слонах – слоновник совсем рядом – цену задрали невменяемо, прогулка стала короткой, все поставлено на поток и выкачивание денег. Слоны выглядят несчастными и замученными.
В старое ГОА, в это раз мы, не ездили - много чего осмотрели там во время предыдущего пребывания. Непременно стоит съездить – храмовые комплексы нужно непременно осмотреть. Ездили в Панаджи, административная столица штата, там все более-менее цивилизованно, хороший шопинг. Много фирменных магазинов, цены довольно лояльные.
Вообще общее ощущение того, что цивилизованности добавилось, стало заметно чище, меньше мусора – на виду, по крайней мере ).
Про связь. Сразу по приезду, не торгуясь, купили местную SIM карту GSM у гида, так помнится, за 1000 рупий. Активированную. Включен 1Гб интернет трафика, 30 СМСов, и что то, рупий 300 на счету. Практически везде, где мы были, передача данных была, либо через 3G либо H+, даже на пляже можно было пользоваться скайпом и любыми другими SIP звонилками, транслировать видео, отправлять фотографии и видеоролики, а Мультифон от Мегафона вообще позволял делать вид, что ты в своей домашней сети. К слову, в прошлый приезд ничего такого не было, мне пришлось с наладонником изрядно побегать вокруг Нану Бич чтоб прицепиться к какой то открытой сетке через вай фай, и кое как делать звонки через Сипнет и Комтуб и отправлять –принимать почту. Порты Скайпа, видимо, были закрыты. Через сотовые же сети был доступен только кривой и медленный GPRS. Теперь же прогресс не может не радовать - близкие и друзья могли в онлайне увидеть бескрайние пляжи, теплое аравийское море, слонов, священных коров, и прочее-прочее. Не смотря на активное пользование интернетом я сжег, по счетчику в планшете, только одну треть. СМСы вообще практически не использовали. В общем, хватает с запасом. На крайний случай всегда можно пополнить баланс.
Вот еще что. Радом с отелем Комильсон, немного в сторонке есть небольшой отель Бич Хаус, он расположен практически на пляже, имеет не большую, но очень красивую и ухоженную территорию. Очень хорошее Spa, профессиональных врачей и массажистов, он более ориентирован на аюрведу, русскоязычных в отеле нет вовсе. У нас вышел небольшой казус. Старший ребенок, мальчик 8 лет, дурачась в прибойных волнах, неудачно нырнул в уходящую волну и довольно чувствительно воткнулся головой в дно. Были некоторые подозрения на сотрясение мозга. Мы быстренько транспортировали его в этот отель, объяснили врачам, что произошло и они часа 3 занимались с ним, делали массаж, аппликации горячими камушками, растирали и давали дышать какими то снадобьями. Результаты превзошли все ожидания. На последок снабдили нас лекарствами, велели на следующий день показаться еще, и дали координаты куда экстренно обращаться, если вдруг, ночью станет хуже. Причем от денег отказались! Пытались отблагодарить дохлыми президентами – категорически отвергли. Жена после ходила к ним на массаж – осталась очень довольна.
В заключение не могу не сказать несколько теплых (без кавычек) слов про принимающую сторону, и гидов в частности. (Туроператор - Пантеон. Отельный гид - Екатерина) Встреча и вылет, были организованны на уровне. Не часто встретишь такое не предвзятое, дружелюбное отношение со стороны гидов (нам есть с чем и кем сравнить). На все наши, не относящиеся к продаже экскурсий вопросы, отвечали с охотой и максимально информативно. Где купить свежие морепродукты? Фрукты? Какие шеки на побережье с хорошей репутацией? Где есть хозяйственные магазины? Как лучше добраться до Маргао? До Панаджи? Примерные цены на переезды? Где лучше торговать ювелирку и шмотьё? Банкоматы…чаевые…интернет, отельные нюансы, и много чего еще. Честно рассказали нам про распределение времени при дальних экскурсиях – В Хампи, к Тиграм, в заповедники, и честно не рекомендовали нам с детьми ездить на них. Очень утомительная обратная дорога. Часто бывает - гиды, видя, что заработать на вас не получиться, включают дурака и не идут на контакт, тут же полная противоположность - было очень приятно и не привычно.
