Замечательно отдохнули с мужем с 31 августа по 12 сентября.
Мы любим спокойный и относительно уединенный отдых в сочетании с самостоятельными путешествиями. В этот раз стоял выбор между Родосом и Майоркой, но т. к. в Греции, в частности, на Крите, мы были, решили, что мы не настолько богатые люди, чтобы второй раз ехать в одну и ту же страну, когда есть еще столько непознанных нами стран).
Выбрали не столь шумную и уютную Пагеру. Еще думали про Санта-Понсу, но в отзывах прочитала, что вода там бывает не такая чистая, как в Пагере. (Кстати, совершая морскую прогулку на кораблике с остановкой для купания в Санта-Понсе, убедились в этом. Вода в Санта-Понсе действительно немного другая. С зеленоватым оттенком, вероятно, больше водорослей). О своем выборе не пожалели, ниже поясню, почему.
Отель Тора. Кроме него, меня заинтересовали еще две трешки: «Gaya» и «Maria Dolores». Но в эти отели наши операторы не возят. Поэтому остановили выбор на Торе. Он полностью соответствовал нашим пожеланиям. Небольшой, располагается, с одной стороны, близко к пляжу (хотя в Пагере все близко), с другой стороны, в относительно тихом месте. В отель мы приехали в районе 21 часа, но из-за отсутствия номеров на первую ночь нас поселили в другом отеле, Cupido, который находится в трех минутах ходьбы. На следующий день, сразу после завтрака, мы вернулись в Тору, где нам был предоставлен номер, а также компенсация за причиненное неудобство: бесплатный сейф на все время нашего пребывания и бесплатные напитки в ресторане в течение 4-х дней. Надо отметить, что и без компенсации особых неудобств из-за первой ночевки в другом отеле мы не испытали, потому что прибыли вечером, а в Тору поселились на следующий день с утра, так что даже не пришлось распаковывать чемоданы; но с компенсацией вообще забыли об этом моменте).
Здесь бы хотелось сделать замечание относительно работы Натали-турс. Автобус, на котором мы приехали из аэропорта, не подвез нас непосредственно к отелю (типа, чтобы не витать по улочкам Пагеры), а остановился на соседней улице, и нам пришлось с вещами добираться пешком. Недалеко, но все же. Кроме того, гид Наталья не проводила нас до отеля, а на въезде в Пагеру пересела в свою машину и весело помахала нам из нее рукой, проезжая мимо автобуса. Водитель, естественно, ни бельмеса по-русски, показал нам жестами, как идти к Торе. Заблудиться там трудно, но все равно возникает ощущение, что это неправильное отношение туроператора к своим клиентам. Тем более, когда в отеле выяснилась такая проблемка, как отсутствие номеров. В отель с нами приехали еще две пары, хорошо, что один наш соотечественник владел немецким и смог объясниться с дамой на рецепшн. Вообще-то переводить нам должен был гид Наталья, но она, как я уже говорила, посчитала свой рабочий день досрочно законченным.
Кроме этого, по дороге из аэропорта Наталья, давая краткую информацию об острове и пр. , сказала, что телефонные карточки Телефоника, по которым выгодно звонить в Россию, стоят что у гидов Натали-турс, что в магазинах Тabacs, 6 евро. Неправда, в магазинах они по 5 евро. Мелочь, конечно, а неприятно. Нет ничего плохого, если гиды Натали-турс зарабатывают 1 евро на перепродаже карточек (любой труд должен быть оплачен), но об этом надо говорить прямо, а так получается ложная информация вдобавок к ощущению, что гиды Натали-турс делают это неофициально, раз скрывают сей факт.
На этом наше общение с Натали-турс окончилось, т. к. непредвиденных ситуаций не возникало, а экскурсии мы не брали, т. к. предпочитаем «гулять сами по себе» и на машине.
Номер нам достался достаточно большой, на втором этаже. Он располагается на том углу отеля, где висит вывеска «Тора», которая запечатлена на презентационных фото отеля на многих сайтах. Из техники в номере были телевизор и фен в ванной. Улочка, куда выходил наш балкон, не шумная, во всяком случае, мы спали с открытым балконом и каких-либо неудобств не испытывали. Только в 6-30 утра приезжает мусорная машина, шумит достаточно сильно, но не более 2-х минут. То ли сон у нас под утро крепкий, то ли мы так уставали от слишком активного отдыха, но эта машина нам тоже дискомфорта не доставляла.
Отношение персонала отеля дружелюбное. В ресторане метрдотель приветствует гостей на родном им языке. Питание (у нас был завтрак+ужин), на наш взгляд, вполне достойное. Завтраки однообразны, но не сказать, что бедны ассортиментом. Ужины достаточно разнообразны, выбор блюд очень неплохой для 3*.
На рецепшене работает русскоговорящая Кристина, очень приятная девушка. Когда при первом нашем общении она начала свою фразу с выражения «а чё...» я сразу поняла, что ТАК выучить не родной язык невозможно)) Это подтвердилось, Кристина сказала, что она из семьи русских немцев.
