"Не утопил в запрудах Леты предусмотрительный Харон
Античной древности приметы: Святыни Дельфов, Парфенон;
И высится Колосс Родосский, а значит, Греция жива!
О славе средиземноморской по свету ширится молва..."
Прочно «прикрепленная» к Европе на севере, а на юге – обрамленная островами, которые словно чьей-то щедрой рукой разбросаны в море, Греция похожа на каприз природы. Если верить легенде, Греция – плод любви Деметры, богини земледелия, и Посейдона, бога моря.
О стране и её многовековой истории
Греция - это страна, где сочетается культура Востока и Запада. Греция - родина Демократии, родина искусства, родина Олимпийских игр. Греция – это страна с многовековой историей, интересной и многогранной, о чём свидетельствуют каменные изваяния, прошедшие сквозь столетия и манящие туристов вновь и вновь. На территории Древней Греции зарождались различные цивилизации, которые поглотила и объединила в себе Микенская цивилизация (2100-1100 г. г. до н. э. ) – первая культура на территории Греции, где преобладало греческое население. Эпоха Древней Греции (колыбель Западной цивилизации) началась с первых Олимпийских игр в 776 году до н. э. В этот период Древняя Греция оказала мощное влияние на всю Европу, внесла огромный вклад в развитие языка, политику, образование, философию и архитектуру современного мира. После смерти Александра Македонского в 323 году до н. э. , на смену Древней Греции пришла эпоха Эллинистической Греции, во времена которой значение Греции резко упало. Затем наступил тяжёлый период Римской Греции после завоевания этих земель Римом, страшные бедствия преследовали несчастный народ Греции, но этот гнёт не в силах был погубить плоды древнегреческой образованности. После падения Римской империи сформировалась Византийская империя в 395 году, которая стала преемницей культурных, исторических, политических достижений Древнего Рима. С 1453 года большая часть Греции находилась во власти турок, являясь частью Османской империи вплоть до провозглашения независимости Греции в 1821 году.
Современное государство Греческая Республика расположено на юге Балканского полуострова, на территории площадью 131940 кв. км (вместе с островами, занимающими территорию 25166 кв. км, из которых 257 кв. км необитаемы). В состав государства входят материковая Греция (Аттика, Пелопоннес, Центральная Греция, Фессалия, Эпир, Македония, Фракия), острова Эгейского и Ионического морей, остров Крит. Население Греции составляет 11.3 млн. человек, 98 % населения – греки, они же и греко-православные христиане, государственный язык – новогреческий. В настоящее время в Греции слово «Эллада» является официальным самоназванием, а определения «грек» или «Греция» не признаются населением и употребляются только в общении с иностранцами.
Афины – один из древнейших городов мира и одна из самых молодых столиц в Европе
Знакомство со страной начинаем с её столицы - города Афины, названной в честь древнегреческой богини мудрости Афины, которая была их покровителем. Афины построены в Аттике рядом с Сароническим заливом. Со всех сторон от непогоды и сильных ветров город охраняют горы Парнеф, Пенделикон и Гиметты, стоящие на страже уже многие века, поэтому в Афинах всегда солнечно и тепло. Город имеет богатую историю: в классический период (V век до н. э. ) город-государство достигло вершины своего развития, определив многие тенденции развития позднейшей европейской культуры. Со временем Афины потеряли былое величие и превратились в провинциальный город. В 1833 году Афины провозглашены столицей новосозданного Королевства Греция (на то время в городе проживало 5 тысяч человек). В 1834 году страну возглавил новый греческий король Оттон Баварский. Молодой король имел амбиции отстроить город и вернуть ему былое величие. Приглашённые в Афины Лео фон Кленце и Теофил фон Хансен построили несколько главных улиц в неоклассическом стиле, в том числе площадь Синтагма, Афинский университет, Национальный парк, выставочный зал Заппейон. В 1896 году на восстановленном стадионе Панафинаикон, выстроенном полностью в мраморе, проведены Первые современные Олимпийские игры. В начале XX века активизировались археологические и реставрационные работы. В 1920-х годах население города выросло до 2 млн. человек, согласно греко-турецкому договору об обмене населением на родину массово возвращались афиняне и их потомки, изгнанные османами из Малой Азии. По Севрскому мирному договору 1920 года и Лозаннскому договору 1923 года, заключенным по результатам Балканских войн 1912-1913 годов, Греция почти вдвое увеличила свою территорию и население, а Афины очень скоро заняли достойное место среди европейских столиц. В настоящее время на площади города в 39 кв. км живёт около 35 % всего населения страны, вместе с Пиреем насчитывается около 3.5 млн. жителей. В центре Афин возвышаются два холма: холм Акрополя высотой 125 м с Парфеноном и древними храмами и холм Ликабетт (Ликавитос), высота которого 275 м, с живописной церквушкой Святого Георгия на вершине.
Афины - колыбель великой цивилизации, символом которой служит великолепный ансамбль Акрополя, который мы посетили в первую очередь. Акрополь, в переводе с древнегреческого - «город на возвышенности». В V веке до н. э. легендарный Перикл возвёл на вершине холма город богов - Акрополь как храм богини Афины, с которого, собственно, началось зарождение города и который стал колыбелью европейской культуры. Эта грандиозная композиция идеально сбалансированных конструкций создаёт монументальный пейзаж, совершенно уникальный по своей красоте и состоящий из целой серии шедевров V века до н. э. : Парфенон работы Фидия, Иктиноса и Калликрата, Пропилеи, храм Ники Аптерос и т. п. Акрополь иллюстрирует более чем тысячелетнюю историю древней Греческой цивилизации. Это священный храм, от которого пошли основные легенды о городе. Афинский Акрополь считается во всем мире самым выдающимся шедевром античного зодчества. И не случайно храм Парфенон, входящий в его состав, был выбран международной организацией ЮНЕСКО в качестве своего официального символа. Подходим к Акрополю и попадаем к церемонии утренней смены караула.
Подымаемся на холм, где стоит Акрополь. Сначала нашему взору открывается знаменитый во всём мире памятник древней архитектуры театр Диониса, построенный в IV веке до н. э. , который как бы открывает окно в прошлое и не перестаёт поражать сознание вот уже на протяжении тысячелетий.
Наше внимание приковано к Парфенону – символу демократических Афин, который был завершен между 447-432 г. г. до н. э. Это был павильон с колоннами на фасаде, дорический храм с ионическими элементами. Его альков особенно широк и имел колоннаду с обеих сторон в форме П. Внутри алькова находилась известная всем колоссальная статуя Афины – Парфены, выполненный из золота и слоновой кости. Храм был построен из пенделиконского мрамора и украшен авангардными скульптурными композициями Фидия (фриз: на востоке – Бой Гигантов, на западе – Бой Амазонок, на юге – Бой Кентавров, на севере – Падение Трои/фронтоны: на востоке – рождение Афины, на западе – столкновение Посейдона и Афины).
В 421-406 г. г. до н. э. был построен к северу от Парфенона Эрехтейон - необычный ионический храм, посвящённый древним греческим божествам и Посейдону, а также Афине, двум богам, которые соответственно мифу претендовали на защиту Афин. На южном фасаде Эрехтейона стояли Кариатиды - женские статуи, имеющие поддерживающую функцию. Скалу Акрополя, кроме этого, украшали многочисленные строения (святилище Афродиты Пандемос, святилище Артемиды Бравронии, Халкотека, храм Ромы и Августа, святилище Зевса Полиея, Аррефорий), а между ними находились большой ценности статуи, священные приношения верующих. На юго-востоке священной скалы сегодня действует Новый музей Акрополя, освещающий наилучшим образом развитие классической скульптуры.
С Акрополя открывается прекрасный вид на древнегреческую Агору, на лабиринты улочек Плаки, живого, яркого, шумного, пульсирующего сердца древнего и вечно юного города. Направляемся к стадиону Панафинаикон, построенному на месте древнего стадиона для проведения первых современных Олимпийских игр в 1896 году. Стадион выполнен из белого мрамора и имеет необычную вытянутую форму, являясь практически полной копией древнего античного стадиона, который был построен в городе ещё при Героде Аттике. Cвоё название стадион получил в честь древних соревнований, которые проводились во времена празднования так называемых Панафиней – чествования небесной покровительницы города богини Афины. Во время этих празднований проводились состязания по скачкам на колесницах, греческой борьбе и способностям к поэтическому жанру.