К слову – езда по дорогам там несколько затруднена, скорость в 50 км в час считается очень не плохой, только на отдельных участках шоссейных дорог удается разогнаться до 80 км в час. Любой удаленный переезд занимает весьма заметное время. При планировании экскурсий необходимо учитывать, что большую часть времени проведете именно в дороге, и не всегда в комфортных условиях. Наше путешествие в Панаджи, километров 50 в одну сторону показалось нам довольно утомительным, и не понятным - по времени в дороге. А если ехать в соседний штат? В общем и целом по приезду в Южное Гоа лучше не заморачиваться с дальними экскурсиями – будет безумно жаль времени потраченного на дорогу, а в самом пункте назначения проведете его совсем мало и не достаточно . В прошлый приезд , на пляже Беталбатим, мы арендовали в шеке, у Розы, лодку и плавали с её сыном и работником, очень приветливым и общительным Бирманцем на морскую прогулку и рыбалку с заходом и пикником на острове - его видно с побережья, там где установлен маяк. По пути, в море, мы встречали рыбаков, занятых своим нелегким трудом, в море видели дельфинов. Я так помню, что заплатили мы 100 долл. США, и потом я, в порядке благодарности, раздал какие то денежки (совсем не большие) сопровождающим, но это было с раннего утра и до вечера, рыбалка с лодки была очень удачная, остров красивый, с настоящими джунглями, прибрежные камни просто кишили крабами и всеразличной живностью, в прозрачной воде деловито плавали рыбы, в джунглях визжали обезьяны, и якобы жил ягуар . На обломке скалы, в море, сидел большой и гордый морской орел. Нам эта поездка вспоминается до сих пор, как впрочем, и само первое посещение Индии.
Да, по поводу пляжей. В прошлый раз мы день провели на разрекламированном Палолеме и день на Агонде. На Палолеме делать совершенно не чего - изначально, видимо, место было потрясающе красиво. Но индустрия туризма сделала свое дело - море народу, прилегающая территория застроена временным жильем, какими то будками в два-три яруса, на пляже реально давка, полно попрашаек и всяких бродячих торговцев. Море не очень чистое. И это было несколько сезонов назад. Что там сейчас, даже желания не возникло посмотреть
Агонда же, была полная противоположность Палолему, огромный, пустынный пляж, с очень живописными прибрежными скалами, берег поросший пальмами, чистое, спокойное море. Но побережье тоже начинало застраиваться временными будками для сдачи в ренту туристам. Видимо сейчас там все идет по той же дорожке.
В общем и целом Гоа в очередной раз, по праву, подтвердила свой статус недорогого гостеприимного места отдыха вполне подходящего для взрослых и детей, без особенных запросов и требований.
Poł udniowy Goa. Plaż a Sernabatim. Hotel Bay Watch
(Zatokowy zegarek)
Lecieliś my z Wim Avia. Na począ tku pojawił y się wą tpliwoś ci, ale wszystko potoczył o się bardzo dobrze. Dobry samolot, spora przestrzeń mię dzy rzę dami, uprzejma, mił a obsł uga i cał kiem normalne jedzenie na pokł adzie. Lot powrotny został jednak opó ź niony o 3 godziny, bez komentarza. Lot był w nocy. Przyjechaliś my bardzo wcześ nie rano, po zmroku. Doś ć szybko dopeł nił em formalnoś ci celnych i poszedł em zał adować się do autobusu. Tak, po przyjeź dzie bę dzie wiele osó b, któ re bę dą chciał y pomó c Ci z bagaż em, samemu zdecydować , lepiej wcześ niej odpę dzić denerwują cych Hindusó w od bagaż u, lub jeszcze pozwolić im zarabiać - ż ą dają nieco wyż szej opł aty , odmawiają banknotu dolarowego, ż ą dają co najmniej 5. Moim zdaniem 50 krokó w z wó zkiem to przesada.
Droga do hotelu, z przystankami na innych, zaję ł a okoł o 40 minut, a do samego hotelu nie wolno wjeż dż ać samochodó w, trzeba rozł adować się przy bramie i nadepną ć.50 metró w z bagaż em do recepcji. Zameldowanie do pokoi od 13-00.
Tak, moje dzieci i ja, nie po raz pierwszy na GOA, wcześ niej byliś my jesienią.2009 roku, doś ć dł ugo. Betalbatim Beach, hotel nazywał się Nanu Beach, wię c recenzja bę dzie nieco poró wnawcza. Co był o i jak się stał o.