Где-то на 6-ой день нашего пребывания в ванне стало плохо утекать вода. Я сообщила Кристине, на следующий день вечером – тоже самое. Кристина посмотрела в журнале, отметка сантехника имелась, что он был и «неполадка устранена». Я повторила свою просьбу, но и последующие два дня изменений не произошло, хотя каждый раз этот чудо-сантехник делал отметки, что «неполадка устранена». Потом вода перестала утекать совсем. Я пошла на рецепшн и попросила кого-нибудь из служащих отеля зайти ко мне в номер. Пришла старшая горничная, увидела, взмахнула руками, охнула, убежала, прибежала с какими-то спецсредствами и через полчаса неполадка была действительно устранена. После чего я предложила Кристине донести до своего руководства предложение уволить сантехника, а его ставку доплачивать старшей горничной ))
Уже в Пагере мы поняли еще одно преимущество расположения Торы, преимущество именно для нас. Отель расположен с правого края Пагеры (если стоять лицом к морю). Во-первых, с этой стороны располагаются два супермаркета, Рере и более дешевый Mercadona, удобно ходить за покупками. Во-вторых, это со стороны такого чудного местечка, как Гала Форнеллс. Дело в том, что мой муж не выносит стандартного пляжного отдыха с лежанием. По прибытии на место отдыха он залезает в море, и, собственно, перед отъездом, вылезает. Подводный мир - это его все. Многолюдный же пляж Пагеры с песочным дном особым подводным миром не отличается. И такое количество народа вызвало у него ужас, никогда не забуду его испуганного взгляда при первом посещении пляжа и немой вопрос в глазах «куда я попал». А на Гала Форнеллс есть два пляжа, один совсем маленький, второй побольше. Народу там меньше, а подводный мир весьма интересный. Поэтому те дни, что мы не ездили на машине, ходили на Гала Форнеллс, а на пляж Пагеры приходили если только вечером, перед ужином.
От отеля до пляжа Гала Форнеллс полчаса спокойного хода по очень живописной дороге мимо маленьких симпатичных отельчиков, апартаментов, красивых и порой даже очень немаленьких вилл. От пляжа дорога продолжается в противоположную от него сторону, начинается пролесок, где находится стоянка машин. Если от стоянки дальше следовать по лесной тропинке минут 15, и потом свернуть налево, то можно прийти в тихую бухточку, разделенную на две части. Часов до 11-ти будете там практически в одиночестве, к полудню народ начинает подтягиваться. В левой части (там еще «ангар» в скале) тусуются нудисты, в правой - «обычные» люди. В середине бухты располагается каменный островок, на нем висит знак типа «кирпич» для яхт: въезд запрещен : ). Тихая уютная бухточка, с прозрачной водой, рыбки там и все такое. Но вход в море не очень хороший, камни, поэтому желательны водные тапки.
Пару раз, когда не уезжали на целый день из Пагеры, обедали в ресторанчике, расположенном напротив угла нашего отеля. Критерием для выбора кафе или ресторана для меня является наличие местных посетителей, т. к. они знают, где можно есть. Вот в этом ресторане посетителями в т. ч. были местные, и мои предположения подтвердились, готовят там действительно вкусно. Мужу также понравился ресторан на Бульваре, где говорят по-русски и есть меню на русском.
В качестве сувениров мы прикупили керамику, украшения из синтетического жемчуга, кожаные ремни и, конечно же, сумки. В начале сентября уже были распродажи, хотя и без них цены на сумки значительно ниже, чем в России. С распродажами же кожаные сумки стоят 20-30 евро, из кожзама – около 10 евро. Еще я обратила внимание, в Пагере выгодно покупать пляжные принадлежности, а особенно мужские плавательные шорты – выбор очень хороший, а цены раза в 3 ниже, чем в Москве (не знаю, как в других городах России).
Один день отдали поездке в Пальму. Автобус 102 (билет до Пальмы 3 евро), утром на него лучше садиться у супермаркета Рере, т. к. потом на самом Бульваре на остановках очень много туристов и сидячих мест уже может не хватить. В Пальме прогулялись от Кафедрала до комплекса «Маленькая Испания», побродили по этому комплексу (8 евро за билет), назад в центр прошли по набережной и взяли такси (15 евро) до Аквариума, расположенного недалеко от аэропорта Пальмы. Аквариум стоит посетить, очень интересно (билет стоит 19.5 евро). Обратно от Аквариума до Кафедрала возвращались на городском автобусе (1.25 евро за билет).
На 5 дней брали машину, Пежо 207, в конторе «Сoches Sebastian», расположенной на Бульваре в левой (если стоять лицом к морю) части Пагеры. Эта прокатная контора нам показалась наиболее привлекательной: машины у них новые (нашей не было и года), кроме того, муж хотел именно дизель (дешевле и в горах хорошо тянет), а из дизельных это было самое оптимальное предложение. За пять дней аренда составила 155 евро.
Программа наша была очень насыщенной, за пять дней наездили около 1200 км (на топливо потратили 60 Евро). Мы купили очень хорошую карту (около 9 евро), называется Kompass, по ней составляли маршруты, искали «голубые лагуны» и надо отметить, ни разу не ошиблись.
Ездить по Майорке сплошное удовольствие. Хорошие дороги, толковое расположение указателей, заблудиться невозможно. Вместо перекрестков круговое движение, удобно тем, что, если сразу не определился, куда сворачивать с круга, кружи по нему, сколько потребуется, пока не сообразишь, куда ехать. В городах заблудиться тоже трудно: если есть выбор, куда поворачивать, как правило, висят указатели. С парковками такие правила: можно парковаться там, где либо нет цветной разметки, либо где она белого цвета. Где желтая – парковка запрещена. Где синяя – платная парковка, оплачиваешь два часа, если потребуется больше, то надо доплатить, но при этом обязательно переставить машину в другое место. В самой Пагере синяя разметка есть, но платить за стоянку не надо, а только через два часа переставить машину. Мы никогда и нигде не платили (кроме стоянки в Вальдемоссе), т. к. всегда находили место, где разрешена бесплатная парковка. Вообще, проблема с парковкой, предполагаю, может иметь место только в Пальме (поэтому туда удобнее ездить общественным транспортом), в остальных городах особых проблем нет.