В 500 метрах к юго-востоку от Акрополя расположен Олимпейон, храм Зевса Олимпийского - самый большой во всей Греции храм, строившийся с VI века до н. э. до II века н. э. Храм Зевса стоит на трёхступенчатой террасе размерами 107.7 ×.41, 1 м. Его вытянутое прямоугольное здание когда-то окружали два ряда поставленных близко друг к другу колонн. О внутреннем устройстве храма известно мало. Когда-то в нём стояла гигантская хризоэлефантинная (т. е. покрытая золотом и слоновой костью) статуя Зевса, являвшаяся копией со статуи Зевса Олимпийского работы Фидия, которая являлась одним из семи чудес света. До наших времен сохранились только несколько мраморных колон храма, а статуя пострадала во время землетрясения во II веке. Однако это только одна из версий исчезновения статуи. Рядом с ней возвышалась статуя императора Адриана, также сделанная из золота и слоновой кости.
Рядом с руинами храма Зевса находится памятник Байрону. Благодарная Греция в образе прекрасной девы награждает его пальмовой ветвью. В июле 1823 года Байрон направился на остров Иония в Кефалонии, где он предполагал возглавить поход на Лепанто. Поэт поселся в Миссолунге, где располагалась армия принца Маврокордатоса. Однако ещё до наступления греков на турок у Байрона начался приступ лихорадки. Поэт умер 19 апреля 1824 года в возрасте 36 лет в Миссолунге. И хотя он умер, почти ничего не добившись для греков, его смерть настолько потрясла общественное мнение, что оно повлияло на решение Англии, Франции и России поддержать Грецию в её борьбе за независимость. Это было начало процесса формирования современной "европейской идеи", и у её истоков стоял лорд Байрон. Его последние три стихотворения: "В день, когда мне исполнилось тридцать шесть лет", "Последние слова о Греции" и "Любовь и смерть". На всемирном сборе поэтов в Монтевидео Байрон провозглашён «Лучшим поэтом последних трёх столетий».
Невдалеке находится современная площадь Синтагма (Конституции), на которой расположен Дворец Греческого парламента, построеннй в 1840 году в качестве Королевского дворца.
Перед зданием Парламента у памятника Неизвестному солдату несёт свою вахту почётный караул эвзонов. В разных странах я неоднократно была свидетелем смены почётного караула. Не стала исключением и Греция. Этот ритуал здесь происходит очень интересно и я хочу остановиться на этом более подробно. Слишком примечательны форма и шаг солдат, чем-то напоминающий танец.
Эвзоны (греч. - хорошо подпоясанный) - элитное подразделение пехоты греческой армии, которое возникло как лёгкая пехота в годы Греческой войны за независимость в начале XIX века. Эвзонов формировали в основном из горцев. С 1833 года они вошли в состав регулярной армии, с 1940 года они служили в частях лёгкой пехоты и в королевской гвардии. Сегодня из эвзонов сформированы почётные караулы Президентского дворца и Греческого парламента. Кандидаты проходят очень строгий отбор, не последнюю роль при этом играет внешность: обязательным требованием является привлекательность и высокий рост - не ниже 187 см. Очень интересна экипировка эвзонов, которая состоит из: фареона - ярко-красная шапочки с длинной кистью, фустанеллы - шерстяной плиссированной юбки с 400 складочками, символизирующими 400 лет османского господства в Греции, хлопчатобумажной белой рубашки, белых шерстяных чулков, кальцодет - чёрных подвязок для гетр с кистями, царух - кожаных ботинок с большими чёрными помпонами (каждый царух весит около 3 кг и подбит 60 стальными гвоздями, чтобы эвзон мог эффектно шагать по мостовой), жилета - точной копии жилета героя национально-освободительной борьбы Греции Теодороса Колокотрониса, оружие эвзона - американская самозарядная винтовка времён Второй мировой войны M1 Гаранд. Рядовые и офицеры различаются по деталям формы. У рядовых эвзонов короче юбка, а кисть на фареоне, наоборот, длиннее. Офицеры носят голубые, а не чёрные подвязки, на их фареоне кроме герба Греции изображены также звёзды. Вместо винтовки офицеры носят сабли, копии тех, которыми воевали ещё в начале XIX века.
У северо-западного подножия Акрополя расположился район Моностираки. Гуляя центральной улицей Панепистимиу, любуемся ансамблем зданий Университета, Национальной библиотеки и Академии, являющиеся так называемой «Неоклассической трилогией» Афин.
Обращаем внимание на здание Национального исторического музея и бронзовый памятник генералу Греческой революции Теодоросу Колокотронису. Создал его скульптор Лазарос Сохос в 1900 году в Париже. Установили же памятник на его нынешнем месте в 1904 году. Постамент памятника украшен рельефом сцен битвы под Дервакионом и заседаниями Пелопоннесского сената во время Греческой революции. Памятник установлен таким образом, что голова и взгляд Колокотрониса обращены к дворцу Греческого парламента, а правая рука указывает в противоположную сторону, где на протяжении XIX века находились королевские конюшни. По этому поводу в Афинах родилась популярная политическая шутка: генерал указывает парламентариям, что за их послушание и полное подчинение монарху, их законным местом является конюшня.
Направляемся к площади Омония (Согласия), недалеко от которой находится наш отель. Это одна из центральных площадей столицы, к которой стекаются шесть улиц, движение на ней очень оживлённое. Здесь расположена одноимённая станция афинского метро. Такой вид имеет Омония на закате.
Пройдя всего несколько шагов по этой улице, попадаем на небольшую круглую площадь Караискаки, почти всю серединную часть занимает некий современный монумент с огромным основанием и металлической конструкцией, издалека напоминающим букет из кухонных ножей. Но нет, это падающий с небес Икар. Примечательно, что для Афин символические сооружения и памятники - редкость.
Афины - это одна из немногих столиц в мире, где стремительная жизнь современного города будто замирает, с почтением останавливаясь у оазисов античных археологических комплексов, которые будто сказочные декорации вырастают золотистыми стройными колоннами из недр истории. Люди построили первые жилища под тенью огромной скалы более семи тысяч лет назад, а в эпоху античности город-государство стал центром будущей европейской цивилизации. Здесь зарождались основы философии и демократии, здесь искусство стало частью повседневной жизни человека. В V веке до н. э. был возведен город богов - Акрополь, увенчанный величественным Парфеноном, прославившим золотой век Афин. Гуляя по улицам, названным именами Плутарха, Софокла, Эврипида, Диогена мы будто перелистываем удивительные страницы истории города. Рядом с современными зданиями врастают в культурный слой терракотовые византийские церквушки, а за стеной античного храма белеют строгие неоклассические линии дворца XIX века. От римлян остались Агора и триумфальные арки, от османов фонтаны и мечети.
Помимо Афин, Аттика привлекает своими археологическими памятниками, в частности, мысом Сунион, на котором находится храм Посейдона и Афины. Мы совершаем автобусную экскурсию по области Аттика. Эта поездка вдоль живописного морского побережья Аттической Ривьеры включала в себя посещение мыса Сунион с храмом Посейдона. По пути посещаем термальное озеро Вульягмени, где желающие имели возможность искупаться в его живительных водах.
Я же предпочла купанию в тёплом озере плавание в Эгейском море на пляже, расположенном напротив термального озера.
Скалистый мыс Сунион – самая южная точка Аттики - глубоко врезающийся в Эгейское море, с древности символизировал нерасторжимость моря и земли. С VII века до н. э. здесь было святилище Посейдона. В 480 году до н. э. святилище было разрушено персами. На его месте Периклом (444-440 г. г. до н. э. ) был построен мраморный, дорический храм павильонного типа, украшенный на фризах сценами из Боя Кентавров, Боя Гигантов и подвигов Тисея, остатки которого мы видим сегодня. На колоннаде в числе многих туристических подписей XIX века сохранилась и подпись лорда Байрона.
