«Когда ты стоишь один на пустом плоскогорье, под
бездонным куполом Азии, в чьей синеве пилот
или ангел разводит изредка свой крахмал;
когда ты невольно вздрагиваешь, чувствуя, как ты мал...»
(Иосиф Бродский)
О стране, её истории и народе
Таинственная страна, окутанная шлейфом древних легенд, земля фараонов, в память о которых остались лишь величественные пирамиды да множественные исторические ценности в музеях мира, неизведанный мир, прикоснуться к которому ежедневно стремятся тысячи туристов - это Египет! Солнце, лето и освежающий морской бриз круглый год, чистейшее Красное море и красивейшие коралловые рифы, великолепные отели и пляжи, нескончаемое количество развлечений, древние Пирамиды и величественный Сфинкс, прославленный Каир и лунные пейзажи Синайского полуострова, поездки по Нилу, Хургада, Шарм-эль-Шейх и неповторимая восточная экзотика - это тоже Египет!
Египет - это страна двух материков, т. к. располагается в северо-восточной части Африки и на Синайском полуострове. Страна занимает территорию площадью чуть более 1 млн. кв. км. Численность населения - около 82 млн. Этнический состав - арабы 98 %, а также нубийцы, беджа, берберы и др. Средняя продолжительность жизни - 69.8 лет у мужчин, 75.1 лет у женщин. Официальный язык – египетский диалект арабского языка. В туристических зонах очень распространен английский язык.
Египет возник на территории, где некогда существовала одна из самых могущественных и загадочных цивилизаций, история которой исчисляется тысячелетиями. В 3000 г. до н. э. фараон Минес объединил египетские земли и создал государство, которое египтологи сегодня называют Ранним царством.
Река Нил - одна из самых больших рек в мире (6671 км). Эта великая река и стала колыбелью цивилизации в регионе. Около 96 % территории страны занимают пустыни, 4 % приходится на Дельту и долину реки Нил.
Большая часть страны находится в пределах тропического климата, лишь на севере Египта субтропический климат. Лето очень жаркое и сухое, температура воздуха доходит порой до 50 градусов в тени. Купальный сезон на Красном море длится круглый год, средняя температура воды летом +26-+28, зимой около +20. Вечерами зимой может быть прохладно, рекомендуется брать с собой тёплые вещи. Самый неблагоприятный месяц для посещения страны – февраль, в этот «период ветров» активно дуют ветра, это может доставлять неудобства. Лучшее время для посещения Египта – весна и осень.
Курортный город Хургада
Я впервые лечу за границу, да ещё не куда-нибудь, а в Африку. Всё внимание приковано к иллюминатору: картинки меняются одна за другой – зелёные леса, распаханные коричневые поля, перерезаемые многочисленными искрящимися реками и речушками, усеянные сёлами и городами, тёмно-серые ленточки шоссе – это моя родная Украина. До чего же она красива, многогранна даже с высоты. А вот и тёмно-синяя гладь нашего (и не только нашего) Чёрного моря. А вот показался и берег турецкий: картинка изменилась, теперь под нами коричневая горная цепь, иногда мелькают селения. Рек и зелёного пейзажа почти нет. Показалось Средиземное море и почти тотчас под нами появился остров, по очертаниям узнаю Кипр, пролетаем над ним очень быстро, теперь под нами искрящееся море, часто встречаются белые объекты, скорее всего судна. И вот она, Африка, встречает нас. Под нами очень большой город, прорезанный рекой, догадываемся, что это Каир. Затем цвета резко меняются – под нами холмистая безлюдная светло-жёлтая пустыня Сахара - крупнейшая на Земле пустыня площадью около 8.6 млн. км² (около 30 % площади Африки). Впечатление, что мы попали на другую планету. И вдруг, после этих унылых безжизненных пейзажей блеснуло бирюзовое Красное море, мы начали спускаться, под нами среди жёлтой пустыни отчётливо видна чёрная прямая линия шоссе. Но моё внимание полностью приковано к морю. Какое же оно красивое, это разнооттеночное бирюзовое Красное море!
Прилетаю в аэропорт города Хургада. Проходим пограничный и таможенный контроли. Знаем, что виза открывается прямо в аэропорту и нужно заплатить 15 долларов. Даю важному полному египтянину 20-долларовую купюру, за что он мне вклеивает марку в паспорт и всё. Я напоминаю ему стоимость визы, но он захлопывает свою папку, встаёт и уходит. Считает, что заслужил свой «бакшиш». Зато сразу же атакует ватага носильщиков, наперебой предлагая свои услуги. А нести до выхода буквально пару метров, где нас ждёт представитель принимающей турфирмы. Выходим, садимся в микроавтобус, оглядываюсь на здание аэропорта, которое напоминает мне большую штабную палатку.
Микроавтобус развозит туристов нашего рейса по разным отелям, мой последний, потому успеваю бегло ознакомиться с курортным городом Хургада. И вот мой отель «Sun&See»***, расположен на второй линии, пляж через дорогу, но как я счастлива, что впереди целая неделя отдыха!
Только вселившись в номер, бросаю вещи, наспех переодеваюсь и - к морю. Через пару часов в холле отеля встреча с нашим гидом, которая оказалась бывшей нашей соотечественницей, вышедшей замуж за египтянина, и предложение целой гаммы экскурсий. Чем на большее количество записываешься сразу, тем дешевле в целом. Заманчиво! Я тут же прощаюсь с денежным запасом, остаётся всего ничего на 7 дней (и это без экскурсии в Каир)! Ничего – проживу и гостинцев привезу!
Сразу же первая ознакомительная экскурсия по Хургаде. Возникнув в начале XX века из посёлка британских нефтяников-поисковиков на берегу Красного моря, Хургада начала превращение из военного района в процветающее место отдыха лишь после заключения Кэмп-Дэвидского соглашения между Египтом и Израилем. Летом 1983 года Хургада объявила себя вновь открывшимся городом-курортом. В декабре 1984 года открывается очередной отель "Giftun Village", а вслед за ним в городе начинается строительный отельный бум. Население за очень короткий период благодаря бурно развивающемуся туризму достигло 86 тыс. человек.
Известно, что в Египте, кроме мусульман-суннитов, приблизительно 13 % христиан-коптов. Мы посещаем Коптскую православную церковь, а затем и центральную мечеть города.
Обращаем внимание, что везде много мужчин в форме, часто с автоматами. Это местная полиция и как объясняет нам гид, их много не потому, что преступность велика, а потому, чтобы этой преступности не было, так как одев безработных и к тому же безграмотных молодых мужчин в униформу, дав им автомат и обеспечив стабильным заработком, им незачем совершать преступления. Доступ в полицию открыт для всех, а если молодой человек умеет читать и писать, то может стать и офицером.
Непривычным для нас стали правила уличного движения, а точнее их полное игнорирование. Машины едут когда хотят и куда хотят, о пешеходах не заботясь. В городе всего один светофор, да и тот служит чем-то вроде рождественской ёлки.
В последующие дни море стало доступным для меня либо ранним утром, либо поздним вечером, т. к. светлое время суток было посвящено различным экскурсиям и прогулкам. Один из дней, проведенных на пляже, запомнился мне появлением хозяина дайвинг-клуба, прилетевшего из Москвы, чтобы открыть сезон. По этому поводу он с двумя местными помощниками принёс костюмы, маски, ласты и предлагал бесплатные мастер-классы. Я охотно откликнулась на его предложение и после короткого инструктажа погрузилась под воду. Надо сказать, что подводный мир Красного моря с его коралловыми рифами, полосатыми рыбками меня просто очаровал. Жаль, что мой фотоаппарат не предназначен для подводных съёмок и я не смогла запечатлеть увиденную красоту!
Экскурсия в город света Луксор
Ранним утром, прихватив с собой сухой паёк вместо завтрака, отправляемся на экскурсию в древний Луксор. Проехав вдоль красноморского побережья, углубляемся в пустыню. Вокруг светло-коричневые горы, никаких селений, никаких растений (кроме верблюжьих колючек) да и сами верблюды с парой туземцев повстречались лишь однажды. Очень непривычно. Подъезжаем к первому цивилизованному месту, где есть ресторан. Тут мы съедаем свои сухие пайки. Здесь есть сувенирные лавочки, в которых товары намного дешевле, чем в отельных магазинчиках. Наш автобус вливается в караван таких же автобусов и под сопровождением полицейских машин продолжит свой путь к Луксору.
Дальше едем колонной, благо наш автобус первый в этом современном караване и хорошо видна дорога. Слева показались признаки цивилизации в виде железнодорожной колеи и малюсенького здания местного вокзала, вокруг которого ни души. С удивлением узнаём, что ветка действующая, но поезда ездят редко. Мы ещё некоторое время ехали параллельно с ней, но поезда так и не увидели.
Вдруг пейзаж стал резко меняться, стали появляться недостроенные дома без окон и крыши, а также поля, которые поразили нас тёмно-зелёным окрасом, – мы въехали в узкую долину величественного Нила – кормильца и благодетеля всех египтян. Гид нам объяснил, что египтяне всю жизнь строят свои дома, надстраивая этаж за этажом по мере прибавления семейства, а дома не достроены специально, чтобы не платить налоги, благо можно жить без крыши над головой, так как дожди здесь большая редкость, а снега и вовсе никогда не бывает, всегда жара. На полях машут мотыгами феллахи - наверное, так же их предки вскапывали эту землю и две, и четыре, и шесть тысяч лет назад. Едем мимо города Кена вдоль одного из многочисленных оросительных каналов.