Tak wię c po przyjeź dzie wczesnym rankiem wypeł niliś my karty rejestracyjne - kim jesteś my, czym jesteś my, gdzie i na jak dł ugo, wycią gnę liś my spodenki - kostiumy ką pielowe z walizki i poszliś my nad morze. Z jednej strony do morza niedaleko, ale nie moż na iś ć bezpoś rednio, najlepiej wyjś ć tylną bramą i przejś ć.150 metró w wzdł uż drogi, potem przez hotel Komilson dojś cie do plaż y, jest sł oń ce leż aki w cieniu i kawiarnia z nimi. Zamawiasz jedzenie i wodę i bez problemu bierzesz cał y dzień . Sama plaż a jest szeroka i czysta, drobny piasek, bardzo ciepł e morze. Na brzegu znajduje się ł ó dź rybacka, któ ra dodaje lokalnego kolorytu. Rano jest spokojnie, fale są bardzo umiarkowane, ale nadal zauważ alne, ale po poł udniu to się dzieje i trudno wejś ć do wody - po prostu ją odrzuca. Nawiasem mó wią c, jesienne morze jest znacznie bardziej przyjazne, praktycznie nie był o fal (z wyją tkiem dwudniowej burzy, zupeł nie nierealistycznej na jesień , kiedy nie moż na był o rozmawiać na zewną trz z powodu szumu oceanu). A z ostatniej wyprawy my i dzieci pamię tamy oceaniczne kał uż e pozostają ce w piasku podczas odpł ywu, o ró ż nych gł ę bokoś ciach i obszarach, ze skorupiakami, rybami, ró ż nymi organizmami morskimi, któ re po prostu rozgrzał o sł oń ce do gorą cego stanu. Po prostu nie dał o się z nich wyjś ć i jechać dalej do hotelu na lunch. W nich medytował y psy ż yją ce na plaż y, rzadcy mieszkań cy i kilka mokasynó w, takich jak my. Dzieci po prostu czoł gał y się od kał uż y do kał uż y i cał kowicie odmawiał y poruszania się w kosmosie w jakikolwiek inny sposó b. Tym razem, ku naszemu rozczarowaniu, nie był o w ogó le kał uż . Wię cej o hotelu.
Bay Watch Hotel to bardzo budż etowy banknot o wartoś ci trzech rubli, z mał ym, po prostu bez terytorium. Jest tylko jeden basen i nie jest jasne, w jaki sposó b go wcisnę li. Jest jakieś SPA, mał a hala sportowa. Nic nie jest przewidziane dla dzieci - po prostu nie istnieją .
Duż o Hindusó w i Rosjan odpoczywa, bardzo mał o jest niemych i angloję zycznych. W Nanu Beach był o bardzo niewielu mieszkań có w, a rosyjskoję zyczni byli dalecy od wię kszoś ci.
Zwykł e pokoje nazywają się "De Lux", w rzeczywistoś ci to absolutnie nic - szczerze mó wią c mał e, z nę dznymi meblami, począ tkowo powiedzieliś my, ż e potrzebujemy 4 ł ó ż ek, 2 dorosł ych, 2 dzieci, poł oż yli nas na materacu podł ogowym i zaczę li wygł upiają się , mó wią , nie ma gdzie postawić drugiego. Na ogó ł podczas bó jki wyrwali pokó j przy „tylnej” bramie i znowu bó jką dosł ownie zmusili ich do przyniesienia kolejnego materaca i poś cieli. Po takim „zabudowaniu” pokoju poruszanie się po nim stał o się bardzo niewygodne. Od drzwi wejś ciowych do ł azienki moż na był o przejś ć wą ską ś cież ką . Stanie w pokoju stał o się niemoż liwe - tylko siedzieć lub leż eć na ł ó ż ku, bo. krzesł o został o cał kowicie usunię te, w przeciwnym razie drugi materac się nie zmieś ci. W ogó le nie przeszkadza nam siedzenie w pokoju cał ymi dniami. A wieczorem moż na się jakoś przespać ).