В 412 году до н. э. Сунион был укреплен и оградительная стена защищала теперь и святилище Посейдона. В этой крепости, одной из пяти важнейших Аттики, находилась постоянная стража. В III веке до н. э. была укреплена бастионами и новыми сооружениями. Согласно мифологии, именно с этой скалы бросился правитель Афин Эгей, когда увидел корабль своего сына с чёрными парусами (Тисей хоть и победил Минотавра на Крите и избавил греков от ужасной дани, но забыл поменять паруса). Именем Эгея было названо это море.
Со скалы открывается очень живописный вид на побережье Эгейского моря.
Возвращаемся в Афины, в пути любуясь красивыми домами и вилами прибрежного района Афин с одной стороны и волшебными пейзажами морского побережья Аттической Ривьеры во время заката – с другой стороны.
Пелопоннес - очаг древнейшей цивилизации Европы
На следующий день совершаем экскурсию на полуостров Пелопоннес, где нам предстоит знакомство с местом, которое справедливо называют колыбелью европейской цивилизации. Это место – одно из красивейших частей страны, где каждый камень дышит историей. По дороге знакомимся с Коринфским каналом, который был вырублен в самом узком месте Коринфского перешейка в 1882-1893 г. г. французскими и греческими инженерами. Этот впечатляющий канал длиной 6 км и шириной 23 м, расположенный на переезде из Аттики на Пелопоннес, соединяет Коринфский и Саронический заливы, Ионическое море с Эгейским морем. Благодаря этому каналу, корабли, отплывая из Пирея и направляясь в Ионическое и Адриатическое моря, не идут вокруг Пелопоннеса, экономя при этом дистанцию в 185 миль. Этот канал, строительство которого начиналось ещё при римском императоре Нероне, заменил античный диолкос - покрытую камнем дорогу, по которой колесной машиной перетаскивались корабли с одного моря на другое.
Въезжаем на полуостров (правда, теперь его можно считать островом) Пелопоннес. Именно здесь зародилась древнегреческая цивилизация, тут находятся величайшие сооружения Греции: храмы, дворцы, крепости, античные театры. Такие города, как Спарта, Микены, Коринф, Патры, являются бесценными памятниками культуры страны и гордостью её истории. Общая же площадь Пелопоннеса составляет 22 тыс. кв. км с численностью населения около миллиона человек. На этой территории находятся сотни уникальных памятников истории и культуры, а здешняя природа поражает яркостью цветов и обилием красок. Береговая линия полуострова тянется на протяжении более тысячи километров, а замечательные песчаные пляжи раскинулись вдоль скалистых берегов, омываемых Эгейским и Ионическим морями.
Одним из самых значительных археологических заповедников Греции, имеющих важнейшее значение в истории Греции, являются Микены, расположенные на высоте 278 м в окружении крутых холмов Зара и Профитис. По легенде город был построен сыном Зевса, Персеем и здесь долгие годы жили потомки Даная, сына египетского царя Бела. В 1400 году до н. э. микенцами был завоёван остров Крит, а затем они подчинили себе соседние острова Родос и Кипр. На протяжении двухсот лет микенская цивилизация доминировала в этом регионе Средиземноморья. Микенский акрополь был уничтожен пожаром в 1100 году до н. э. Это положило начало упадку Микен. Блестящая цивилизация (1500-1100 г. г. до н. э. ) утратила свою славу и угасла.
Из дворца Агамемнона отправлялось войско в Троянский поход, а древние мифы, оказавшиеся реальностью, привели на эти холмы в конце XIX века немецкого коммерсанта и почитателя старины Генриха Шлимана в надежде найти гробницу самого Агамемнона. Ему удалось раскопать пять царских захоронений с останками умерших, многочисленными предметами из золота и серебра, хронологически принадлежавшими, однако, к более ранней исторической эпохе. До наших дней дошли развалины дворца на высоком холме и крепостные сооружения. Акрополь окружают мощные крепостные стены толщиной от 3 до 5 м, построенные в 1350-1330 г. г. до н. э. Стены сложены из огромных, неправильной формы, грубо отесанных глыб весом в несколько тонн. Щели между ними заполнены мелкими камнями или глиной. Такую кладку называют циклопической, поскольку греки считали, что построить такие стены было под силу только одноглазым великанам - циклопам. Вход на акрополь находится на восточной стороне, где сохранились великолепные Львиные ворота (ХIV-ХIII века до н. э. ), являющиеся самым ранним образцом европейской монументальной скульптуры.
За крепостными стенами также находится несколько старинных гробниц, в которых микенцы хоронили своих королей и наследников трона. Лучше всего сохранились сокровищница Атрея и гробница Клитемнестры. Самая известная из усыпальниц принадлежит царю Атрею, который при жизни владел сотнями рабов и для которого литейщики специально отливали бронзовые слитки, хранимые им в его собственной сокровищнице. Сокровищница Атрея датируется 1250 годом до н. э. Это двухкамерная гробница: по длинному коридору можно пройти в купольное помещение, где покоилось тело погребенного царя, а в небольшом боковом приделе находились останки предшествующих захоронений. Громадная 9-тиметровая каменная плита весом 120 тонн была установлена над входом в сокровищницу. Как её установили древние мастера - до сих пор неизвестно.
На территории Микен работает археологический музей, где собраны ценнейшие экспонаты, обнаруженные при раскопке древнего города.
Следующая остановка в Эпидавре - одном из древнейших греческих городов и портов, чей театр в своё время считался одним из семи чудес света, а также священная лечебница Античного мира, где поклонялись богу врачевания - Асклепиосу. Строители-полубоги возвели в Эпидавре храмовый комплекс лечебницы Асклепия со стадионом и театром, где недуги исцеляли не только лекарствами, но и музыкой, драмой и физическими упражнениями. Приятно поразил нас прекрасно сохранившийся в наши дни театр примерно на 14 тысяч мест, построенный в IV веке до н. э. , с уникальной акустикой, где каждое лето играются выдающиеся спектакли древней греческой драмы и который принимает международные театральные фестивали. Потрясающая акустика театра, сохранившаяся до наших дней! Если стоя внизу в центре, сказать что-то шёпотом, тебя услышат на самых верхних рядах. Очень хорошо сохранились и мраморные ступени.
Рядом с театром находится археологический музей с небольшой, но очень информативной и довольно интересной экспозицией. В одном из залов музея показано, как выглядит классическое толосовое захоронение. Из числа скульптурных экспонатов выделяется капитель колонны, вырезанная знаменитым скульптором Поликлетом. Также музей может похвастаться большой коллекцией хирургических инструментов, найденных в святилище Асклепия, дарственных надписей, сделанных по заказу исцеленных, а кроме того здесь выставлены каменные изображения исцеленных органов, которые древние греки после выздоровления по традиции даровали храму (вотивные предметы).
Завершаем своё знакомство с Пелопоннесом в городе Нафплион - столице нома Арголида, первой столице независимой Греции и важнейшем морском порту на востоке Пелопоннеса. Нафплион - один из самых харизматичных и живописных городов Пелопоннеса с богатой историей, уходящей в древность. Этот удивительный город играл важную роль в истории Греции на протяжении столетий, в том числе, и в войне за независимость. Ныне в городе проживает около 14 тысяч человек. Этот город очень старинный, и в то же время живой и современный, портовый, но чистый и спокойный, знаменит крепостями, замками, живописной набережной и уютными улочками, полными сувенирных магазинов. Нафплион – это итальянский город под греческим соусом и со слабой турецкой приправой.
История Нафплиона уходит во времена крестовых походов. Здесь хозяйничали франки, византийцы, турки и венецианцы, которые изменили архитектурный облик города, своей элегантностью напоминающего средиземноморские итальянские города. Город обязан своим именем мифическому Нафплиону – сыну Посейдона и Амимонис. Сыном Нафплиона был мудрый Паламид, давший своё имя скалистому холму с замком, возвышающему над городом на высоте 216 м, на которую можно подняться по лестнице с 857 ступенями со стороны моря, с другой стороны к цитадели подведена асфальтовая дорога. Скала впервые была укреплена во время II правления Венеции (1686-1717 г. г. ). Замок «Паламиди» имел 8 башен, врата которых украсил венецианский герб – лев Святого Марка.
