Прошу прощения за объемный отзыв. Писала несколько дней. Надеюсь, тот, кто дочитает до конца, извлечет для себя некоторые «бонусы» в качестве практических советов: ).
Самолет благополучно приземлился и деловито покатился к зданию аэропорта. За стеклом иллюминатора медленно проплывают унылые картинки, порожденные суровой северной природой: сухая оранжевая земля, покрытая чахлой растительностью; где-то, почти на горизонте, виднеется кусочек серого холодного моря...Таким негостеприимным ландшафтом встретила нас страна "старейшей монархии" и "старейшего в мире национального флага" -- Дания. Пограничник с неподдельным интересом разглядывает обложку украинского паспорта, долго и внимательно изучает все имеющиеся в нем визы, в конце-концов останавливается на страничке с датским шенгеном... Большие голубые глаза удивленно глядят на меня поверх очков: "Цель Вашего визита в Данию? " -"Туризм! : )" -"На четыре дня?!!! ! " -- "Да". В воздухе раздается характерный хлопок проставляемого штампа: "Velkommen! "
Дания -- непопулярное направление отечественного туризма: дорого, далеко, холодно, непонятно, да и с выдачей датских виз украинцам, до недавнего времени, наблюдались проблемы. Поэтому, несмотря на акцию авиакомпании "SAS", позволившую нам прилететь в Копенгаген по вполне приемлемой цене, да еще и получить в подарок 24-часовую карточку "cOPENhagen", в аэропорту Kastrup мы с мужем -- чуть ли не единственные украинские туристы.
Гостиница, в которой мы остановились, называется "Opera", -- можно сказать, что она расположена буквально "во дворе" Королевского театра, в двух минутах от Kongens Nytrov (Новая Королевская площадь), в 5-7 минутах ходьбы от Ньюхавна (Nyhavn) и Стрёгета (Stroget) (это такие местные достопримечательности). Уютная гостиница оформлена в "английском" стиле, в холле отеля постояльцев встречает бронзовая копия знаменитой Русалочки и корзина с зонтиками. "Opera" расположена в старом доме, на верхние этажи ведет деревянная виновая скрипящая(! ) лестница, также в отеле есть лифт, который не так-то легко разыскать с первого раза --он скрыт за обычной разрисованной дверью. Номер удивил... отсутствием кондиционера, сейфа, и даже мини-бара! Комната укомплектована потертыми кожанными креслами с металлическими заклепками, "старинным" бюро-секретером, не менее "старинными" тумбочками, отличной двухспальной кроватью и плазменным телевизором. Создается впечатление, что вся мебель в номере (кроме кровати) куплена на блошином рынке, до того у нее потертый и изношенный вид, а оконные рамы наверняка помнят Ганса Христина Андерсена, который жил в соседнем с отелем доме; тем не менее в комнате царит идеальная чистота (позже выяснилось, что постель меняется ежедневно! ), а в ванной -- новая сантехника современного дизайна. "Мдяяяяя..." -- подумали мы и, оставив в номере дорожную сумку, отправились осматривать окрестности.
Копенгаген оказался удивительным городом, он имеет довольно обширный исторический центр ("Старый город"), который одновременно является и современным центром Копенгагена. Как-то непривычно было видеть, что в старинных домах живут обычные люди, расположены школы, к стене дома 16-го века прикручена баскетбольная сетка, а в старинном дворике расположен мини-стадион. Обычно, заходя в исторический центр, ты все же чувствуешь, что попал в музей, что, в принципе, тут -- в этих кукольных домиках -- кроме гостиниц, ресторанов и офисов ничего-то и нет. Никто не варит кашу на средневековой кухне, не сидит за партой в церковно-приходской школе, а старушка, читающая молитвенник на деревянной лавочке храма, приехала сюда на трамвае из нового жилого микрорайона.
В Копенгагне все по-другому: "старый город" жил, живет и будет жить полноценной жизнью. В домах с мансардами и черепичными крышами, люди влюбляютя, ссорятся, растят детей, ходят в гости, пьют пиво и назначют друг другу свидания на площади Amagertorv (самой старой площади города). И если в других городах, для того, чтобы посмотреть как живут "местные", надо хотя бы немного удалиться от центральных улиц, то здесь этого делать не имеет смысла. Копенгагенцы как на ладони перед вами: они сидят за соседним столиком кафе в Ньюхавне, семенят рядом с вами, чтобы поспеть в Глипотеку, бесплатно открытую один раз в году для посещения, целуются на смотровой площадке Круглой башни... В общем наслаждаются жизнью в СВОЕМ городе, который безумно любят и которым гордятся. Датчане оказались большими эстетами. В каждом окошке можно заметить неотъемлемый атрибут интеръера -- торшер -- и обязательно какую-нибудь картину на стене, горшок с цветами на подоконнике, и, конечно же, подсвечники со свечами, горящими в любое время суток. Тонкие ценители искусства, они непреминут украсить свою квартиру какой-нибудь статуэткой в "античном" стиле или прабабушкиной фотографией в пыльной раме. Несмотря на то, что все здания старого города -- жилые, вы не найдете здесь ни одного пластикового стеклопакета и кондиционера... Удивительно, как при такой активной эксплуатации жилого фонда горожанам удается содержать дома в первозданном виде. Но не надо думать, что копенгагенцам чужды блага современной цивилизации. Несмотря на свою ярковыраженную любовь к винтажу, они находятся на гребне современных технологий: ). В первую очередь это выражается в местной архитектуре, где датчане не терпят компромиссов. Не-е-е-е-т, они не будут восстанавливать полуразрушенное здание, пытаясь придать ему первоначальный вид (например, здание городской Ратуши перестраивалось заново 5 раз! ), они не будут возводить "псевдоисторических" строений, пытаясь "встроиться" в уже существующий архитектурный ансамбль. Строить так строить! С применением передовых строительных технологий и новейших дизайнерских тенденций! Одним из ярких примеров подобного подхода является новое здание Королевской библиотеки, именуемое в народе "Черным бриллиантом", и модерновое здание Новой королевской оперы. "Черный бриллиант" -- это здание с преобладанием простых геометрический форм из стекла и гранита на наберережной Копенгагена; оно было без сантиментов было пристроено к старому зданию Королевской библиотеки, выдержанной в средневековом стиле. Кстати, датская Королевская библиотека считается самой крупной библиотекой Скандинавии, основана в XVII веке одним из датских монархов. Коллег-любителей ночной фотосъемки, предупреждаю: "Черный бриллиант" ночью не подсвечивается, так что не тратьте время зря. Хотя, со стороны "Бриллианта" открывается довольно милый вид на новую оперу, для которой копенгагенцы не жалеют иллюминации.