И вот мы в Луксоре, останавливаемся на мосту через Нил, вода которого течёт неспешно. Разве можно передать чувства, которые переполняют от вида этой могучей реки и от осознания того, что ты здесь!
Итак, начинаем знакомство с Луксором – одним из важнейших археологических мест Египта. Современный город с населением почти в полмиллиона человек расположен на месте Фив, бывшей столицы Древнего Египта в период Среднего и Нового царств, и оттого имеет славу «крупнейшего музея под открытым небом». Здесь, в Фивах, фараоны правили в один из богатейших периодов истории страны. Грандиозные победы и экономический расцвет позволяли им возводить грандиозные постройки. Многие были посвящены богу Амону – верховному богу Египта этого времени. Здесь, в Фивах, жили и правили знаменитые фараоны: Рамсес, Тутмос, Сет, Аменофис, Тутанхамон… Луксор условно делится на 2 части: «Город живых» и «Город мёртвых». Первый - жилой район на восточном берегу Нила. Здесь расположены местные гостиницы, большая часть которых находится между железнодорожной станцией и Луксорским храмом.
Но вначале нас везут в некрополь – «Город мёртвых», который традиционно расположен на западном берегу. Въезд в него преграждают руины двух огромных каменных статуй фараона Аменхотепа III, именуемые обычно «Колоссы Мемнона», а ещё дальше за ними расположен, вписанный в основание высоченной скалы, многоколонный храм царицы Хатшепсут - единственной в истории Египта женщины-фараона.
В Долине царей, извилистом широком ущелье, тянущемся между высокими жёлтыми скалами. посещаем несколько гробниц фараонов, внутри которых пусто, т. к. они полностью разграблены, а всего найдено 42 гробницы. Они не столь грандиозны, как пирамиды, но тому есть своё объяснение. После падения Древнего Египта продолжались «экспедиции» за сокровищами древних царей. В результате до наших дней гробницы фараонов дошли в разграбленном состоянии, кроме одной - юного Тутанхамона, сокровища можно теперь увидеть в Египетском музее в Каире, а сама гробница находится в Луксоре.
После посещения «Города мёртвых» на водном трамвайчике переправляемся через Нил на восточный «живой» берег Луксора. Дотрагиваемся до нильской воды. Вдоль восточного берега пришвартованы разные туристические теплоходы, в т. ч. и очень большие, ведь обилие памятников древнеегипетской архитектуры обеспечивает посещение Луксора сотнями тысяч туристов в год, а для большинства путешествий по Нилу Луксор является отправной точкой.
На нас ожидают главные достопримечательности восточного берега - храм Амона-Ра в Карнаке и собственно Луксорский храм. Луксорский храм - развалины центрального храма Амона-Ра, на правом берегу Нила, в южной части Фив, в пределах современного города Луксор. Храм богов Амона, Мут и Хонсу представляет собой наиболее полное воплощение архитектурных особенностей Нового царства (XVI-XI в. в. до н. э. ) Его отличают грандиозность замысла, монументальность и торжественность деталей, большое количество колонн.
Карнак - египетское селение в двух с половиной километрах к северу от Луксора, на месте древнеегипетских Фив. Он занимает примерно половину территории великого храма Амона – Ипет, который начал строиться в XX веке до н. э. и служил основным государственным святилищем на протяжении всей истории Нового царства. Этот храм - самый большой по площади во всём древнем мире - был соединён с Луксорским храмом на берегу Нила мощёной аллеей сфинксов.
В Карнаке на берегу ритуального озера обходим семь раз по часовой стрелке тумбу с изваянием скарабея. Говорят, что если в этот момент загадать желание, то оно непременно исполнится. Так вот, могу подтвердить: исполнится! Я тривиально пожелала приехать в Египет ещё - так и получилось.
Посещение Луксора не обошлось без посещения парфюмерной фабрики, где после лекции и дегустации различных парфюмов, сопровождаемом традиционным чаепитием, было предложено приобрести понравившиеся образцы. Также не обошли стороной и посетили одну из «алебастровых» фабрик, где ознакомились с процессом изготовления изделий из оникса. Они довольно красивые и разнообразные, нам было предложено купить изделия этой небольшой фабрики.
Джип-сафари - прогулка по пустыне и посещение бедуинской деревни
Благодаря утреннему незапланированному дайвингу я совсем забыла об экскурсии по пустыне с посещением деревни жителей пустыни бедуинов. Спасибо служащему отеля, который попросил приехавший за мной джип с туристами немного обождать меня, забывшую в подводном царстве обо всём на свете. Он побежал на пляж и узнав, что я в настоящее время осваиваю подводный мир, попросил одного из помощников тренера срочно достать меня с дна морского. Так я, сбросив быстро подводное облачение и переодевшись на пляже, вбежала прямо в микроавтобус.
За городом начинается пустыня и мы с дороги сворачиваем и едем на джипах по песку, иногда зарываясь в песок, а иногда и взлетая в прыжке. Делаем остановку и нам предлагают посмотреть в одну сторону. Мы видим поблёскивание воды, предполагаем, что там озеро. Едем туда, но вокруг только песок. Так я увидела и узнала, что такое мираж.
Подъезжаем к деревне бедуинов, знакомимся с их нехитрым, почти первобытным бытом. Хижины хиленькие, но если внутри много ковров, то это хижина местного шейха.
Возле одной из хижин лавка с различными травками и амулетами, изготовленными из костей животных. Это своего рода и местная аптека и сувенирный магазин, где нас просят что-то купить. Возле жилищ за загородками козы и прочая живность. На поляне женщины на камнях пекут лепёшки, пробуем их на вкус. Они пресные на вкус, какие-то безвкусные, что и неудивительно, т. к. для их приготовления используют только муку и воду.
Посреди деревни находится главное богатство бедуинов – колодец. Деревня будет стоять до тех пор, пока будет в нём вода, а когда уйдёт последняя капля, бедуины покинут это место и будут кочевать до тех пор, пока с помощью верблюдов не обнаружат под землёй воду. Недалеко от него стоит чахленькое деревцо, но оно всеми жителями деревни любимо и бережно охраняемо. Да, так ценить любое самое маленькое растение, наверное, могут лишь жители пустыни.
Но есть одно живое существо, без которого бедуинов невозможно представить, – это верблюд. При жизни он служит людям не только как транспортное средство, - это и молоко, и мясо, и шкура. А сами верблюды очень неприхотливы: подолгу могут обходиться без воды, а питаться колючками, на себе способны перевозить не только всадника, но и тяжёлые грузы. В деревне много верблюдов, но во время нашего пребывания их было несколько, остальные паслись где-то за пределами деревни. С вниманием слушаем рассказы об этих «кораблях пустыни», много нового о них узнали мы от бедуинов. Затем катаемся на верблюдах вокруг деревни.
Когда начало смеркать нам предложили подняться на одну из окружающих деревню гору, чтобы полюбоваться заходом солнца. С удовольствием принимаем их предложение. С горы хорошо просматривается деревня, да и закат впечатляющий.
Когда солнце спряталось за горами и мы спустились с горы, нас ждал ужин, сопровождаемый концертом местных жителей. В отель вернулись поздним вечером.
Жители этой деревни давно привыкли к туристам, многие мужчины работают в Хургаде, некоторые пересели с верблюдов на «стальных лошадей», но гид объяснил, что мы увидели действующий и по сей день уклад жизни бедуинов. Так они живут в своих кочующих деревушках, отдалённых от мест цивилизации, по всей необозримой пустыне.
Морской круиз к коралловым рифам с рыбалкой
Отдых в Хургаде близится к завершению, из запланированных экскурсий осталась одна – прогулка с посещением одного из коралловых рифов совместно с рыбалкой. На катере покидаем побережье и отправляемся в открытое море. Морская прогулка в тёплый погожий день – это само по себе большое удовольствие, а если при этом есть возможность порыбачить – это супер! Иногда катера сопровождают дельфины и туристы с удовольствием наблюдают за этими умными морскими животными, но нам в этом не повезло. Вооружившись спиннингами и кальмарами для наживки, приступаем к ловле. Когда слышится радостный крик, мы уже знаем, что поймана рыбка. Дважды такая удача выпала и мне.
А нас ждало ещё одно развлечение – купание и погружение в море в масках и ластах. Место выбрано не случайно, кораллы в этом месте неглубоко, очень разнообразные. Рядом плавают очень красивые, в основном полосатые рыбки. Время пробегает быстро, нас зовут на катер, где нас ожидает пикник из нашего улова совместно с заготовленными ранее продуктами. С хорошим настроением возвращаемся с прогулки в свои отели, на следующий день я попрощаюсь с Африкой и таким ласковым и красивым морем.
Новая встреча с Египтом или здравствуй, Синайский полуостров!