После провозглашения независимости Греции Нафплион стал столицей и резиденцией первого правителя Иоанн Каподистрия (1829-1834 г. г. ). Нафплион оставался столицей и после убийства Каподистрии в 1831 году до 1834 года, когда царь Оттон перенёс столицу в Афины. На площади Трёх Адмиралов расположены памятники выдающимся деятелям - первому президенту Каподистрию и первому королю Оттону I, т. к. после гибели Каподистрия европейские державы решили Греческую республику превратить в королевство и избрали 17-летнего баварского принца Оттона первым королем Греции.
Во время Греческой Войны за независимость Нафплион был самой большой турецкой крепостью в Греции. Греческие повстанцы в течение года осаждали крепость, прежде чем турецкий гарнизон сложил оружие. После этого в городе разместилось первое греческое правительство, которое оставалось в Нафплионе до 1834 года. Напротив памятника Каподистрию расположен надгробный памятник одному из лидеров греческой революции.
Недалеко от площади с памятниками находится широко известный городской Военный музей (с четверга по воскресенье с 9.00 до 14.00 вход свободный) с обширной коллекцией образцов вооружения, униформы и других памятных вещей периода войны за независимость и гражданской войны.
Гуляем по узким, внезапно уходящим круто ввысь, улицам, любуемся милыми балкончиками, увитыми зарослями бугенвиллей.
Очень важный для Греции объект - церковь Святого Спиридона, которая находится в самом центре Нафплиона. Здесь в 1831 году убили первого президента Греции Иоанна Каподистрия. Пуля, прошедшая сквозь тело президента, хранится в церкви. Храм отличается богатым орнаментом дверей, внутри присутствует также список иностранцев, кто погиб за Грецию, и среди них - племянники лорда Байрона и первого президента США Джорджа Вашингтона. Проходим мимо колокольни.
Подходим к главной площади города - Синтагма, где много уютных ресторанчиков. Музей, расположенный на ней в венецианском здании бывшего Арсенала, содержит археологический материал Нафплиона и его окрестностей. Фрагментами фресок и терракотовых идолов из Микен, рассказывают о микенском периоде. В музее представлены: коллекция вооружения, коллекция из стекла, фарфора, выставка керамики, археологическая выставка, статуи, скульптуры.
Выходим на ухоженную набережную с пальмами, на которых гроздями висят оранжевые связки семян.
С набережной хорошо видна одна из трёх знаменитых фортификационных сооружений города - венецианская круглая крепость Бурдзи, построенная в 1473 году на островке Бурдзион, лежащем в 500 метрах от берега, в центре гавани. Её часто считают визитной карточкой города. Венецианцы называли эту крепость «Кастелли». Своё сегодняшнее название «Бурдзи» форт получил в период османского господства. Он знавал разные времена, но сейчас используется как дорогая гостиница и ресторан, а также место проведения фестиваля Summer Music. Добраться до форта можно на лодке от порта города.
Незаметно подошло время прощания с гостеприимным тёплым Пелопоннесом. Мы возвращаемся через Коринфский канал в Аттику, в порт Пирей. Пирей был заложен в V веке до н. э. по распоряжению стратега Афин Фемистокла как залог будущего морского владычества Афин, и с тех пор остаётся неизменным спутником греческой столицы. Пирей сразу же был окружён стенами. Каменоломни Аттики доставляли для строительства обильный материал, и в то время как стены Пирея носили слишком ясные следы поспешности их сооружения, портовые и городские постройки воздвигались с большей заботливостью и меньшей расчётливостью относительно строительных издержек. Постройкой Пирея руководил архитектор Гипподам. Стенами был окружён весь полуостров таким образом, чтобы соединить Пирей и Афины. Стены тянулись на протяжении полутора миль, следуя за впадинами его скалистых берегов и включая в себя все три бухты Аттического полуострова, которые были удобны для стоянки флота. При устье гавани Пирея возвышались друг против друга по две башни на таком близком расстоянии, что вход в гавань мог быть с лёгкостью преграждён цепями, - это были морские ворота Пирея и всей Аттики. В настоящее время Пирей – город-сателлит Афин, расположенный в 8 км и фактически сросшийся со столицей, а также крупнейший греческий порт на Эгейском море.
В порту нас ждёт большой паром компании «Minoan lines» под названием «Knossos Palace», чтобы перевезти нас на самый большой греческий остров Крит.
„Roztropny Charon nie utoną ł w tamach Leta
Ś lady staroż ytnoś ci: Ś wią tynie Delf, Partenon;
A Kolos Rodyjski wznosi się , co oznacza, ż e Grecja ż yje!
O chwale Morza Ś ró dziemnego plotka rozchodzi się po cał ym ś wiecie ...”
Mocno „przywią zana” do Europy na pó ł nocy, a na poł udniu – otoczona wyspami, któ re jakby czyją ś hojną rę ką rozrzucone są po morzu, Grecja wyglą da jak kaprys natury. Wedł ug legendy Grecja jest owocem mił oś ci Demeter, bogini rolnictwa i Posejdona, boga morza.
O kraju i jego dł ugiej historii
Grecja to kraj, w któ rym ł ą czy się kultura Wschodu i Zachodu. Grecja jest kolebką demokracji, kolebką sztuki, kolebką igrzysk olimpijskich. Grecja to kraj o dł ugiej historii, ciekawy i wieloaspektowy, o czym ś wiadczą kamienne rzeź by, któ re przeszł y przez wieki i wcią ż na nowo przycią gają turystó w.
Na terytorium staroż ytnej Grecji narodził y się ró ż ne cywilizacje, któ re został y wchł onię te i zjednoczone przez cywilizację mykeń ską (2100-1100 pne) - pierwszą kulturę w Grecji, w któ rej dominował a ludnoś ć grecka. Era staroż ytnej Grecji (kolebki cywilizacji zachodniej) rozpoczę ł a się wraz z pierwszymi igrzyskami olimpijskimi w 776 p. n. e. mi. W tym okresie staroż ytna Grecja miał a potę ż ny wpł yw na cał ą Europę , wniosł a ogromny wkł ad w rozwó j ję zyka, polityki, edukacji, filozofii i architektury wspó ł czesnego ś wiata. Po ś mierci Aleksandra Wielkiego w 323 p. n. e. mi. Staroż ytną Grecję zastą pił a epoka Grecji hellenistycznej, podczas któ rej znaczenie Grecji gwał townie spadł o. Potem przyszedł trudny okres Grecji rzymskiej po podboju tych ziem przez Rzym, straszliwe nieszczę ś cia prześ ladował y nieszczę snych Grekó w, ale ucisk ten nie był w stanie zniszczyć owocó w staroż ytnej greckiej edukacji.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego w 395 roku powstał o Cesarstwo Bizantyjskie, któ re stał o się spadkobiercą dorobku kulturowego, historycznego, politycznego staroż ytnego Rzymu. Od 1453 roku wię kszoś ć Grecji był a pod kontrolą Turkó w, bę dą c czę ś cią Imperium Osmań skiego aż do uzyskania przez Grecję niepodległ oś ci w 1821 roku.
Wspó ł czesne pań stwo Republiki Greckiej poł oż one jest na poł udniu Pó ł wyspu Bał kań skiego, na obszarze 131940 mkw. km2 (wraz z wyspami zajmują cymi powierzchnię.25166 km2, z czego 257 km2 to niezamieszkane). Pań stwo obejmuje Grecję kontynentalną (Attyka, Peloponez, Grecja Ś rodkowa, Tesalia, Epir, Macedonia, Tracja), wyspy Morza Egejskiego i Joń skiego, Kreta. Populacja Grecji wynosi 11.3 miliona ludzi, 98% ludnoś ci to Grecy, są to takż e grekokatolicy prawosł awni, ję zykiem pań stwowym jest nowogrecki.
Obecnie w Grecji oficjalnym nazwiskiem jest sł owo „Hellas”, a definicje „grecki” lub „Grecja” nie są uznawane przez ludnoś ć i są uż ywane wył ą cznie w komunikacji z obcokrajowcami.
Ateny to jedno z najstarszych miast na ś wiecie i jedna z najmł odszych stolic w Europie.