Co wię cej, tak zwana „tylna brama” to coś z czymś , genialny wynalazek hinduskiego zarzą dzania. Teren hotelu jest zamknię ty i otoczony ogrodzeniem, gł ó wna brama znajduje się w pobliż u recepcji, a mał a brama wychodzi na drogę do są siednich hoteli. I przez nie moż esz udać się na wybrzeż e. Od bramy do morza ś cież ka jest zauważ alnie kró tsza. Tylna brama otwiera się o 7 rano i zamyka ró wnież o 19:00, tylko wieczorem. Obok znajduje się sł up, straż nik odblokowuje i blokuje za każ dym razem, gdy widzi swojego. Po 19 nie wypuszczą za pienią dze ani za uś miechy - kamera jest zainstalowana i wszystko jest nagrywane, wolą nie ryzykować . Podobno w ten sposó b starają się podwieź ć mieszkań có w hotelu do hotelowej restauracji na obiad. Pewnego ranka, już o 8 rano, starali się nas nie wypuszczać z tej bramy - kiedy zobaczyli, ż e przyjechał a po nas taksó wka nie z hotelowej mafii, jak przejś ć przez recepcję . Jednak pró ba nie powiodł a się i musiał a zostać otwarta. Tak, tylko o taksó wkę . Już podczas mojej ostatniej wizyty w Indiach wydawał o mi się , ż e taksó wkarze są trochę szaleni i wykrę cają c kwoty zupeł nie nierealne dla Indii, szybko zorientowaliś my się , ż e jeś li spotkamy kierowcę bez konkretnego meldunku, gdzieś na wsi lub miasto, weź jego numer telefonu, a jak trzeba do niego zadzwonić , wtedy cena natychmiast staje się rozsą dna. Jednak takie sztuczki nie są mile widziane przez „hotelowych” taksó wkarzy, a takż e hotelową ochronę . A kierowca moż e zaczą ć mieć poważ ne problemy, jeś li „zaś wieci się ”, gdy wyjedziesz z hotelu. W zwią zku z tym miejsca spotkania przy wyjeź dzie został y wyznaczone gdzieś w pewnej odległ oś ci od posterunkó w ochrony i hotelowego postoju taksó wek. Moż esz wró cić ze wszystkim.
Znają c te sztuczki, już w pierwszych dniach po przejś ciu Kolvy wyjechaliś my taksó wką , wdaliś my się w rozmowę z kierowcą , wzię liś my jego numer telefonu i pojechaliś my z nim. Okazał o się to uzasadnione tym, ż e taksó wkarz był dla nas zaró wno przewodnikiem, jak i nianią . Kupował dla nas owoce i warzywa za normalną cenę , negocjował dla nas na wycieczki, w stadzie sł oni, na przyprawy, nad wodospadem.
Doprowadzał nas do ró ż nych potrzebnych nam punktó w, czekał , ogó lnie okazywał nam swoje usposobienie w każ dy moż liwy sposó b.
Oczywiś cie taką uwagę z jego strony rekompensowali z wdzię cznoś cią nież yją cy prezydenci amerykań scy – ale to nie to samo, co gł upie pł acenie niezrozumiał ych kwot za przeprowadzkę . A wię c wię cej o hotelu.
Psy wcale nie są agresywne, dzieci okresowo karmił y je kieł baskami i boczkiem ze ś niadania i znalazł y się na liś cie swoich najlepszych przyjació ł zwierzą t. Cał e wybrzeż e jest przez nich podzielone na strefy wpł ywó w, a gdy idziesz wzdł uż morza, pię ć psó w stró ż ują cych z pewnoś cią odprowadzi cię do jakiejś znanej tylko im granicy i machają c na poż egnanie ogonami ucieknie z powrotem. Mieszkań cy innego psiego terytorium już wychodzą im naprzeciw.
Wszę dzie rosną drzewa kokosowe. Orzechy opadają i są swobodnie dostę pne. Moż esz oczywiś cie zamó wić kokosa w szeki, a za jakieś pienią dze otworzą go i podadzą . To nie jest sport. Przy bezpoś rednim udziale szwajcarskiego noż a rozpoczę to otwieranie i krojenie kokosó w, ku zauważ alnemu niezadowoleniu lokalnych pracownikó w gastronomii, sami nieustannie jedliś my i piliś my kokosy, a nawet leczyliś my innych, w tym mał e dzieci miejscowych robotnikó w. Dzieci urzą dzał y konkursowe zloty orzechó w. Razik, miejscowi pró bowali twierdzić , ż e są samoobsł ugowe, ale niezbyt pewnie i wszystko zamienił o się w ż arty i ż arty .