Прошло четыре года и я снова собираюсь в путешествие за три моря в Египет. На этот раз решила ознакомиться с его меньшей, азиатской частью. Выбор пал на небольшой курортный городок Таба, расположенный у самой границы с Израилем. Таба находилась на египетской стороне линии прекращения огня, согласованной в 1949 году, и возвратилась Египту, когда Израиль вывел свои войска из Синая в 1957 году. В 1967 году Израиль вновь оккупировал Синайский полуостров после Шестидневной войны. Таба - последний из районов, который был передан Египту по условиям Египетско-израильского мирного договора 1979 года. В 1988 году международная комиссия в составе одного представителя Египта, одного представителя Израиля и трёх представителей из третьих стран вынесла решение о том, что Таба должна остаться за Египтом.
В планах не только отдохнуть и продолжить своё знакомство с Египтом и самой северной частью Красного моря Акабским заливом, но и совершить экскурсии в соседние государства Израиль и Иорданию, посетить также египетскую столицу Каир, побывать у знаменитых пирамид в Гизе.
Остановилась в отеле “Salah el Deen”*** (теперь он переименован в «Helnan Taba bay»***), расположенном в 7 км от египетско-израильской границы. Меня привлекло то, что он находится почти напротив острова Фараонов (жаль, что экскурсий на него за время моего отдыха не было), одной из достопримечательностей этих мест. С моего номера хорошо виден не только он, но и расположенный напротив Аравийский полуостров и расположенную на нём недоступную для нас страну Саудовскую Аравию, а яркие огни будто сросшихся как сиамские близнецы городов - израильского Эйлата и иорданской Акабы, расположенных у самого северного края Красного моря, светят в тёмное время суток. Где ещё в мире встретишь такое уникальное место!
Если к месторасположению отеля у меня претензий не было, то пляж огорчил. Пляж плохо обустроен, в море без резиновой обуви лучше не заходить, мелко. По приезде я сразу бросилась купаться, а вышла из воды с израненными ногами, сумела за короткое время пораниться и коралловыми рифами и наступить на морского ежа. Корпуса в целом неплохие, на территории есть пальмы и другие растения, цветы. Мне он запомнился как тихий, спокойный, стоящий в одиночестве отель, с одним сувенирным магазинчиком и рестораном, плохеньким баром у бассейна. И без всяких вечерних развлечений. Возможно, сейчас, изменив своё название, территория пляжа и отеля в целом претерпела изменений в лучшую сторону, а тогда в начале мая 2008 года, к ней было много нареканий.
Экскурсия в столицу Каир и к пирамидам Гизы
Ура! Наконец увижу знаменитые египетские пирамиды – единственные дошедшие до наших дней из семи чудес света. Ночью отправляемся в путешествие, а как только начинает светать всматриваюсь в местный ландшафт, хотя смотреть особо не на что, светло-коричневые горные склоны переходят в такого же цвета равнину. Мы едем по ровному шоссе в составе колонны из десятка таких же экскурсионных автобусов, как наш. Встречного транспорта совсем мало, поэтому начинаю дремать. Мою дремоту, а чей-то и вовсе сон прерывает остановка. Мы в Суэце, перед въездом в туннель, соединяющий под Суэцким каналом Азию и Африку. Конечно, я бы предпочла пересечь этот искусственный водный барьер между двумя континентами, проплывая по знаменитому рукотворному Суэцкому каналу. Но в данном случае выбора не было.
Кратко о нём. Суэцкий канал - судоходный бесшлюзовый канал в Египте, соединяющий Средиземное и Красное море. Зона канала считается условной границей между двумя континентами, Африкой и Евразией. Кратчайший водный путь между Индийским океаном, Средиземным морем с выходом в Атлантический океан (альтернативный маршрут протяжённее на 8 тыс. км). Суэцкий канал был открыт для судоходства 17 ноября 1869 года. Главные порты: Порт-Саид и Суэц. Находится к западу от Синайского полуострова, имеет длину в 163 километра, глубину 20 метров. Канал расположен в Египте между Порт-Саидом на Средиземном море и Суэцом на Красном море. На восточной стороне канала напротив Порт-Саида находится Порт-Фуад (бур Фуад), где размещена Администрация Суэцкого канала. На восточной стороне канала напротив Суэца находится Порт-Тауфик (бур тауфик). Канал позволяет водному транспорту проходить в обе стороны между Европой и Азией без огибания Африки. До открытия канала транспортировка осуществлялась путём разгрузки судов и сухопутной перевозкой между Средиземным и Красным морями. Через Суэцкий канал переброшен автомобильный вантовый мост Мубарак, соединяющий Африку с Азией.
Мы же после остановки въезжаем в туннель Ахмеда Хамди. Туннель расположен под дном морского канала, соответственно - намного ниже уровня Мирового океана. В длину туннель занимает 1.63 км, и в диаметре - 11.6 м. Глубина относительно уровня Мирового океана −.53, 6 м. Над потолком самой глубокой точки туннеля лежит 47 метров скальных пород и морской воды. Проезд по туннелю имеет по одной полосе движения в каждом направлении.
Через несколько минут вырываемся на свет – мы в Африке! Без особых приключений приближаемся к столичному Каиру. Но сперва нас везут в Гизу, именно рядом с этим 3-миллионным городом - третьим по численности населения городом Египта находятся знаменитые пирамиды. Гиза была северным кладбищем Мемфиса и прославилась во времена IV династии после постройки великих пирамид, хотя здесь находятся гробницы и фараонов первых трёх династий. В настоящее время Гиза срослась с Каиром и представляет собой западную (левобережную) часть Каирского мегаполиса с населением около 20 миллионов жителей. Здесь расположено большинство посольств, включая российское. Также здесь расположены корпуса Каирского университета. Ещё одна интересная особенность города заключается в том, что Великие пирамиды расположены просто через дорогу от шумной автострады и жилых многоэтажных домов. Эти миры разделяют около двухсот метров. В этом радиусе пирамиды окружены городом и жилыми районами. Это действительно город контрастов. Пожалуй, единственное место на земле, где так гармонично сочетаются наше прошлое и настоящее.
Начинается интересная экскурсия с гидом и мы осматриваем Большого Сфинкса и стоящую за ней пирамиду Хефрена, несколько других пирамид, а в одну из них даже спускаемся. Каждая пирамида представляет собой усыпальницу какого-то фараона.
Самая большая из них – знаменитая пирамида Хеопса. Это самое древнейшее из семи чудес света, к тому же, идеально сохранившееся до наших времен, в отличие от Колосса Родосского или Висячих садов Семирамиды. Египтологи считают, что пирамида была построена как гробница для четвертой династии египетского фараона Хеопса. Строительство пирамиды продолжалось около 20 лет и было закончено в 2560 году до нашей эры. Гигантская пирамида высотой в 146.5 метров являлась самым большим сооружением в мире более 4 тысячелетий, что является абсолютным рекордом, который вряд ли когда-либо будет побит. Изначально она была полностью покрыта гладким камнем, который со временем осыпался. Существует множество научных и альтернативных теорий о методах строительства большой пирамиды, от инопланетного вмешательства, до общепринятых, базирующихся на том, что огромные каменные глыбы перемещались из карьеров специальными механизмами. По словам некоторых астрономов, Великая пирамида - это астрономическая обсерватория древних египтян, так как коридоры и вентиляционные каналы точно указывают на звезды Тубан, Сириус и Альнитак. Противники этой теории утверждают, что это простое совпадение. При проведении раскопок близ пирамиды были обнаружены ямы с древнеегипетскими лодками, сделанными из кедра без использования гвоздей и креплений. Эта лодка была разобрана на 1224 части, которые собрал реставратор Ахмед Юссуф Мустафа, на что у него ушло 14 лет. В настоящее время на южной стороне пирамиды открыт музей, где и можно лицезреть эту лодку (само сооружение музея на фото ниже выглядит довольно оригинально), а также купить множество сувениров.
Территория, где расположены пирамиды, - это Ливийская пустыня, являющаяся одним из регионов Сахары, а внизу открывается панорама города Гиза.
После осмотра пирамид едем в столицу Египта Каир - самый большой город Африки и Арабского мира с населением более 8 миллиона человек. Каир был основан в 969 году полководцем греческого происхождения из ближневосточного государства Фатимидов по имени Джаухар ас-Сакали, после завоевания Египта. Он решил построить крепость, в которой, если бы случилась нужда, люди могли бы найти убежище и выдержать нападение врагов. И вот он приказал выстроить окруженный стеной город, в котором для его защиты постоянно держал одного из самых верных своих людей с частью своего войска. Он назвал город аль-Каира (араб. - «победоносная»). Впоследствии европейцы стали называть его Каиром. Сами египтяне его часто называют - Маср. За историческую значимость и огромный поток туристов Каир прозвали «арабским Римом», однако стиль жизни египтян и архитектура города в корне отличается от настоящего Рима.
Каир - это финиковые пальмы и неоновые огни ночного города, это старинные колокольни и минареты, это зеркальные небоскребы и шикарные виллы, но... наряду со всей этой красотой, Каир - это еще и нищие лачуги, уличная грязь и отголоски бедноты большинства населения.