Горожане живут размеренной жизнью, все у них по графику, по плану. Самые массовые гулянья происходят в пятницу вечером: в центре не протолкнуться от народа, все места в пивнушках допоздна заняты шумными компаниями, а суббота -- время семейных вечеров. В ресторанчиках сидят элегантно одетые дамы и мужчины в пиджаках. Видно, что ужинают семьями -- взрослые дети с пожилыми родителями или одинокие семейные пары. Чинно беседуют, неспеша потягивают вино из тонкостенных бокалов... Горят свечи, красиво ходят официанты. Как-то неудобно вваливаться сюда в джинсах и кроссовках, как это можно себе позволить, допустим, в Стамбуле. Субботним вечером, прогуливаясь по заметно опустевшему после пятницы Ньюхавну, невольно поддаешься искушению заглянуть в какое-нибудь окошко. В старых квартирах зажигаются огни, накрываются столы, собираются люди -- родители, дети, друзья. Они смеются, оживленно беседуют и даже поют! Эта идилия наблюдается практически в каждом окне. В 10 часов вечера воскресенья город замирает и даже бомжи на Стрёгет укладываются спать пораньше -- ведь в понедельник на работу! : ))) По соответствующему ритму города распорядку, работают магазины и увеселительные заведения Копенгагена: в пятницу -- допоздна, в воскресенье -- до 9-10 вечера.
В центре города есть несколько больших супермаркетов и множество мелких магазинов. Большинство из них сосредоточены в районе Стрёгет -- это знаментый Копенгагенский торговый променад, состоящий из 5 улиц. Мы ограничились посещением одного из супермаркетов -- "Магазина дю Норд" (Magazin Du Nord) -- старейшего универмага Копегагена и самого дорогого! Он находится в двух шагах от отеля "Опера". Не советую заходить сюда людям со слабыми нервами и скромным материальным достатком -- испортите себе настроение и впечатление о городе, у вас возникнет стойкое желание закрыться в номере и никуда не выходить, дабы сохранить деньги на обратную дорогу. : ) Для небольших продуктовых закупок советую обратить внимание на множество мелких магазинчиков, находящихся чуть дальше от центральных улиц. Например, если вы захотите выпить пива, где-нибудь на "Гаммельтров" или "Амальгертов", то дешевле чем 25 крон за бутылку или 35 крон за бокал “Carlsberg” вы вряд ли что-нибудь найдете, тогда как в небольшом магазинчике недалеко от Мраморной церкви можно купить пива по 9 крон за бутылку (1$ =5.4DDK). Поход в музей обойдется вам от 25 до 80 DDK, если вы счастливый обладатель "cOPENhagen CARD", то множество музеев и общественный транспорт Копенгагена (который очень хорошо развит) к вашим услугам совершенно бесплатно (стоимость 24 часовой карты "cOPENhagen" -- 31 евро). Как я уже говорила, "Копенгаген кард" нам досталась бесплатно, но не могу сказать, что мы ее использовали "по-полной". Мы всего лишь сходили в музей Рипли (со скидкой 25%), музей Андерсена, посетили Круглую башню и прокатились на метро. Если у вас нет этой карточки, советую потратиться только на два развлечения из вышеперечисленных -- Круглую башню и метро. С Круглой башни (Rundetaarn) открывается чудесный вид на город, интересна также история, связанная с посещением этой башни Петром I, -- он въехал на смотровую площадку башни на коне, а за ним следовала его Августейшая супруга в карете. Такого себе никто не позволял ни до, ни после российского царя: ) Копенгагенское метро было открыто в 2002 году и является одним из самых молодых в Европе, но интересно оно не этим, а тем, что полностью автоматизировано. Поезда метрополитена ездят... без машиниста! : ) Заняв места у лобового стекла первого вагона, вы осуществите детскую мечту посидеть в кабине машиниста метро (наверняка многие дети мечтают об этом, особенно, мальчишки ; ). Музей Рипли и музей Андерсена находятся в одном помещении, слева от Ратуши на первом этаже "Отеля Палас". В музее Рипли собраны различные "диковинки" со всего мира. В принципе, если вход для вас туда бесплатный, то сходить можно, особенно с детьми -- они получат массу удовольствия, а в музей Андерсена без ребятни ходить вообще не имеет смысла. В целом, оба этих музея напомнили мне комнаты "смеха" и "страха" в Лунапарке. : )
Если вы -- натура впечатлительная, любите пешие прогулки и приехали в Копенгаген, как и мы, всего лишь на пару дней, то вам, конечно, жалко будет тратить время на посещение музеев. Тут есть на что посмотреть с улицы, и совершенно бесплатно: ). Например, на смену караула во дворце Амалиенборг (ежедневно в 12.00). В Амалиенборге живет королева; когда Её Величество дома, над дворцом развивается флаг. Дворец находится в центре города, примерно в 10 минутах ходьбы от Конгенс Нютров. У королевских гвардейцев большие забавные медвежьи шапки. Согласно традиции, шапки должны быть натуральные. К сожалению, в погоне за модой живших некогда в Европе черных мишек полностью истребили, и датчане специально закупают черный медвежий мех у канадцев, чтобы сохранить традицию. Очень приятно прогуляться по парку возле дворца Розенборг (Rosenborg Slot), в самом дворце сейчас находится музей и картинная галерея, последний монарх съехал отсюда в начале 19-го века. Дворец окружен небольшим озером, по которому плавают утки и лебеди. Вы сможете их покормить, если захватите с собой кусок белой булки : ). Тут же, рядом с дворцом, находятся казармы королевской гвардии, отсюда в 11:30 отправляется отряд для смены королевского караула, о котором я писала чуть выше: ). В полный восторг меня привел квартал Нюбодер (Nyboder), куда мы попали случайно, выйдя из Розенборга и заплутав в поисках Мраморной церкви. Очаровательные одно- и двух- этажные домики, стоящие стена к стене, как на картинке. Горшки с цветами у порога, въющийся по стене кустарник... Из одного домика вышла хозяйка -- молодая женщина в синем махровом халате и растрепанной прической. Завидев нас, она улыбнулась и приветственно помахала рукой... Как-то все здесь по-простому, по-домашнему: ).
