В Париж мы собирались уже давно. Подбор отеля длился долго, турагенство предлагало, мы соглашались, но приближались праздники и отели подтверждения не давали. Время шло. Визу могли открыть только при наличии подтверждения из отеля. Туроператор цены всё поднимал на следующий ряд отелей. . В результате, я согласилась на предложенный последним вариант отеля Bordeaux, даже не посмотрев предварительно о нём отзывы. Не посмотрела не из лени, а просто заболела гриппом и было как-то не до этого. Когда & quot; руки дошли& quot; и я о нем почитала, меня отзывы, прямо скажу & quot; напрягли& quot; , но делать нечего... Пришло подтверждение, документы & quot; пошли& quot; на визу. В Париж мы летели с персадкой во Франфурте. Выбрали авиакомпанию Люфтганзе, только потому, чтоб не нашу (боюсь я старых самолетов). При прибытии во Франфкрт соседка по креслу в самолете предупредила, чтоб мы сразу смотрели при входе в аэропорт на громадный экран, где будут указан наш рейс до Парижа. Действительно, на громадном экране мы с трудом нашли наш рейс и номер терминала. Потом отстояли очередь на таможне. Из-за небольших железных укрошений на ботинках, меня розули и обыскали. Блин. Не приятно и даже противно. Потом мы выстояли очередь вместе с китайцами, африканцами и гражданами СНГ в отдельной очереди к паспортному контролю. До посадки на самолет оставалось минут 15. Со скоростью раненого слона мы помчали с нужному терминалу. А нужно заметить, что аэропорт во Франфурте самый большой в мире. Он не просто большой, он -ОГРОМНЫЙ. Благо, что вещи наши летели в Париж без выдачи их нам во Франфурте. Минут за 5 до окончания посадки мы впригнули в полупустой самолет и полетели в столицу мира. По дороге нас еще покормили буржуйным сендвичем и это было кстати. Париж нас встретил дождем. Прилетели мы в Шарль де Голь в терминал 1. Нам предстояло искать автобус аэропорта, чтоб доехать до второго терминала и там сесть на РЭР, который где-то недалеко останавливался от отеля. Честно скажу - не хотелось, а денег на такси (где-то 50-60 евро, как писал народ в нэте) - было жалко. По дороге к стойке получения багажа я & quot; отследила& quot; двух женщин, которые летели с нами с Родины. Обратившись к ним я выяснила, что они еще дома вызвали себе такси за 55 евро. Конечно мы & quot; сели им на хвост& quot; . Нас встретил русскоязычный парень с табличкой, попутчицы поставили его в известность о расширении контингента, желающего добраться до Парижа. Он как-то инфантильно отреагировал. Наша ошибка была в том, что мы не оговорили цену. Это нужно было делать сразу. В результате, он довез вначале попутчиц исказала, что с них 55 евро, а с нас 35. Девушки возмутились, но как-то неубедительно, видимо. С них о взял 50 евро и с нас 40. Заработал пацан. Отель Bordeaux оказался на улице Фабур Сан Денис, 100, что практически в центре Парижа, между Монмартром и оперой. Отель находиться в старом здании и классическими литыми чугунными решоточками под краем окна. В отеле всего 25 номеров (так указано на его сайте). Отель маленький. Встретили нас радушно, правда чемоданы в номер тянули мы сами. Нам достался трехместный номер на третьем этаже. Внизу на ресэпшэн я обратила внимание на расценки. Наш номер стоил 80 евро в сутки, конечно же туркомпания & quot; содрала& quot; с нас гараздо больше. Номер нормальный. Комната где-то 14-16 кв. м. Старая мебель, одиночные рамы на окнах, минибар, плазма на стене небольшая с 40-ка каналами на французском языке. Туалет с ванной, раковина. Мыльце и шампунь в пакетиках. Убирали каждый день. Правда, я не поняла, зачем распакованное мыло уборщица всё время выкидывала и ложила нам новое. Убирали номер каждый день, меняли полотенца. Бельё нормальное, полотенца чистые без пятен (что приятно). Окна нашего номера выходили на улицу. Мы прилетели в субботу и ночь с субботы на воскресенье я не могла спать из-за шума на улице. То ли футбольный матч какой был, то ли людям спать не хотелось, но шум был такой, что создавалось впечатление, что люди над ухом