Индонезия, северный Сулавеси, Minahasa Lagoon.
Заказ тура. Об отеле Minahasa Lagoon мы узнали от Елены Аппель на выставке «Золотой дельфин». Отель заказывали через Елену, авиабилеты самостоятельно заказывали в Сингапурских авиалиниях. Оплату тура производили самостоятельно через Сбербанк. При оформлении денежного перевода встретились определенные трудности. В результате увязки сроков пребывания в отеле и наличия авиабилетов получился тур на 14 ночей и 8 % скидки. Мы все пенсионеры поэтому еще 20% скидки. Нас 5 человек.
Период: с 13 октября по 30 октября 2010 года.
Перелет. Через Сингапур. В Сингапуре был Stop-over на сутки. Сингапур произвел неизгладимое впечатление. В аэропорту Манадо нас встречали представители отеля можно сказать с «Хлебом - Солью».
Размещение. Отель расположен при впадении речки (два рукава) в океан. Коттеджи трех видов: 1. «С видом на море на горе». Это надо идти налево от ресторана по мостику через речку на гору. 2. «С видом на море на пляже». Это надо идти направо от ресторана по мостику через речку 3. «С видом на на сад». Коттеджи «с видом на на сад» расположены в глубине парка, от моря около 150 метров. Мы проживали в коттеджах « с видом на сад» и не жалели. Номер площадью метров 30 кв. Кондиционер работал нормально. В туалете-душе в потолке специально сделана дыра в потолке. Через неё залетали ночные бабочки и заползали здоровенные пауки. Все это нисколько не мешало, а только дополняло экзотики. В номере есть зонты и фонарики. Электричество отключалось частенько, но секунд через 10 питание восстанавливалось от автономного генератора. Иногда вечером на улице кто-то начинал кусать голые ноги. Стоило одеть брюки - проблема исчезала. За коттеджем расположена гора, по горе проходит местная дорога. Цикады и живность с горы звуками перекрывали шум дороги с лихвой. А ночью с горы доносилось уж что-то очень загадочное. На территории отеля живут два зайца-кролика. Летают тропические бабочки. Полно цветов и кустов, пальм, бамбуков и прочего. Дожди были, но они не особенно докучали. Ужин в отеле с 19 до 21 часа. Телевизора нет нигде. Интернет связь очень тормозная. Делать нечего, надо ложиться спать. Самое интересное, что прошло уже 2 недели, как мы в Москве, но около 22 часов появляется неудержимое желание залечь в кровать и тут же заснуть. Просыпаешься часиков в 5 утра, все выспался. Бодр и весел.
Питание. Это конечно не Египет, где еда национальный вид спорта, но и не Мальдивы, где все привозное. Запомнился обед в ресторане «Джунгли». Ресторан при отеле, расположен на соседней горе.
Снорклинг и дайвинг. На сайте сказано, что у отеля есть домашний риф, но это громко сказано. Прибрежный риф есть около отеля. Он расположен около коттеджей с видом на море на горе. Проблема как войти в море по здоровенным камням. Здесь можно плавать самостоятельно. Волны большой не было. Один раз за две недели были барашки на гребнях. А это где-то 3 балла. Пляж прямо перед отелем не обитаем ни рыбой и ни кораллами, так как здесь впадает речка. В основном дайвинг и снорклинг проходил с лодки дайв-центра. Есть прибрежные рифы и есть Бунакен. Иногда в воде чувствовалось, что тебя толи кто-то кусает, толи стрекочет. У некоторых членов нашей группы появлялись красные пятнышки, которые скоро сходили.
Здесь надо твердо понимать, что на всех островах всей планеты живут люди. Люди занимаются рыболовством и всю более-менее крупную рыбу уже выловили и съели. Осталась та, что пролезает сквозь ячейки сети или которая только что приплыла. Поэтому так распространены снимки голожаберных моллюсков. На рынке в Манадо продавали тушки копченого тунца и все не более 50-70 см. На Мальдивах же иногда проносились тунцы размером с дайвера. И все потому, что на Мальдивах население очень малочисленно, пока. В Египте больших тунцов не видел, зато какие там каранксы и сколько их. И все потому, что в Египте промысел рыбы в Красном море запрещен. На Филлипинах точно как в Индонезии. Там исключение остров Апо. Я пишу о том, что сам видел.