Hotel poł oż ony cał kiem nieź le - w jednym kierunku okoł o kilometra do Colva, w drugim trochę bliż ej Benaulim. Benaulim podobał nam się bardziej niż Colva, jest bardziej szanowany, spokojna, wieś jest zauważ alnie mniej zatł oczona, ma coś w rodzaju supermarketu, na farmie moż na coś kupić , są sklepy spoż ywcze, sklepy z alkoholem, no i oczywiś cie , duż o sklepó w , nastawionych na turystó w i zatkanych wszelkiego rodzaju grzechotami. Jedyna niedogodnoś ć - wieś poł oż ona niejako w gł ę bi plaż y, dojedź cie do niej 700 metró w drogą , no có ż , albo tuk-tukiem za 100 rupii chę tnie Was zabiorą .
Byliś my w Colva podczas naszej ostatniej wizyty i celowo wybraliś my hotel z dala od duż ych osad, a tym bardziej od wioski rybackiej. Pamię tają c o niesamowitych zapachach, któ re czasami unosił y się na plaż y w pobliż u Nanu Beach. Ogó lnie w Colva jest duż o ludzi, zaró wno mieszkań có w, jak i turystó w. Miejscowi zaczę li się czepiać , mę czyć rozmowami, cią gle proszą c o wspó lne fotografowanie. Nieco irytują ce. Handel w Colva już prawie wszyscy mó wią po rosyjsku, niektó rzy pł ynnie gadają , ceny są zagię te. Targowanie się jest niezbę dne. Jednak to w Colva nie schodzą specjalnie - to nie Ty to kupisz. Na naszej ostatniej wizycie kupiliś my koszulki na plaż y za 100 rupii, ale teraz bez wahania mogą prosić o 600, niechę tnie spadają c do 400. już w przeddzień wyjazdu poszli zaopatrzyć się . . Semi - kamienie szlachetne są prawie wszę dzie, ale jakoś ć ich i produktó w w ogó le trzeba bardzo dokł adnie przyjrzeć i sprawdzić , mogą z powodzeniem przyklejać kamienie do bransoletek-pierś cionkó w za pomocą poxypola lub po prostu ż ywicy epoksydowej. Nietrudno sobie wyobrazić , jak dł ugo taki „produkt” bę dzie ż ył .
Biż uteria tam, wś ró d obfitoś ci wł asnego gatunku, wydaje się niezdarna i nieatrakcyjna, ale w domu ta sama biż uteria po przyjeź dzie wywoł uje zupeł nie inne wraż enie, a niektó rzy rodacy, któ rzy nie podró ż ują , czę sto zaczynają mimowolnie marszczyć brwi.
Generalnie sam relaks w Colvie jest wielkim fanem, nie zał apiecie tam prawdziwego relaksują cego spokoju, nie bę dziecie leż eć na piasku w doskonał ej izolacji.
Wcią ż bardzo dobre kosmetyki, pasty do zę bó w, leki i tym podobne. Nie chodzi o cenę - jakoś ć . Tamten Himalaya, któ ry jest sprzedawany w naszych aptekach, ż e kosmetyki, to lekarstwa, nawet nie zbliż ał y się do indyjskiego. To prawda, ż e dotyczy to prawie każ dego produktu znanych firm wytwarzanych na niegdyś wielkiej i potę ż nej 1/6 ziemi. Kiedy zaczynasz poró wnywać to, co przywiozł eś „stamtą d” – nieważ ne gdzie: Europa, Azja, Afryka i co kupił eś pod tą samą marką w Rosji – to po prostu bierze zł o. W Ojczyź nie nie jesteś my już w ogó le uważ ani za „mię so” i tak bę dzie. Tań sze w wykonaniu - droż sze w sprzedaż y. Dobra, to wszystko teksty. Dalej.
Zauważ yliś my to nie tylko przez nas - pamią tka i wszelakie rę kodzieł a stał y się doś ć niezgrabne, znikną ł kolor i dusza, w wię kszoś ci wykonane w poś piechu. Tylko w jednym miejscu znaleź liś my rzeź by ró ż nych Ganeszó w, Buddó w i tak dalej. wykonane bardzo cienko i elegancko, jak pamię tamy z ostatniej wizyty, ale cena po prostu nie był a realna. Rozsą dnie ukochany przez wszystkich turystó w rum Old Monk zaczą ł być podrabiany, przyzwoity napó j moż na kupić tylko w szklanej butelce o pojemnoś ci litra, z plastikiem i dowolnym niemarkowym opakowaniem, moż na ł atwo wpaś ć w gł upkowaty bimber. Poza tym nie jest zbyteczne dokł adne sprawdzanie zatyczek, znowu, zgodnie z opowieś ciami doś wiadczonych, mogą wypompować zawartoś ć strzykawką i pompować to, co muszą .