Naszą znajomoś ć z krajem rozpoczynamy od jego stolicy - miasta Ateny, nazwane na cześ ć staroż ytnej greckiej bogini mą droś ci Ateny, któ ra był a ich patronką . Ateny zbudowano w Attyce nad Zatoką Saroń ską . Ze wszystkich stron miasto jest chronione przed zł ą pogodą i silnymi wiatrami przez gó ry Parnef, Pendelikon i Hymett, któ re od wiekó w stoją na straż y, dlatego w Atenach zawsze jest sł onecznie i ciepł o. Miasto ma bogatą historię : w okresie klasycznym (V wpne) pań stwo-miasto osią gnę ł o szczyt swojego rozwoju, wyznaczają c wiele kierunkó w rozwoju pó ź niejszej kultury europejskiej. Z biegiem czasu Ateny stracił y dawną ś wietnoś ć i zamienił y się w prowincjonalne miasto.
Zgodnie z traktatem z Sevres z 1920 r. i traktatem z Lozanny z 1923 r. , zawartym w wyniku wojen bał kań skich z lat 1912-1913, Grecja prawie podwoił a swoje terytorium i liczbę ludnoś ci, a Ateny bardzo szybko zaję ł y należ ne jej miejsce wś ró d europejskich stolic. Obecnie na placu miejskim o powierzchni 39 mkw. km mieszka okoł o 35% ogó ł u ludnoś ci kraju, razem z Pireusem jest to okoł o 3.5 miliona mieszkań có w. W centrum Aten wznoszą się dwa wzgó rza: Akropol o wysokoś ci 125 m z Partenonem i staroż ytnymi ś wią tyniami oraz wzgó rze Lykabettus (Lykabettus) o wysokoś ci 275 m z malowniczym koś cioł em ś w.
Ateny to kolebka wielkiej cywilizacji, któ rej symbolem jest wspaniał y zespó ł Akropolu, któ ry odwiedziliś my jako pierwsi. Akropol, przetł umaczony ze staroż ytnej greki - „miasto na wzgó rzu”. W V wieku p. n. e. mi.
legendarny Perykles wznió sł na szczycie wzgó rza miasto bogó w - Akropol jako ś wią tynię bogini Ateny, od któ rego w rzeczywistoś ci rozpoczę ł y się narodziny miasta i któ ry stał się kolebką kultury europejskiej. Ta wspaniał a kompozycja doskonale wyważ onych struktur tworzy monumentalny krajobraz, cał kowicie wyją tkowy w swoim pię knie i skł adają cy się z cał ej serii arcydzieł z V wieku p. n. e. mi. : Partenon Fidiasza, Iktinosa i Kallikratesa, Propyleje, ś wią tynia Nike Apteros itp. Akropol ilustruje ponad tysią c lat staroż ytnej cywilizacji greckiej. To ś wię ta ś wią tynia, z któ rej pochodzą gł ó wne legendy o mieś cie. Akropol w Atenach uważ any jest na cał ym ś wiecie za najwybitniejsze arcydzieł o staroż ytnej architektury. I to nie przypadek, ż e bę dą ca jej czę ś cią ś wią tynia Partenonu został a wybrana przez mię dzynarodową organizację UNESCO jako jej oficjalny symbol. Zbliż amy się do Akropolu i docieramy na uroczystoś ć porannej zmiany warty.
Wznosimy się na wzgó rze, na któ rym stoi Akropol. Najpierw nasze oczy otwierają się na sł ynny na cał ym ś wiecie zabytek staroż ytnej architektury, teatr Dionizosa, zbudowany w IV wieku p. n. e. mi. , któ ry niejako otwiera okno w przeszł oś ć i od tysię cy lat nie przestaje zadziwiać ś wiadomoś ci.
Naszą uwagę zwraca Partenon, symbol demokratycznych Aten, ukoń czony w latach 447-432 p. n. e. mi. Był to pawilon z kolumnami na fasadzie, ś wią tynia dorycka z elementami joń skimi. Jego wnę ka jest szczegó lnie szeroka i po obu stronach miał a kolumnadę w kształ cie litery P. Wewną trz wnę ki znajdował się kolosalny posą g Ateny, znany wszystkim - Partena, wykonana ze zł ota i koś ci sł oniowej.
Ś wią tynia został a zbudowana z marmuru Pendelicon i ozdobiona awangardowymi kompozycjami rzeź biarskimi Fidiasza (fryz: na wschodzie Bitwa Olbrzymó w, na zachodzie Bitwa pod Amazonkami, na poł udniu Bitwa pod Centaurami, na pó ł nocy - Upadek Troi / frontony: na wschodzie - narodziny Ateny, na zachodzie - starcie Posejdona i Ateny).
W 421-406 pne. mi. Na pó ł noc od Partenonu zbudowano Erechtejon – niezwykł ą ś wią tynię joń ską poś wię coną staroż ytnym greckim bó stwom i Posejdonowi, a takż e Atenie, dwó m bogom, któ rzy wedł ug mitu twierdzili, ż e chronią Ateny. Na poł udniowej fasadzie Erechtejonu stał y Kariatydy – kobiece posą gi peł nią ce funkcję noś ną . Skał a Akropolu został a dodatkowo ozdobiona licznymi budynkami (sanktuarium Afrodyty Pandemos, sanktuarium Artemidy Brauronia, Chalkoteka, ś wią tynia Romó w i Augusta, sanktuarium Zeusa Poliei, Arreforion), a pomię dzy nimi był y posą gami o wielkiej wartoś ci, ś wię tymi ofiarami wierzą cych.
Na poł udniowym wschodzie ś wię tej skał y dział a dziś Nowe Muzeum Akropolu, któ re w najlepszy moż liwy sposó b podkreś la rozwó j rzeź by klasycznej.
Z Akropolu otwiera się pię kny widok na staroż ytną grecką Agorę , labirynty ulic Plaki, ż ywe, jasne, hał aś liwe, pulsują ce serce staroż ytnego i wiecznie mł odego miasta. Kierujemy się na stadion Panathenaikon, wybudowany w miejscu dawnego stadionu na pierwsze wspó ł czesne Igrzyska Olimpijskie w 1896 roku. Stadion wykonany jest z biał ego marmuru i ma nietypowy wydł uż ony kształ t, bę dą cy niemal kompletną kopią staroż ytnego stadionu, któ ry powstał w mieś cie za czasó w Heroda Attyka. Stadion otrzymał swoją nazwę na cześ ć staroż ytnych zawodó w, któ re odbywał y się podczas obchodó w tzw. Panathenaic – ku czci niebiań skiej patronki miasta, bogini Ateny.
Podczas tych obchodó w odbywał y się zawody w wyś cigach rydwanó w, greckich zapasach i umieję tnoś ciach poetyckich.
Olympeion, ś wią tynia Zeusa Olimpijskiego, znajduje się.500 metró w na poł udniowy wschó d od Akropolu, najwię kszej ś wią tyni w cał ej Grecji, zbudowanej od VI wieku pne. mi. do II wieku n. e. mi. Ś wią tynia Zeusa stoi na trzystopniowym tarasie o wymiarach 107.7 ×.41, 1 m. Jej wydł uż ony prostoką tny budynek otaczał y niegdyś dwa rzę dy ustawionych blisko siebie kolumn. Niewiele wiadomo o wnę trzu ś wią tyni. Kiedyś znajdował się tam gigantyczny chryzoelefantyn (czyli pokryty zł otem i koś cią sł oniową ) posą g Zeusa, któ ry był kopią posą gu Zeusa Olimpijczyka autorstwa Fidiasza, któ ry był jednym z siedmiu cudó w ś wiata. Do dziś zachował o się tylko kilka marmurowych kolumn ś wią tyni, a posą g został uszkodzony podczas trzę sienia ziemi w II wieku. Jest to jednak tylko jedna wersja zniknię cia posą gu.
Obok stał posą g cesarza Hadriana, ró wnież wykonany ze zł ota i koś ci sł oniowej.