орут. Я даже расстроилась, т. к. думала, что я тут не выдержу без сна неделю. Но оказалось, что это был единичный случай. Утром я просыпалась от пения кака-то одинокой птички и шума автомобиля, убиравшего улицу. Завтрак в отеле с 7-30 до 10-00. На завтрак стакан апельсинового сока, круасан (куда ж без него), кусок багета, масличко, повидлице и на выбор кофе, шоколад либо чай. Кофе приносили много - кофейник с кофе и кофейник с молоком, мы даже все не могли выпить. Получалось где-то 2.5-3 большие чашки. Я пила все время кофе с молоком, а дочка пила и чай и гарячий шоколад (это оказался знакомый нам & quot; несквик& quot; ). Всё вкусно и сытно (как не странно для меня, любителя плотного завтрака с мясушком). Из-за обилия питья за столом, сок я зирала с собой, выливая его себе в термос. В номере мы пользовались взятым с собой кипятильником, нагревая воду в банке и делая себе по вечерам на ужин & quot; мивину& quot; и чай. Соседи наши как-то очень смеялись, рассказывая о своем номере, окна которого выходят в двор-колодец. Говорили, что темно и что вид из окна на стену очень & quot; живописен& quot; . Сами мы этого не видели. Как я уже писала, отель находится в центре. Если выйти из отеля и пойти сразу на лево, в конце (как оказалось потом -это середина) улицы видна старая арка - король какой-то построил во славу себе любимому, перед аркой свернуть на право и до метро & quot; страсбург -Сен-Денис& quot; либо пешком до Оперы. Мы ходили к опере пешком очень медленно, рассматривая витрины и дорога у нас занимала где-то получаса, может чуть больше. Если пойти на право (при выходе из отеля) , то недалеко будет Востояный, а чуть дальше - Севрный вокзалы. С них едут пригородные поезда, а на Северный едет РЭР. До Восточного вокзала ориентируйтесь на Макдональдс, по этой улице метров 50 и будет вокзал. Северный - не сворачивая по широкой улице (название типа Мариенго) где-то в 400-500 метрах от Восточного (но глазомер у меня плохой могу ошибаться )))). Мы в основном ходили пешком, но метро тоже освоили. Сразу купили карнэ за 13 евро с копейками и когда надоедало ходить, спускались в метро и ехали. В отеле внизу на ресэпшен можно взять карту города. Там и план метро и РЭР. Очень удобно. Мы везде ходили с этой картой, потому ни разу не заблудились. Будучи шопоголиком, я начиталась информации о распродажах. Люди советовали деревню распродаж (недалеко от Диснейленда) и бутики на улице Алазия (метро Алазия). Ну что сказать. В деревне распродаж я была в прошлом году. Да, туда & quot; сливают& quot; бренды непроданный товар, но всё равно - дорого и смотреть особо нечего. За деревней распродаж большой торговый центр, там можно & quot; оторваться& quot; . Ездили мы на улицу Алазия. Там действительно с десяток стоковых небольших магазина, но так чтоб & quot; ах& quot; , так нет. Кое-что купили, но это не шоппинг, а так... & quot; Разгулялись & quot; мы в самом большом в Европе торговом центре в Дефансе (станция РЭР или метро Дефанс). Мы о нем и не знали. Поехали в Дефанс, чтоб посмотреть город со смотровой площадки третьей современной арки, но к сожалению туда уже 3 недели не пускали. Тут мы обратили внимание на название брендового магазина, зашли & quot; на минуточку& quot; , вышли вечером с торбами и чемоданом, который пришлось купить ....Торговый центр - улёт. Поле не паханное. Мы прошли только 4-5 магазинов, а там их................. Хорошо что деньги кончились ))). Кстати, при поезке на метро стоимость билета не меняется, а вот РЭР разделен на зоны. И чтоб доехать до Дефанса на РЭР нужно заплатить где-то 9 евро, но мы проехали в тот же Дефанс за 1.3 евро на метро.
