Мой отзыв будет интересен тем, кто планирует посетить Будапешт на майские праздники. Дата поездки 1-5 мая 2009 года.
Это был мой второй визит в венгерскую столицу. Честно говоря, первая поездка (в мае 2008-го) оставила настолько яркие (негативные) впечатления о Венгрии в целом и о Будапеште в частности, что ехать сюда снова мне ну, никак не хотелось, но муж очень настаивал, он, в отличии от меня, был очарован Будапештом и ему захотелось снова побродить по его пыльным широким улицам. В качестве “моральной компенсации” мне была обещана экскурсия в “настоящую Европу” -- город-герой Вену.
1 мая, стоя в вестибюле венгерского аэропорта я предвкушала “сладость” группового трансфера и добровольно-принудительную “обзорную экскурсию” с бесконечным сбором “пожертвований” на “захватывающие экскурсии” от принимающей стороны...
Вот уж не знаю, то-ли кризис повлиял, то-ли ослаб интерес у наших туристов к венгерским красотам, но кроме нас с мужем, из Украины, в этот день, в Будапешт “на майские” прилетела всего лишь еще одна пара -- мама с дочкой из Одессы. Мы погрузились в комфортабельный автомобиль и через 30 минут уже получали ключи на ресепшене нашего отеля (в прошлый раз мы приехали к месту поселения часов эдак через 6).
Отель, в котором мы остановились, называется “Эржебет” (Erzsebet), он находится в замечательном месте на Пештской стороне, на ул. Кароля Михая, эта улица идет параллельно ул. Ваци (в 3 мин. ходьбы). Рядом находится круглосуточный продуктовый супермаркет (на ул. Ференциск) и еще есть парочка магазинчиков на Ваци и в окрестностях. Кстати, меняйте денги и покупайте продукты сразу же по приезду, потому что 1 мая даже “круглосуточные” магазины работают до 11 вечера, а большинство магазинов не работает вообще. Меня очень радовала близость изящного моста Эржебет -- это мой любимый мост в Будапеште : ). Гостиница находится в оживленном туристическом центре, поэтому нетрудно найти поблизости множество ресторанчиков и закусочных которые работают или до полуночи, или “до последнего клиента” (в отличии от площади Бароша, где находится “Голден Парк”, в котором мы останавливались в 2008-м, там все закрывается до 22 вечера). Номера небольшие но уютные, чистые. Новая мебель, аккуратный ремонт. К сожалению, в номере нет сейфа -- надо арендовать на ресепшен(ресепшен по-русски только знает “здрасьте” и “спасибо”). Ежедневная уборка номеров. Полотенца надо бросать на пол, чтобы поменяли. Завтраки так-себе, но голодными не останетесь. Кстати, сам отель является историческим памятником -- он был открыт в 1873 году в год объединения Пешта, Буды и Обуды. Название свое получил в честь милой сердцу венгров королевы Эржебет (Сисси), разрешение на название гостиницы давала супруга самого Франца Иосифа. В 2002-м году в здании прошла полная модернизация, и о славном историческом прошлом напоминают только рекламные плакатики в лифтах отеля, на которых изображена Сисси, и старинное фото несохранившегося фасада гостиницы в качестве фона. В общем, отель понравился -- рекомендую.
Будапешт как нельзя лучше подходит для празднования 1 мая, потому что “День Труда” для венгров такой же праздник как и для нас. Половина горожан уезжает из города, а оставшиеся в городе жители и туристы предаются безудержному веселью. На улицах звучит музыка, проходят выступления профессиональных и не очень музыкантов. Под ритмичные звуки музыки местные жители не стесняясь пускаются в пляс. На площади Героев и в парке Варошлигет 1-2 мая проходят народные гулянья и традиционная ярмарка, на которой можно приобрести традиционные изделия народных мастеров (например, чугунные казанки для гуляша), а также купить марципанов наразвес. Выбор марципанов на ярмарке был очень большой, “музей марципанов” в Рыбацком Бастионе -- нервно курит: ). За прошедший год Будапешт заметно похорошел, на улицах чисто, несмотря на праздник, в переходах не воняет, а множество зданий горделиво демонстрировали свежепокрашенные фасады. Пьяных бомжей на улицах практически не было видно (в прошлый раз валялись на каждом шагу, как опавшая по осени листва), в общем, не узнать город. Как будто бы год назад я в какой-то другой Будапешт приезжала : ).