W pobliż u ruin ś wią tyni Zeusa znajduje się pomnik Byrona. Wdzię czna Grecja w postaci pię knej dziewczyny nagradza go gał ą zką palmową . W lipcu 1823 r. Byron udał się na wyspę Ionia w Kefalonii, gdzie zamierzał poprowadzić kampanię przeciwko Lepanto. Poeta osiadł w Missolunga, gdzie znajdował a się armia księ cia Mavrocordatosa. Jednak zanim Grecy zaatakowali Turkó w, Byron miał atak gorą czki. Poeta zmarł.19 kwietnia 1824 r. w wieku 36 lat w Missolunga. I choć zginą ł , nie osią gają c prawie nic dla Grekó w, jego ś mierć tak wstrzą snę ł a opinią publiczną , ż e wpł ynę ł a na decyzję Anglii, Francji i Rosji o wsparciu Grecji w jej walce o niepodległ oś ć . Był to począ tek procesu formowania się nowoczesnej „idei europejskiej”, a u jej począ tkó w stał Lord Byron.
Jego ostatnie trzy wiersze to „Dzień , w któ rym skoń czył em trzydzieś ci sześ ć lat”, „Ostatnie sł owa Grecji” oraz „Mił oś ć i ś mierć ”. Na ś wiatowym zgromadzeniu poetó w w Montevideo Byron został ogł oszony „Najlepszym poetą ostatnich trzech stuleci”.
Niedaleko znajduje się nowoczesny Plac Syntagma (Konstytucja), na któ rym znajduje się Pał ac Parlamentu Greckiego, zbudowany w 1840 roku jako Pał ac Kró lewski.
Przed budynkiem Parlamentu, pod pomnikiem Nieznanego Ż oł nierza, czuwa straż honorowa Evzones. W ró ż nych krajach był em wielokrotnie ś wiadkiem zmiany warty honorowej. Grecja nie był a wyją tkiem. Ten rytuał jest tutaj bardzo interesują cy i chcę omó wić go bardziej szczegó ł owo. Forma i krok ż oł nierzy, przypominają cy nieco taniec, są zbyt niezwykł e.
Evzones (gr.
- dobrze zapię ty pas) - elitarna jednostka piechoty armii greckiej, któ ra powstał a jako lekka piechota podczas greckiej wojny o niepodległ oś ć na począ tku XIX wieku. Evzones powstał y gł ó wnie z gó rali. Od 1833 r. weszli w skł ad regularnej armii, od 1940 r. sł uż yli w oddział ach lekkiej piechoty oraz w gwardii kró lewskiej. Dziś straż honorowa Pał acu Prezydenckiego i greckiego parlamentu został a utworzona z Evzones. Kandydaci przechodzą bardzo rygorystyczny proces selekcji, a wyglą d odgrywa waż ną rolę : atrakcyjnoś ć i wysoki wzrost - nie mniej niż.187 cm to warunek wstę pny.
Bardzo ciekawe jest wyposaż enie Evzones, na któ re skł adają się : faraon – jasnoczerwona czapka z dł ugim chwostem, fustanella – weł niana plisowana spó dnica z 400 fał dami, symbolizują ca 400 lat dominacji osmań skiej w Grecji, biał a baweł niana koszula, biał e weł niane poń czochy , calzodet - czarne podwią zki do legginsó w z frę dzlami, caruh - skó rzane buty z duż ymi czarnymi pomponami (każ dy caruh waż y okoł o 3 kg i jest podszyty 60 stalowymi gwoź dziami, aby evzon mó gł efektywnie chodzić po chodniku), kamizelka - dokł adna kopia kamizelki bohatera narodowowyzwoleń czej walki Grecji Theodorosa Kolokotronisa, broń evzon - amerykań ski karabin samopowtarzalny z II wojny ś wiatowej M1 Garand. Szeregowi i oficerowie ró ż nią się szczegó ł ami umundurowania. Zwykł e Evzones mają kró tszą spó dnicę , a frę dzel na faraonie jest dł uż szy. Oficerowie noszą niebieskie, a nie czarne podwią zki, na faraonie opró cz herbu Grecji są ró wnież przedstawione gwiazdy.
Zamiast karabinu oficerowie noszą szable, kopie tych, któ re walczył y na począ tku XIX wieku.
U pó ł nocno-zachodnich podnó ż y Akropolu znajduje się obszar Monotiraki. Spacerują c gł ó wną ulicą Panepistimiou, podziwiamy zespó ł budynkó w Uniwersytetu, Biblioteki Narodowej i Akademii, któ re są tak zwaną „trylogią neoklasyczną ” Aten.
Zwracamy uwagę na budynek Narodowego Muzeum Historycznego oraz pomnik z brą zu generał a Rewolucji Greckiej Theodorosa Kolokotronisa. Został stworzony przez rzeź biarza Lazarosa Sokhosa w 1900 roku w Paryż u. Pomnik wzniesiono na obecnym miejscu w 1904 roku. Cokó ł pomnika zdobi pł askorzeź ba scen z bitwy pod Dervakionem i posiedzeń senatu Peloponezu podczas rewolucji greckiej.
Pomnik jest ustawiony w taki sposó b, ż e gł owa i spojrzenie Kolokotronisa są zwró cone na pał ac greckiego parlamentu, a prawa rę ka wskazuje w przeciwnym kierunku, gdzie przez cał y XIX wiek znajdował y się kró lewskie stajnie. Z tej okazji w Atenach narodził się popularny ż art polityczny: generał zwraca uwagę parlamentarzystom, ż e ze wzglę du na ich posł uszeń stwo i cał kowitą uległ oś ć wobec monarchy należ ne im miejsce zajmuje stajnia.
Kierujemy się na Plac Omonia (Zgoda), niedaleko od któ rego znajduje się nasz hotel. To jeden z centralnych placó w stolicy, do któ rego prowadzi sześ ć ulic, ruch na nim jest bardzo duż y. Oto tytuł owa stacja metra w Atenach. To jest widok Omonii o zachodzie sł oń ca.
Po przejś ciu zaledwie kilku krokó w tą ulicą znajdujemy się na mał ym okrą gł ym placu Karaiskaki, prawie cał ą ś rodkową czę ś ć zajmuje nowoczesny pomnik z ogromną podstawą i metalową konstrukcją , któ ra z daleka przypomina bukiet kuchennych noż y. Ale nie, to spadają cy z nieba Ikar. Warto zauważ yć , ż e symboliczne budowle i pomniki są rzadkoś cią w Atenach.
Ateny to jedna z nielicznych stolic na ś wiecie, w któ rej przyspieszone ż ycie nowoczesnego miasta zdaje się zatrzymywać , zatrzymują c się z szacunkiem w oazach staroż ytnych kompleksó w archeologicznych, z któ rych niczym bajkowe krajobrazy wyrastają zł ote, smukł e kolumny z trzewi historii . Ludzie budowali pierwsze domostwa w cieniu ogromnej skał y ponad siedem tysię cy lat temu, aw epoce staroż ytnoś ci miasto-pań stwo stał o się centrum przyszł ej cywilizacji europejskiej.
Tu narodził y się podstawy filozofii i demokracji, tu sztuka stał a się czę ś cią codziennego ż ycia. W V wieku p. n. e. mi. Powstał o miasto bogó w – Akropol, zwień czony majestatycznym Partenonem, gloryfikują cym zł oty wiek Aten. Spacerują c uliczkami nazwanymi imieniem Plutarcha, Sofoklesa, Eurypidesa, Diogenesa, wydaje się , ż e przewracamy niesamowite karty historii miasta. Obok nowoczesnych budynkó w w warstwę kulturową wrastają terakotowe koś cioł y bizantyjskie, a za murem staroż ytnej ś wią tyni bielą bł yszczą surowe neoklasycystyczne linie XIX-wiecznego pał acu. Agora i ł uki triumfalne pozostał y z Rzymian, fontanny i meczety z Turkó w.
Opró cz Aten Attyka przycią ga stanowiskami archeologicznymi, w szczegó lnoś ci Przylą dkiem Sunion, gdzie znajduje się ś wią tynia Posejdona i Ateny. Wykonujemy wycieczkę autokarową po regionie Attyki.
Ta podró ż wzdł uż malowniczego wybrzeż a Riwiery Poddasza obejmował a wizytę na Przylą dku Sunion ze Ś wią tynią Posejdona. Po drodze odwiedzamy jezioro termalne Vouliagmeni, gdzie chę tni mieli okazję popł ywać w jego ż yciodajnych wodach.