Здесь у нас первой для посещения запланирована папирусная фабрика. Нас знакомят с интереснейшей древней технологии изготовления папирусов и предлагают приобрести понравившиеся образцы. Несколько образцов мне очень понравились и я их приобрела с проставленными иероглифами-именами по моему заказу для дарения.
Следующий пункт - знаменитый Египетский музей, который является самым большим в мире хранилищем предметов древнеегипетского искусства. Сначала музей располагался в другом месте. И только в 1902 году для него было построено теперешнее здание в центре города на площади Тахрир. В нем более ста залов. Он имеет два этажа. Его коллекция насчитывает около 120 тысяч экспонатов всех исторических периодов древнего Египта. Помимо крупнейшего собрания папирусов и других древних текстов в нём представлено также огромное число различных статуй, скульптур, масок и украшений.
Музей очень интересный, к сожалению, фотографировать внутри запрещено, но и под открытым небом множество интересных экспонатов.
Рассматривая уникальные экспозиции музея поражаешься и восхищаешься, как удалось через тысячелетия так хорошо сохранить эти реликвии.
Заключительный аккорд экскурсии - прогулка на теплоходе по Нилу, на берегах которого и расположена столица Египта. Каир стоит по обеим берегам реки Нил в северной части Египта, непосредственно к югу от места, где река вытекает из долины, окруженной пустыней и разбивается на рукава, образуя дельту Нила, впадающего в Средиземное море. Нил с двумя своими главными притоками - Белым и Голубым Нилом, - течёт по территории десяти стран: Судана, Южного Судана, Бурунди, Руанды, Демократической Республики Конго, Танзании, Кении, Эфиопии, Уганды и Египта. В настоящее время много споров о самой длиной реке мира - Нил или Амазонка. Считается, что Нил длиннее Амазонки, но в последнее время некоторые исследователи поставили этот факт под сомнение. Последние бразильские и перуанские исследования предположили, что Амазонка более длинная. Длина реки Амазонка колебалась от 6259 до 6800 км, теперь же длина этой реки составляет 6992 км, после того как был открыт её новый источник. Не столь важно, какая река длинней, Нил или Амазонка, длина у них практически одинакова. Но трудно недооценить значение этих рек для нашей планеты в целом. Амазонка питает лёгкие нашей планеты, самые большие тропические леса мира, а Нил несёт свои воды сквозь одну из самых засушливых территорий на планете.
На улицах Каира встречаются целые кварталы со специально недостроенными домами, возле них много мусора. В самом центре города поселилась элита, там чисто, шикарные особняки охраняют вооружённые стражники-полицейские. Уникальный контраст города ощущается везде, например: по проезжей части едут как легковые автомобили высокого класса, так и ослики, впряженные в повозки, груженные сельскохозяйственной продукцией. На дорогах Каира царит хаос, правила движения весьма условны, светофоры есть не везде. Следует отметить, что с реки город выглядит лучше, грациозней.
С Нила хорошо видна Каирская телебашня (Бург аль-Кахира) - бетонная телевизионная вышка - современная достопримечательность Каира. Башня была спроектирована египетским архитектором Наумом Чебибом. Она возвышается в центре города в районе Замалик, на острове Гезира. Каирская телебашня имеет высоту 187 м, что на 43 м выше пирамиды Хеопса, которая расположена в 15 км к юго-западу от башни. Башня была возведена в период с 1956 по 1961 год, её строительство длилось целых 5 лет. Дизайн башни сочетает элементы арабской и египетской архитектуры. Башня, как бы сверху до низу покрыта решеткой, а ее верхушку украшает корона, напоминающая не распустившийся цветок лотоса. Каирская телебашня состоит из 16 ярусов. На её вершине находится открытая смотровая площадка и вращающиеся кафе и ресторан.
В салоне теплохода для туристов было устроено шоу, где нас знакомили с национальными песнями и танцами. Также было приятно созерцать панораму величественного Каира и ощущать свежий бриз величавого Нила.
Прогулка по самой большой реке на Земле да ещё и по такому всемирноизвестному городу, как и весь однодневный круиз в Африку, нам понравилась. Редко когда выпадает случай за один день побывать на двух континентах, соприкоснуться с древней историей, увидеть и побывать в знаменитых пирамидах, поплавать на воспетом в легендах Ниле, побродить по вечному Каиру.
На обратном пути в Табу произошёл небольшой инцидент. Ехавший перед нами туристический автобус поломался и остановился для устранения неисправности. Наши водители на один час остановились, чтобы помочь. Пользуясь случаем, я вышла на обочину шоссе и решила немного побродить по ночной пустыне. Едва сделав несколько шагов, наткнулась на какую-то колючку, затем ещё. В то время на шоссе не было никакого движения. Кроме наших двух автобусов никого вокруг не было, чувствовалась какая-то оторванность от мира. Было совсем темно, довольно прохладно, сделалось очень некомфортно, даже жутковато. Не представляю, как бедуины живут в таких условиях, а ведь они так любят свою пустыню!
Моё знакомство с уникальной страной подошло к концу. Бросая прощальный взгляд с уносящего в родные края авиалайнера на аэропорт города Таба, мысленно благодарю эту, на первый взгляд пустынную страну, за то, что смогла сохранить памятники прошлого и строит замечательные курорты для теперешнего и будущего человечества.
„Kiedy stoisz sam na pustym pł askowyż u, pod
bezdenna kopuł a Azji, w któ rej bł ę kicie pilot
albo anioł od czasu do czasu rozcień cza skrobię;
kiedy mimowolnie zaskakujesz, czują c, jak mał y jesteś ...”
(Jó zef Brodski)
O kraju, jego historii i ludziach
Tajemniczy kraj, owiany pocią giem staroż ytnych legend, kraina faraonó w, na pamią tkę któ rej w muzeach ś wiata pozostał y tylko majestatyczne piramidy i wiele wartoś ci historycznych, nieznany ś wiat, któ ry tysią ce turystó w aspiruj do dotykania każ dego dnia - to jest Egipt! Sł oń ce, lato i orzeź wiają ca bryza morska przez cał y rok, najczystsze Morze Czerwone i pię kne rafy koralowe, wspaniał e hotele i plaż e, nieskoń czona iloś ć rozrywki, staroż ytne piramidy i majestatyczny Sfinks, sł ynny Kair i księ ż ycowe krajobrazy Pó ł wyspu Synaj , wycieczki po Nilu, Hurghadzie, Sharm El - Sheikh i niepowtarzalna orientalna egzotyka - to też Egipt!
Egipt to kraj dwó ch kontynentó w, bo.
poł oż ony w pó ł nocno-wschodniej czę ś ci Afryki i na pó ł wyspie Synaj. Kraj zajmuje powierzchnię nieco ponad 1 miliona metró w kwadratowych. km. Populacja wynosi okoł o 82 miliony. Skł ad etniczny to 98% Arabowie, a takż e Nubijczycy, Bejas, Berberowie itp. Ś rednia dł ugoś ć ż ycia wynosi 69.8 lat dla mę ż czyzn, 75.1 lat dla kobiet. Ję zykiem urzę dowym jest egipski arabski. Angielski jest powszechnie uż ywany w obszarach turystycznych.
Egipt powstał na terytorium, na któ rym kiedyś istniał a jedna z najpotę ż niejszych i najbardziej tajemniczych cywilizacji, któ rej historia liczy się na tysią ce lat. W 3000 pne. mi. Kopalnie faraona zjednoczył y ziemie egipskie i stworzył y pań stwo, któ re dziś egiptolodzy nazywają Wczesnym Kró lestwem.
Nil jest jedną z najwię kszych rzek na ś wiecie (6671 km). Ta wielka rzeka stał a się kolebką cywilizacji w regionie. Okoł o 96% terytorium kraju zajmują pustynie, 4% przypada na deltę i dolinę Nilu.
Wię kszoś ć kraju znajduje się w klimacie tropikalnym, jedynie na pó ł nocy Egiptu panuje klimat subtropikalny. Lato jest bardzo gorą ce i suche, temperatura powietrza czasami w cieniu dochodzi do 50 stopni. Sezon ką pielowy na Morzu Czerwonym trwa cał y rok, ś rednia temperatura wody latem wynosi +26-+28, zimą ok. +20. Zimowe wieczory mogą być chł odne, warto zabrać ze sobą ciepł e ubrania. Najbardziej niekorzystnym miesią cem na zwiedzanie kraju jest luty, w tym „okresie wiatró w” aktywnie wieją wiatry, co moż e powodować niedogodnoś ci. Najlepszy czas na wizytę w Egipcie to wiosna i jesień.
Kurort Hurghada
Po raz pierwszy lecę za granicę i to nie byle gdzie, ale do Afryki. Cał a uwaga przykuwa się do okna: obrazy zmieniają się jeden po drugim - zielone lasy, zaorane brą zowe pola poprzecinane licznymi iskrzą cymi się rzekami i strumieniami, usiane wsiami i miastami, ciemnoszare wstę gi szosy - to moja ojczysta Ukraina.