Owoce i warzywa na grilla był y zaopatrzone gł ó wnie w sklepach przy wjeź dzie do Colva, to wiele rzeczy, któ rych w Rosji w zasadzie nie da się skosztować w normalnej, dojrzał ej formie. Tak, w Margao kupili „Jet Fruit” lub Dragon Fruit do testowania, coś podobnego do Duriana. Ogromny i cię ż ki koszt 200 rupii. Zjedzenie jej okazał o się bardzo trudnym zadaniem, folie ł ą czą ce w ś rodku przyklejają się i przyklejają do wszystkiego, co się da, bardzo problematyczne był o czyszczenie noż a i rą k, ale sama miazga jest bardzo smaczna i poż ywna. Ale aromaty, któ re rozproszył wokó ł siebie, nieco nie pasował y do koncepcji ś wież ego morskiego powietrza. Przez kilka dni, jedzą c, trzymaliś my go w torbie, w krzakach przy oknie, nie otwieraliś my okna dla wentylacji. Tak, jeszcze jedna rzecz - nie moż esz wnosić ż adnych produktó w na teren hotelu i przechowywać w pokoju, ochrona, przy wejś ciu, jeś li zobaczą owoce i warzywa w twojej torbie lub coś innego, mają prawo skonfiskować - wtedy naprawdę oddadzą to za pienią dze, ale surowo ostrzegaj, aby wię cej „nie, nie”.
Kiedy przyjechaliś my z targu z peł ną torbą sportową , patrzyli na nas podejrzliwie, ale nawet nie pró bowali się do niego dostać . Hee hee… moż e dlatego, ż e potajemnie rozdał am straż nikom 100 rupii, a moż e dlatego, ż e kilka razy mieliś my mał y boom w odpowiedzi na pró by ograniczenia naszych praw i wolnoś ci. Ogó lnie rzecz biorą c, z rynku spoż ywczego trzeba wracać do hotelu ze szczelnie zamknię tą , nieprzezroczystą torbą .
Kilka razy z „naszym” taksó wkarzem jeź dziliś my na wycieczki
Oczywiś cie plantacja przypraw - osad nie był dobry, wycieczka z rosyjskoję zycznym przewodnikiem został a zredukowana do minimum, wszystko biegał o i biegał o, potem kieliszek bimbru, jedzenie niejadalne - jak obiad w cenie, zdję cia za nieodpowiednie pienią dze i na wyjś cie.
Pojechaliś my do wodospadu - o tej porze roku jest tam bardzo mał o wody, woda w jeziorze jest bardzo ciepł a, szybko kupiliś my i popł ynę liś my iz powrotem, droga wojskowymi land-roverami przez kilka kilometró w jest doś ć mę czą ca. Woda spł ywa stał ym strumieniem z 600 metró w, na szczycie, wzdł uż skał y, dział a kolejka. Jesienią wodospad jest o wiele bardziej spektakularny i interesują cy. A wiosną dojrzewają mango i orzechy nerkowca, wię c mał py są karmione. Przy wejś ciu sprawdzili torby i zabrali banany, mał py bardzo niechę tnie zjadał y orzechy, woreczki policzkowe był y wypchane po brzegi.
Aby znaleź ć się wś ró d pierwszych, trzeba iś ć do wodospadu bardzo wcześ nie rano.
Dzieci jeź dził y na sł oniach - sł oniarnia jest bardzo blisko - cena szaleń czo podniesiona, spacer się skró cił , wszystko postawiono na strumień i wypompowanie pienię dzy. Sł onie wyglą dają na nieszczę ś liwe i torturowane.
Tym razem nie pojechaliś my do starego GOA - podczas poprzedniego pobytu widzieliś my tam wiele rzeczy. Zdecydowanie warto wybrać się na wycieczkę – koniecznie trzeba zobaczyć kompleksy ś wią tynne. Pojechaliś my do Panaji, administracyjnej stolicy pań stwa, gdzie wszystko jest mniej lub bardziej cywilizowane, dobre zakupy. Wiele markowych sklepó w, ceny są doś ć lojalne.