Экскурсию в Вену мы хотели купить на месте, у принимающего оператора, но гид, встретившая нас в холле гостиницы на следующее утро, сказала, что экскурсий в Вену нет и не предвидится. Видя наши разочарованные физиономии, она предложила нам отправиться в Вену самостоятельно, благо от Будапешта до Вены 3 часа пути на поезде. Билеты мы покупали на вокзале Келети, международная касса находится с левой стороны от центрального входа. Если вы владеете английским на уровне 3-го класса средней школы, то купить билет для вас не составит труда: надо просто наклониться к окошечку и произнести заветную фразу: ”Ай вонт э тикет ту Вена”, а затем внимательно слушать наводящие вопросы кассирши отвечая “йес” или “ноу” по мере надобности. В результате мы получили на руки 2 билета “туда-обратно”, в стоимость которых входил проезд на общественном транспорте в "зоне 100" Вены. Билет действителен в течении трех дней, вернуть в кассу его можно только в день покупки. Стоимость “удовольствия” 8640 форинтов (примерно 40 долларов) за один билет (автобусная экскурсия обошлась бы по 50 евро с носа), кассы принимают кредитные карты -- удобно. Вместе с билетом вам обязаны выдать распечатанное расписание движения поездов. Нам почему-то не дали (наверное, бумажки закончились), вместо этого кассирша сообщила нам время отправления утреннего поезда в Вену и обратного в Будапешт на словах. Мы чудом встретили в поезде соотечественников, у которых оказалось расписание -- так только и спаслись, потому что в венгерском расписании черт ногу сломит, а в Австрии расписание, в нашем понимании, вообще отсутствует. Прямого поезда Будапешт - Вена нет, все поезда проходящие. Например, в Вену мы ехали поездом следующим в Мюнхен, а обратно поездом следующим в Софию. Ориентироваться вы можете только по времени отправления поезда. Проводников в поездах нет, так что спросить не у кого. Венгерские кондукторы заходят в поезд на следующей остановке, проверяют билеты и сходят на границе, потом в поезд заходят австрийские кондукторы, они тоже проверяют билеты и сходят с поезда. В билетах нет фиксированного времени отправления, дня и места. Все это вы выбираете сами, по своему усмотрению, садитесь на понравившиеся вам свободные места. Поезда, помеченные в расписании как RJ, принадлежат австрийской железной дороге, это современные комфортабельные railjet-ы, ездить в них так же комфортно, как и летать на самолете. Вагоны оборудованы цифровыми табло на которых указывается станция прибытия. Другие поезда -- это “сборная солянка” из различных прицепных стареньких вагонов, выглядят устрашающе, но едут тихо и мягко. Кстати, “немодные” поезда всего лишь на 30 минут идут медленнее чем “модные”. Ваш билет позволяет ездить во всех этих поездах на сидячих местах. В Вене нужно выйти на Wien Westbahnhof (не спутайте с Wien Meidling). От вокзала можно прогуляться до центра пешком или проехаться на метро, дабы не терять время, я рекомендую последнее. Венское метро мне показалось грязнее, чем Стокгольмское. Интересно, что двери поезда открываются вручную, а закрываются автоматически. Мы пытались и закрыть их вручную, чем, должно быть, очень позабавили местных старушек: )
Из Будапешта мы выехали в 7.10 утра и в 10.08 мы уже были в Вене. На дворе стояло воскресенье, на улицах никого нет, ничего не работает -- большинство народа в церквях на утренних службах, зато в 12 дня, на улицах стало заметно большее оживление. Не буду тут распостраняться о Венских достопримечательностях, скажу только, что город этот вас удивит, возможно разочарует и очарует одновременно. И еще: Вена абсолютно не похожа на Будапешт. Вот так вот. А остальные выводы делайте сами: приезжайте, смотрите, составляйте собственное мнение.