Jaka jest pię kna, ró ż norodna nawet z wysokoś ci. A oto granatowa przestrzeń naszego (i nie tylko) Morza Czarnego. Ale pojawił o się też wybrzeż e tureckie: obraz się zmienił , teraz pod nami jest brą zowe pasmo gó rskie, czasem przemykają wioski. Prawie nie ma rzek i zielonego krajobrazu. Pojawił o się Morze Ś ró dziemne i prawie natychmiast pojawił a się pod nami wyspa, Cypr poznaję po jego zarysach, bardzo szybko nad nim przelatujemy, teraz pod nami jest morze iskrzą ce się , czę sto biał e obiekty, najprawdopodobniej statki. I oto jest Afryka, spotyka nas. Pod nami bardzo duż e miasto, przecię te rzeką , domyś lamy się , ż e to Kair. Wtedy kolory zmieniają się diametralnie – pod nami jest pagó rkowata, bezludna, jasnoż ó ł ta Sahara – najwię ksza pustynia na Ziemi o powierzchni okoł o 8.6 mln km² (okoł o 30% powierzchni Afryki). To tak, jakbyś my wylą dowali na innej planecie.
I nagle, po tych nudnych, pozbawionych ż ycia krajobrazach, rozbł ysł o turkusowe Morze Czerwone, zaczę liś my schodzić , pod nami, wś ró d ż ó ł tej pustyni, wyraź nie widać był o czarną prostą linię szosy. Ale moja uwaga jest cał kowicie przykuta do morza. Jak pię kne jest to wielokolorowe turkusowe Morze Czerwone!
Dojeż dż am na lotnisko w Hurghadzie. Przechodzimy kontrole graniczne i celne. Wiemy, ż e wizę otwiera się na lotnisku i trzeba zapł acić.15 dolaró w. Daję waż nemu peł nemu Egipcjaninowi banknot 20-dolarowy, na któ ry wbija pieczą tkę w moim paszporcie i tyle. Przypominam mu o kosztach wizy, ale zamyka teczkę , wstaje i wychodzi. Uważ a, ż e zasł uguje na bakszysz. Ale gang tragarzy natychmiast atakuje, rywalizują c ze sobą oferują c swoje usł ugi. I przenieś się do wyjś cia zaledwie kilka metró w, gdzie czeka na nas przedstawiciel biura podró ż y gospodarza.
Wysiadamy, siadamy w minibusie, spoglą damy na budynek lotniska, któ ry przypomina mi duż y namiot sztabu.
Minibus dowozi turystó w naszego lotu do ró ż nych hoteli, mojego ostatniego, bo mam czas na szybkie zapoznanie się z kurortem Hurghada. A oto mó j hotel „Sun & See”***, poł oż ony w drugiej linii, plaż a jest po drugiej stronie ulicy, ale jakż e się cieszę , ż e przed nami cał y tydzień odpoczynku!
Dopiero po przeprowadzce do pokoju rzucam rzeczy, pospiesznie przebieram się i - do morza. Po kilku godzinach w holu hotelu spotkaliś my się z naszym przewodnikiem, któ ry okazał się być naszym był ym rodakiem, któ ry poś lubił Egipcjanina i oferował cał ą gamę wycieczek. Im wię cej zarejestrujesz się od razu, tym ogó lnie taniej. Kuszą cy! Od razu ż egnam się z rezerwą gotó wki, nie został o już nic na 7 dni (i to bez wycieczki do Kairu)! Nic - zamieszkam i przyprowadzę goś ci!
Natychmiast pierwsza wizyta studyjna w Hurghadzie.
Pochodzą ca na począ tku XX wieku z osady brytyjskich odkrywcó w ropy naftowej nad Morzem Czerwonym, Hurghada zaczę ł a przekształ cać się z okrę gu wojskowego w dobrze prosperują ce miejsce wypoczynku dopiero po zawarciu porozumienia Camp David mię dzy Egiptem a Izraelem. Latem 1983 roku Hurghada ogł osił a się nowo otwartym kurortem. W grudniu 1984 r. otwarto kolejny hotel „Giftun Village”, po czym w mieś cie rozpoczą ł się boom budowlany. Populacja w bardzo kró tkim czasie, dzię ki rozwijają cej się turystyce, osią gnę ł a 86 tys. osó b.
Wiadomo, ż e w Egipcie opró cz muzuł manó w sunnickich okoł o 13% chrześ cijan koptyjskich. Zwiedzamy Koptyjski Koś ció ł Prawosł awny, a nastę pnie centralny meczet miasta.
Należ y pamię tać , ż e wszę dzie jest wielu mę ż czyzn w mundurach, czę sto z karabinami maszynowymi.
Z tej okazji wraz z dwoma lokalnymi asystentami przynió sł kostiumy, maski, pł etwy i zaproponował bezpł atne kursy mistrzowskie. Chę tnie przyją ł em jego ofertę i po kró tkiej odprawie zanurkował em pod wodę . Muszę powiedzieć , ż e podwodny ś wiat Morza Czerwonego z jego rafami koralowymi, pasiastymi rybami po prostu mnie zafascynował . Szkoda, ż e mó j aparat nie jest przeznaczony do fotografii podwodnej i nie mogł em uchwycić pię kna, któ re zobaczył em!
Wycieczka do miasta ś wiatł a Luksor
Wczesnym rankiem, zabierają c ze sobą suche racje ż ywnoś ciowe zamiast ś niadania, udajemy się na wycieczkę do antycznego Luksoru. Po przejś ciu wzdł uż wybrzeż a Morza Czerwonego udajemy się w gł ą b pustyni. Wokó ł są jasnobrą zowe gó ry, ż adnych wiosek, ż adnych roś lin (z wyją tkiem cierni wielbł ą dó w), a same wielbł ą dy spotkał y się z kilkoma tubylcami tylko raz. Bardzo nietypowe. Dojeż dż amy do pierwszego cywilizowanego miejsca, gdzie znajduje się restauracja. Tutaj jemy nasze suche racje ż ywnoś ciowe.
Znajdują się tu sklepy z pamią tkami, gdzie towary są znacznie tań sze niż w sklepach hotelowych. Nasz autobus doł ą cza do karawany podobnych autobusó w i eskortowany przez radiowozy pojedzie dalej do Luksoru.
Potem jedziemy w kolumnie, bo nasz autobus jest pierwszym w tej nowoczesnej przyczepie i droga jest dobrze widoczna. Po lewej stronie pojawił y się ś lady cywilizacji w postaci toró w kolejowych i maleń kiego budynku lokalnej stacji, wokó ł któ rego nie był o duszy. Ze zdziwieniem dowiadujemy się , ż e linia jest czynna, ale pocią gi rzadko jeż dż ą . Przez jakiś czas jechaliś my ró wnolegle do niego, ale nigdy nie widzieliś my pocią gu.
Nagle krajobraz zaczą ł się dramatycznie zmieniać , zaczę ł y pojawiać się niedokoń czone domy bez okien i dachó w, a takż e pola, któ re uderzył y nas ciemnozielonym kolorem - wjechaliś my w wą ską dolinę majestatycznego Nilu - ż ywiciela i dobroczyń cy wszystkich Egipcjan .
Przewodnik wyjaś nił nam, ż e Egipcjanie budują swoje domy przez cał e ż ycie, stawiają c pię tro po pię trze w miarę dodawania rodziny, a domy nie są specjalnie wykoń czone, ż eby nie pł acić podatkó w, bo moż na ż yć bez dachu nad gł ową , ponieważ deszcze są tu bardzo rzadkie, a ś nieg i nigdy, zawsze gorą co. Faceci machają motykami na polach - prawdopodobnie tak samo, jak ich przodkowie wykopali tę ziemię dwa, cztery i sześ ć tysię cy lat temu. Przejeż dż amy obok miasta Ken wzdł uż jednego z wielu kanał ó w irygacyjnych.
I oto jesteś my w Luksorze, zatrzymują c się na moś cie na Nilu, któ rego woda pł ynie wolno. Jak moż esz przekazać uczucia, któ re cię przytł aczają z widoku tej potę ż nej rzeki i uś wiadomienia sobie, ż e tu jesteś!
Tak wię c zaczynamy naszą znajomoś ć z Luksorem - jednym z najważ niejszych stanowisk archeologicznych w Egipcie.
Nowoczesne miasto, liczą ce prawie pó ł miliona mieszkań có w, znajduje się na terenie Teb, dawnej stolicy staroż ytnego Egiptu w okresie Ś redniego i Nowego Pań stwa, i dlatego sł ynie z „najwię kszego skansenu”. Tu, w Tebach, faraonowie rzą dzili w jednym z najbogatszych okresó w w historii kraju. Wspaniał e zwycię stwa i dobrobyt gospodarczy pozwolił y im budować wspaniał e budynki. Wiele z nich był o poś wię conych bogowi Amonowi, najwyż szemu ó wczesnemu bogowi Egiptu. Tutaj, w Tebach, ż yli i rzą dzili sł ynni faraonowie: Ramzes, Totmes, Set, Amenofis, Tutanchamon ...Luksor jest warunkowo podzielony na 2 czę ś ci: „Miasto ż ywych” i „Miasto umarł ych”. Pierwsza to dzielnica mieszkalna na wschodnim brzegu Nilu. Znajdują się tu lokalne hotele, z któ rych wię kszoś ć znajduje się mię dzy dworcem kolejowym a Ś wią tynią Luksorską.