Возвращаемся в Индонезию. Кораллы и твердые и мягкие везде и в прекрасном состоянии и очень разнообразны. Прибрежные рифы - это плавно уходящее в глубину дно. Здесь встречаются моллюски которых нет в Бунакене и даже видел морскую змейку, правда маленькую, сантиметров 50. Течение на прибрежных рифах слабое. Бунакен и Силаден это в основном крутые и очень красивые стенки. Течение местами очень сильное и как следствие огромные горгонарии. По терминологии местных инструкторов это звучит примерно так: « плывем тихо и спокойно». Потому что дергаться бесполезно. Рассмотреть что-либо и сфотографировать не представляется возможным. Если хочешь остановиться, то лучше держаться двумя руками. Причем течения есть и восходящие и нисходящие. Это определяется по температуре воды и направлению движения. На поверхности тоже мотает. Главное не волноваться. При снорклинге ребята на лодке не теряют Вас из вида. Если под водой, то всегда можно слегка поддуть жилет или сдуть. Поездка на Бунакен начинается в 8 часов, прибытие в 16 часов, два погружения и ланч. Время в дороге «туда» около 1 часа 15 минут. Из крупняка иногда попадаются наполеоны - подростки, есть черепахи, видел двух рифовых акул, каракатицу. Мурены редки. Даже серые скаты и то маленькие. Не видел ни одного группера.
Туры по окрестностям. Первый тур - достопримечательности северного Сулавеси. Было любопытно посмотреть, как живет здесь народ. Народ трудиться. Никаких круглосуточных мужских посиделок в кофейнях. Плотность населения большая. Так как дворики очень маленькие, то развита горшечная культура цветоводства. Кукуруза растет даже на кладбищах. Поражает обилие церквей христианского направления. Церковь на квартал, причем квартал одноэтажный. Также удивляет обилие христианских кофессий. Северный Сулавеси - оплот христианства в мусульманской стране. Народ передвигается в основном на легких мотоциклах, двое взрослых и двое детей на мотоцикле – это норма. Причем у мамаши в руках еще и поклажа. Потом идут сразу джипы, в основном 7 местные, но без наворотов и тоже битком набитые. Сразу видно, что это средство передвижения, а не растопыривания пальцев. И ни какого ксенона. Седанов сравнительно мало. Было довольно интересно. Второй тур – поездка в национальный парк Тангкоко. Это название еще одного вулкана. Дорога туда занимает 3 часа. Три часа хождения по гористым джунглям. То, что мы увидели, точно совпадает со словами Джеральда Дарелла: джунгли это не зоопарк. И что бы кого-то увидеть надо походить. Видели зимородков, черных макак, птицу-носорога и долгопята. Комаров нет. Ветра нет, а температура около +30. Из леса вышли просто мокрые. Дождя не было.
Массаж. Моей жене понравилось. Это был силовой массаж, а не поглаживание.
Обслуживание. Народ в Индонезии очень дружелюбный и улыбчивый. Если что не так, то стоит только сказать, тут же исправят. Например: в баре на пляже в меню числились индонезийские сигареты, а в наличии их не было. Бармен попросил указать, какие именно нужны сигареты и сколько. Через час привезли. И никакой наценки и ни какого «бакшиша». Индонезийские сигареты на 40% состоят из пряности гвоздики. Стоит попробовать или привезти, как сувенир. Еще один пример. При перелете слегка развалился наш старый добрый чемодан. Нужны были два винта М4. Я попросил PIM(а) (PIM - начальник дайв-центра, так его зовут) и на следующий день Pim принес 5 винтиков. За что отдельное спасибо. Иногда мы прогуливались по горной дороге в целях обозреть окрестности. Так вот проезжающие мимо мотоциклисты обязательно тебе посигналят и улыбнутся. Там же вдоль дороги в опавшей листве я увидел здоровенного скорпиона. После этого я призадумался: стоит ли ходить вдоль узкой дороги во вьетнамках? А народ в Индонезии симпатичный, поэтому я это все и пишу. Вместо отзыва получились путевые заметки.
Indonezja, pó ł nocne Sulawesi, laguna Minahasa.
Kolejnoś ć wycieczek. O Minahasa Lagoon dowiedzieliś my się od Eleny Appel na wystawie Golden Dolphin. Hotel został zarezerwowany przez Elenę , bilety lotnicze został y zarezerwowane niezależ nie w Singapore Airlines. Wycieczka został a opł acona niezależ nie przez Sbierbank. Wystą pił y pewne trudnoś ci z wykonaniem przelewu. W wyniku powią zania dł ugoś ci pobytu w hotelu z dostę pnoś cią biletó w lotniczych uzyskano zwiedzanie 14 noclegó w z 8% rabatem. Wszyscy jesteś my emerytami wię c kolejne 20% zniż ki. Jesteś my 5 osobami.
Okres: od 13 paź dziernika do 30 paź dziernika 2010 r.