Do Paryż a jeź dzimy od dawna. Dł ugo trwał wybó r hotelu, biuro podró ż y zaproponował o, zgodziliś my się , ale zbliż ał y się wakacje, a hotele nie dawał y potwierdzenia. Z biegiem czasu. Wizę moż na był o otworzyć tylko za potwierdzeniem z hotelu. Biuro podró ż y podniosł o ceny w kolejnym rzę dzie hoteli. . W rezultacie zgodził em się na ostatnią opcję oferowaną przez hotel Bordeaux, nawet nie patrzą c najpierw na recenzje na jej temat. Nie patrzył am, nie z lenistwa, ale po prostu zachorował am na grypę i jakoś nie był am na to gotowa. Kiedy "rę ce się gnę ł y" i przeczytam o nim recenzje, powiem szczerze "napię te", ale nie był o nic do zrobienia. . . Przyszł o potwierdzenie, dokumenty „poszł y” po wizę . Polecieliś my do Paryż a z przesiadką we Frankfurcie. Wybrali Lufthansę , tylko dlatego, ż e nie był a nasza (boję się starych samolotó w). Po przybyciu do Frankkrt są siad na miejscu w samolocie ostrzegł nas, abyś my od razu patrzyli na wejś cie na lotnisko na ogromnym ekranie, na któ rym wskazywany był by nasz lot do Paryż a. Rzeczywiś cie, z trudem mogliś my znaleź ć nasz numer lotu i terminala na ogromnym ekranie. Potem stanę li w kolejce do odprawy celnej. Ze wzglę du na mał e ż elazne ozdoby na moich butach został am rozuli i przeszukana. Bzdury. Nieprzyjemne, a nawet obrzydliwe. Nastę pnie staliś my w kolejce razem z Chiń czykami, Afrykanami i obywatelami WNP w osobnej kolejce do kontroli paszportowej. Do wejś cia na pokł ad samolotu został o okoł o 15 minut, z prę dkoś cią rannego sł onia pognaliś my z poż ą danego terminalu. I należ y zauważ yć , ż e lotnisko we Frankfurcie jest najwię ksze na ś wiecie. Jest nie tylko duż y, jest OGROMNY. Na szczę ś cie nasze rzeczy poleciał y do Paryż a, nie wydają c ich nam we Frankfurcie. Okoł o 5 minut przed koń cem lą dowania wskoczyliś my do w poł owie pustego samolotu i polecieliś my do stolicy ś wiata. Po drodze nakarmiono nas też kanapką burż uazyjną , któ ra był a nawiasem mó wią c. Paryż przywitał nas deszczem. Polecieliś my do Charles de Gaulle na terminalu 1. Musieliś my szukać autobusu lotniskowego, aby dostać się do drugiego terminalu i wsią ś ć do pocią gu RER, któ ry zatrzymał się gdzieś blisko hotelu. Szczerze mó wią c nie chciał em, ale pienię dzy na taksó wkę (jakoś okoł o 50-60 euro, jak pisali w sieci) szkoda. W drodze do odbioru bagaż u „namierzył am” dwie kobiety, któ re przyleciał y z nami z Ojczyzny. Zwracają c się do nich, dowiedział em się , ż e wezwali taksó wkę do domu za 55 euro. Oczywiś cie „dostaliś my im ogon”. Zostaliś my powitani przez rosyjskoję zycznego goś cia z tabliczką , towarzysze podró ż y poinformowali go o rozszerzeniu kontyngentu chcą cego dostać się do Paryż a. Zareagował jakoś infantylnie. Naszym bł ę dem był o to, ż e nie negocjowaliś my ceny. Trzeba był o to zrobić od razu. W rezultacie najpierw zawió zł innych podró ż nikó w i powiedział , ż e pobierają od nas 55 euro, a od nas 35. Dziewczyny był y oburzone, ale najwyraź niej jakoś nieprzekonują ce. Wzią ł od nich 50 euro, a od nas 40. Chł opiec zarabiał . Hotel Bordeaux wylą dował przy Rue Fabour San Denis 100, czyli praktycznie w centrum Paryż a, pomię dzy Montmartre a operą . Hotel mieś ci się w starym budynku i ma klasyczne ż eliwne prę ty pod krawę dzią okna. Hotel posiada tylko 25 pokoi (jak podano na jego stronie internetowej). Hotel jest mał y. Zostaliś my ciepł o przywitani, choć sami wcią gnę liś my walizki do pokoju. Dostaliś my pokó j trzyosobowy na trzecim pię trze. Na dole w recepcji zauważ ył em ceny. Nasz pokó j kosztował.80 euro dziennie, oczywiś cie biuro podró ż y "oszukał o" nas znacznie wię cej. Pokó j jest normalny. Pokó j ma okoł o 14-16 metró w kwadratowych. m. Stare meble, pojedyncze ramy w oknach, minibar, mał a plazma na ś cianie z 40 kanał ami w ję zyku francuskim. Toaleta z wanną , umywalką . Saszetki z mydł em i szamponem. Sprzą tane codziennie. Co prawda nie rozumiał am, dlaczego sprzą taczka zawsze wyrzucał a rozpakowane mydł o i dawał a nam nowe. Pokó j był codziennie sprzą tany, rę czniki zmieniane. Poś ciel jest normalna, rę czniki są czyste bez plam (co jest mił e). Okna naszego pokoju wychodził y na ulicę . Przyjechaliś my w sobotę iw nocy z soboty na niedzielę nie mogł em spać z powodu hał asu na ulicy. Czy to był mecz pił ki noż nej, czy ludzie nie chcieli spać , ale hał as był tak duż y, ż e