В северной и западной части острова заправок меньше, чем на востоке и юге. На заправках сначала заправляешь машину на нужную тебе сумму, потом ее оплачиваешь.
По финансам: вся поездка обошлась в 2370 евро, в т. ч. :
1520 евро – сам тур;
215 евро – прокат машины и топливо;
120 евро – билеты в исторические и культурно-развлекательные места;
160 евро – подарки, сувениры;
30 евро - общественный транспорт и такси;
325 евро - питание, вода, спиртное (в т. ч. в дьюти фри).
Далее, кому интересно, кратко опишу наши поездки.
Первый день. Объехали западное побережье (города Андрахт, Дейя, Соллер), заезжали в Вальдемоссу, отдохнули в бухте Са Калобра (sa Calobra), потом Монастырь Люк, от Монастыря возвращались в Пальму через Инку. Западное побережье очень красивое, дорога тянется вдоль моря по горам, виды необыкновенные. В Вальдемоссе побродили по улочкам, побывали в Картезианском монастыре (стоимость билета 8.5 евро). Кстати, для оплаты парковки на стоянке в Вальдемоссе приберегите мелкую мелочь, у нас меньше 2 евро не было, кинули в аппарат их, этого хватило аж на 3 часа, но абсолютно не спеша, да еще перекусив в кафе знаменитыми булочками из картофеля, мы уложились в 2 часа. Са Колобра – действительно красивая бухточка, с прозрачнейшей водой, но дорога на нее впечатляет своими поворотами, такие кренделя в горах не для слабонервных ). По факту опасности нет никакой, если не гнать, но повороты почти на 360 градусов над пропастью заставляют сердце биться учащенно. В Монастыре Люк были уже ближе к вечеру, потому бродили там практически в одиночестве, без толп туристов.
Второй день. Северное побережье. Форментор – Алькудия – далее по побережью немного на восток, а возвращались в Пальму второстепенными дорогами через Миро и Са Поблу. Гид Натали Турс очень уговаривала брать экскурсию на автобусе именно на Форментор, мотивируя очень опасной дорогой для машин. В реальности дорога совсем не страшная (а по сравнению с дорогой на Са Колобру вообще может показаться широким равнинным шоссе). Да и чем опасно ехать на маленькой машинке там, где проходит большой туристический автобус? Нигде я не видела так много женщин за рулем, как именно на «опасной» дороге на Форментор, а это показатель. На обратном пути, немного отъехав от маяка, увидели необыкновенно красивую бухту (на карте она обозначается как Gala Figuera). Решили где-нибудь припарковать машину и как-то к ней спуститься. И тут же увидели специальную площадку для машин. Оставили там нашего Пыжика и спустились в бухту. Дорога занимает минут 20 спуска. Ну что сказать. Красота. Мы, как всегда, приехали рано, людей было мало. Потом подтянулись (и яхты тоже). В этой бухте тоже желательны водные тапочки. После этой бухты заехали на пляж Форментор. Кстати, там в оплату парковки частично включен шведский стол, я не стала вдаваться в подробности, как именно, т. к. есть мы там не собирались, а хотели просто искупаться. Это я объяснила парковщику, и мы заплатили меньшую сумму, если не ошибаюсь, 3 евро. Пляж Форментора нам очень понравился, песочная полоса не широкая, тут же сосны, есть тень. Вода наипрозрачнейшая. Плывешь, кажется, дно совсем рядом, ну максимум по пояс, а встаешь на ноги – оказываешься по шею в воде. Мы так поняли, что этот пляж у местных в приоритете, потому что процентов 80 там составляли местные (это был выходной день). Потом побывали в Алькудии, в старом городе, и поехали вдоль северного побережья на восток, оно тянется песчаной полосой на несколько километров. Остановились для купания в местечке Can Picafоrt. Северное побережье мне не очень понравилось, вода у берега в тот день была мутная, и пляжи многолюдные. Ведь вдоль побережья сплошь и рядом располагаются отели. Нет видимого разделения на города, одна большая курортная зона. На мой вкус, это не такое уютное место, как Пагера или другие, которые я опишу ниже.
Третий день. Манагор – Арта (Пещеры) – Канямель (Canyamel) – пляж Gala Torta – бухта Gala Estreta. В Арте мы сначала промахнулись, вместо Пещер приехали к развалинам Арты, это тоже культурно-историческое место. Ничего особенного там нет, лишь потратили 4 евро за билеты. Зато там нам дали рекламный проспект округа Арты, где на картинке я увидела один красивый пляж, но о нем позже. Побродив потом по самой Арте, мы таки отправились в Пещеры. Вход в Пещеры стоит 10.5 евро. Покупаете билет и ждете, когда запустят. Запускают группами, каждые полчаса. На экскурсию в Пещеры желательно взять свитер – температура там 17 градусов. Пещеры находятся рядом с красивым местечком Канямель. Вот оно мне понравилось, ну очень красиво, в живописнейшем месте, хороший пляж. После Канямеля мы поехали на пляж Gala Torta, тот самый, который я увидела в рекламке. Этот пляж на северном побережье. Действительно красивое место, песочный пляж, к нему удобный подъезд, что немаловажно. Потом мы проехали еще дальше и нашли совершенно чудную каменистую бухточку, обозначенную на карте как Gala Eztreta. К ней ведет дорога (а, как правило, к таким «голубым лагунам» подъезда нет, обычно машину оставляешь и какое-то расстояние идешь пешком), но при этом, что удивительно, туристов там не было, лишь небольшая группа испанской молодежи, развлекающейся национальной забавой - прыжками со скал). Много мы видели красивых и уединенных бухточек, но ни одна не оставила у нас с мужем таких трогательных воспоминаний, как Gala Estretа.