Ale najpierw przenosimy się na nekropolię – „Miasto Umarł ych”, któ re tradycyjnie znajduje się na zachodnim brzegu.
Wejś cie do niej blokują ruiny dwó ch ogromnych kamiennych posą gó w faraona Amenhotepa III, zwykle okreś lanych jako „Kolosy Memnona”, a jeszcze dalej za nimi znajduje się , wpisany w podstawę wysokiej skał y, wielokolumna ś wią tynia kró lowej Hatszepsut - jedynej kobiety-faraona w historii Egiptu.
W Dolinie Kró ló w krę ty, szeroki wą wó z, rozcią gają cy się mię dzy wysokimi ż ó ł tymi skał ami. odwiedzamy kilka grobowcó w faraonó w, w któ rych jest pusty, ponieważ są one doszczę tnie splą drowane, a ł ą cznie znaleziono 42 grobowce. Nie są tak okazał e jak piramidy, ale jest na to wytł umaczenie. Po upadku staroż ytnego Egiptu kontynuowano „wyprawy” po skarby staroż ytnych kró ló w. W rezultacie grobowce faraonó w przetrwał y do dziś w stanie splą drowanym, z wyją tkiem jednego - mł odego Tutenchamona, skarby moż na teraz oglą dać w Muzeum Egipskim w Kairze, a sam grobowiec znajduje się w Luksorze.
Po zwiedzeniu „Miasta Umarł ych” tramwajem wodnym przeprawiamy się przez Nil na wschodnie „ż ywe” wybrzeż e Luksoru. Dotykamy wody Nilu. Wzdł uż wschodniego brzegu cumują ró ż ne ł odzie turystyczne, w tym bardzo duż e, ponieważ bogactwo zabytkó w staroż ytnej architektury egipskiej sprawia, ż e Luksor odwiedzają setki tysię cy turystó w rocznie, a dla wię kszoś ci wycieczek po Nilu to wł aś nie Luksor jest punktem wyjś cia.
Czekają na nas gł ó wne zabytki wschodniego wybrzeż a - ś wią tynia Amona-Ra w Karnaku i sama ś wią tynia Luksor. Ś wią tynia Luksor - ruiny centralnej ś wią tyni Amona-Ra, na prawym brzegu Nilu, w poł udniowej czę ś ci Teb, na terenie wspó ł czesnego miasta Luksor. Ś wią tynia bogó w Amona, Mut i Chonsu jest najpeł niejszym ucieleś nieniem cech architektonicznych Nowego Pań stwa (XVI-XI wiek p. n. e. ).
) Wyró ż nia się okazał oś cią projektu, monumentalnoś cią i powagą detali, duż ą iloś cią kolumn.
Karnak to egipska wioska dwa i pó ł kilometra na pó ł noc od Luksoru, na terenie staroż ytnych Egipskich Teb. Zajmuje okoł o poł owy terytorium wielkiej ś wią tyni Amona - Ipet, któ rej budowę zaczę to budować w XX wieku p. n. e. mi. i sł uż ył jako gł ó wne sanktuarium pań stwowe w cał ej historii Nowego Kró lestwa. Ś wią tynia ta - najwię ksza obszarowo w cał ym staroż ytnym ś wiecie - był a poł ą czona ze ś wią tynią w Luksorze nad brzegiem Nilu brukowaną aleją sfinksó w.
W Karnaku, nad brzegiem rytualnego jeziora, okrą ż amy postument z posą giem skarabeusza siedem razy zgodnie z ruchem wskazó wek zegara. Mó wią , ż e jeś li w tej chwili zł oż ysz ż yczenie, na pewno się speł ni. Mogę wię c potwierdzić : to się speł ni! Banalnie chciał em znowu przyjechać do Egiptu - i tak się stał o.
Wizyta w Luksorze nie był a kompletna bez wizyty w fabryce perfum, gdzie po wykł adzie i degustacji ró ż nych perfum, w towarzystwie tradycyjnego przyję cia herbacianego, zaproponowano zakup wybranych pró bek. Nie ominę li też i odwiedzili jedną z fabryk „alabastru”, gdzie zapoznali się z procesem wytwarzania wyrobó w z onyksu. Są doś ć pię kne i ró ż norodne, zaproponowano nam zakup produktó w z tej mał ej fabryki.
Jeep safari - przejdź przez pustynię i odwiedź wioskę Beduinó w
Dzię ki porannemu nieplanowanemu nurkowaniu zupeł nie zapomniał em o pustynnej wycieczce z wizytą w wiosce beduiń skich mieszkań có w pustyni. Podzię kowania dla pracownika hotelu, któ ry poprosił jeepa z turystami, któ rzy przyjechali po mnie, aby trochę poczekali na mnie, któ ry zapomniał o wszystkim na ś wiecie w podwodnym kró lestwie.
Pobiegł na plaż ę i dowiedziawszy się , ż e aktualnie opanowuję podwodny ś wiat, poprosił jednego z asystentó w treneró w, aby pilnie wydobył mnie z dna morza. Wię c szybko zrzucają c podwodne szaty i przebierają c się na plaż y, wpadł em prosto do minibusa.
Za miastem zaczyna się pustynia i skrę camy z drogi i jedziemy jeepami po piasku, czasem zakopują c się w piasku, a czasem startują c w skoku. Zatrzymujemy się i proponujemy spojrzeć w jednym kierunku. Widzimy blask wody, zakł adamy, ż e jest jezioro. Jedziemy tam, ale wokó ł jest tylko piasek. Wię c zobaczył em i dowiedział em się , czym jest miraż.
Podjeż dż amy do wioski Beduinó w, zapoznajemy się z ich prostym, prawie prymitywnym sposobem ż ycia. Chaty są marne, ale jeś li w ś rodku jest duż o dywanó w, to jest to chata lokalnego szejka.
W pobliż u jednej z chat znajduje się sklep z ró ż nymi zioł ami i amuletami wykonanymi z koś ci zwierzę cych. To rodzaj lokalnej apteki i sklepu z pamią tkami, w któ rym jesteś my proszeni o zakup czegoś.
W pobliż u domostw za pł otami kozy i inne ż ywe stworzenia. Na polanie kobiety pieką ciasta na kamieniach, my je smakujemy. Są mdł e w smaku, nieco bez smaku, co nie jest zaskakują ce, ponieważ do ich przygotowania uż ywa się tylko mą ki i wody.
W ś rodku wsi znajduje się gł ó wne bogactwo Beduinó w - studnia. Wioska bę dzie stać tak dł ugo, jak dł ugo bę dzie w niej woda, a kiedy ostatnia kropla odejdzie, Beduini opuszczą to miejsce i bę dą wę drować , aż woda znajdzie się pod ziemią za pomocą wielbł ą dó w. Niedaleko stoi skarł owaciał e drzewo, ale jest ono kochane i pilnie strzeż one przez wszystkich mieszkań có w wsi. Tak, chyba tylko mieszkań cy pustyni potrafią docenić najmniejszą roś linę.
Ale jest jedna ż ywa istota, bez któ rej nie moż na sobie wyobrazić Beduinó w - to wielbł ą d. Za ż ycia sł uż y ludziom nie tylko jako pojazd, ale takż e mleko, mię so i skó rę.
A same wielbł ą dy są bardzo bezpretensjonalne: mogą dł ugo obyć się bez wody i jeś ć ciernie, są w stanie przenosić nie tylko jeź dź ca, ale takż e cię ż kie ł adunki. We wsi jest wiele wielbł ą dó w, ale podczas naszego pobytu był o kilka, reszta pasł a się gdzieś poza wioską . Z uwagą sł uchamy opowieś ci o tych „statkach pustyni”, wiele o nich dowiedzieliś my się od Beduinó w. Nastę pnie jeź dzimy na wielbł ą dach po wiosce.
Kiedy zaczę ł o się ś ciemniać , zaproponowano nam wejś cie na jedną z otaczają cych wioskę gó r, aby podziwiać zachó d sł oń ca. Chę tnie przyjmujemy ich ofertę . Wioska jest dobrze widoczna z gó ry, a zachó d sł oń ca robi wraż enie.
Gdy sł oń ce schował o się za gó rami i zeszliś my z gó ry, czekał na nas obiad, któ remu towarzyszył koncert lokalnych mieszkań có w. Do hotelu wró ciliś my pó ź nym wieczorem.
Mieszkań cy tej wioski od dawna są przyzwyczajeni do turystó w, wielu mę ż czyzn pracuje w Hurghadzie, niektó rzy z wielbł ą dó w zamienili się w „stalowe konie”, ale przewodnik wyjaś nił , ż e widzieliś my sposó b ż ycia Beduinó w, któ ry jest nadal aktywny. Ż yją wię c w swoich koczowniczych wioskach, oddalonych od miejsc cywilizacji, na bezkresnej pustyni.
Rejs morski na rafy koralowe z wę dkowaniem
Wakacje w Hurghadzie dobiegają koń ca, został a już tylko jedna z zaplanowanych wycieczek - spacer z wizytą na jednej z raf koralowych wraz z wę dkowaniem. Na ł odzi opuszczamy wybrzeż e i wypł ywamy na otwarte morze. Rejs statkiem w ciepł y, pogodny dzień to sama w sobie wielka przyjemnoś ć , a jeś li macie okazję ł owić ryby, to super! Czasami ł odziom towarzyszą delfiny, a turyś ci chę tnie oglą dają te sprytne morskie zwierzę ta, ale nie mieliś my w tym szczę ś cia.