Возвращаясь к Будапешту, скажу, что поездкой осталась очень довольна. Как-то все сложилось в этот раз -- начиная гостиницей, заканчивая погодой. Хотя в последний день и накапывал небольшой дождик -- он не испортил нам настроения. Хочу поблагодарить туристические компании “Давай отдыхай”, “Аккорд-тур” и принимающую “Pro Family Travel”, которые не только помогли мне полюбить Будапешт, но и поспособствовали возвращению на родину забытого в гостинице фотоаппарата: )
Желаю всем приятных путешествий и ярких впечатлений! : )
Moja recenzja zainteresuje tych, któ rzy planują odwiedzić Budapeszt na majowe wakacje. Data podró ż y 1-5 maja 2009 r.
To był a moja druga wizyta w stolicy Wę gier. Szczerze mó wią c, pierwsza podró ż (w maju 2008 r. ) pozostawił a tak ż ywe (negatywne) wraż enia dotyczą ce Wę gier w ogó le, a Budapesztu w szczegó lnoś ci, ż e nie chciał am tu jechać ponownie, ale mó j mą ż bardzo nalegał , on, w przeciwień stwie do mnie , był zafascynowany Budapesztem i chciał ponownie wę drować po jego zakurzonych, szerokich ulicach. Jako „odszkodowanie moralne” obiecano mi wycieczkę do „prawdziwej Europy” – bohatera Wiednia.
1 maja, stoją c w holu wę gierskiego lotniska, nie mogł em się doczekać „sł odyczy” transferu grupowego i dobrowolno-obowią zkowej „wycieczki krajoznawczej” z niekoń czą cą się zbió rką „darowizn” na „ekscytują ce wycieczki” z gospodarz...
Naprawdę nie wiem, czy kryzys dotkną ł , czy zainteresowanie naszych turystó w wę gierskimi pię knoś ciami osł abł o, ale opró cz mnie i mojego mę ż a z Ukrainy tego dnia do Budapesztu poleciał a jeszcze tylko jedna para „na maj” - matka i có rka z Odessy. Wskoczyliś my do wygodnego samochodu i już po 30 minutach otrzymaliś my klucze w recepcji naszego hotelu (ostatni raz dojechaliś my na miejsce rozliczenia po okoł o 6 godzinach).
Hotel, w któ rym mieszkaliś my, nazywa się „Erzsebet” (Erzsebet), znajduje się w cudownym miejscu po stronie Pesztu, na ulicy. Karola Mihai, ta ulica biegnie ró wnolegle do ulicy. Vaci (3 min pieszo). W pobliż u znajduje się cał odobowy supermarket spoż ywczy (ul. Ferencisk) oraz kilka sklepó w na Vaci iw okolicy. Nawiasem mó wią c, zmień pienią dze i kup artykuł y spoż ywcze natychmiast po przyjeź dzie, ponieważ.1 maja nawet sklepy „convenience” są otwarte do 23:00, a wię kszoś ć sklepó w w ogó le nie dział a.
Bardzo ucieszył a mnie bliskoś ć wdzię cznego mostu Erzsebet - to mó j ulubiony most w Budapeszcie : ). Hotel poł oż ony jest w ruchliwym centrum turystycznym, wię c nietrudno znaleź ć w pobliż u wiele restauracji i punktó w gastronomicznych, któ re są otwarte albo do pó ł nocy, albo „do ostatniego klienta” (w przeciwień stwie do Placu Baros, gdzie znajduje się Golden Park, w któ rym nocowaliś my 2008, wszystko zamknię te do 22). Pokoje są mał e, ale przytulne i czyste. Nowe meble, zadbany remont. Niestety w pokoju nie ma sejfu - trzeba go wypoż yczyć w recepcji (recepcja zna tylko „cześ ć ” i „dzię kuję ” po rosyjsku). Codzienne sprzą tanie. Rę czniki należ y rzucić na podł ogę , aby zmienić . Ś niadanie jest takie sobie, ale nie wyjdziesz gł odny. Nawiasem mó wią c, sam hotel jest zabytkiem - został otwarty w 1873 roku, w roku zjednoczenia Pesztu, Budy i Obudy.