К сожалению, нам не удалось найти путеводитель по Копенгагену на родине, а экскурсия с гидом нам была не по карману. Но мы без проблем приобрели русскоязычный путеводитель в одной из сувенирных лавок на Стрёгет (58 крон). В который раз убеждаюсь, что хороший путеводитель -- отличная альтернатива стандартной экскурсии. Кстати, о сувенирах: самые дешевые сувениры можно купить в магазинчике "Danish Souvenir" по адресу: Frederiksberggade, 2 (Стрёгет). Тут действительно очень хорошие магниты, брелоки по цене от 15 до 40 крон, тогда как в других местах цена магнита начинается от 25 крон, большой выбор троллей, чашек, ручек, футболок и прочей туристической лабуды. Заходите и без сомнений скупайтесь -- дешевле цен не найдете. Хотя, конечно, бывают исключения на отдельные позиции. На традиционные фарфоровые куклы, например. В "Дэниш сувенир" они стоили от 200 до 500 крон, а мы, совершенно случайно, зайдя в магазинчик около Амалиенборга купили двух фарфоровых феечек по 100 крон каждая, но это скорее исключение. Магнитов и кепок дешевле, чем на Федериксбергаде, 2, мы не встречали. При покупке от 300 крон, вам выпишут специальный чек TAX FREE. Информацию, как вернуть TAX FREE можно прочитать на конверте этого чека по-русски. Очень порадовали меня местные книжные магазины. Оказалось, что датчане -- читающая нация. То тут, то там можно заметить людей, увлеченно листаюших книжные страницы, и они отнюдь не все пенсионеры, как, например, в Вене. На витрине "Академкниги" возле Vor Frue kirke (Церковь Богородицы) мы заметили занятное издание -- "Капитал" Карла Маркса, оформленный в комиксах в стиле "манга": ). А из магазина, расположенного в здании газеты "Politiken" на Ратушной площади, мужу пришлось выводить меня силой, предварительно отобрав кредитную карточку. : Р. Здесь я приобрела три великолепных "фолианта" издательства "Taschen" всего по 50 DDK (70грн) каждая, -- такие книги я обычно покупаю только в Одессе по 120 грн за шт. : ).
Еще один животрепещущий вопрос -- где и чем питаться. Признаюсь честно, этот вопрос я так для себя до конца и не прояснила. Купленное в первый же день в "Дю Норде" печенье и сыр с ананасом(! ) мы доедали 2 дня, запивая все это приобретенным еще в самолете вином (кстати, еду и напитки в SAS-е надо покупать, а сама еда дорогая и невкусная) и купленным в киевском «дьютике» виски. В первый вечер, еще не успев хорошо освоиться на местности, мы зашли в какой-то гриль-бар в начале улицы Федериксбергаде. Точного названия не помню. . То-ли "Викингс гриль", то-ли "Скандинавиан гриль", в общем какая-то американская еда на скандинавский манер. Порции большие, средняя цена блюда -- 30-60 крон. Все вкусно, сытно, но "традиционным датским блюдом" это все можно назвать с большой натяжкой. В Копенгагене хорошо развита система различных бистро -- горожане зачастую перекусывают на бегу. Поэтому в городе множество закусочных на колесах, продающих всевозможные хот-доги, пиво, кофе и т. п. Но, все же хотелось попробовать чего-нибудь "аутентичного" и хотя бы раз пообедать в нормальной обстановке. В поисках "аутентики" мы зашли в широкоизвестную в кругах туристов "Det lille Apotek" (Маленькая аптека). Это милое местечко располагается в двух шагах от Круглой башни (St. Kannikestraede, 15) и знаменито тем, что с начала открытия здесь кафе (в 1720 г. ) интерьер его ни разу не менялся. Сюда любили захаживать Г. Х. Андерсен, Людвиг Хольберг (снискавший себе славу "датского Мольера"), известный датский философ Кьеркегор. Довольно странное ощущение, когда сидишь за столиком и думаешь: "А ведь здесь когда-то сидел сам Ганс Христиан, и смотрел он в вот это раскрашенное окошко...". Впрочем, принесенный за обед счет быстро вернет вас к суровой действительности: ))). "Ланч": два темных пива 0.5, порция бутерброда с лососем, "Хольберг плейт" (рекомендованная мне как "вэри дэниш дишь", состоит из 4-х видов закуски: свиной бекон, рыба во фритюре, селедка в меду и соус) обошелся нам в 301 DDK (55$). Если в "Аптеку" мы зашли "по наводке" Интернета, то следующее местечко мы нашли самостоятельно. Здесь мы, наконец, попробовали хваленый датский сёммерброд! Называется этот оазис чревоугодия Restaurant Biblioteket "Lauras Kokken" (Ресторан-библиотека "Кухня Лоры"), адрес: Toldbodgade, 5 (Ньюхавн). Этот ресторанчик пользуется большой популярностью у местных жителей (это ли не лучшая рекомендация заведению? ): милый домашний интерьер, крашеные деревянные стены, клечатые скатерти, старая кухонная посуда на стенах. В тесноте помещения между столиков суетится сама гостеприимная хозяйка. Телефон на кухне буквально разрывается -- звонят клиенты, просят забронировать столик. К недостаткам ресторанчика можно отнести довольно долгое обслуживание (так как клиентов много, а хозяйка одна), но, поверьте, что вы будете сторицей вознаграждены за терпение! Еда просто отменная, пиво замечательное, порции внушительные. Два огромных темных пива (т. н. “корабельное пиво”, что-то вроде нашего нефильтрованного) и два гиганских сёммерброда обошлись нам в 250 DDK (46$).
Интересно, что в Дании не принято оставлять чаевые – они уже включены в стоимость счета. Если вы в порыве щедрости пожелаете вознаградить официанта, то дайте ему чаевые в руки. Некоторые официанты просили оставить им чек, если он нам не нужен. Было замечено, что оставленные на столике «чаевые» непременно перекочевывают в копилку на баре, видимо они поровну делятся между сменой официантов после рабочего дня. Если в заведении официантов несколько, вас обслужит каждый из них: один найдет столик, второй примет заказ, третий принесет, четвертый – рассчитает. Поэтому, подобная «система копилок» кажется вполне логичной. На некоторых таких копилках нарисован синий крест – фонд пожертвования малоимущим.
В Копенгагене можно без проблем расплачиваться «кредиткой». Но! Если за прилавком магазина находится МОЛОДОЙ человек «восточной наружности» -- готовьте наличность; ). Терминал у него будет или поломан, или настроен исключительно на карточки, эмитированные датскими банками, а сдача выдается без участия кассового аппарата. : (
Еще пару слов скажу про «бесплатные» муниципальные велосипеды. Обычно мы их видели только с наступлением сумерек, когда они уже никому не нужны. В принципе идея хорошая – на общественной стоянке стоят велики, обычно у них яркая раскраска и карта на руле. Опускаете в замок монетку в 20 крон и катаетесь (езда ограничена центром города, выезд за пределы центра считается угоном и карается штрафом в 1000 крон). Когда надоест –ставите велик на стоянку, защелкиваете замок, забираете монетку. Но мы не катались – не успевали к разбору великов: ).