Lot. Przez Singapur. W Singapurze był przystanek na jeden dzień . Singapur wywarł trwał e wraż enie. Na lotnisku Manado powitali nas przedstawiciele hotelu, moż na powiedzieć z „Chlebem – Só l”.
Zakwaterowanie. Hotel poł oż ony jest u zbiegu rzeki (dwie odnogi) do oceanu. Domki trzech typó w: 1. „Z widokiem na morze na gó rze”. Trzeba iś ć na lewo od restauracji po moś cie nad rzeką do gó ry. 2.
"Z widokiem na morze na plaż y. " Należ y udać się na prawo od restauracji na moś cie nad rzeką.3. „Z widokiem na ogró d”. Domki "z widokiem na ogró d" znajdują się w gł ę bi parku, okoł o 150 metró w od morza. Mieszkaliś my w domkach "z widokiem na ogró d" i nie ż ał owaliś my. Pokó j o powierzchni 30 metró w kwadratowych. Klimatyzator dział ał dobrze. W toalecie-prysznicu specjalnie wykonano otwó r w suficie. Przelatywał y przez nią nocne motyle i czoł gał y się potę ż ne pają ki. Wszystko to wcale nie przeszkadzał o, a jedynie uzupeł niał o egzotykę . W pokoju znajdują się parasole i latarki. Czę sto odcinano prą d, ale po 10 sekundach zasilanie został o przywró cone z autonomicznego generatora. Czasami wieczorem na ulicy ktoś zaczynał gryź ć goł e nogi. Warto był o nosić spodnie - problem znikną ł . Za domkiem gó ra, wzdł uż gó ry przebiega droga lokalna. Cykady i ż ywe istoty z gó ry dź wię kami blokował y hał as drogi z zemsty. A w nocy z gó ry sł ychać był o coś bardzo tajemniczego.
Na terenie hotelu mieszkają dwa zają ce-kró liki. Latają tropikalne motyle. Peł no kwiató w i krzewó w, palm, bambusó w i innych rzeczy. Padał y deszcze, ale nie był y szczegó lnie dokuczliwe. Kolacja w hotelu od 19:00 do 21:00. Nigdzie nie ma telewizora. Poł ą czenie internetowe jest bardzo wolne. Nie pozostaje nic innego, jak iś ć spać . Najciekawsze jest to, ż e od naszego pobytu w Moskwie minę ł y już.2 tygodnie, ale okoł o godziny 22 pojawia się niepohamowana chę ć poł oż enia się w ł ó ż ku i natychmiastowego zaś nię cia. Budzisz się o 5 rano, wszyscy spali. Wesoł y i pogodny.
Odż ywianie. Z pewnoś cią nie jest to Egipt, gdzie jedzenie jest sportem narodowym, ale nie Malediwy, gdzie wszystko jest importowane. Pamię tam obiad w restauracji Jungle. Restauracja w hotelu, poł oż ona na pobliskiej gó rze.
Snorkeling i nurkowanie. Strona mó wi, ż e hotel ma rafę domową , ale to duż e sł owo. W pobliż u hotelu znajduje się rafa przybrzeż na. Znajduje się w pobliż u domkó w z widokiem na morze na gó rze. Problem polega na tym, jak wejś ć do morza na potę ż nych kamieniach. Tutaj moż esz pł ywać samodzielnie.
Nie był o duż ych fal. Raz na dwa tygodnie na grzbietach był y jagnię ta. A to okoł o 3 punkty. Plaż a tuż przed hotelem nie jest zamieszkana ani przez ryby, ani przez koralowce, ponieważ wpada do niej rzeka. Gł ó wnie nurkowanie i snorkeling odbywał o się z ł odzi centrum nurkowego. Są rafy przybrzeż ne i Bunaken. Czasami w wodzie czuł o się , ż e ktoś cię gryzie, albo ć wierkał o. U niektó rych czł onkó w naszej grupy pojawił y się czerwone plamy, któ re wkró tce zniknę ł y.
Tutaj musimy mocno zrozumieć , ż e ludzie ż yją na wszystkich wyspach cał ej planety. Ludzie zajmują się ryboł ó wstwem i wszystkie mniej lub bardziej duż e ryby został y już zł owione i zjedzone. Ten, któ ry przedziera się przez komó rki sieci lub wł aś nie wypł yną ł , pozostaje. Dlatego zdję cia mię czakó w nagoskrzelnych są tak powszechne. Na targu w Manado sprzedawano tusze wę dzonego tuń czyka i wszystkie miał y nie wię cej niż.50-70 cm, a na Malediwach czasem przemykał tuń czyk wielkoś ci nurka.