Четвертый день. Город Монтуйри (Montuiri) – восточное побережье (бухта Gala Vargues, местечко Gala Murada, города Horta, Calonge, Algyera Blanca, Santanyi, Campos). Здесь не могу не рассказать про Монтуйри. Ни один город не производил на меня такого впечатления, как этот. Живая история, и только. Ничем не уступает Вальдемоссе, только Вальдемосса туристический центр, а этот нет. Если убрать некоторые следы цивилизации, как электричество, машины и т. п. , можно предположить, что эти стены из прошлых веков перенесли в наше время и поселили туда современных людей. Мы приехали в Монтуйри утром, бродили по пустынным улочкам, много фотографировали, нигде так много мы не снимали, как там – куда ни глянь, все хотелось запечатлеть. Туристы там, по всей видимости, своим присутствием особо не балуют, поэтому местные жители с интересом смотрели на нас. Побродив по Монтуйри, поехали дальше. Бухта Gala Vargues – это два песочных пляжа с прозрачнейшей водой, вид почти как из рекламы Баунти. Но к нему надо идти минут 20-25 от места, где оставляешь машину. От пляжа по скале прошли в соседнюю бухту, там испанская молодежь лазает по вертикальным скалам (человек-паук нервно курит в сторонке) и прыгает в море. А на противоположной стороне бухты туристы фиксируют это на фотоаппараты. После поехали в местечко Gala Murada, это маленький курортный городок, очень симпатичный, пляж там уютный, есть морская живность. После этого поехали по побережью южнее и посетили бухточку Gala sa Nau, тоже миленькое место, песчаный пляж, и хороший подъезд прямо к пляжу.
Пятый день. Юго-Восток. Начали с южного мыса Майорки Cap de ses Salines. Потом отдохнули на уютном пляже в бухте Gala Llombards, посетили города Портопетро, Кала Д’Ор и его пляж в бухте, запечатленный на многих рекламных проспектах. Потом поехали вглубь острова: города Fetanitx, Petra и еще несколько маленьких городков.
После поездки осталась масса впечатлений и много фото. Теперь я понимаю, почему Майорка – то место, куда хочется вернуться.
Желаю всем приятного отдыха!
Wspaniale odpoczywaliś my z mę ż em od 31 sierpnia do 12 wrześ nia.
Uwielbiamy spokojne i stosunkowo odosobnione wakacje poł ą czone z samodzielnym podró ż owaniem. Tym razem był wybó r mię dzy Rodosem a Majorką , ale ponieważ byliś my w Grecji, a w szczegó lnoś ci na Krecie, uznaliś my, ż e nie jesteś my tak bogatymi ludź mi, ż eby mó c po raz drugi pojechać do tego samego kraju, gdy był o ich wię cej. nieznanych nam krajó w).
Wybraliś my nie tak gł oś ną i przytulną Paguerę . Pomyś leliś my też o Santa Ponsa, ale czytał am w recenzjach, ż e woda nie jest tam tak czysta jak w Paguerze. (Nawiasem mó wią c, robią c rejs statkiem z przystankiem na ką piel w Santa Ponsa, byliś my o tym przekonani. Woda w Santa Ponsa jest naprawdę trochę inna. Z zielonkawym odcieniem, prawdopodobnie wię cej glonó w). Nie ż ał owaliś my naszego wyboru, wyjaś nię dlaczego poniż ej.
Hotel Tora. Opró cz niego zainteresował y mnie jeszcze dwie tró jki: „Gaya” i „Maria Dolores”. Ale nasi operatorzy nie przewoż ą do tych hoteli. Dlatego zdecydowaliś my się na Thora.
W peł ni speł nił nasze ż yczenia. Mał y, poł oż ony z jednej strony blisko plaż y (choć w Paguerze wszystko jest blisko), z drugiej w stosunkowo spokojnym miejscu. Do hotelu dotarliś my okoł o 21:00, ale z powodu braku pokoi pierwszej nocy zostaliś my zakwaterowani w innym hotelu, Cupido, któ ry znajduje się.3 minuty spacerem od hotelu. Nastę pnego dnia, zaraz po ś niadaniu, wró ciliś my do Tory, gdzie dostaliś my pokó j, a takż e zadoś ć uczynienie za spowodowane niedogodnoś ci: darmowy sejf na cał y czas pobytu oraz darmowe napoje w restauracji na 4 dni. Należ y zaznaczyć , ż e nawet bez odszkodowania nie doś wiadczyliś my ż adnych szczegó lnych niedogodnoś ci z powodu pierwszej nocy w innym hotelu, ponieważ przyjechaliś my wieczorem, a w Torze osiedliliś my się nastę pnego dnia rano, wię c nawet nie mieliś my rozpakować nasze torby; ale z rekompensatą cał kowicie zapomnieli o tym momencie).