Wolał em pł ywać w ciepł ym jeziorze niż pł ywać w Morzu Egejskim na plaż y znajdują cej się naprzeciwko jeziora termalnego.
Skalisty Przylą dek Sunion - najbardziej wysunię ty na poł udnie punkt Attyki - gł ę boko wcinają cy się w Morze Egejskie, od czasó w staroż ytnych symbolizował nierozerwalnoś ć morza i lą du. Od VII wieku p. n. e. mi. tutaj był o sanktuarium Posejdona. W 480 pne. mi. sanktuarium został o zniszczone przez Persó w. Na jego miejscu Perykles (444-440 p. n. e. ) zbudował marmurową , pawilonową ś wią tynię dorycką , ozdobioną na fryzach scenami z Bitwy o Centaury, Bitwy Gigantó w i wyczynó w Thisusa, któ rych pozostał oś ci widzimy Dziś . Na kolumnadzie, wś ró d wielu podpisó w turystycznych z XIX wieku, zachował się ró wnież podpis Lorda Byrona.
W 412 pne. mi.
Sounion został ufortyfikowany, a mur obronny chronił teraz sanktuarium Posejdona. W tej twierdzy, jednej z pię ciu najważ niejszych Attyki, stał a straż . W III wieku p. n. e. mi. został ufortyfikowany bastionami i nowymi budynkami. Wedł ug mitologii to wł aś nie z tej skał y rzucił się wł adca Aten, Aegeus, widzą c statek swojego syna z czarnymi ż aglami (Thiseus, chociaż pokonał Minotaura na Krecie i uratował Grekó w przed straszliwym hoł dem, zapomniał się zmienić ż agle). To morze został o nazwane na cześ ć Aegeusa.
Z klifu roztacza się bardzo malowniczy widok na wybrzeż e Morza Egejskiego.
Wracamy do Aten, po drodze podziwiają c z jednej strony pię kne domy i wille nadmorskiego regionu Aten a z drugiej magiczną scenerię morskiego wybrzeż a Riwiery Attyckiej podczas zachodu sł oń ca.
Peloponez – centrum najstarszej cywilizacji w Europie
Nastę pnego dnia robimy wycieczkę na pó ł wysep Peloponez, gdzie zapoznamy się z miejscem, któ re sł usznie nazywane jest kolebką cywilizacji europejskiej. To miejsce jest jednym z najpię kniejszych zaką tkó w kraju, gdzie każ dy kamień tchnie historią . Po drodze poznajemy Kanał Koryncki, któ ry w najwę ż szym miejscu Przesmyku Korynckiego został wycię ty w latach 1882-1893 przez inż ynieró w francuskich i greckich. Ten imponują cy kanał o dł ugoś ci 6 km i szerokoś ci 23 m, poł oż ony na skrzyż owaniu Attyki z Peloponezem, ł ą czy Zatoki Koryncką i Saroń ską , Morze Joń skie z Morzem Egejskim. Dzię ki temu kanał owi statki pł yną ce z Pireusu i pł yną ce na Morze Joń skie i Adriatyckie nie omijają Peloponezu, oszczę dzają c dystans 185 mil.
Kanał ten, któ rego budowę rozpoczę to za czasó w rzymskiego cesarza Nerona, zastą pił staroż ytne diolkos - pokrytą kamieniami drogę , wzdł uż któ rej pojazdy koł owe cią gnę ł y statki z jednego morza na drugie.
Wjeż dż amy na pó ł wysep (choć teraz moż na go uznać za wyspę ) Peloponez. To tutaj narodził a się staroż ytna cywilizacja grecka, tutaj znajdują się najwię ksze budowle Grecji: ś wią tynie, pał ace, twierdze, antyczne teatry. Miasta takie jak Sparta, Mykeny, Korynt, Patras to bezcenne zabytki kultury kraju i duma jego historii. Cał kowita powierzchnia Peloponezu to 22 tysią ce metró w kwadratowych. km z populacją okoł o miliona osó b. Na tym terenie znajdują się setki unikalnych zabytkó w historii i kultury, a tutejsza przyroda zachwyca blaskiem koloró w i bogactwem koloró w.
Linia brzegowa pó ł wyspu rozcią ga się na ponad tysią c kilometró w, a wspaniał e piaszczyste plaż e rozcią gają się wzdł uż skalistych brzegó w obmywanych przez morza Egejskie i Joń skie.
Jednym z najważ niejszych rezerwató w archeologicznych w Grecji, o duż ym znaczeniu w historii Grecji, są Mykeny, poł oż one na wysokoś ci 278 m n. p. m. , otoczone stromymi wzgó rzami Zara i Profitis. Wedł ug legendy miasto został o zbudowane przez syna Zeusa Perseusza, a przez wiele lat mieszkali tu potomkowie Danae, syna egipskiego kró la Bela. W 1400 p. n. e. mi. Mykeń czycy podbili Kretę , a nastę pnie ujarzmili są siednie wyspy Rodos i Cypr. Przez dwieś cie lat cywilizacja mykeń ska zdominował a ten region Morza Ś ró dziemnego. Akropol mykeń ski został zniszczony przez poż ar w 1100 pne. mi. To oznaczał o począ tek upadku Myken. Genialna cywilizacja (1500-1100 pne) stracił a swoją chwał ę i wymarł a.
Wejś cie na akropol znajduje się od strony wschodniej, gdzie zachował a się wspaniał a Lwia Brama (XIV-XIII w. p. n. e. ), bę dą ca najwcześ niejszym przykł adem europejskiej rzeź by monumentalnej.
Poza murami twierdzy znajduje się ró wnież kilka staroż ytnych grobowcó w, w któ rych Mykeń czycy pochowali swoich kró ló w i spadkobiercó w tronu. Najlepiej zachowany jest skarbiec Atreusa i gró b Klitajmestry. Najsł ynniejszy z grobowcó w należ y do kró la Atreusa, któ ry za ż ycia posiadał setki niewolnikó w i dla któ rego odlewnicy specjalnie odlali sztaby brą zu, któ re trzymał we wł asnym skarbcu. Skarbiec Atreusa się ga 1250 roku p. n. e. mi. Jest to grobowiec dwukomorowy: dł ugim korytarzem moż na przejś ć do kopuł owego pomieszczenia, w któ rym spoczywał o ciał o pochowanego kró la, a w mał ej bocznej nawie znajdował y się pozostał oś ci poprzednich pochó wkó w.
Nad wejś ciem do skarbca zainstalowano ogromną.9-metrową pł ytę kamienną o wadze 120 ton. Jak zainstalowali go staroż ytni mistrzowie, wcią ż nie wiadomo.
Na terenie Myken znajduje się muzeum archeologiczne, któ re zawiera najcenniejsze eksponaty odkryte podczas wykopalisk staroż ytnego miasta.
Nastę pny przystanek w Epidauros – jednym z najstarszych greckich miast i portó w, któ rego teatr był niegdyś uważ any za jeden z siedmiu cudó w ś wiata, a takż e w ś wię tej klinice Ś wiata Staroż ytnego, gdzie czczono boga uzdrawiania – Asklepiosa. Budowniczowie pó ł bogó w wznieś li w Epidaurosie kompleks ś wią tynny szpitala Asklepiosa ze stadionem i teatrem, gdzie dolegliwoś ci leczono nie tylko lekami, ale takż e muzyką , teatrem i ć wiczeniami fizycznymi. Byliś my mile zaskoczeni pię knie zachowanym teatrem na okoł o 14 tys. miejsc, wybudowanym w IV wieku p. n. e. mi.
, z wyją tkową akustyką , gdzie każ dego lata grane są wybitne spektakle staroż ytnego dramatu greckiego i gdzie odbywają się mię dzynarodowe festiwale teatralne. Niesamowita akustyka teatru, zachowana do dziś ! Jeś li staniesz na dole poś rodku, powiedz coś szeptem, zostaniesz usł yszany w samych gó rnych rzę dach. Bardzo dobrze zachowane są ró wnież marmurowe stopnie.