Кстати, не верьте слухам, что местные женщины носят исключительно джинсы и кроссовки. Стильное пальто, мини-юбка, сапоги на каблуках – так выглядят многие копенгагенские велосипедистки; ) А дама в вечернем платье с оголенными плечами, пьющая большую кружку пива с сигаретой на открытой площадке Ньюхавна при температуре +8 – ну, -- где вы такое еще увидите? =)
К сожалению, мы не осмотрели район Christianshavn, где находится знаменитая Христиания – город-комунна хиппи. Правда, некоторых жителей Христиании мы наблюдали и в центре города: они или продают сувениры с изображением Боба Марли, или просто гуляют.
Прогулке в Кристиансхавн мы предпочли поездку в Швецию, в город Мальмё, который находится всего лишь 35 минутах езды на электричке. Поезда (электрички) в Мальмё ходят ежедневно, каждые полчаса. Билеты можно купить на вокзале в кассах или специальных билетных автоматах. Можно купить билет по Интернету через сайт шведских железных дорог и ездить по распечатке. Стоимость билета примерно 13$ в одну сторону. О Мальмё планирую написать отдельный небольшой отчетец.
...В очередной раз проснувшись под крики чаек и пение птиц, выглянув в окно с видом на небольшой палисадник на крыше и милую велосипедную стоянку, я чувствую себя датчанкой: ). Продрогнув до костей в первую ночь, мы разгадали «тайну» отсутствия кондиционера в номере. Как заправские копенгагенцы мы врубали на полную мощь батареи и открывали окна – тепло и свежо : ). Винтажная мебель и персональный кофейник за завтраком в небольшой столовой вызывали слезы умиления : ). Пью кофе, жую салат из сыра с базиликом... До слуха долетают обрывки английской речи с соседнего столика: «Мы с женой третий раз в Копенгагене и все время останавливаемся в этой гостинице. Для Копенгагена эта гостиница – то, что надо! » Инстинктивно киваю головой в знак согласия, расположение отеля, его устройство и персонал немало поспособствовали открытию нами города. Увиденное на улице мы могли частично испробовать на практике, ежедневно вслушиваясь в скрип деревянных ступеней винтовой лестницы и практикуясь в открывании металлического крючка на старенькой оконной раме. : )
40 минут спустя, мы бегаем по холлу аэропорта Kastrup, в поисках упаковки багажа. Ну как объяснить датчанам, что с виду уродливая, замотанная в полиэтиленовую пленку сумка, по прибытию в Борисполь, сохраняет свой вид, содержимое и нервы своим хозяевам? Это выше их понимания, упаковка багажа отсутствует. Мы покупаем огромный кулек для упаковки инвалидных колясок и с помощью нашей «хостесс» Милы Козловой кое-как упаковываем наш небольшой саквояж.
В очереди на таможенный досмотр я думаю о местах, которые мы не видели: памятник Русалочке (его увезли на World Expo 2010 в Шанхай), парк Тиволи (начало сезона -- 15 апреля, а мы улетали 12-го), Христиания, Эльсинор (Helsingor)...В памяти всплывает картинка трехдневной давности: голубые глаза, удивленный взгляд поверх очков -"На четыре дня?!!! ! "... Действительно, странно. Что можно увидеть в Копенгагене всего лишь за четыре (на практике два с половиной) дня ? : )
Желаю всем приятных путешествий и ярких впечатлений.
Przepraszam za przydł ugą recenzję . Pisał em przez kilka dni. Mam nadzieję , ż e ci, któ rzy przeczytają do koń ca, wycią gną dla siebie jakieś „bonusy” jako praktyczną radę : ).
Samolot wylą dował bezpiecznie i pracowicie wtoczony do budynku lotniska. Za szybą iluminatora powoli unoszą się matowe obrazy, generowane przez surową pó ł nocną przyrodę : suchy pomarań czowy lą d pokryty karł owatą roś linnoś cią ; gdzieś prawie na horyzoncie widać kawał ek szarego, zimnego morza. . . Taki niegoś cinny krajobraz spotkał nas kraj "najstarszej monarchii" i "najstarszej flagi narodowej ś wiata" - Dania. Straż graniczna z prawdziwym zainteresowaniem przyglą da się okł adce ukraiń skiego paszportu, dł ugo i uważ nie studiuje wszystkie zawarte w nim wizy, wreszcie zatrzymuje się na stronie z duń skim Schengen. . . Wielkie niebieskie oczy patrzą na mnie znad okularó w w niespodzianka: „Cel twojej wizyty w Danii? ” - "Turystyka! : )" - "Na cztery dni?!!! ! " -- "TAk". W powietrzu rozlega się charakterystyczny trzask przyklejonej pieczę ci: „Velkommen! ”
Dania jest niepopularnym kierunkiem dla turystyki krajowej: drogo, daleko, zimno, niezrozumiale, a do niedawna był y problemy z wydawaniem duń skich wiz dla Ukraiń có w. Dlatego pomimo akcji linii lotniczej SAS, któ ra pozwolił a nam polecieć do Kopenhagi w bardzo rozsą dnej cenie, a nawet otrzymać w prezencie 24-godzinną kartę COPENhagen, ja i mó j mą ż jesteś my prawie jedynymi ukraiń skimi turystami na lotnisku Kastrup.
Hotel, w któ rym mieszkaliś my nazywa się „Operą ” – moż na powiedzieć , ż e znajduje się dosł ownie „na dziedziń cu” Teatru Kró lewskiego, dwie minuty od Kongens Nytrov (Nowy Plac Kró lewski), 5-7 minut spacerem od Nyhavn ( Nyhavn ) i Strö get (Stroget) (są to takie lokalne atrakcje). Przytulny hotel urzą dzony jest w stylu „angielskim”, w lobby hotelu goś ci wita wykonana z brą zu kopia sł ynnej Mał ej Syrenki oraz kosz z parasolami. „Opera” mieś ci się w starym domu, na gó rne pię tra prowadzą drewniane wino skrzypią ce (! ) schody, w hotelu jest też winda, któ rą nieł atwo znaleź ć za pierwszym razem – jest ukryta za zwykł ym malowane drzwi. Pokó j zaskoczył...brak klimatyzacji, sejfu, a nawet mini-baru! Pokó j wyposaż ony jest w sfatygowane skó rzane fotele z metalowymi nitami, „staroż ytną ” sekretarkę , nie mniej „staroż ytną ” szafki nocne, doskonał e ł oż e mał ż eń skie i telewizor plazmowy. Wydaje się , ż e wszystkie meble w pokoju (opró cz ł ó ż ka) został y kupione na pchlim targu, zanim wyglą dają na wytarte i zniszczone, a ramy okienne na pewno pamię tają Hansa Christina Andersena, któ ry mieszkał w domu obok hotelu; mimo to pokó j jest idealnie czysty (pó ź niej okazał o się , ż e ł ó ż ko jest codziennie zmieniane! ), a w ł azience pojawił y się nowe urzą dzenia sanitarne o nowoczesnym designie. "Mdyayayayay. . . " - pomyś leliś my i zostawiają c torbę podró ż ną w pokoju, ruszyliś my na zwiedzanie okolicy.