A wszystko dlatego, ż e populacja Malediwó w jest jeszcze bardzo mał a. Nie widział em wielkich tuń czykó w w Egipcie, ale jakie są tam trevally i ile ich jest. A wszystko dlatego, ż e w Egipcie ł owienie ryb na Morzu Czerwonym jest zabronione. Filipiny są dokł adnie takie jak Indonezja. Wyją tkiem jest wyspa Apo. Piszę o tym, co widział em.
Wracamy do Indonezji. Korale, zaró wno twarde jak i mię kkie, są wszę dzie i są w doskonał ej kondycji i bardzo ró ż norodne. Rafy przybrzeż ne to dno pł ynnie schodzą ce w gł ą b. Tutaj są mię czaki, któ rych nie ma w Bunaken, a nawet widział em wę ż a morskiego, choć mał ego, okoł o 50 cm. Prą d na przybrzeż nych rafach jest sł aby. Bunaken i Siladen to w wię kszoś ci strome i bardzo pię kne ś ciany. Nurt jest miejscami bardzo silny, przez co pojawiają się ogromne gorgonie. Wedł ug terminologii miejscowych instruktoró w brzmi to mniej wię cej tak: „pł yniemy cicho i spokojnie”. Ponieważ drganie nie ma sensu.
Gę stoś ć zaludnienia jest wysoka. Ponieważ podwó rka są bardzo mał e, rozwija się uprawa kwiató w w doniczkach. Kukurydza roś nie nawet na cmentarzach. Uderza mnogoś ć koś cioł ó w chrześ cijań skich. Koś ció ł na kwartał , a kwartał jest jednopię trowy. Zaskakują ca jest ró wnież obfitoś ć chrześ cijań skich coffeeshopó w. Pó ł nocne Sulawesi jest twierdzą chrześ cijań stwa w kraju muzuł mań skim. Ludzie poruszają się gł ó wnie na lekkich motocyklach, na motocyklu dwoje dorosł ych i dwoje dzieci to norma. A matka też ma w rę kach bagaż . Potem od razu przyjeż dż ają jeepy, przeważ nie 7-osobowe, ale bez dzwonkó w i gwizdkó w, a takż e peł ne. Od razu widać , ż e jest to ś rodek transportu, a nie rozkł adanie palcó w. I bez ksenonu. Jest stosunkowo niewiele sedanó w. To był o cał kiem interesują ce. Druga wycieczka to wycieczka do Parku Narodowego Tangkoko. To nazwa innego wulkanu. Droga tam zajmuje 3 godziny. Trzy godziny marszu przez gó rzystą dż unglę.
To, co zobaczyliś my, dokł adnie pasuje do sł ó w Geralda Darrella: dż ungla to nie zoo. A ż eby kogoś zobaczyć , musisz iś ć . Widzieliś my zimorodki, czarne makaki, dzioboroż ce i wyraki. Nie ma komaró w. Nie ma wiatru, a temperatura wynosi okoł o +30. Wyszli z lasu po prostu mokrzy. Nie był o deszczu.
Masaż . Moja ż ona to lubił a. To był masaż sił owy, a nie udar.
Usł uga. Mieszkań cy Indonezji są bardzo przyjaź ni i uś miechnię ci. Jeś li coś jest nie tak, wystarczy powiedzieć , ż e natychmiast to naprawią . Na przykł ad: w barze na plaż y indonezyjskie papierosy był y wymienione w menu, ale nie był y dostę pne. Barman poprosił mnie o okreś lenie jakie papierosy i ile. Przynieś li to godzinę pó ź niej. I bez dodatkowych opł at i bez "bakszyszu". Indonezyjskie papierosy to 40% przyprawy goź dzikowej. Warto spró bować lub przywieź ć na pamią tkę . Jeszcze jeden przykł ad. Podczas lotu nasza stara dobra walizka trochę się rozpadł a. Potrzebne był y dwie ś ruby M4.
Poprosił em o PIM (PIM to szef centrum nurkowego, bo tak się nazywa) i nastę pnego dnia Pim przywió zł.5 ś rub. Za co specjalne podzię kowania. Czasami szliś my gó rską drogą , aby rozejrzeć się po okolicy. Przejeż dż ają cy motocykliś ci na pewno bę dą do ciebie trą bić i uś miechać się . W tym samym miejscu przy drodze w opadł ych liś ciach zobaczył em potę ż nego skorpiona. Potem pomyś lał em: czy warto iś ć wą ską drogą w japonkach? A ludzie w Indonezji są mili, dlatego to wszystko piszę . Zamiast recenzji dostaliś my notatki z podró ż y.