wydawał o się , ż e ludzie krzyczą nad uszami. Był em nawet zdenerwowany, bo myś lał em, ż e nie bę dę mó gł tu stać bez snu przez tydzień . Okazał o się jednak, ż e był to odosobniony przypadek. Rano obudził em się ze ś piewu samotnego ptaka i odgł osu samochodu sprzą tają cego ulicę . Ś niadanie w hotelu od 7:30 do 10:00. Na ś niadanie szklanka soku pomarań czowego, croissant (gdzie byś bez niego poszedł ), kawał ek bagietki, masł o, marmolada i do wyboru kawa, czekolada lub herbata. Przynieś li duż o kawy - dzbanek z kawą i dzbanek z mlekiem, wszyscy nie mogliś my nawet pić . Okazał o się , ż e okoł o 2.5-3 duż ych filiż anek. Cał y czas pił em kawę z mlekiem, a moja có rka pił a zaró wno herbatę , jak i gorą cą czekoladę (okazał się to znany nam „Nesquik”). Wszystko smaczne i satysfakcjonują ce (choć dziwna dla mnie mił oś niczka obfitego ś niadania z mię sem). Ze wzglę du na obfitoś ć picia przy stole, sok zabrał em ze sobą , wlewają c go do termosu. W pokoju korzystaliś my z bojlera, któ ry zabraliś my ze sobą , podgrzewają c wodę w sł oiku i robią c wieczorami mivinę i herbatę na obiad. Nasi są siedzi jakoś duż o się ś miali, opowiadają c o swoim pokoju, któ rego okna wychodzą na dziedziniec-studnia. Mó wiono, ż e był o ciemno, a widok z okna na ś cianę był bardzo „malowniczy”. Sami tego nie widzieliś my. Jak już pisał am, hotel poł oż ony jest w centrum. Jeś li wyjdziesz z hotelu i pó jdziesz od razu w lewo, na koń cu (jak się pó ź niej okazał o, jest to ś rodek) ulicy, zobaczysz stary ł uk - jakiś kró l zbudował go na chwał ę ukochanej, skrę ć tuż przed ł ukiem i idź do stacji metra Strasbourg-Saint-Denis lub idź do Opery. Do opery szliś my bardzo powoli na piechotę , patrzą c w okna i droga zaję ł a nam okoł o pó ł godziny, moż e trochę wię cej. Jeś li pó jdziesz w prawo (wychodzą c z hotelu), to stacja Wostojny bę dzie blisko, a trochę dalej - stacja Sevrny. Odjeż dż ają z nich pocią gi podmiejskie, a RER jedzie do Severny. Na dworcu wschodnim skup się na McDonald's, wzdł uż tej ulicy 50 metró w, a tam bę dzie stacja. Pó ł noc - bez skrę cania szeroką ulicą (nazwa jak Mariengo) gdzieś w odległ oś ci 400-500 metró w od wschodu (ale moje oko jest zł e, mogę się mylić )))). Chodziliś my gł ó wnie pieszo, ale opanowaliś my też metro. Od razu kupiliś my carne za 13 euro za grosz, a gdy zmę czyliś my się chodzeniem, zeszliś my do metra i pojechaliś my. W hotelu na dole w recepcji moż na wzią ć mapę miasta. Tam i plan metra i RER. Bardzo wygodnie. Wszę dzie jeź dziliś my z tą mapą , wię c nigdy się nie zgubiliś my. Bę dą c zakupoholiczką , czytam duż o informacji o wyprzedaż ach. Ludzie doradzali wiosce sprzedaż y (w pobliż u Disneylandu) i butikó w na ulicy Alasia (stacja metra Alasia). Co mogę powiedzieć . Był em w wiosce sprzedaż y w zeszł ym roku. Owszem, marki „wyciekają ” tam niesprzedane towary, ale i tak – jest drogo i nie ma wiele do zobaczenia. Za wioską sprzedaż y znajduje się duż e centrum handlowe, w któ rym moż na „oderwać się ”. Poszliś my na ulicę Alasia. Tak naprawdę jest kilkanaś cie mał ych magazynó w, ale ż eby "ach", wię c nie. Kupiliś my coś , ale to nie zakupy, ale tak. . . "Rozejrzeliś my się " po najwię kszym w Europie centrum handlowym w Dé fense (stacja RER lub stacja metra Dé fense). Nie wiedzieliś my o nim. Pojechaliś my do Dé fense, aby zobaczyć miasto z tarasu widokowego trzeciego nowoczesnego ł uku, ale niestety nie mieli tam wstę pu przez 3 tygodnie. Nastę pnie zwró ciliś my uwagę na nazwę sklepu firmowego, weszliś my „na minutę ”, wyszliś my wieczorem z workami i walizką , któ rą musieliś my kupić.... Centrum handlowe - odlecieć . Pole nie jest zaorane. Minę liś my tylko 4-5 sklepó w, a tam są.................Dobrze, ż e skoń czył y się pienią dze))). Przy okazji podró ż ują c metrem cena biletu się nie zmienia, ale RER jest podzielony na strefy. A ż eby dostać się do Defence na RER trzeba zapł acić gdzieś okoł o 9 euro, ale my jechaliś my do tej samej Defence za 1.3 euro metrem.