Kopenhaga okazał a się niesamowitym miastem, ma doś ć rozległ e historyczne centrum („Stare Miasto”), któ re jest jednocześ nie nowoczesnym centrum Kopenhagi. Jakoś niezwykł e był o to, ż e zwykli ludzie mieszkają w starych domach, są szkoł y, siatka do koszykó wki jest przykrę cona do ś ciany XVI-wiecznego domu, a mini-stadion znajduje się na starym dziedziń cu. Zwykle, gdy wchodzi się do historycznego centrum, nadal ma się wraż enie, ż e jest się w muzeum, ż e w zasadzie tutaj - w tych domkach dla lalek - nie ma nic poza hotelami, restauracjami i biurami. Nikt nie gotuje owsianki w ś redniowiecznej kuchni, nikt nie siedzi przy biurku w parafialnej szkole, a starsza kobieta czytają ca modlitewnik na drewnianej ł awce koś cielnej przyjechał a tu tramwajem z nowej osiedla.
W Kopenhadze wszystko jest inne: „stare miasto” ż ył o, ż yje i bę dzie ż yć peł nią ż ycia. W domach z poddaszami i dachó wkami ludzie zakochują się , kł ó cą , wychowują dzieci, odwiedzają , piją piwo i umawiają się na Amagertorv Square (najstarszy plac w mieś cie). A jeś li w innych miastach, aby zobaczyć , jak ż yją „miejscowi”, trzeba przynajmniej trochę oddalić się od centralnych ulic, to tutaj nie ma to sensu. Kopenhagaczycy są w zasię gu wzroku przed tobą : siedzą przy pobliskim stoliku kawiarnianym w Newhavn, siedzą obok ciebie, aby dogonić Glypotek, któ ry jest otwarty raz w roku za darmo do zwiedzania, cał ują się na tarasie widokowym Okrą gł a Wież a. . . Ogó lnie cieszą się ż yciem w SWOIM mieś cie, któ re jest szaleń czo kochane i z któ rego jest dumne. Duń czycy okazali się wielkimi estetami. W każ dym oknie widać nieodł ą czny atrybut wnę trza - lampę podł ogową - i zawsze jakiś obrazek na ś cianie, doniczkę z kwiatami na parapecie i oczywiś cie ś wieczniki ze ś wiecami palą cymi się o każ dej porze dnia. Subtelni koneserzy sztuki z pewnoś cią ozdobią swoje mieszkanie jaką ś statuetką w stylu „antycznym” lub fotografią prababci w zakurzonej oprawie. Pomimo tego, ż e wszystkie budynki starego miasta są mieszkalne, nie znajdziecie tu ani jednego plastikowego okna z podwó jnymi szybami i klimatyzacji. . . To niesamowite, jak przy tak aktywnej eksploatacji zasobó w mieszkaniowych mieszczanom udaje się zachować swoje domy w ich oryginalnej formie. Ale nie należ y myś leć , ż e korzyś ci pł yną ce z nowoczesnej cywilizacji są obce mieszkań com Kopenhagi. Mimo wyraź nego zamił owania do vintage są w czoł ó wce nowoczesnych technologii : ). Przede wszystkim wyraż a się to w lokalnej architekturze, w któ rej Duń czycy nie tolerują kompromisó w. Nie, nie odrestaurują zniszczonego budynku, starają c się nadać mu pierwotny wyglą d (np. budynek Urzę du Miasta był przebudowywany 5 razy! ), Nie bę dą wznosić budowli „pseudohistorycznych”, starają c się „zintegrować ” w już istnieją cy zespó ł architektoniczny. Buduj tak buduj! Z wykorzystaniem zaawansowanych technologii budowlanych i najnowszych trendó w wzorniczych! Jednym z najbardziej wyrazistych przykł adó w tego podejś cia jest nowy budynek Biblioteki Kró lewskiej, popularnie nazywany „Czarnym Diamentem” oraz nowoczesny budynek Nowej Opery Kró lewskiej. „Czarny Diament” to budynek z przewagą prostych geometrycznych kształ tó w ze szkł a i granitu na nabrzeż u Kopenhagi; był bezsensownie doł ą czony do starego gmachu Biblioteki Kró lewskiej, zaprojektowanego w stylu ś redniowiecznym. Nawiasem mó wią c, Duń ska Biblioteka Kró lewska uważ ana jest za najwię kszą bibliotekę w Skandynawii, zał oż oną w XVII wieku przez jednego z duń skich monarchó w. Koledzy fotografowie-amatorzy nocą , ostrzegam: „Czarny Diament” nie jest podś wietlany w nocy, wię c nie trać czasu. Chociaż od strony „Brilliant” otwiera się doś ć ł adny widok na nową operę , dla któ rej Kopenhaga nie oszczę dza ś wiatł a.
Mieszczanie ż yją miarowym ż yciem, wszystko przebiega zgodnie z planem, zgodnie z planem. Najbardziej masowe uroczystoś ci odbywają się w pią tkowe wieczory: centrum jest peł ne ludzi, wszystkie miejsca w pubach zaję te są do pó ź na przez hał aś liwe firmy, a sobota to czas na rodzinne wieczory. W restauracjach siedzą elegancko ubrane panie i panowie w marynarkach. Widać , ż e jadają rodziny - dorosł e dzieci ze starszymi rodzicami lub samotne pary. Rozmawiają ł adnie, powoli popijają wino z cienkoś ciennych kieliszkó w. . . Ś wiece pł oną , kelnerzy pię knie chodzą . Wpadanie tutaj w dż insach i tenisó wkach jest jakoś niewygodne, bo moż na sobie pozwolić na przykł ad w Stambule. W sobotni wieczó r spacerują c po Newhavn, wyraź nie wyludnionym po pią tku, mimowolnie ulega się pokusie zajrzenia w jakieś okno. W starych mieszkaniach zapalają się ś wiatł a, ustawiane są stoł y, gromadzą się ludzie - rodzice, dzieci, przyjaciele. Ś mieją się , rozmawiają z oż ywieniem, a nawet ś piewają ! Tę sielankę obserwujemy niemal w każ dym oknie. W niedzielę o 22.00 miasto zamarza i nawet bezdomni na Strø get kł adą się wcześ nie spać – w koń cu w poniedział ek idą do pracy!