Tutaj chciał bym skomentować pracę Natalie Tours.
Autobus, któ rym przyjechaliś my z lotniska, nie zawió zł nas bezpoś rednio do hotelu (jakby, ż eby nie bł ą dzić po ulicach Paguera), tylko zatrzymał się na są siedniej ulicy, a nasze rzeczy trzeba był o zabierać na piechotę . Niedaleko, ale jednak. Poza tym przewodnik Natalia nie towarzyszył a nam do hotelu, ale przy wjeź dzie do Paguery wsiadł a do samochodu i wesoł o machał a do nas rę ką , przejeż dż ają c obok autobusu. Kierowca oczywiś cie nie belmes po rosyjsku, gestami pokazał nam, jak dojechać do Tory. Trudno się tam zgubić , ale wcią ż panuje wraż enie, ż e to bł ę dny stosunek touroperatora do swoich klientó w. Zwł aszcza, gdy w hotelu pojawił się taki problem, jak brak pokoi. Do hotelu przyjechał y z nami jeszcze dwie pary, dobrze, ż e jeden z naszych rodakó w mó wił po niemiecku i potrafił się wytł umaczyć pani w recepcji. Wł aś ciwie przewodnik Natalia miał a dla nas tł umaczyć , ale jak już powiedział em, uznał a, ż e dzień pracy zostanie ukoń czony przed terminem.
Ponadto w drodze z lotniska Natalia, podają c kró tkie informacje o wyspie itp. , podał a, ż e karty telefoniczne Telephoniki, na któ re opł aca się dzwonić do Rosji, kosztują.6 euro w przewodnikach Natalie Tours i sklepach Tabacs. Nieprawda, w sklepach kosztują.5 euro. Oczywiś cie drobiazg, ale nieprzyjemny. Nie ma nic zł ego, jeś li przewodnicy Natalie Tours zarabiają.1 euro na odsprzedaż y kart (każ da praca musi być opł acona), ale trzeba to powiedzieć wprost, w przeciwnym razie opró cz poczucia, ż e przewodnicy Natalie Tours robią to nieoficjalnie, ukrywają ten fakt.
Na tym koń czył a się nasza komunikacja z Natalie Tours, bo nie był o nieprzewidzianych sytuacji, a wycieczek nie robiliś my, bo wolimy „chodzić sami” i autem.
Dostaliś my duż y pokó j na drugim pię trze. Znajduje się na rogu hotelu, gdzie wisi napis „Tora”, któ ry jest utrwalony na zdję ciach prezentacyjnych hotelu w wielu witrynach.
Z wyposaż enia w pokoju był telewizor i suszarka do wł osó w w ł azience. Ulica, z któ rej wychodził nasz balkon, nie jest gł oś na, w każ dym razie spaliś my z otwartym balkonem i nie doś wiadczyliś my ż adnych niedogodnoś ci. Dopiero o 6-30 rano przyjeż dż a ś mieciarka, robi duż o hał asu, ale nie wię cej niż.2 minuty. Albo dobrze spaliś my rano, albo byliś my tak zmę czeni zbyt aktywnym odpoczynkiem, ale ten samochó d też nie sprawiał nam ż adnego dyskomfortu.
Postawa personelu hotelu jest przyjazna. W restauracji gł ó wny kelner wita goś ci w ich ojczystym ję zyku. Jedzenie (mieliś my ś niadanie + obiad) naszym zdaniem cał kiem przyzwoite. Ś niadania są monotonne, ale nie moż na powiedzieć , ż e są ubogie w asortyment. Obiady są doś ć urozmaicone, wybó r dań jest bardzo dobry jak na 3*.
W recepcji pracuje bardzo mił a dziewczyna rosyjskoję zyczna Kristina. Kiedy podczas naszej pierwszej komunikacji zaczę ł a swoje zdanie od wyraż enia „co ...
„Natychmiast zdał em sobie sprawę , ż e w ten sposó b nie moż na nauczyć się ję zyka obcego. ) To został o potwierdzone, Christina powiedział a, ż e pochodzi z rodziny rosyjskich Niemcó w.
Gdzieś.6 dnia naszego pobytu w wannie zaczę ł a mocno przeciekać woda. Powiedział em Christinie nastę pnego dnia wieczorem - to samo. Christina zajrzał a do dziennika, hydraulik miał notatkę , ż e jest i „problem został naprawiony”. Powtó rzył em moją proś bę , ale przez nastę pne dwa dni nie był o ż adnych zmian, chociaż za każ dym razem ten cudowny hydraulik robił notatki, ż e „problem został rozwią zany”. Wtedy woda cał kowicie przestał a pł yną ć . Poszedł em do recepcji i poprosił em jednego z pracownikó w hotelu, aby wszedł do mojego pokoju. Przyszł a przeł oż ona pokojó wka, zobaczył a, machał a rę kami, ję knę ł a, uciekł a, przybiegł a z jakimś specjalnym sprzę tem i po pó ł godzinie problem został naprawiony.