Ogó lnie rzecz biorą c, ogó lne poczucie, ż e cywilizacja został a dodana, stał o się zauważ alnie czystsze, mniej ś mieci - na widoku, przynajmniej ).
O poł ą czeniu. Zaraz po przyjeź dzie, bez targowania się , kupiliś my u przewodnika lokalną kartę SIM GSM, o ile pamię tam, za 1000 rupii. aktywowany. W zestawie 1 GB ruchu internetowego, 30 SMS-ó w i coś , 300 rupii na koncie. Prawie wszę dzie, gdzie byliś my, transmisja danych odbywał a się albo przez 3G albo H+, nawet na plaż y moż na był o korzystać ze Skype'a i innych dialeró w SIP, transmitować filmy, wysył ać zdję cia i filmy, a Multiphone od Megafon generalnie pozwalał udawać , ż e jesteś w Twojej sieci domowej. Nawiasem mó wią c, podczas mojej ostatniej wizyty nie był o nic takiego, musiał em prawie biegać po plaż y Nanu z PDA, aby poł ą czyć się z jaką ś otwartą siecią przez Wi-Fi i jakoś dzwonić przez Sipnet i Comtub i wysył ać i odbierać pocztę . Wyglą da na to, ż e porty Skype został y zamknię te. Przez sieci komó rkowe dostę pne był y tylko krzywe i wolny GPRS. Teraz postę p nie moż e się nie radować – krewni i przyjaciele mogą oglą dać niekoń czą ce się plaż e w Internecie, ciepł e Morze Arabskie, sł onie, ś wię te krowy i tak dalej i tak dalej. Mimo aktywnego korzystania z internetu spalił em, wedł ug licznika w tablecie, tylko jedną trzecią . SMS praktycznie w ogó le nie był uż ywany. Ogó lnie wystarczy z marginesem. W skrajnych przypadkach zawsze moż esz uzupeł nić saldo.
Oto coś jeszcze. Obok hotelu Comilson, trochę na uboczu, znajduje się mał y hotel Beach House, poł oż ony jest prawie na plaż y, ma mał y, ale bardzo pię kny i zadbany teren. Bardzo dobre Spa, profesjonalni lekarze i masaż yś ci, bardziej skoncentrowane na Ajurwedzie, w hotelu nie ma w ogó le rosyjskoję zycznych. Mamy mał y incydent. Najstarsze dziecko, chł opiec w wieku 8 lat, wygł upiają c się w zał amują cych się falach, bezskutecznie zanurkował w odchodzą cą falę i doś ć wraż liwie wsadził gł owę w dno. Pojawił y się podejrzenia wstrzą su mó zgu. Szybko przewieź liś my go do tego hotelu, wyjaś niliś my lekarzom, co się stał o i pracowali z nim przez 3 godziny, robili masaż e, aplikowali gorą cymi kamieniami, nacierali i pozwalali mu oddychać jakimiś lekami. Wyniki przeszł y wszelkie oczekiwania. W koń cu dostarczyli nam lekarstwa, kazali stawić się ponownie nastę pnego dnia i dali nam wspó ł rzę dne, gdzie pilnie się skontaktować , jeś li nagle w nocy bę dzie się pogarszać . I odmó wili pienię dzy! Pró bowali podzię kować zmarł ym prezydentom – kategorycznie odrzucono. Po tym jak moja ż ona poszł a do nich na masaż - był a bardzo zadowolona.
Podsumowują c, nie mogę nie powiedzieć kilku ciepł ych (bez cudzysł owó w) sł ó w o kraju goszczą cym, aw szczegó lnoś ci o przewodnikach. (Touroperator – Panteon. Przewodnik po hotelu – Ekaterina) Spotkanie i wyjazd zorganizowano na poziomie. Rzadko spotyka się tak bezstronne, przyjazne nastawienie przewodnikó w (mamy coś i z kim moż emy poró wnywać ). Na wszystkie nasze pytania, nie zwią zane ze sprzedaż ą wycieczek, odpowiadaliś my chę tnie i jak najbardziej pouczają co. Gdzie kupić ś wież e owoce morza? Owoc? Co na wybrzeż u ma dobrą reputację ? Gdzie są sklepy ze sprzę tem? Jak najlepiej dostać się do Margao? Do Panaji? Szacunkowe ceny podró ż y? Gdzie najlepiej sprzedać biż uterię i ubrania? Bankomaty… napiwki… Internet, hotelowe niuanse i wiele wię cej. Uczciwie opowiedzieli nam o rozkł adzie czasu podczas dalekich wycieczek - do Hampi, do Tygrysó w, do rezerwató w przyrody i szczerze nie polecili nam i dzieciom jechać na nie. Bardzo mę czą ca podró ż . Czę sto zdarza się , ż e przewodnicy, widzą c, ż e nie da się na tobie zarobić , wł ą czają gł upca i nie nawią zują kontaktu, wł aś nie jest zupeł nie odwrotnie – był o bardzo przyjemnie i nieznajomo.