W centrum miasta znajduje się kilka duż ych supermarketó w i wiele mał ych sklepó w. Wię kszoś ć z nich koncentruje się w rejonie Strø get – to sł ynna kopenhaska promenada handlowa, skł adają ca się z 5 ulic. Ograniczyliś my się do odwiedzenia jednego z supermarketó w - "Shop du Nord" (Magazin Du Nord) - najstarszego i najdroż szego domu handlowego w Kopenhadze! Znajduje się rzut kamieniem od hotelu Opera. Nie radzę przyjeż dż ać tutaj osobom o sł abych nerwach i skromnym bogactwie materialnym - zepsuć sobie nastró j i wraż enie miasta, bę dziesz miał silną ochotę zamkną ć się w swoim pokoju i nigdzie nie chodzić , aby zaoszczę dzić pienią dze na powró t wycieczka : ) W przypadku drobnych zakupó w spoż ywczych radzę zwró cić uwagę na wiele mał ych sklepikó w znajdują cych się nieco dalej od gł ó wnych ulic. Na przykł ad, jeś li chcesz napić się piwa, gdzieś w Gammeltrov lub Amalgert nie znajdziesz nic tań szego niż.25 koron za butelkę lub 35 koron za szklankę Carlsberga, podczas gdy w mał ym sklepie niedaleko Piwo kupisz w Marble Church za 9 koron za butelkę (1 USD = 5.4DDK). Wycieczka do muzeum kosztuje od 25 do 80 DDK, jeś li jesteś szczę ś liwym posiadaczem „COPENhagen CARD”, to wiele muzeó w i komunikacja miejska w Kopenhadze (któ ra jest bardzo dobrze rozwinię ta) jest do Twojej dyspozycji cał kowicie za darmo (koszt cał odobowej karty „COPENhagen” to 31 euro). Jak powiedział em, Kartę Kopenhaską dostaliś my za darmo, ale nie mogę powiedzieć , ż e wykorzystaliś my ją „w peł ni”. Wł aś nie poszliś my do Muzeum Ripleya (z 25% zniż ką ), Muzeum Andersena, zwiedziliś my Okrą gł ą Wież ę i pojechaliś my metrem. Jeś li nie masz tej karty, radzę wydać pienią dze tylko na dwie z powyż szych atrakcji - Okrą gł ą Wież ę i metro. Z Okrą gł ej Wież y (Rundetaarn) otwiera się wspaniał y widok na miasto, ciekawa jest ró wnież historia zwią zana z wizytą tej wież y przez Piotra I - wjechał na taras widokowy wież y na koniu, a za nim jego sierpniowa ż ona w wó zek. Nikt sobie na coś takiego nie pozwolił ani przed, ani po rosyjskim carze : ) Metro w Kopenhadze został o otwarte w 2002 roku i jest jednym z najmł odszych w Europie, ale jest interesują ce nie z tego powodu, tylko dlatego, ż e jest w peł ni zautomatyzowane. Metro jeż dż ą...bez kierowcy! : ) Zajmują c miejsce przed przednią szybą pierwszego wagonu, speł nisz swoje dziecię ce marzenie o siedzeniu w kabinie maszynisty metra (na pewno marzy o tym wiele dzieci, zwł aszcza chł opcy; ). Muzeum Ripleya i Muzeum Andersena znajdują się w tym samym pomieszczeniu, na lewo od ratusza na pierwszym pię trze hotelu Palace. Muzeum Ripley posiada kolekcję ciekawostek z cał ego ś wiata. W zasadzie, jeś li wejś cie jest dla ciebie bezpł atne, moż esz iś ć , szczegó lnie z dzieć mi - bę dą się dobrze bawić , a do Muzeum Andersena nie ma sensu chodzić bez dzieci. Generalnie oba te muzea przypominał y mi sale „ś miechu” i „strachu” w Lunaparku : )
Jeś li jesteś osobą wraż liwą , lubisz spacery i przyjechał eś do Kopenhagi, tak jak my, tylko na kilka dni, to oczywiś cie bę dziesz ż ał ował , ż e marnujesz czas na zwiedzanie muzeó w. Jest coś do zobaczenia z ulicy i to zupeł nie za darmo : ). Na przykł ad na zmianę warty w Pał acu Amalienborg (codziennie o godzinie 12.00). W Amalienborg mieszka kró lowa; kiedy Jej Wysokoś ć jest w domu, nad pał acem powiewa flaga. Pał ac poł oż ony jest w centrum miasta, okoł o 10 minut spacerem od Kongens Nytrow. Gwardziś ci kró lewscy noszą duż e ś mieszne niedź wiedzie kapelusze. Zgodnie z tradycją kapelusze powinny być naturalne. Niestety, w pogoni za modą czarne niedź wiedzie, któ re kiedyś ż ył y w Europie, został y cał kowicie wytę pione, a Duń czycy specjalnie kupują czarne futro niedź wiedzia od Kanadyjczykó w, aby zachować tradycję . Bardzo przyjemnie spacerować po parku w pobliż u Pał acu Rosenborg (Rosenborg Slot), w samym pał acu mieś ci się obecnie muzeum i galeria sztuki, ostatni monarcha wyprowadził się stą d na począ tku XIX wieku. Pał ac otoczony jest niewielkim jeziorkiem, w któ rym pł ywają kaczki i ł abę dzie. Moż esz je nakarmić , jeś li weź miesz ze sobą kawał ek biał ego chleba : ). Zaraz obok pał acu znajdują się koszary gwardii kró lewskiej, stą d o 11:30 wysył any jest oddział do zmiany gwardii kró lewskiej, o czym pisał em nieco wyż ej : ). Był em cał kowicie zachwycony dzielnicą Nyboder, do któ rej trafiliś my przypadkiem, opuszczają c Rosenborg i gubią c się w poszukiwaniu Marmurowego Koś cioł a. Urocze parterowe i pię trowe domy, stoją ce od ś ciany do ś ciany, jak na zdję ciu. Doniczki z kwiatami na progu, krzewy pną ce się po ś cianach. . . Z jednego domu wyszł a gospodyni - mł oda kobieta w niebieskim szlafroku frotte i rozczochranych wł osach. Gdy nas zobaczył a uś miechnę ł a się i pomachał a rę ką na powitanie. . . Jakoś tu wszystko jest proste, jak w domu : ).