Nastę pnie zasugerował em, aby Christina przekazał a kierownictwu propozycję zwolnienia hydraulika i wypł acenia wynagrodzenia gł ó wnej pokojó wce))
Już w Pager zdaliś my sobie sprawę z kolejnego atutu poł oż enia Tory, atutu dla nas. Hotel poł oż ony jest po prawej stronie Paguera (od strony morza). Po pierwsze, po tej stronie znajdują się dwa supermarkety, Rere i tań szy Mercadona, wygodny na zakupy. Po drugie, pochodzi z tak cudownego miejsca jak Gala Fornells. Faktem jest, ż e mó j mą ż nie moż e znieś ć standardowych wakacji na plaż y z leż eniem. Po przybyciu na miejsce spoczynku wspina się do morza, a wł aś ciwie przed wyjazdem wypeł za. Podwodny ś wiat jest wszystkim. Zatł oczona plaż a Paguera z piaszczystym dnem nie ró ż ni się szczegó lnym podwodnym ś wiatem. I taka iloś ć ludzi go przeraził a, nigdy nie zapomnę jego przestraszonego spojrzenia, kiedy pierwszy raz odwiedził plaż ę i gł upiego pytania w jego oczach "doką d poszedł em".
A na Gala Fornells są dwie plaż e, jedna jest bardzo mał a, druga jest wię ksza. Jest tam mniej ludzi, a podwodny ś wiat jest bardzo ciekawy. Dlatego w te dni, kiedy nie jeź dziliś my samochodem, pojechaliś my na Galę Fornells, a Pagerowie przyszli na plaż ę choć by wieczorem, przed kolacją.
Z hotelu na plaż ę Gala Fornells, pó ł godziny spokojnego spaceru bardzo malowniczą drogą obok mał ych uroczych hoteli, apartamentó w, pię knych, a czasem nawet bardzo duż ych willi. Od plaż y droga biegnie w przeciwną stronę , zaczyna się polana, na któ rej znajduje się parking. Jadą c leś ną ś cież ką z parkingu przez okoł o 15 minut, a nastę pnie skrę cają c w lewo, moż na dojś ć do cichej zatoczki, podzielonej na dwie czę ś ci. Do godziny 11 bę dziesz tam prawie sam, do poł udnia ludzie zaczynają nadrabiać zaległ oś ci. Po lewej stronie (w skale jest też „hangar”) przesiadują nudyś ci, po prawej – „zwykli” ludzie.
Na ś rodku zatoki znajduje się kamienna wyspa z wiszą cym napisem „cegł a” dla jachtó w: zakaz wstę pu : ). Cicha, przytulna zatoka, z czystą wodą , rybami i tak dalej. Ale wejś cie do morza nie jest zbyt dobre, kamienie, wię c poż ą dane są kapcie do wody.
Kilka razy, kiedy nie wyjeż dż aliś my na cał y dzień z Paguery, jedliś my obiad w restauracji znajdują cej się naprzeciw naszego hotelu. Kryterium wyboru kawiarni czy restauracji jest dla mnie obecnoś ć lokalnych goś ci, bo wiedzą , gdzie zjeś ć . Tu, w tej restauracji, goś ć mi byli miejscowi i moje przypuszczenia się potwierdził y, jedzenie jest naprawdę pyszne. Mojemu mę ż owi podobał a się ró wnież restauracja na Bulwarze, gdzie mó wią po rosyjsku i mają menu po rosyjsku.
Na pamią tkę kupiliś my ceramikę , biż uterię z syntetycznych pereł , skó rzane paski i oczywiś cie torby. Na począ tku wrześ nia był a już wyprzedaż , choć bez niej ceny toreb są znacznie niż sze niż w Rosji.
Przy wyprzedaż y torby skó rzane kosztują.20-30 euro, torby ze skó ry ekologicznej okoł o 10 euro. Zauważ ył em też , ż e w Paguerze opł aca się kupować akcesoria plaż owe, a zwł aszcza mę skie spodenki ką pielowe – wybó r jest bardzo dobry, a ceny 3 razy niż sze niż w Moskwie (nie wiem jak w innych miastach Rosji).
Jeden dzień został przeznaczony na wycieczkę do Palmy. Autobus 102 (bilet do Palmy 3 euro), rano lepiej wsią ś ć do niego w supermarkecie Rere, bo wtedy na przystankach na samym Bulwarze jest duż o turystó w i miejsc siedzą cych moż e nie wystarczyć . W Palmie przeszliś my z Katedry do kompleksu Little Spain, wę drowaliś my po tym kompleksie (8 euro za bilet), wró ciliś my do centrum promenadą i pojechaliś my taksó wką (15 euro) do Akwarium, poł oż onego niedaleko lotniska Palma. Akwarium warte odwiedzenia, bardzo ciekawe (bilet kosztuje 19.5 euro). Powró t z Akwarium do Katedry z powrotem miejskim autobusem (1.25 euro za bilet).
Na 5 dni wynaję liś my samochó d Peugeot 207 w biurze „Soches Sebastian”, znajdują cym się na Bulwarze w lewej (jeś li zwró conej ku morzu) czę ś ci Paguera. Ta wypoż yczalnia wydał a nam się najbardziej atrakcyjna: mają nowe auta (nie mieliś my nawet roku), dodatkowo mó j mą ż chciał silnik diesla (jest tań szy i dobrze jeź dzi w gó rach), a ten był najbardziej optymalna oferta wś ró d diesli. Przez pię ć dni czynsz wynosił.155 euro.
Nasz program był bardzo napię ty, przejechaliś my okoł o 1200 km w pię ć dni (wydaliś my 60 euro na paliwo). Kupiliś my bardzo dobrą mapę (okoł o 9 euro), o nazwie Kompass, uż ywaliś my jej do wyznaczania tras, szukania „bł ę kitnych lagun” i należ y zaznaczyć , ż e nigdy się nie pomyliliś my.