Obok teatru znajduje się muzeum archeologiczne z mał ą , ale bardzo pouczają cą i doś ć ciekawą ekspozycją . Jedna z sal muzeum pokazuje, jak wyglą da klasyczny pochó wek tholos. Wś ró d eksponató w rzeź biarskich wyró ż nia się gł owica kolumny, wyrzeź biona przez sł ynnego rzeź biarza Polikleta.
W muzeum znajduje się ró wnież duż a kolekcja narzę dzi chirurgicznych znalezionych w sanktuarium Asklepiosa, inskrypcje dedykacyjne wykonane na polecenie uzdrowionych, a ponadto wystawione są tu kamienne wizerunki uzdrowionych narzą dó w, któ re staroż ytni Grecy tradycyjnie przekazywali ś wią tyni po wyzdrowieniu (obiekty wotywne).
Naszą znajomoś ć z Peloponezem uzupeł niamy w mieś cie Nauplion, stolicy nomu Argolidó w, pierwszej stolicy niepodległ ej Grecji i najważ niejszym porcie morskim na wschodzie Peloponezu. Nafplio to jedno z najbardziej charyzmatycznych i malowniczych miasteczek na Peloponezie o bogatej historii się gają cej staroż ytnoś ci. To niesamowite miasto od wiekó w odgrywał o waż ną rolę w historii Grecji, w tym w wojnie o niepodległ oś ć . Dziś w mieś cie mieszka okoł o 14 tys. osó b.
To miasto bardzo stare, a jednocześ nie tę tnią ce ż yciem i nowoczesne, portowe, ale czyste i spokojne, sł yną ce z fortec, zamkó w, malowniczych nabrzeż y i przytulnych uliczek peł nych sklepó w z pamią tkami. Nafplion to wł oskie miasteczko z sosem greckim i odrobiną tureckiej przyprawy.
Historia Nauplionu się ga czasó w wypraw krzyż owych. Frankowie, Bizantyjczycy, Turcy i Wenecjanie rzą dzili tu i zmieniali architektoniczny wyglą d miasta, nawią zują c swoją elegancją do ś ró dziemnomorskich miast wł oskich. Miasto zawdzię cza swoją nazwę mitycznemu Nafplio, synowi Posejdona i Amemonisa. Synem Nafplio był mą dry Palamid, któ ry dał swoje imię skalistemu wzgó rzu z zamkiem, wznoszą cym się nad miastem na wysokoś ci 216 m, na któ re moż na się wspią ć schodami z 857 stopniami od morza, po drugiej stronie do cytadeli poł ą czona był a droga asfaltowa. Skał a został a po raz pierwszy ufortyfikowana podczas II panowania Wenecji (1686-1717).
Zamek Palamidi posiadał.8 baszt, któ rych bramy ozdobiono herbem Wenecji – lwem ś w. Marka.
Po odzyskaniu niepodległ oś ci przez Grecję Nauplion stał się stolicą i rezydencją pierwszego wł adcy Jana Kapodistriasa (1829-1834). Nauplion pozostał stolicą po zamachu na Kapodistriasa w 1831 r. do 1834 r. , kiedy to kró l Otto przenió sł stolicę do Aten. Na Placu Trzech Admirał ó w znajdują się pomniki wybitnych postaci – pierwszego prezydenta Kapodistriasa i pierwszego kró la Ottona I, ponieważ po ś mierci Kapodistriasa mocarstwa europejskie postanowił y przekształ cić Republikę Grecką w kró lestwo i wybrał y 17-lata -stary bawarski ksią ż ę Otto pierwszy kró l Grecji.
Podczas greckiej wojny o niepodległ oś ć Nafplio był o najwię kszą turecką fortecą w Grecji. Greccy buntownicy przez rok oblegali twierdzę , zanim garnizon turecki zł oż ył broń.
Nastę pnie w mieś cie znajdował się pierwszy rzą d grecki, któ ry pozostał w Nafplio do 1834 roku. Naprzeciw pomnika Kapodistriasa znajduje się nagrobek jednego z przywó dcó w greckiej rewolucji.
Niedaleko placu z zabytkami znajduje się znane miejskie Muzeum Wojskowe (od czwartku do niedzieli od 9.00 do 14.00 wstę p wolny) z bogatą kolekcją broni, munduró w i innych pamią tek z czasó w wojny o niepodległ oś ć i wojny domowej.
Idziemy wą skimi uliczkami, któ re nagle wznoszą się stromo, podziwiają c pię kne balkony poroś nię te gą szczami bugenwilli.
Bardzo waż nym obiektem dla Grecji jest koś ció ł ś w. Spiridona, któ ry znajduje się w samym centrum Nauplionu. Tutaj, w 1831 roku, został zamordowany pierwszy prezydent Grecji, John Kapodistrias. Kula, któ ra przeszł a przez ciał o prezydenta, jest przechowywana w koś ciele.
Ś wią tynię wyró ż nia bogata ozdoba drzwi, w ś rodku znajduje się ró wnież lista cudzoziemcó w, któ rzy zginę li za Grecję , a wś ró d nich są siostrzeń cy Lorda Byrona i pierwszego prezydenta USA George'a Washingtona. Mijamy dzwonnicę.
Zbliż amy się do gł ó wnego placu miasta - Syntagmy, gdzie znajduje się wiele przytulnych restauracji. Znajdują ce się na nim muzeum w weneckim budynku dawnego Arsenał u zawiera materiał y archeologiczne Nauplionu i jego okolic. Fragmenty freskó w i idoli z terakoty z Myken opowiadają o okresie mykeń skim. Muzeum prezentuje: kolekcję broni, kolekcję szkł a, porcelany, wystawę ceramiki, wystawę archeologiczną , posą gi, rzeź by.
Wychodzimy na zadbany wał z palmami, na któ rych wiszą w gronach pomarań czowe kiś cie nasion.
Z wał u doskonale widać jedną z trzech sł ynnych fortyfikacji miasta - wenecka okrą gł a forteca Bourdzi, zbudowana w 1473 roku na wyspie Bourdzion, leż ą ca 500 metró w od wybrzeż a, w centrum portu. Jest czę sto uważ any za wizytó wkę miasta. Wenecjanie nazywali tę fortecę „Castelli”. Swoją obecną nazwę „Burdzi” fort otrzymał w okresie panowania osmań skiego. Znał ró ż ne czasy, ale obecnie jest uż ywany jako drogi hotel i restauracja, a takż e jako miejsce festiwalu Summer Music. Do fortu moż na dostać się ł odzią z portu miasta.
Niepostrzeż enie nadszedł czas poż egnania z goś cinnym, ciepł ym Peloponezem. Wracamy Kanał em Korynckim do Attyki, do portu w Pireusie. Pireus został zał oż ony w V wieku p. n. e. mi. z rozkazu stratega ateń skiego Temistoklesa jako gwarancję przyszł ego panowania morskiego Aten i od tego czasu pozostaje stał ym towarzyszem greckiej stolicy. Pireus został natychmiast otoczony murami.
Kamienioł omy Attyki dostarczał y obfitych materiał ó w do budowy i podczas gdy mury Pireusu nosił y aż nazbyt wyraź ne ś lady poś piechu w budowie, budynki portowe i miejskie wzniesiono z wię kszą starannoś cią i mniej roztropnoś cią w kosztach budowy. Budowę Pireusu kierował architekt Hippodames. Mury otaczał y cał y pó ł wysep w taki sposó b, ż e ł ą czył y Pireus i Ateny. Mury cią gnę ł y się przez pó ł torej mili wzdł uż zagł ę bień jego skalistych brzegó w i obejmował y wszystkie trzy zatoki Pó ł wyspu Attyckiego, któ re był y wygodne dla parkowania floty. Przy ujś ciu portu w Pireusie dwie wież e wznosił y się naprzeciwko siebie w tak bliskiej odległ oś ci, ż e wejś cie do portu moż na był o ł atwo zablokować ł ań cuchami - był y to bramy morskie Pireusu i cał ej Attyki.
Obecnie Pireus jest miastem satelickim Aten, oddalonym o 8 km i faktycznie poł ą czonym ze stolicą , a takż e najwię kszym greckim portem na Morzu Egejskim.
W porcie czeka na nas duż y prom linii minojskich o nazwie Knossos Palace, któ ry zabierze nas na najwię kszą grecką wyspę , Kretę .