Uzbrojeni w wę dki spinningowe i kał amarnicę na przynę tę zaczynamy ł owić . Kiedy sł ychać radosny krzyk, wiemy już , ż e zł owiono rybę . Dwa razy miał em tyle szczę ś cia.
A my czekaliś my na kolejną rozrywkę - pł ywanie i nurkowanie w maskach i pł etwach. Miejsce nie został o wybrane przypadkowo, koralowce w tym miejscu są pł ytkie, bardzo ró ż norodne. W pobliż u pł ywają bardzo pię kne, gł ó wnie prę gowane ryby. Czas szybko mija, jesteś my wzywani na ł ó dkę , gdzie czeka nas piknik od poł owu wraz z przygotowanymi wcześ niej produktami. W dobrym nastroju wracamy ze spaceru do naszych hoteli, nastę pnego dnia poż egnam Afrykę i takie ł agodne i pię kne morze.
Nowe spotkanie z Egiptem czyli witaj Pó ł wysep Synaj!
Minę ł y cztery lata i znó w wybieram się w podró ż przez trzy morza do Egiptu. Tym razem postanowił em zapoznać się z jego mniejszą , azjatycką czę ś cią.
Wybó r padł na mał ą miejscowoś ć wypoczynkową Taba, poł oż oną niedaleko granicy z Izraelem. Taba był po egipskiej stronie linii zawieszenia broni w 1949 r. i wró cił do Egiptu, gdy Izrael wycofał się z Synaju w 1957 r. W 1967 Izrael ponownie zają ł Pó ł wysep Synaj po wojnie sześ ciodniowej. Taba to ostatni z obszaró w, któ ry został przeniesiony do Egiptu na podstawie egipsko-izraelskiego traktatu pokojowego z 1979 roku. W 1988 roku mię dzynarodowa komisja skł adają ca się z jednego przedstawiciela Egiptu, jednego przedstawiciela Izraela i trzech przedstawicieli krajó w trzecich orzekł a, ż e Taba powinna pozostać w Egipcie.
W planach jest nie tylko odpoczynek i kontynuacja znajomoś ci z Egiptem i najbardziej wysunię tą na pó ł noc czę ś cią Morza Czerwonego, Zatoką Akaba, ale takż e wycieczki do są siednich pań stw Izraela i Jordanii, wizyta w egipskiej stolicy Kairu, sł ynne piramidy w Gizie.
Zatrzymał em się w hotelu „Salah el Deen” *** (obecnie przemianowany na „Helnan Taba Bay” ***), poł oż onym 7 km od granicy egipsko-izraelskiej. Przycią gnę ł o mnie to, ż e znajduje się prawie naprzeciwko wyspy Faraonó w (szkoda, ż e podczas moich wakacji nie był o na nią wycieczek), jedna z atrakcji tych miejsc. Z mojego numeru wyraź nie widać nie tylko Pó ł wysep Arabski poł oż ony naprzeciwko i poł oż ony na nim kraj Arabii Saudyjskiej, któ ry jest dla nas niedostę pny, oraz jasne ś wiatł a miast, któ re wydają się zrosną ć jak bliź nię ta syjamskie. - w ciemnoś ci lś nią izraelski Ejlat i jordań ska Akaba, poł oż one na najbardziej wysunię tym na pó ł noc krań cu Morza Czerwonego.
Na koniec zobaczę sł ynne egipskie piramidy – jedyny z siedmiu cudó w ś wiata, któ ry przetrwał do dziś . Nocą wybieramy się na wycieczkę , a gdy tylko zaczyna się rozjaś niać , zaglą dam w tutejszy krajobraz, choć nie ma wiele do zobaczenia, jasnobrą zowe zbocza gó r zamieniają się w ró wninę tego samego koloru. Jedziemy po pł askiej autostradzie w kolumnie kilkunastu takich samych autobusó w wycieczkowych jak nasz. Ruch z przeciwka jest bardzo mał y, wię c zaczynam przysypiać . Mó j sen i czyjś sen przerywa przerwa. Jesteś my w Suezie, przed wejś ciem do tunelu ł ą czą cego Azję i Afrykę pod Kanał em Sueskim. Oczywiś cie wolał bym przekroczyć tę sztuczną barierę wodną mię dzy dwoma kontynentami, pł yną c sł ynnym sztucznym Kanał em Sueskim. Ale w tym przypadku nie był o wyboru.
Kró tko o nim. Kanał Sueski to ż eglowny kanał bez ś luz w Egipcie, któ ry ł ą czy Morze Ś ró dziemne i Morze Czerwone.
Strefa kanał u jest uważ ana za warunkową granicę mię dzy dwoma kontynentami, Afryką i Eurazją . Najkró tsza droga wodna pomię dzy Oceanem Indyjskim, Morzem Ś ró dziemnym z dostę pem do Oceanu Atlantyckiego (trasa alternatywna jest dł uż sza o 8 tys. km). Kanał Sueski został otwarty dla ż eglugi 17 listopada 1869 roku. Gł ó wne porty: Port Said i Suez. Znajduje się na zachó d od pó ł wyspu Synaj, ma dł ugoś ć.163 kilometró w, gł ę bokoś ć.20 metró w. Kanał znajduje się w Egipcie pomię dzy Port Saidem nad Morzem Ś ró dziemnym a Suezem nad Morzem Czerwonym. Po wschodniej stronie kanał u, naprzeciwko Port Said, znajduje się Port Fuad (bur Fuad), gdzie znajduje się Zarzą d Kanał u Sueskiego. Po wschodniej stronie kanał u, naprzeciw Suezu, znajduje się Port Taufik (bur taufik). Kanał umoż liwia transport wodny w obu kierunkach mię dzy Europą a Azją bez omijania Afryki.
Przed otwarciem kanał u transport odbywał się wył adunkiem statkó w oraz transportem lą dowym mię dzy Morzem Ś ró dziemnym a Morzem Czerwonym. Most samochodowy Mubarak ł ą czą cy Afrykę z Azją został przerzucony przez Kanał Sueski.
Po postoju wjeż dż amy do tunelu Ahmed Hamdi. Tunel znajduje się odpowiednio pod dnem kanał u morskiego - znacznie poniż ej poziomu oceanó w. Tunel ma dł ugoś ć.1, 63 km i ś rednicę.11, 6 m. Gł ę bokoś ć w stosunku do poziomu Oceanu Ś wiatowego wynosi 0.53, 6 m. Nad sufitem najgł ę bszego punktu tunelu znajduje się.47 metró w skał i wody morskiej. Tunel ma po jednym pasie w każ dym kierunku.
Za kilka minut wybijamy się na ś wiatł o dzienne - jesteś my w Afryce! Bez wię kszych przygó d zbliż amy się do stolicy Kairu. Ale najpierw przenosimy się do Gizy, obok tego 3-milionowego miasta - trzeciego najbardziej zaludnionego miasta w Egipcie - znajdują się sł ynne piramidy.
Giza był a pó ł nocnym cmentarzem Memfis i stał a się sł awna w czasach IV dynastii po zbudowaniu wielkich piramid, choć tutaj znajdują się grobowce faraonó w trzech pierwszych dynastii. Obecnie Giza rozrosł a się wraz z Kairem i jest zachodnią (lewobrzeż ną ) czę ś cią kairskiej metropolii liczą cej okoł o 20 milionó w mieszkań có w. Znajduje się tu wię kszoś ć ambasad, w tym rosyjska. Znajdują się tu ró wnież budynki Uniwersytetu w Kairze. Inną ciekawą cechą miasta jest to, ż e Wielkie Piramidy znajdują się po drugiej stronie ulicy od hał aś liwej autostrady i wież owcó w mieszkalnych. Te ś wiaty dzieli okoł o dwustu metró w. W tym promieniu piramidy otoczone są obszarami miejskimi i mieszkalnymi. To naprawdę miasto kontrastó w. Być moż e jedyne miejsce na ziemi, gdzie nasza przeszł oś ć i teraź niejszoś ć są tak harmonijnie poł ą czone.
Rozpoczyna się ciekawa wycieczka z przewodnikiem i badamy Wielkiego Sfinksa i znajdują cą się za nim piramidę Chefrena, kilka innych piramid, a nawet schodzimy do jednej z nich. Każ da piramida to grobowiec faraona.
Najwię kszym z nich jest sł ynna piramida Cheopsa. Jest to najstarszy z siedmiu cudó w ś wiata, zresztą doskonale zachowany do naszych czasó w, w przeciwień stwie do Kolosa Rodos czy Wiszą cych Ogrodó w Babilonu. Egiptolodzy uważ ają , ż e piramida został a zbudowana jako grobowiec czwartej dynastii egipskiego faraona Cheopsa. Budowa piramidy trwał a okoł o 20 lat i został a ukoń czona w 2560 roku p. n. e. Gigantyczna piramida o wysokoś ci 146.5 metra był a najwię kszą konstrukcją na ś wiecie przez ponad 4 tysią ce lat, co jest absolutnym rekordem, któ ry prawdopodobnie nigdy nie zostanie pobity. Począ tkowo był a cał kowicie pokryta gł adkim kamieniem, któ ry z czasem kruszył się.