Niestety nie mogliś my znaleź ć przewodnika po Kopenhadze w naszej ojczyź nie, a na wycieczkę z przewodnikiem nie był o nas stać . Ale bez problemu kupiliś my rosyjskoję zyczny przewodnik w jednym ze sklepó w z pamią tkami na Strø get (58 koron). Po raz kolejny jestem przekonany, ż e dobry przewodnik to doskonał a alternatywa dla standardowej wycieczki. Nawiasem mó wią c, o pamią tkach: najtań sze pamią tki moż na kupić w duń skim sklepie z pamią tkami przy Frederiksberggade 2 (Streget). Są tu naprawdę bardzo dobre magnesy, breloczki w cenie od 15 do 40 koron, gdzie gdzie indziej cena magnesu zaczyna się od 25 koron, duż y wybó r trolli, kubkó w, dł ugopisó w, koszulek i innych turystycznych badziewia . Wejdź i kup bez wahania - nie znajdziesz tań szych cen. Chociaż oczywiś cie są wyją tki dla niektó rych stanowisk. Na przykł ad na tradycyjnych porcelanowych lalkach. W „Duń skiej Pamią tce” kosztują od 200 do 500 koron, a my, cał kiem przypadkiem, wchodzą c do sklepu w pobliż u Amalienborg, kupiliś my dwie porcelanowe wró ż ki po 100 koron każ da, ale to raczej wyją tek. Magnesy i czapki są tań sze niż na Federiksbergade, 2, któ rych nie widzieliś my. Kupują c od 300 koron otrzymasz specjalny czek TAX FREE. Informacje na temat zwrotu TAX FREE znajdują się na kopercie tego czeku w ję zyku rosyjskim. Był em bardzo zadowolony z lokalnych księ garni. Okazał o się , ż e Duń czycy to naró d czytają cy. Tu i ó wdzie widać ludzi entuzjastycznie przeglą dają cych strony ksią ż ek, i to bynajmniej nie wszyscy emeryci, jak na przykł ad w Wiedniu. Na gablocie „Academbook” niedaleko Vor Frue kirke (Koś cioł a Matki Boż ej) zauważ yliś my zabawną edycję – „Capital” Karola Marksa, zaprojektowaną w komiksie w stylu „manga” : ). A ze sklepu, mieszczą cego się w budynku gazety „Politiken” na Placu Ratuszowym, mą ż musiał mnie wyprowadzić sił ą , zabierają c wcześ niej kartę kredytową . : P. Tutaj kupił em trzy wspaniał e "folio" wydawnictwa "Taschen" za jedyne 50 DDK (70 UAH) - takie ksią ż ki kupuję zwykle tylko w Odessie za 120 UAH za sztukę : ).
Kolejne palą ce pytanie to gdzie i co jeś ć . Szczerze mó wią c, nie wyjaś nił em sobie w peł ni tego pytania. Ciasteczka i ser z ananasem (! ) kupione pierwszego dnia w Du Nord (! ) jedliś my przez 2 dni, popijają c je winem zakupionym w samolocie (swoją drogą jedzenie i napoje trzeba kupić w SAS, a samo jedzenie jest drogie i bez smaku ) i whisky kupiona w Kijowie „Dutik”. Pierwszego wieczoru, zanim zdą ż yliś my dobrze przyzwyczaić się do okolicy, poszliś my do jakiegoś baru grillowego na począ tku ulicy Federiksbergade. Nie pamię tam dokł adnej nazwy. . Albo „Vikings Grill”, albo „Scandinavian Grill”, w ogó le coś w rodzaju amerykań skiego jedzenia w stylu skandynawskim. Porcje są duż e, ś rednia cena dania to 30-60 koron. Wszystko jest smaczne, satysfakcjonują ce, ale moż na je nazwać „tradycyjnym duń skim daniem” z duż ą rozcią gliwoś cią . W Kopenhadze dobrze rozwinię ty jest system ró ż nych bistr – mieszkań cy czę sto jedzą coś w biegu. Dlatego w mieś cie jest wiele food truckó w sprzedają cych wszelkiego rodzaju hot dogi, piwo, kawę itp. Niemniej jednak chciał em spró bować czegoś „autentycznego” i przynajmniej raz zjeś ć obiad w normalnym ś rodowisku. W poszukiwaniu „autentycznoś ci” udaliś my się do znanej wś ró d turystó w „Det lille Apotek”. To sympatyczne miejsce znajduje się rzut kamieniem od Okrą gł ej Wież y (St. Kannikestraede, 15) i sł ynie z tego, ż e od czasu otwarcia kawiarni (w 1720 roku) jej wnę trze nigdy się nie zmienił o. G. Kh. lubił tu wpadać . Andersen, Ludwig Holberg (któ ry zasł uż ył sobie na sł awę „duń skiego Moliera”), sł ynny duń ski filozof Kierkegaard. Doś ć dziwne uczucie, gdy siedzisz przy stole i myś lisz: „Ale sam Hans Christian kiedyś tu siedział i zaglą dał w to malowane okno…”. Jednak rachunek przyniesiony za obiad szybko wró ci do surowej rzeczywistoś ci : ))). „Lunch”: dwa ciemne piwa 0.5, porcja kanapki z ł ososiem, „Holberg Plate” (polecany mi jako „Vary Danish Dish”, skł ada się z 4 rodzajó w przystawek: boczek wieprzowy, ryba smaż ona, ś ledź w miodzie i sos) kosztował nas 301 DDK (55 USD). Jeś li trafiliś my do „Apteki” „na napiwek” z internetu, to kolejne miejsce znaleź liś my sami. Tutaj w koń cu skosztowaliś my osł awionego duń skiego Sö mmerbrod! Ta oaza obż arstwa nazywa się Restauracja Biblioteket "Lauras Kokken" (Biblioteka Restauracyjna "Kuchnia Laury"), adres: Toldbodgade, 5 (Nyhavn). Ta restauracja jest bardzo popularna wś ró d mieszkań có w (czy nie jest to najlepsza rekomendacja dla lokalu? ): urocze, domowe wnę trze, pomalowane drewniane ś ciany, obrusy w kratkę , stare naczynia kuchenne na ś cianach. W ciasnej przestrzeni mię dzy stoł ami goś cinna gospodyni sama robi zamieszanie. Telefon w kuchni jest dosł ownie rozdarty - dzwonią klienci, proszą c o rezerwację stolika. Wady restauracji to doś ć dł uga obsł uga (ponieważ klientó w jest wielu, a gospodyni jest jedna), ale uwierz mi, za cierpliwoś ć zostaniesz nagrodzony stokrotnie! Jedzenie jest po prostu doskonał e, piwo wspaniał e, porcje imponują ce. Dwa ogromne ciemne piwa (tzw. „ship beer”, coś takiego jak nasze niefiltrowane) i dwa gigantyczne letnie brods kosztował y nas 250 DDK (46 USD).