Jazda po Majorce to prawdziwa przyjemnoś ć . Dobre drogi, rozsą dne rozmieszczenie znakó w, nie sposó b się zgubić . Zamiast skrzyż owania jest rondo, co jest wygodne, ponieważ jeś li od razu nie zdecydujesz, gdzie skrę cić , okrą ż aj je tak dł ugo, jak potrzebujesz, aż dowiesz się , gdzie jechać.
Trudno też zgubić się w miastach: jeś li istnieje wybó r, gdzie się skrę cić , z reguł y są znaki. Z parkingami obowią zują takie zasady: moż na parkować tam, gdzie albo nie ma oznaczenia kolorem, albo tam, gdzie jest biał y. Gdzie ż ó ł ty - parkowanie jest zabronione. Tam, gdzie niebieski to pł atny parking, pł acisz za dwie godziny, jeś li potrzebujesz wię cej, musisz dopł acić , ale pamię taj, aby przestawić samochó d w inne miejsce. W samej Paguerze jest niebieskie oznaczenie, ale nie trzeba pł acić za parkowanie, a dopiero po dwó ch godzinach przestawić samochó d. Nigdy nigdzie nie pł aciliś my (z wyją tkiem parkowania w Valldemossie), ponieważ zawsze znaleź liś my miejsce, w któ rym dozwolone jest bezpł atne parkowanie. Generalnie problem z parkowaniem, jak są dzę , moż e wystą pić tylko w Palmie (dlatego wygodniej jest tam dojechać komunikacją miejską ), w innych miastach szczegó lnych problemó w nie ma.
W pó ł nocnej i zachodniej czę ś ci wyspy jest mniej stacji benzynowych niż na wschodzie i poł udniu.
Na stacjach benzynowych najpierw zatankujesz samochó d na tyle, ile potrzebujesz, a potem za niego pł acisz.
Finansowo: cał a wycieczka kosztował a 2370 euro, w tym:
1520 euro - sama wycieczka;
215 euro – wynajem samochodó w i paliwo;
120 euro - bilety do miejsc historycznych, kulturalnych i rozrywkowych;
160 euro - prezenty, pamią tki;
30 euro - transport publiczny i taksó wka;
325 euro - jedzenie, woda, alkohol (w tym bezcł owy).
Ponadto dla zainteresowanych pokró tce opiszę nasze wyjazdy.
Pierwszy dzień . Jechaliś my po zachodnim wybrzeż u (miasta Andracht, Deia, Soller), zatrzymywaliś my się przy Valldemossie, odpoczywaliś my w zatoce Sa Calobra (sa Calobra), potem Klasztor Ł ukasza, z Klasztoru wracaliś my do Palmy przez Inkó w. Zachodnie wybrzeż e jest bardzo pię kne, droga cią gnie się wzdł uż morza przez gó ry, widoki są niezwykł e. W Valldemossie wę drowaliś my ulicami, zwiedziliś my klasztor kartuzó w (cena biletu 8.5 euro).
Swoją drogą , ż eby zapł acić za parkowanie na parkingu w Valldemossie, zaoszczę dź my drobne, nie mieliś my mniej niż.2 euro, wrzuciliś my je do maszyny, starczył o na 3 godziny, ale absolutnie wolno, a nawet na przeką skę w kawiarni ze sł ynnymi buł eczkami ziemniaczanymi spotkaliś my się o godzinie drugiej. Sa Koł obra to naprawdę pię kna zatoka, z czystą wodą , ale droga do niej imponuje zakrę tami, takie precle w gó rach nie są dla osó b o sł abych nerwach). Wł aś ciwie nie ma niebezpieczeń stwa, jeś li nie jedziesz, ale obró t o prawie 360 stopni nad przepaś cią sprawia, ż e serce bije szybciej. W Klasztorze Ł ukaszowym byliś my już pó ź nym popoł udniem, wię c wę drowaliś my tam prawie sami, bez tł umó w turystó w.
Drugi dzień . Pó ł nocne wybrzeż e. Formentor - Alcudia - dalej wzdł uż wybrzeż a trochę na wschó d i wraca do Palmy drugorzę dnymi drogami przez Miro i Sa Poblu.
Przewodniczka Natalie Tours był a bardzo przekonują ca do wybrania się na wycieczkę autobusem do Formentor, motywują c bardzo niebezpieczną dla samochodó w drogę . W rzeczywistoś ci droga wcale nie jest straszna (a w poró wnaniu z drogą do Sa Colobra moż e nawet wydawać się szeroką , pł aską autostradą ). A dlaczego jazda mał ym samochodem przez duż y autobus turystyczny jest niebezpieczna? Nigdzie nie widział em tylu kobiet jeż dż ą cych na „niebezpiecznej” drodze do Formentor, a to jest wskazó wka. W drodze powrotnej, po odjechaniu trochę od latarni, zobaczyliś my niezwykle pię kną zatokę (na mapie oznaczona jako Gala Figuera). Postanowiliś my gdzieś zaparkować samochó d i jakoś do niego zejś ć . A potem zobaczyliś my specjalną platformę dla samochodó w. Zostawiliś my tam naszego jelonka i zeszliś my do zatoki. Droga zajmuje okoł o 20 minut zejś cia. Co mogę powiedzieć . Pię kno. My jak zawsze przyjechaliś my wcześ nie, był o mał o ludzi. Potem się zatrzymali (i jachty też ). W tej zatoce poż ą dane są ró wnież kapcie do wody.