Nawiasem mó wią c, jazda po drogach jest nieco trudna, prę dkoś ć.50 km na godzinę uważ ana jest za niezbyt zł ą , tylko na niektó rych odcinkach autostrad moż na przyspieszyć do 80 km na godzinę . Każ dy zdalny ruch zajmuje bardzo zauważ alny czas. Planują c wycieczki, należ y wzią ć pod uwagę , ż e wię kszoś ć czasu spę dzisz w trasie i nie zawsze w komfortowych warunkach. Nasza podró ż do Panaji, 50 kilometró w w jedną stronę , wydał a nam się doś ć ż mudna i niejasna - pod wzglę dem czasu przejazdu. A jeś li pojedziesz do są siedniego stanu? Ogó lnie rzecz biorą c, po przybyciu do South Goa lepiej nie zawracać sobie gł owy wycieczkami dalekobież nymi - bę dzie szalenie ż al czasu spę dzonego w drodze, a w samym miejscu docelowym wydasz go bardzo mał o, a za mał o. Podczas naszej ostatniej wizyty, na plaż y Betalbatim, wynaję liś my ł ó dkę w szeku od Rosy i popł ynę liś my z jej synem i pracownikiem, bardzo przyjazną i towarzyską Birmań czykiem, na wycieczkę ł odzią i wę dkowanie z zachodem sł oń ca i piknikiem na wyspie - widać go z wybrzeż a, gdzie jest zainstalowana Latarnia Morska. Po drodze spotkaliś my na morzu rybakó w zaję tych cię ż ką pracą , widzieliś my w morzu delfiny. Pamię tam, ż e zapł aciliś my 100 dolaró w, a potem w podzię kowaniu rozdał em trochę pienię dzy (wcale nieduż ych) osobom towarzyszą cym, ale był o to od rana do wieczora, ł owienie z ł ó dki był o bardzo udane, wyspa jest pię kna, z prawdziwą dż unglą , przybrzeż ne kamienie po prostu roił y się od krabó w i wszelkiego rodzaju ż ywych stworzeń , ryby pracowicie pł ywał y w czystej wodzie, mał py kwiczał y w dż ungli, a podobno ż ył jaguar . Na kawał ku skał y, w morzu, siedział duż y i dumny orzeł bielik. Wcią ż pamię tamy tę podró ż , a takż e pierwszą wizytę w Indiach.
Tak, o plaż ach. Ostatni raz spę dziliś my dzień na reklamowanym Palolem i dzień na Agonda. Na Palolem nie ma absolutnie nic do roboty - począ tkowo podobno miejsce był o oszał amiają co pię kne. Ale przemysł turystyczny wykonał swoją robotę - morze ludzi, okolica jest zabudowana tymczasowymi mieszkaniami, jakieś budki na dwó ch lub trzech poziomach, na plaż y jest prawdziwy zaduch, peł en ż ebrakó w i wszystkich rodzaje wę drownych kupcó w. Morze nie jest bardzo czyste. A to był o kilka sezonó w temu. Co tam teraz, nawet nie pojawił o się pragnienie zobaczenia
Natomiast Agonda był a cał kowitym przeciwień stwem Palolem, ogromnej, bezludnej plaż y, z bardzo malowniczymi nadmorskimi klifami, wybrzeż em poroś nię tym palmami, czystym, spokojnym morzem. Ale wybrzeż e zaczę to też budować tymczasowymi budkami do wynaję cia dla turystó w. Najwyraź niej teraz wszystko idzie tą samą ś cież ką .
Ogó lnie rzecz biorą c, Goa po raz kolejny, sł usznie, potwierdził a swó j status niedrogiego, goś cinnego miejsca na wakacje, cał kiem odpowiedniego dla dorosł ych i dzieci, bez specjalnych pró ś b i wymagań .