Swoją nazwę otrzymał na cześ ć drogiej sercu Wę gró w kró lowej Erzhebet (Sissi), zgodę na nazwę hotelu wydał a ż ona samego Franciszka Jó zefa. W 2002 roku budynek przeszedł cał kowitą modernizację , a jedynymi pamią tkami po chwalebnej historycznej przeszł oś ci są plakaty reklamowe w hotelowych windach, przedstawiają ce Sissi oraz stare zdję cie brakują cej fasady hotelu jako tł o. Ogó lnie hotel mi się podobał - polecam.
Budapeszt to najlepsze miejsce do ś wię towania 1 maja, ponieważ „Ś wię to Pracy” jest dla Wę gró w takim samym ś wię tem, jak dla nas. Poł owa mieszczan wyjeż dż a z miasta, a pozostali mieszkań cy i turyś ci oddają się nieokieł znanej zabawie. Na ulicach rozbrzmiewa muzyka, są wystę py profesjonalnych i niezbyt muzykó w. Przy rytmicznych dź wię kach muzyki miejscowi nie wahają się tań czyć.
W dniach 1-2 maja na Placu Bohateró w i w Parku Varoshliget odbywają się festyny ludowe i tradycyjny jarmark, gdzie moż na kupić tradycyjne wyroby ludowych rzemieś lnikó w (np. ż eliwne kocioł ki na gulasz), a takż e kupić marcepany u waga. Wybó r marcepanó w na targach był bardzo duż y, „muzeum marcepanó w” w Baszcie Rybackiej - pali nerwowo : ). W cią gu ostatniego roku w Budapeszcie był o zauważ alnie ł adniej, ulice są czyste, mimo wakacji, w przejś ciach nie ma smrodu, a wiele budynkó w dumnie pokazał o ś wież o pomalowane fasady. Na ulicach praktycznie nie był o pijanych bezdomnych (ostatni raz leż eli na każ dym kroku, jak opadł e liś cie jesienią ), w ogó le miasta nie poznaje się . Jakby rok temu przyjechał am do jakiegoś innego Budapesztu : ).
Chcieliś my wykupić wycieczkę do Wiednia na miejscu, od gospodarza, ale przewodnik, któ ry spotkał nas nastę pnego ranka w hotelowym lobby, powiedział , ż e nie ma wycieczek do Wiednia i nie spodziewaliś my się.
Widzą c nasze zawiedzione miny, zasugerował a, ż ebyś my pojechali do Wiednia na wł asną rę kę , przejazd z Budapesztu do Wiednia to 3 godziny pocią giem. Bilety kupiliś my na stacji Keleti, mię dzynarodowa kasa biletowa znajduje się po lewej stronie gł ó wnego wejś cia. Jeś li mó wisz po angielsku na poziomie 3 klasy liceum, to nie bę dzie ci trudno kupić bilet: wystarczy pochylić się do okna i powiedzieć ukochane zdanie: „Ay von e ticket tou Vienna ”, a nastę pnie uważ nie sł uchaj gł ó wnych pytań kasjera, odpowiadają c w razie potrzeby „tak” lub „wiem”. W efekcie otrzymaliś my 2 bilety w obie strony, któ rych koszt obejmował przejazd komunikacją miejską w „strefie 100” Wiednia. Bilet jest waż ny przez trzy dni, moż na go zwró cić do kasy dopiero w dniu zakupu.