Istnieje wiele naukowych i alternatywnych teorii na temat metod budowy wielkiej piramidy, od interwencji obcych po ogó lnie przyję te, oparte na fakcie, ż e ogromne bloki kamienia został y przeniesione z kamienioł omó w za pomocą specjalnych mechanizmó w. Wedł ug niektó rych astronomó w Wielka Piramida jest obserwatorium astronomicznym staroż ytnych Egipcjan, ponieważ korytarze i kanał y wentylacyjne dokł adnie wskazują gwiazdy Tuban, Syriusz i Alnitak. Przeciwnicy tej teorii twierdzą , ż e to zwykł y zbieg okolicznoś ci. Podczas wykopalisk w pobliż u piramidy znaleziono doł y ze staroż ytnymi egipskimi ł odziami wykonanymi z cedru bez uż ycia gwoź dzi i zapię ć . Ł ó dź ta został a rozebrana na 1224 czę ś ci, któ re zmontował konserwator Ahmed Youssouf Mustafa, co zaję ł o mu 14 lat.
Obecnie po poł udniowej stronie piramidy otwarto muzeum, w któ rym moż na zobaczyć tę ł ó dź (sam budynek muzeum na zdję ciu poniż ej wyglą da doś ć oryginalnie), a takż e kupić duż o pamią tek.
Terytorium, na któ rym znajdują się piramidy, to Pustynia Libijska, któ ra jest jednym z regionó w Sahary, a poniż ej otwiera się panorama miasta Giza.
Po zwiedzeniu piramid udajemy się do stolicy Egiptu, Kairu – najwię kszego miasta Afryki i ś wiata arabskiego, liczą cego ponad 8 milionó w ludzi. Kair został zał oż ony w 969 przez greckiego dowó dcę z bliskowschodniego stanu Fatymidó w o imieniu Jauhar al-Sakali, po podboju Egiptu. Postanowił zbudować twierdzę , w któ rej w razie potrzeby ludzie mogliby znaleź ć schronienie i odeprzeć atak wrogó w. Rozkazał wię c wybudować otoczone murem miasto, w któ rym dla jego ochrony stale trzymał jednego ze swoich najwierniejszych ludzi z czę ś cią swojego wojska.
Nazwał miasto al-Kaira (arab. - „zwycię ski”). Nastę pnie Europejczycy zaczę li nazywać go Kairem. Sami Egipcjanie czę sto nazywają to Masr. Ze wzglę du na swoje historyczne znaczenie i ogromny napł yw turystó w Kair był nazywany „arabskim Rzymem”, ale styl ż ycia Egipcjan i architektura miasta zasadniczo ró ż ni się od prawdziwego Rzymu.
Kair to palmy daktylowe i neony miasta nocą , to antyczne dzwonnice i minarety, to lustrzane drapacze chmur i luksusowe wille, ale… razem z cał ym tym pię knem Kair to takż e biedne chaty, uliczny brud i echa ubodzy wię kszoś ci populacji.
Tutaj na pierwszą wizytę zaplanowano fabrykę papirusu. Poznajemy najciekawszą staroż ytną technologię wytwarzania papirusó w i oferujemy moż liwoś ć zakupu pró bek, któ re nam się podobają . Bardzo podobał o mi się kilka pró bek i kupił em je z nazwami hieroglifó w umieszczonymi na moim zamó wieniu w celu darowizny.
Kolejnym punktem jest sł ynne Muzeum Egipskie, któ re jest najwię kszym na ś wiecie repozytorium staroż ytnej sztuki egipskiej. Począ tkowo muzeum znajdował o się w innym miejscu. I dopiero w 1902 roku wybudowano dla niego obecny budynek w centrum miasta na placu Tahrir. Ma ponad sto pokoi. Ma dwa pię tra. Jego kolekcja obejmuje okoł o 120 tysię cy eksponató w ze wszystkich okresó w historycznych staroż ytnego Egiptu. Opró cz najwię kszej kolekcji papirusó w i innych staroż ytnych tekstó w zawiera ró wnież ogromną liczbę ró ż nych posą gó w, rzeź b, masek i biż uterii.
Muzeum jest bardzo ciekawe, niestety zabronione jest robienie zdję ć w ś rodku, ale jest wiele ciekawych eksponató w na ś wież ym powietrzu.
Patrzą c na wyją tkowe ekspozycje muzeum, jesteś zdumiony i podziwiasz, jak udał o się tak dobrze zachować te relikty przez tysią clecia.
Ostatnim akordem wycieczki jest rejs statkiem po Nilu, nad brzegiem któ rego poł oż ona jest stolica Egiptu. Kair leż y na obu brzegach Nilu w pó ł nocnym Egipcie, bezpoś rednio na poł udnie od miejsca, w któ rym rzeka wypł ywa z doliny otoczonej pustynią i rozgał ę zia się , tworzą c deltę Nilu, któ ra wpada do Morza Ś ró dziemnego. Nil z dwoma gł ó wnymi dopł ywami – Biał ym i Bł ę kitnym Nilem – przepł ywa przez terytorium dziesię ciu krajó w: Sudanu, Sudanu Poł udniowego, Burundi, Rwandy, Demokratycznej Republiki Konga, Tanzanii, Kenii, Etiopii, Ugandy i Egiptu. Obecnie wiele kontrowersji budzi najdł uż sza rzeka ś wiata – Nil czy Amazonka. Uważ a się , ż e Nil jest dł uż szy niż Amazonka, ale ostatnio niektó rzy badacze zakwestionowali ten fakt. Ostatnie badania brazylijskie i peruwiań skie sugerują , ż e Amazonia jest dł uż sza.
Dł ugoś ć Amazonki wahał a się od 6259 do 6800 km, ale obecnie dł ugoś ć tej rzeki po odkryciu nowego ź ró dł a wynosi 6992 km. Nieważ ne, któ ra rzeka jest dł uż sza, Nil czy Amazonka, są one prawie tej samej dł ugoś ci. Ale trudno nie docenić znaczenia tych rzek dla naszej planety jako cał oś ci. Amazonia zasila pł uca naszej planety, najwię kszego lasu deszczowego na ś wiecie, a Nil niesie swoje wody przez jedno z najbardziej suchych terytorió w na ś wiecie.
Na ulicach Kairu znajdują się cał e bloki ze specjalnie niedokoń czonymi domami, przy nich jest duż o ś mieci. Elita osiedlił a się w samym centrum miasta, jest tam czysto, szykownych rezydencji pilnuje uzbrojona policja. Niepowtarzalny kontrast miasta jest wyczuwalny wszę dzie, na przykł ad: po jezdni jeż dż ą zaró wno wysokiej klasy samochody, jak i osł y zaprzę gnię te do wozó w wył adowanych pł odami rolnymi.
Na jej szczycie znajduje się otwarty taras widokowy oraz obrotowa kawiarnia i restauracja.
W kabinie statku dla turystó w zorganizowano pokaz, podczas któ rego zapoznaliś my się z narodowymi pieś niami i tań cami. Mił o był o też kontemplować panoramę majestatycznego Kairu i poczuć ś wież y powiew majestatycznego Nilu.
Podobał nam się spacer wzdł uż najwię kszej rzeki na Ziemi, a nawet w tak znanym na cał ym ś wiecie mieś cie, jak cał y jednodniowy rejs do Afryki. Rzadko zdarza się , aby w cią gu jednego dnia odwiedzić dwa kontynenty, zetkną ć się z historią staroż ytną , zobaczyć i odwiedzić sł ynne piramidy, pł ywać po legendarnym Nilu, wę drować po wiecznym Kairze.
W drodze powrotnej do Taby doszł o do mał ego incydentu. Autobus przed nami zepsuł się i zatrzymał , aby naprawić problem. Nasi kierowcy zatrzymali się na godzinę , aby pomó c.
Korzystają c z okazji udał em się na pobocze autostrady i postanowił em powę drować trochę po nocnej pustyni. Zaledwie zrobił em kilka krokó w, natkną ł em się na jakiś cierń , potem na inny. W tym czasie na autostradzie nie był o ruchu. Opró cz naszych dwó ch autobusó w w pobliż u nie był o nikogo, czuł o się jakaś izolacja od ś wiata. Był o zupeł nie ciemno, cał kiem fajnie, zrobił o się bardzo niewygodnie, a nawet przeraż ają co. Nie wyobraż am sobie, jak Beduini ż yją w takich warunkach, ale tak bardzo kochają swoją pustynię!
Moja znajomoś ć z wyją tkowym krajem dobiegł a koń ca. Rzucają c poż egnalne spojrzenie z samolotu lecą cego do domu na lotnisko miasta Taba, w duchu dzię kuję temu, na pierwszy rzut oka, pustynnemu krajowi, za to, ż e potrafił zachować zabytki przeszł oś ci i budować wspaniał e kurorty na teraź niejszoś ć i przyszł oś ć ludzkoś ci.