Co ciekawe, w Danii nie ma zwyczaju zostawiania napiwku – są one już uwzglę dnione w rachunku. Jeś li w przypł ywie hojnoś ci zechcesz nagrodzić kelnera, daj mu napiwek w jego rę ce. Niektó rzy kelnerzy prosili o pozostawienie im czeku, jeś li go nie potrzebujemy. Zauważ ono, ż e „napiwki” pozostawione na stole z pewnoś cią przeniosą się do skarbonki przy barze, podobno są ró wno podzielone mię dzy zmianę kelneró w po dniu pracy. Jeś li w lokalu jest kilku kelneró w, każ dy z nich obsł uż y: jeden znajdzie stolik, drugi przyjmie zamó wienie, trzeci przyniesie, czwarty obliczy. Dlatego taki „system skarbonki” wydaje się cał kiem logiczny. Na niektó rych z tych skarbonek narysowany jest niebieski krzyż - fundusz darowizny dla biednych.
W Kopenhadze bez problemu zapł acisz kartą kredytową . Jednak! Jeś li za ladą sklepu stoi MŁ ODY mę ż czyzna o „wschodnim wyglą dzie”, przygotuj gotó wkę ; ). Jego terminal bę dzie albo zepsuty, albo ustawiony wył ą cznie na karty wydawane przez duń skie banki, a resztę wydawane bę dą bez udział u kasy. : (
Powiem jeszcze kilka sł ó w o „darmowych” rowerach miejskich. Zwykle widywaliś my je dopiero o zmierzchu, kiedy nikt ich już nie potrzebował . W zasadzie pomysł jest dobry – na ogó lnodostę pnym parkingu stoją rowery, zazwyczaj mają jasne kolory i mapę na kierownicy. Wrzucasz do zamku monetę.20 koron i jeź dzisz (jazda jest ograniczona do centrum miasta, opuszczenie centrum jest uważ ane za kradzież i podlega karze grzywny w wysokoś ci 1000 koron). Gdy się znudzisz, postaw rower na parkingu, zatrzaś nij zamek, zabierz monetę . Ale nie jeź dziliś my - nie mieliś my czasu na analizę roweró w : ).
Nawiasem mó wią c, nie wierzcie w plotki, ż e miejscowe kobiety noszą tylko dż insy i trampki. Stylowy pł aszcz, minispó dniczka, botki na obcasie – tak wyglą da wielu kopenhaskich kolarzy 8 - có ż , - gdzie jeszcze widzisz? =)
Niestety nie zwiedziliś my okolicy Christianshavn, gdzie znajduje się sł ynna Christiania, miasto gminy hippisó w. To prawda, obserwowaliś my niektó rych mieszkań có w Christianii w centrum miasta: albo sprzedają pamią tki z wizerunkiem Boba Marleya, albo po prostu spacerują .
Woleliś my wycieczkę do Szwecji, do miasta Malmö , oddalonego tylko o 35 minut pocią giem, niż na spacer po Christianshavn. Pocią gi (pocią gi) w Malmö kursują codziennie, co pó ł godziny. Bilety moż na kupić na stacji w kasie lub w specjalnych automatach biletowych. Moż esz kupić bilet online za poś rednictwem strony internetowej Kolei Szwedzkich i jeź dzić na wydruku. Cena biletu to okoł o 13 dolaró w w jedną stronę . Planuję napisać osobny kró tki raport o Malmö .
. . . Po raz kolejny budzę się na krzyk mew i ś piew ptakó w, wyglą dam przez okno wychodzą ce na mał y ogró dek frontowy na dachu i fajny parking dla roweró w, czuję się jak Duń czyk : ). Zzię bnię ci do szpiku koś ci pierwszej nocy odkryliś my „tajemnicę ” braku klimatyzacji w pokoju. Jak prawdziwi Kopenhagarze wł ą czyliś my baterie na peł ną moc i otworzyliś my okna - był o ciepł o i ś wież o : ). Zabytkowe meble i osobisty dzbanek do kawy przy ś niadaniu w mał ej jadalni wywoł ał y ł zy wzruszenia : ). Picie kawy, ż ucie sał atki serowej z bazylią...Do moich uszu docierają fragmenty angielskiej mowy z są siedniego stolika: „Ja i moja ż ona jesteś my w Kopenhadze po raz trzeci i cał y czas przebywamy w tym hotelu. Dla Kopenhagi ten hotel jest tym, czego potrzebujesz! ” Odruchowo kiwam gł ową na znak zgody, lokalizacja hotelu, jego aranż acja i obsł uga przyczynił y się do naszego odkrycia miasta. Mogliś my czę ś ciowo wypró bować to, co widzieliś my na ulicy w praktyce, sł uchają c codziennie skrzypienia drewnianych stopni spiralnych schodó w i ć wiczą c otwieranie metalowego haka na starej ramie okiennej. : )
40 minut pó ź niej biegamy po holu lotniska Kastrup w poszukiwaniu naszych bagaż y. No có ż , jak wytł umaczyć Duń czykom, ż e z pozoru brzydka torba owinię ta folią po przybyciu do Boryspola zachowuje swoim wł aś cicielom swó j wyglą d, zawartoś ć i nerwy? To jest poza ich zrozumieniem, nie ma opakowania bagaż owego. Kupujemy ogromną torbę do pakowania wó zkó w i z pomocą naszej „gospodyni” Mila Kozlova jakoś pakujemy naszą mał ą torbę .
W kolejce celnej myś lę o miejscach, któ rych nie widzieliś my: pomnik Mał ej Syrenki (zabrano go na Wystawę Ś wiatową.2010 w Szanghaju), Tivoli Park (sezon zaczyna się.15 kwietnia, a my wylecieliś my 12) , Christiania, Elsinore ( Helsingor). . . W mojej pamię ci pojawia się zdję cie sprzed trzech dni: niebieskie oczy, zdziwione spojrzenie nad okularami - "Na cztery dni?!!! ! ". . . Naprawdę , to dziwne. Co moż na zobaczyć w Kopenhadze w zaledwie cztery (w praktyce dwa i pó ł ) dnia? : )
Ż yczę wszystkim przyjemnych podró ż y i ż ywych wraż eń .