Po tej zatoce zatrzymaliś my się na plaż y Formentor. Nawiasem mó wią c, bufet jest czę ś ciowo wliczony w opł atę parkingową , nie wdał am się w szczegó ł y, bo tam nie mieliś my jeś ć , a po prostu chcieliś my popł ywać . Wyjaś nił em to parkingowemu i zapł aciliś my mniejszą kwotę , jeś li się nie mylę , 3 euro. Plaż a Formentor bardzo nam się podobał a, pas piasku nie jest szeroki, są tam sosny, jest cień . Woda jest najczystsza. Wyglą da na to, ż e pł yniesz, dno jest bardzo blisko, no, maksymalnie do pasa i wstajesz na nogi - znajdujesz się w wodzie po szyję . Rozumiemy, ż e ta plaż a jest priorytetem dla mieszkań có w, ponieważ.80 procent to był a lokalna (był dzień wolny). Nastę pnie zwiedziliś my Alcudię na starym mieś cie i pojechaliś my wzdł uż pó ł nocnego wybrzeż a na wschó d, cią gną ce się przez kilka kilometró w piaszczystym pasem. Zatrzymaliś my się na ką piel w Can Picafort. Nie podobał o mi się pó ł nocne wybrzeż e, woda w pobliż u wybrzeż a tego dnia był a bł otnista, a plaż e zatł oczone.
W koń cu hotele bardzo czę sto znajdują się wzdł uż wybrzeż a. Brak widocznego podział u na miasta, jeden duż y obszar wypoczynkowy. Jak na mó j gust nie jest to takie przytulne miejsce jak Pagera czy inne, któ re opiszę poniż ej.
Trzeci dzień . Managora - Arta (jaskinie) - Canyamel - plaż a Gala Torta - zatoka Gala Estreta. W Arta na począ tku przegapiliś my, zamiast jaskiń dotarliś my do ruin Arta, jest to ró wnież miejsce kulturowo-historyczne. Nic specjalnego, wł aś nie wydał em 4 euro na bilety. Ale tam dostaliś my prospekt dzielnicy Arty, gdzie na zdję ciu widział em jedną pię kną plaż ę , ale o tym pó ź niej. Po wę dró wce po samej Artie udaliś my się jeszcze do Jaskiń . Wejś cie do jaskiń kosztuje 10.5 euro. Kup bilet i poczekaj na premierę . Biegaj w grupach, co pó ł godziny. Na wycieczkę do jaskiń warto zabrać sweter - panuje tam temperatura 17 stopni. Jaskinie znajdują się w pobliż u pię knego miasta Canyamel.
Tu mi się podobał o, no, bardzo pię knie, w malowniczym miejscu, dobra plaż a. Po Canyamel pojechaliś my na plaż ę Gala Torta, któ rą widział em w ogł oszeniu. Ta plaż a znajduje się na pó ł nocnym wybrzeż u. Naprawdę pię kne miejsce, piaszczysta plaż a, ł atwy dojazd do niej, co waż ne. Nastę pnie pojechaliś my jeszcze dalej i znaleź liś my zupeł nie cudowną skalistą zatoczkę , oznaczoną na mapie jako Gala Eztreta. Prowadzi do niego droga (a z reguł y nie ma dostę pu do takich „bł ę kitnych lagun”, zwykle zostawia się samochó d i idzie kawał ek), ale jednocześ nie, o dziwo, nie był o tam turystó w, tylko mał a grupa hiszpań skiej mł odzież y bawią ca się w narodową zabawę - skakanie ze skał ). Widzieliś my wiele pię knych i zacisznych zatoczek, ale ż adna z nich nie pozostawił a u mojego mę ż a tak wzruszają cych wspomnień jak Gala Estretta.
Czwarty dzień . Miasto Montuiri - wschodnie wybrzeż e (zatoka Gala Vargues, gmina Gala Murada, Horta, Calonge, Algyera Blanca, Santanyi, miasteczka Campos).
Z plaż y poszliś my wzdł uż skał y do są siedniej zatoki, gdzie hiszpań ska mł odzież wspina się po pionowych skał ach (Spiderman nerwowo pali na uboczu) i wskakuje do morza. A po przeciwnej stronie zatoki turyś ci naprawiają to na kamerach. Po tym, jak pojechaliś my do miejsca Gala Murada, jest to mał a miejscowoś ć wypoczynkowa, bardzo ł adna, plaż a jest tam przytulna, jest tam ż ycie morskie. Nastę pnie pojechaliś my na poł udnie wzdł uż wybrzeż a i odwiedziliś my zatoczkę Gala sa Nau, ró wnież ł adne, mał e miejsce, piaszczystą plaż ę i dobry dojazd bezpoś rednio do plaż y.
Pią ty dzień . Poł udniowy wschó d. Zaczę liś my od poł udniowego przylą dka Majorki, Cap de ses Salines. Nastę pnie odpoczywaliś my na przytulnej plaż y w zatoce Gala Llombards, zwiedzaliś my miasta Portopetro, Cala d'Or i jego plaż ę w zatoce, uwiecznioną na wielu broszurach reklamowych. Potem pojechaliś my w gł ą b lą du: miasta Fetanitx, Petra i kilka innych mał ych miasteczek.
Po wycieczce był o duż o wraż eń i duż o zdję ć . Teraz rozumiem, dlaczego Majorka jest miejscem, do któ rego chce się wracać.
Ż yczę wszystkim mił ych wakacji!