Koszt „przyjemnoś ci” to 8640 forintó w (okoł o 40 dolaró w) za jeden bilet (wycieczka autobusowa kosztował aby 50 euro za nos), kasy akceptują karty kredytowe – wygodne. Wraz z biletem musisz otrzymać wydrukowany rozkł ad jazdy pocią gó w. Z jakiegoś powodu nam nie dali (prawdopodobnie skoń czył y się papiery), zamiast tego kasjerka podał a nam sł owami godzinę odjazdu porannego pocią gu do Wiednia i z powrotem do Budapesztu. Cudem spotkaliś my w pocią gu rodakó w, któ rym akurat miał rozkł ad jazdy – tak uciekliś my, bo diabeł ł amie nogę w wę gierskim rozkł adzie jazdy, a w Austrii nie ma rozkł adu jazdy, w naszym rozumieniu. Nie ma bezpoś redniego pocią gu Budapeszt - Wiedeń , przejeż dż ają wszystkie pocią gi. Na przykł ad do Wiednia pojechaliś my pocią giem do Monachium i z powrotem pocią giem do Sofii. Moż esz nawigować tylko do czasu odjazdu pocią gu. W pocią gach nie ma konduktoró w, wię c nie ma kogo pytać.
Konduktorzy wę gierscy wchodzą do pocią gu na kolejnym przystanku, sprawdzają bilety i wysiadają na granicy, nastę pnie konduktorzy austriaccy wchodzą do pocią gu, ró wnież sprawdzają bilety i wysiadają z pocią gu. Bilety nie mają ustalonej godziny, dnia ani miejsca odjazdu. Sam wybierasz to wszystko, wedł ug wł asnego uznania, siadasz na wolnych miejscach, któ re lubisz. Pocią gi oznaczone w rozkł adzie jako RJ należ ą do Kolei Austriackich, są nowoczesnymi, wygodnymi railjetami, a podró ż owanie nimi jest ró wnie wygodne jak lot samolotem. Wagony wyposaż one są w cyfrowe wyś wietlacze wskazują ce stację przyjazdu. Inne pocią gi to „mieszanka” ró ż nych starych wagonó w z przyczepami, wyglą dają onieś mielają co, ale jadą cicho i delikatnie. Nawiasem mó wią c, „niemodne” pocią gi są tylko 30 minut wolniejsze od „modnych”. Twó j bilet pozwala ci usią ś ć we wszystkich tych pocią gach. W Wiedniu musisz wysią ś ć na Wien Westbahnhof (nie mylić z Wien Meidling).
Z dworca moż na dojś ć do centrum pieszo lub dojechać metrem, aby nie tracić czasu, polecam to drugie. Metro w Wiedniu wydawał o mi się bardziej brudne niż metro w Sztokholmie. Co ciekawe, drzwi pocią gu otwierają się rę cznie i zamykają automatycznie. Pró bowaliś my zamkną ć je rę cznie, co musiał o rozbawić miejscowe starsze panie : )
Z Budapesztu wyjechaliś my o 7.10, ao 10.08 byliś my już w Wiedniu. Na podwó rku był a niedziela, na ulicach nie był o nikogo, nic nie dział ał o - wię kszoś ć ludzi był a w koś cioł ach na porannych naboż eń stwach, ale o godzinie 12 ulice wyraź nie oż ywił y się . Nie bę dę tu mó wić o zabytkach Wiednia, powiem tylko, ż e to miasto Cię zaskoczy, a moż e zawiedzie i jednocześ nie oczaruje. I jeszcze jedno: Wiedeń absolutnie nie przypomina Budapesztu. Otó ż to. A resztę wnioskó w wycią gnij sam: przyjdź , zobacz, wymyś l swoją opinię.
Wracają c do Budapesztu powiem, ż e był am bardzo zadowolona z wyjazdu. Tym razem jakoś wszystko się uł oż ył o - począ wszy od hotelu, a skoń czywszy na pogodzie. Choć ostatniego dnia spadł niewielki deszcz, nie popsuł o nam to nastroju. Dzię kuję firmom turystycznym „Let's rest”, „Accord-tour” i gospodarzowi „Pro Family Travel”, któ re nie tylko pomogł y mi zakochać się w Budapeszcie, ale takż e przyczynił y się do powrotu zapomnianego w hotelu aparatu do mojej ojczyzny : )
Ż yczę wszystkim przyjemnych podró ż y i ż ywych wraż eń ! : )